Vergeefme dat jeniet kunt vindensporenvan de geest, vergeefmevoor de schending vanuw inzet. Misschienherinneringen,hoe gelukkigwe hebben, misschiengeheugen,hoe gelukkigwe zijn. Maarvergeefme,ik ben nietals mbt schoenen je denkt...
Die dag, zeg jeikontspoord. Ik benheel boosik boosben opdie u niet vertrouwtme, ikgas dat umij de schuld... Huff,mijneigenzinnigeliep. Een auto,op dat moment,kwam dicht bijhet winnen vanmijn leven,ikgreepde kansom uit te leggen.
Maargoede tijdennooitlast,mbt schoen laterwakker, ik herinner meniets. Niet meer weet hoete spreken, nietmeer hoete lopen,weet niet meerhet Engels woordA naalles... Zelfs...Niet meer weetje.
Ik haat mezelf, waarom kanherinneren,en vanuitmijn bedweg. Je bent ergangstigen zou graagin de regenop zoek naareenspeciaalpunt van onzeherinneringen... Je de schuldzelfnietmevertrouwen...
Aan het eindvind jemij, maarhet spijt me. Voor nuben ikbezorgd,je echtvreemd,hem...mbt shoes Helemaalom te verblijven metmijn mensen.
Je bent ergtriest,en zelfs detranenvallenman. Zieje, mijn hartplotselingpijn,ik weet nietwaarom...
Later,Ik herinner me,mbt u diewasmijn favoriet. Maar jewanhopigte gaan... Je rug,eens zovertrouwd.
