Volgende week zaterdag is het zover, visiting day. Tijdens visiting day komen de ouders van de kids naar camp en gaan de hele dag mee naar al hun activiteiten. Mijn kids zijn amper 10 years old and are really looking forward to it. Voor de counselors is deze dag een hel aangezien het complete chaos is en de kids homesick zijn wanneer de ouders terug vertrekken. Visiting day betekent ook dat camp al 3 weken bezig is, daarna volgen er nog 4.
The 4th of July vorige maandag was een succes. After a good night sleep zijn we vertrokken naar Skinners, een natuurpark op 1h30 rijden van camp waar veel Amerikaanse jeugd gaat chillen op feestdagen. 1h30 lijkt lang maar dat is het niet, alles is hier zo groot en ligt zo ver uit elkaar dat 1h30 piece of cake is. We zijn ongeveer 3h @ Skinners gebleven en hebben genoten van de zon, een frisse pint en goede muziek. Daarna gingen we op zoek naar een good local food house. Na een half uur cruisen vonden we een food house dat bekend was voor zijn phili cheese steak. Aangezien we allemaal grote honger hadden bestelden we phili cheese steaks, hopend op een grote lap vlees. De teleurstelling was groot wanneer we ontdekten dat een phili cheese steak helemaal geen lap steak is maar gewoon een broodje met kleine stukjes steak en wat lopende chemische kaas! Nadat we deze teleurstelling verwerkt hadden vertrokken we terug naar Camp, er was namelijk een disco @ the girls side. Voordat de disco van start ging genoten we eerst van spetterend vuurwerk. Alle girls and boys zaten op de hill met zicht op het meer, waar we genoten van het vuurwerk en de tunes van ondermeer bruce springsteen met born in the usa. Welcome to the good life!
De rest van de dagen waren zoals alle andere dagen; good times maar ook vermoeiend. De kids eisen veel aandacht en na een tijd begint dat door te wegen. Gelukkig werk ik at the waterfront, by far the most popular place at camp. Aangezien het hier meestal bloedheet is, is het een luxe om heel de dag op het water te zijn en de kids zijn ook altijd super blij en enthousiast als ze mogen waterskien/wakeboarden. De andere counselors zijn dan ook jaloers aangezien wij heel de dag met boten varen en af en toe wat zwemmen om af te koelen, terwijl zij de hele dag staan te zweten in hun specific areas.
Het weer is echter niet altijd goed. Ongeveer om de 5 dagen hebben we een rainy day. Geloof mij, regen in Belgie is niets vergeleken met de regen hier. De thunder and lightning is zo luid dat je amper nog met elkaar kan praten. De regen valt dan ook met bakken uit de lucht en heel het camp lijkt te overstromen. Deze thunderstorm kan een hele dag duren, waarna het de volgende dag perfect 35graden kan zijn met geen wolkje aan de lucht!
Ondertussen is er ook een nieuw spel ingevoerd : Conference. Heel het camp is ingedeeld in vier teams; Harvard (Purple), Yale (Blue), Dartmouth (Green) and Princeton (Black). Iedereen heeft T shirts van zijn team en het hele camp door worden er wedstrijden (basketball, baseball, soccer, lacrosse, handball, football, tennis) tussen de verschillende teams gespeeld. Aangezien 80% van de kids heel atletisch en competitief is gaat het er tijdens de conference games hard aan toe want iedereen wil absoluut winnen. Ik zit bij Dartmouth en momenteel staan we op de 2e paats, Princeton is winning at the moment but itÂ’s really close.
