Mensen in leven wonen, zal er te verward, te veel veranderingen, te veel keuzesvaak zo dat we niet kunnen kiezen. Er zijn een aantal dingen, wat liefde, altijd in een idee, maar in een mbt schoenen idee, zegt een hoop verdriet en hulpeloosheid. Weg van het geschreeuw van de menigte Xuan, zitten alleen, rustig zoals sommigedingen, er is geen reden, geen reden, onverklaarbare droefheid in mijn hart.Verdriet in mijn hart, verdrietig is er geen reden, geen reden is de grootstereden. Verdrietig omdat de eenvoudige, verdrietig omdat het onverschillig.

Net als aan die trieste woorden te zien, om van te genieten, voelen, willen dezetrieste woorden te horen, geleidelijk aan begon te voelen, om hen te luisteren.Ik dacht datmbt schoenen aanbieding verdrietig pijnlijk, zijn gekwetst, zal zich staan ​​sorry, kon het niet helpen, maar huilen.

De wereld, niemand is absoluut ons vertrouwen waardig, de lelijke kant van de menselijke natuur zijn, als degenen die blijven praten, praten met mensen die je wilt, al gepolijst op tijd om een nieuw object te vinden, en niet altijd alleen dat korte moment.

Ik wil altijd te veel emoties los verzonden, weet niet aan wie, hoe te doen, ik hou nietmbt schoen  van en niet nu, maar die niet kiezen van de juiste. Ik haat mezelf voor niets, ik mijn eigen machteloosheid haat, ik voel me verdrietig voor zichzelf, om meer triest triest hoe een persoon, ongeacht hoe het oppervlak van de zon, hoe briljant, alleen is de schaduw van mijn hart is in de regen, hoe interpreteren het hart bedroefd, en zijn wie begrepen.

30-07-2011 om 03:49 geschreven door huang  

U wilt poëzie schrijven, boek Sentimental zacht als je kijkt, mbt schoenen je wilt componeren,componeren nauwelijks slaap ik gisteravond ellendig.

Juli in de herfst voor geen enkele reden, plots willen alles verdorde schoonheid te zien, net als de bladeren in licht dans de dans bezig is, de dans is de wisselvalligheden van het leven.

Zachtjes pen op papier zetten, gewoon wit papier, mbt shoes prikkende mijn ogen, maarnog steeds moeilijk te geschreven. Kleine kring, hapsnap gedachten aan het bord geschilderd rommelig, heeft geen zin.

Yeliangrushui, Bise gordijnen kabbelende in de wind. Naar boven, dimmaanlicht, een aantal bloemen ontspannen drijvende wolken, hebben betrekking op de oude maan Seiki. Schoonheid van deze hachelijke situatie, nostalgische gevoel van alleen in het maanlicht. Rustig opende de deur, zodat mijn rug een eigenzinnige 也好.

Wandelend door de verlaten mbt schoen straten, een boom vol mijn ogen, slechts eenstraaltje maanlicht wierp naar beneden, de gevlekte mijn eenzame figuur.Distant lichten dimmen, en af ​​en toe hield een paar nachtelijke auto, net als de straatverlichting van de dag, het leven en verstoord de rust van deze zomer.Dash van geïsoleerde wind geborsteld mijn wang, langs de richting lijkt te zweten kussen. Aarzelen om uit te reiken en de nacht wind die voortvloeien uit de vingers, warm, alleen maar bijdraagt ​​aan de hete Italiaanse voelen.

30-07-2011 om 03:48 geschreven door huang