Nadat de innerlijke mens was versterkt, vertrok de bende huiswaards. De zon was gelukkig terug van de partij en de leuke, kronkelende wegen lagen te wachten op de motards.
"Bestemming bereikt" liet het gps-toestel weten toen we in Welle kwamen. Dit was dan ook het laatste wat we moesten weten van het toestel ivm deze motorit. In het totaal hebben we 2130 km afgelegd. Iedereen was gelukkig dat we zonder ongelukken deze prachtige motorrit mochten belven. Misschien was het dankzij de heilige Rita die ons in het begin een kruisje gaf.
De aankomst was geweldig. Jens, Ruben, Fien en Fébe hadden een leuke spandoek gemaakt met welkom thuis. Vrienden en familie stonden ons op te wachten tot we arriveerden. Wordt vervolgd.
Het was een echte saunadag!! Heet met een gezonde portie fille door talrijke wegwerkzaamheden zorgde ervoor dat er heel wat afgezweet werd. Gelukkig had Filip langs de weg versgeplukte aardbeien gekocht om de bezwete motards te voorzien van de nodige vitamientjens...
Op 5 km van het hotel bleek de weg opeens volledig afgesloten te zijn. Na enig wat beraad, werd er besloten om toch de barikades te verplaatsen en toch door te rijden. Het vers aangelegde wegdek lag vol met kiezeltjes en bevond zich daarbij nog eens op een serieuze afdaling. Deze twee factoren samen zorgde voor een extra portie spanning en voorzichtigheid was dus zeker aangewezen.
Voor ons, ervaren motards, was dit peanuts... en we kwamen alsnog tijdig aan het hotel aan. Het was net alsof het hotel weggeplukt was uit de reeks "Schwartzwaldklinik". Echt gemütlich!! Iedereen tevree.
De gps gaf aan dat het een dag van weinig kilometers ging zijn... Niks was minder waar. Het toestel zei dat we de motor op de trein moesten zetten maar hebben dit wijselijk niet gedaan. De bende is langs over de prachtige Grimselpas naar Emmertal geslalomd. Mooi!!
Deze dag was er één om niet te vergeten We zijn nog eens naar Salvan getrokken en hebben zelfs de skipiste gevonden waar we destijdsonze skikunsten vertoonden. Wij, Isabelle en Gentiel zaten bij Mario in de auto. Gentiel kreeg het serieus benauwd bij het overweldigende zicht in bergen. Of de stuurmanskunsten van de chauffeur er voor iets tussen zaten was niet direct duidelijk. Aan het rustige sfeermuziekje van de metalgroep Slipknot zal het alvast niet gelegen hebben. Ook de geluidsinstallatie van de Alfa deed nochtans zijn uiterste best. Onbegrijpelijk voor Mario dat ondanks het maximum volume er zo weinig klank uitkwam. Misschien dat de door ons tegen de boxengedrukte pullovers het geluid iets teveel dempte
J
Zolang de chauffeur dit niet wist overweegde hij zelfs om zijn, als huwelijkscadeau beloofde kodak(remember dag 3 ), te laten ruilen voor een nieuwe krachtige geluidsinstallatie in de wagen. Dit nakende huwelijk kwam echter in de loop van de dag serieus op de helling te staan bij het zien van de dienster die werkt in de Auberge van de skipiste Hier konden we met zn vijven genieten van een overheerlijke kaasfondue. De rest van de groep bezocht vandaag Martigny.
Na het avondmaal was er eindelijk nog eens een fotoavond waarna er nog even werd nagepraat over de dag.
De gps-problemen blijven duren Op het moment dat de bende vertrekt, blokkeert Filip en IsabellesTomTom.
Mario stond direct paraat (zoals altijd) om zijn gps ter beschikking te stellen. Filip wilde nog een dag extra recup om zeker fit en monter te zijn om aan te komen in Salvan. Daarom gingen ze de lange rit afwerken. Bleek echter dat de gps van Mario ook echter niet betrouwbaar was. Hij gaf een af te leggen afstand aan van 375 km terwijl alle ander gps-toestellen het op 252 km hielden.
Het werd dus een ritje via het betrouwbare kaartlezen voor Filip en Isabelle. Dat bleek toch niet zo goed te werken want halverwege hun rit kwamen ze de motards tegen. Laat het ons op de vermoeidheid steken
Na de gezamelijke lunch in een, zoals gewoonlijk, hele lekkere routier werd de rit samen verder gezet om zo extra nutteloze kilometers te vermijden.
Aan de Zwitserse grens was er zoals gewoonlijk grenscontrole door plichtsbewuste douniers. Ongewoon was echter dat de bende ruige bikers ongemoeid werd gelaten terwijl de gedreven volgwagens aan de kant werden gezet en de volledige bagage eruit moest ter controle. Superleuk
Tot nu toe was de groep gespaard gebleven van de gevreesde regen.Even voor Lausanne gingen de hemelsluizen echter vol open.Het was een korte maar krachtige douche.
Even verder konden we rustig opdrogen op een kade van het meer van Genève. Uiteindelijkwerd de tocht verdergezet en kwamen we aan in Martigny. Het gevreesde baantje tussen Martigny en Salvan bleek nog steeds even uitdagend te zijn.Het werd sommige duozitters zelfs even wat teveel door de talrijke haarspeldbochten en de diepe afgronden vlak naast het baantje.
Al het leed bleek echter vlug vergeten bij de langverwachtte intrede in het magische Salvan.
De sterke emoties overmanden ons bij het zien van het basketpleintje waar alle groepsactiviteiten plaatsvonden en ook de groepsfotos ieder jaar genomen werden.Een raar en onbeschrijfelijk gevoel!!!We waren echter gelukkig dat zowel deze plaats als de rest van het dorpje nauwelijks verandert waren. Enkel het fonteintje voor het hotel, waar onze drinkbus vroeger bijvulden,bleek verplaats om plaats te maken voor de mooi heraangelegde dorpsweg.
Het hotel Bellevue bleek ook van eigenaar verandert te zijn. Het werd overgenomen door het toenmalig concurrerendehotel aan de overkant en noemt nu Lunion. De oude naam is gelukkig nog zichtbaar op de gevel. Jammer genoeg is het hotel gesloten voor renovatie.
Dan op naar het gereserveerde hotel Mont Blanc in Les Marecottes. Dit volgens de fotos op internet prachtige rustieke hotel bleek echter meer weg te hebben van een slecht onderhouden jeugdherberg. De eigenaars hadden zich zelfs de moeite niet getroost om aanwezig te zijn Het was snel duidelijk opzoek moesten naar een ander hotel. Gelukkig hadden we de gps om de dichtstbijzijnde hotels te zien. Zo kwamen we terecht in het 3-sterren hotel Forclaz Touring in Martigny.Er bleek na wat overleg via de telefoon nog plaats te zijn voor de ganse groep. We kregen zelfs een speciale groepskorting!! Een geluk bij een ongeluk!! Zelfs de motos konden in de garage van het hotel overnachten. Na een laat diner in het restaurant op de zevende verdieping, waarbij we een mooi, zelfs prachtig zicht hadden op de valei gingen we na deze emotionele dag allemaal slapen. Deze keer kon er echter geen liedje meer gekozen worden uit de jukebox .
Na ontbijt werd Filip onwel. Ook de longen lieten het wat afweten. Daarom werd beslist de moto in de camionette te steken zodat Isabelle en Filip rechtstreeks naar het volgende hotel konden rijden.
De rest van de bende kon de geplande route gelukkig met de moto aanvangen. Het weer zorgde daarbij voor een glimlach op de gezichten. De zon scheen met volle kracht.
In de loop van de morgen liet Filip weten dat hij het al beter stelde zodat wij allemaal gerust onze weg konden verder zetten. Wij dus allemaal blij!!!! Maar dit duurde niet lang want bij het eerste bordje déviation sloeg de gps-paniek genadeloos toe Onnodig zo bleek want hetwas gelukkig het eerste en meteen ook het laatste bordje van deze dag en zelfs de gps vond het OK!
Wat een motorsponsorrit al niet te weeg kan brengen In Luxeuil-Les-Bains vormde er zich een ontluikende en vertederende liefde. Anne, een wulpse Franse motorchick sloeg haar klauwen rond de weerloze portrettentrekker (alias Mario). Patrick moest een nieuwe voorband plaatsen en zocht dus een bandencentrale. Ann stelde voor om naar een bandencentrale te rijden. Vunzige Mario was er als de kippen bij om Anne te vergezellen in de wagen met ruime achterbank Ontsnappen was onmogelijk. Hij kan van deze bende alvast een nieuwe kodak verwachten bij hun trouwfeest. Er wordt gestemd voor een datum...
Salvan - Häusernmoos im Emmertal
