Op Schiphol verloopt ook alles vlot en prima, enkel de rit naar huis valt watteren vanwege - weeral - zeer veel verkeer en files in Nederland, nu wel degelijk omdat onze noorderburen massaal met verlof vertrekken, duidelijk af te meten aan het aantal sleurhutten op het rechter rijvak. Jawel, na 3 weken links rijden slaag ik er in om in mijn eigen auto de ruitenwissers in te schakelen wanneer ik de eerste afslag naar rechts met mijn pinkers wilde aangeven ... Thuis worden we verwelkomd door onze eigen kleine tijger - poesje Vino. We praten nog gezellig na bij een glaasje Kaapse wijn en laten de wasmachine het vuile werk doen.
Het was een ongelooflijke ervaring die we nog met velen willen delen! Dank aan travelnauts voor het schitterende programma en de perfecte uitwerking - alles, maar dan ook echt alles verliep perfect, en hoe ze ervoor gezorgd hebben dat we in de Afrikaanse winter zoveel zon en blauwe lucht kregen weten we echt niet, we hebben er alvast niet voor bijbetaald
Vandaag staan papa en de 2 meisjes op om 4:30 om een early morning game drive te doen. Die gaat door in u, een private reserve net aan Orphen Gate, en verbonden met het Krugerpark. Het verschil is dat de wagens in Manyeleti reserve gewoon overal de wegen kunnen en mogen verlaten, en we zullen tijdens de 3,5 uur durende game drive merken waarom dit een goed idee is. We geven onze chauffeur nog even mee dat we gisteren enkel de neushoorn hadden gemist
En het is bijna niet te geloven, maar na welgeteld 1 minuut rijden spotten we een neushoorn. Toch wel imposant, zeker nadat de wagen dwars door de bush gewoon tot op 10 meter van het dier gaat staan. We volgen de neushoorn een tiental minuutjes terwijl hij rustig grazend verderloopt.
De gidsen hier rijden rond met verschillende wagens en houden mekaar per GSM (echte goede Nokias) op de hoogte van wat ze waar spotten. Zo gaan we even later via wat olifanten, buffels en uiteraard impalas op zoek naar een groep leeuwen die op stap zijn door het gebied. Een tijdje later hebben ze gevonden, en de chauffeur brengt de truck gewoonweg pal middenin de groep leeuwen. Het zijn een 8-tal vrouwtjes en 2 mannetjes, allebei al ouder, en met duidelijke strijdwonden. Een van hen heeft een gebroken heup, waarschijnlijk een cadeautje van een buffel, volgens de gids. Het komende half uur tot drie kwartier volgend we de leeuwen. We raken ze even kwijt maar vinden ze wat later terug en volgen ze gewoonweg tijdens hun wandeling.
Dan is het tijd om terug te keren. We krijgen nog een ontbijt in het midden van het reserve, en keren daarna terug naar Pezulu.
De rest van de dag bestaat uit een 6 uur lange rit naar Johannesburg, weeral door steeds wisselende landschappen. Naarmate we Johannesburg naderen neemt de hinder door houtvuurrook van de vele townships enorm toe. Dit is blijkbaar een bekend fenomeen, borden langs de weg waarschuwen voor dense fog
Op de luchthaven en tijdens de vlucht gaat alles supervlot, en landen op Schiphol gebeurt ook weeral met schitterend weer. De vlucht zelf is een nachtvlucht, geen fotos dus
Vandaag gaan we voor een volledige dag naar het Krugerpark. We krijgen een rondrit voor alleen ons gezinnetje met gids Derek in een gesloten busje. Koud zullen we het alvast niet hebben. Het busje vraagt wat heen en weer stommelen van voor naar achter en van links naar rechts om elk wat fotos van het wild te kunnen maken, maar dat lukt wel. Wat wildspotten betreft blijkt dat op het eind van de dag onze buit niet slecht is: we zien onder andere (maar niet beperkt tot dit lijstje) 4 van de big 5 (buffels, olifanten, leeuwen - maar liefst 21 stuks over de dag verspreid - en de zeldzame luipaard), verder veel impalas, kudus, arenden, gieren, andere vogeltjes maar ook een paar giraffen, bavianen en dikke vette krokodillen en Nijlpaarden.
We hopen nu allen om tijdens de vroege ochtend game drive van morgen nog een neushoorn te zien, dan hebben we ze allemaal gehad!
Het avondmaal vindt plaats in een gesloten plek onder de blote hemel met groot vuur in het midden. Tof om met de andere gasten te praten en ervaringen en tips uit te wisselen.
Dag 16 - op naar Pezulu, de laatste verblijfplaats
Voor de rit van Hazyview naar Pezulu zouden we de klus in 81 km kunnen klaren, maar dan zouden we het mooiste stuk van de Panoramaroute missen, dat kunnen we uiteraard niet maken. De rit begint met een mooie klim vanuit lowveld naar het dorpje Graskop, gelegen op midveld, een hoogvlakte in het midden. (Opm: gisteren kwamen we vanaf highveld, dat is de hoogvlakte waarop ook Johannesburg ligt)
Kort na Graskop is het eerste punt om te stoppen (en ook om een kleine som te betalen) The Pinaccle - een rechtopstaande rots op de rand van de 700m hoge rotswand die lowveld van midveld scheidt. Daarna gaat het naar Gods Window - een uitzichtpunt over de laagvlakte van het Krugerpark. Hier merken we al een interessant weerfenomeen: boven ons is de lucht blauw, boven de laagvlakte hangen wolken. Daarna gaan we een kijkje nemen bij de mooie watervallen van Lisbon Falls. Deze eerste 3 must sees zijn zeker leuk om te zien, maar het wordt nog beter. Bourkes potholes is het volgende natuurwonder van de Panoramaroute, het is een door de eeuwen heen uitgesleten kloof waar de blyde en de treur rivier samenvloeien - echt de moeite waard ! En het hoogtepunt komt daarna, het uitzicht naar de Three Rondavels is weeral impressionant, zeker met het weer dat we hier nu al bijna 3 weken hebben. Absoluut de moeite waard om 200 km omtoer te maken vandaag.
Het laatste stuk op weg naar Pezulu tree House Lodge leert ons dat het een goed idee was om voor de upgrade van de huurwagen te kiezen - echte off-road met putten en bulten waarvoor je soms echt traag moet rijden.
In ons logement aangekomen worden we onmiddellijk verwelkomd en krijgen we onze charmante boomhut toegewezen. We laten ons ook overhalen omhoog een evening game drive in net private game reserve van Pezulu te ondernemen. Dat laatste blijkt een iets minder goed idee, want behalve dat het erg koud is, zijn er ook echt niet veel dieren te bespeuren buiten wat zebras en konijnen. Zelfs de plaatselijke giraffen tonen zich niet. Dan maar hopen op beterschap de volgende dag.
Van Ermelo naar Hazyview kan op verschillende manieren. De kortste weg is iets minder dan 300 km, maar na wat zoekwerk op de kaarten en in de reisgidsen besluiten we om 2 ommetjes te maken.
Eerst inkopen doen voor de picknick, daarvoor keren we 10 km terug naar de Pick n Pay van Ermelo waar we gisteren aan voorbijreden. Dan nog even tanken en vooral onmiddellijk zeggen dat ze de ramen niet hoeven te kuisen.
Dan gaan we op weg naar de eerste tussenstop - de waterval van de Elandsrivier in Bovenrivier. Gelukkig hadden we de parking op de GPS als doel ingegeven, want hij ligt net achter een tunnel en is helemaal niet aangeduid. Oude parking blijken we alleen te zijn, maar er staan we parkingwachters en gidsen klaar. Van daar is het een wandeling van 10 a 15 minuutjes, doorheen een pikdonkere oude spoorwetunnel. Maar het is de moeite waard: een mooie waterval stort zich 60m naar beneden.
Dan gaat de reis verder richting Lydensburg, met als bedoeling de Long Tom Pass naar Sabie te nemen en zo naar Hazyview te rijden. Even raken we aan het twijfelen of dit wel een goed keuze was, want eens de N-Road verlaten wordt de weg wel heel erg slecht, met massas potholes en zelfs 10 km waar de weg vernieuwd wordt, en we erlangs langs iets heel erg geïmproviseerd verder moeten. Grote vrachtwagens met dubbele opleggers denderen ons tegemoet en veroorzaken stofwolken waardoor we even moeten stoppen om te zien waar de weg zich bevindt. Ook koen we weer door heel wat townships vol armoede. Ook het meisje dat ons bij de waterval gidst kan maar halftijds studeren (psychologie en Nelspruit) omdat haar moeder is overleden en haar grootmoeder waar ze bij inwoont haar studie niet kan betalen - in tegendeel, zij moet ook voor haar grootmoeder zorgen!
Maar weeral een picknick in een geweldig natuurkader maakt al veel goed. En het wordt nog beter. Eenmaal de Long Tom Pass - hete eerste deel van de Panoramaroute - aangevangen wordt het gewoonweg schitterend. Een hele goed weg, en de uitzichten zijn gewoonweg spectaculair mooi - weeral! Echt de omweg waard.
Ons hotel in Hazyview mag er ook weeral wezen, en ik maak er gebruik van om 2 dingen voor het eerst in mijn leven mee te maken: een buitendouche nemen en krokodil eten - allebei superheerlijke aanraders.
Van Ermelo naar Hazyview kan op verschillende manieren. De kortste weg is iets minder dan 300 km, maar na wat zoekwerk op de kaarten en in de reisgidsen besluiten we om 2 ommetjes te maken.
Eerst inkopen doen voor de picknick, daarvoor keren we 10 km terug naar de Pick n Pay van Ermelo waar we gisteren aan voorbijreden. Dan nog even tanken en vooral onmiddellijk zeggen dat ze de ramen niet hoeven te kuisen.
Dan gaan we op weg naar de eerste tussenstop - de waterval van de Elandsrivier in Bovenrivier. Gelukkig hadden we de parking op de GPS als doel ingegeven, want hij ligt net achter een tunnel en is helemaal niet aangeduid. Oude parking blijken we alleen te zijn, maar er staan we parkingwachters en gidsen klaar. Van daar is het een wandeling van 10 a 15 minuutjes, doorheen een pikdonkere oude spoorwetunnel. Maar het is de moeite waard: een mooie waterval stort zich 60m naar beneden.
Dan gaat de reis verder richting Lydensburg, met als bedoeling de Long Tom Pass naar Sabie te nemen en zo naar Hazyview te rijden. Even raken we aan het twijfelen of dit wel een goed keuze was, want eens de N-Road verlaten wordt de weg wel heel erg slecht, met massas potholes en zelfs 10 km waar de weg vernieuwd wordt, en we erlangs langs iets heel erg geïmproviseerd verder moeten. Grote vrachtwagens met dubbele opleggers denderen ons tegemoet en veroorzaken stofwolken waardoor we even moeten stoppen om te zien waar de weg zich bevindt. Ook koen we weer door heel wat townships vol armoede. Ook het meisje dat ons bij de waterval gidst kan maar halftijds studeren (psychologie en Nelspruit) omdat haar moeder is overleden en haar grootmoeder waar ze bij inwoont haar studie niet kan betalen - in tegendeel, zij moet ook voor haar grootmoeder zorgen!
Maar weeral een picknick in een geweldig natuurkader maakt al veel goed. En het wordt nog beter. Eenmaal de Long Tom Pass - hete eerste deel van de Panoramaroute - aangevangen wordt het gewoonweg schitterend. Een hele goed weg, en de uitzichten zijn gewoonweg spectaculair mooi - weeral! Echt de omweg waard.
Ons hotel in Hazyview mag er ook weeral wezen, en ik maak er gebruik van om 2 dingen voor het eerst in mijn leven mee te maken: een buitendouche nemen en krokodil eten - allebei superheerlijke aanraders.
Vandaag konden we een echte Road Movie draaien: 6 uur rijden over 430 km waarin op zich niets te beleven valt ... behalve uiteraard permanent geniet van de mooie en wisselende landschappen. Het eerste uur hadden we continu zicht op de Drakensbergen, daarna reden we door een grote vlakte met in de verte een bergketen. Toen we die hadden beklommen via een pas volgde geen afdaling maar een hoogvlakte op 1800 m boven de zeespiegel. De stadjes waar we doorheen reden, brachten wel heel veel gevoelens van medelijden naar boven. Altijd massaal grote townships waar elk gezin letterlijk op minder dan 10 vierkante meter woont, waar het vuil over ligt en rondfladdert, waar de geiten los aan en af lopen, en waar de mensen nietsdoend langs de weg zitten ... behoorlijk confronterend. Wat wel charmant was waren de wegwijzers naar plaatsen als Amersfoort, Utrecht en Amsterdam. We dachten een ogenblik dat we verkeerd gereden waren En dan de aankomst in ons hotel in Ermelo, zelf op zich ook een tamelijk betekenisloos stadje. Het contrast met de indrukken van de hele dag kon niet groter zijn, en eigenlijk hadden we het daar behoorlijk lastig mee. Laat de fotos het maar uitleggen: de eerste foto geeft een indruk van de reis, dan een typische woonwijk en tenslotte onze slaapkamer, oordeel maar zelf.
Weersvoorspelling voor vandaag: voormiddag wat zon met wolken, vanaf de middag helemaal bewolkt - 7 graden. De realiteit: opstaan met blauwe hemel en nog wat wolken die af en toe plagerig de hoogste toppen van Giants Castle verstoppen. We zien nu plotseling dat net achter de bergtoppen die gisteren de hoogste leken, er nog eens een laag staat die dubbel zo hoog is - dat veroorzaakt dus het wauw-gevoel dat iedereen de vorige dagen uitdrukte toen we hen vertelden dat we naar Drakensbergen kwamen. Na een stevig ontbijt besluiten we te gaan voor de Bergview wandeling, ook op aanraden van onze nieuwe Australische vrienden. Eigenlijk wonen ze alleen maar in Australië (in de buurt van Cairns), de man is geboren Zuid Afrikaan en de vrouw komt uit Zimbabwe.
Het blijkt een prachtkeuze te zijn. Hoe hoger we komen, hoe machtiger het schouwspel, en bovendien trekken er steeds meer wolken weg. Tegen de middag zijn we op het hoogste punt van de wandeling, boven op en kam, vanwaar we Giants Castle in al zijn pracht kunnen aanschouwen, met bovendien een staalblauwe hemel.
Onderweg zien we ook nog 3 steenbokken, een grote arend en een heel mooi blauwgroen vogeltje met knalrode borst. De fotos met mijn 400mm tele zijn het bewijs, wat ben ik nu blij dat ik die lens heb
Na de terugkeer een lichte lunch en wat lezen in de zon op het terras, maar Hanne wil nog wat wandelen, dus rond 15h trek ik er nog samen met Hanne op uit, richting Giants Ridge. Het wordt nog een spectaculair uitstapje met naast de geweldige zichten op de 3400 m hoge bergen die nu vlak voor onze neus staan, Hanne die op een slang trapt en het hele gebergte bij mekaar brult, zo hard dat de slang vol vrees snel wegschuift. Alsof dat nog niet genoeg is staan we plots bijna oog in oog met een kudde van 30 elanden, geschaduwd door wat bavianen. Ongelooflijk.
Voor de terugtocht nemen we een paar stenen mee, voor het geval we slangen moeten wegjagen ...
Het heeft wat geregend vannacht, ondanks de heldere sterrenhemel gisteren avond. Ongelooflijk hoeveel sterren je hier in de hemel kan zien, en hoe duidelijk je de Melkweg kan waarnemen, dat kennen we niet meer bij ons in de grootste delen van Europa.
Maar minder goed weer dus vandaag, volledig bewolkt, waardoor we de hoge toppen, en vooral Giants Castle niet kunnen zien, maar uiteindelijk toch nog een aardig zicht op de bergen in de onmiddellijke omgeving. Na een rustig ontbijt even naar de receptie voor wat WiFi - het is hier ongelooflijk traag. Maar toch voldoende om de krant in te laden en de blog aan te passen.
Daarna gaan we op weg naar de Main Cave, een wandeling van al bij al anderhalf tot 2 uur, met ter plaatse een bezichtiging aan 5000 jaar oude rotsschilderingen door de San of Bushmen, de oorspronkelijke bewoners van deze streken.
Het is koud maar doenbaar en we genieten enorm van de rustige wandeling en de uitzichten.
Na een late lunch gaan we naar onze hutten, waar we een gezellig haardvuur aanleggen, en kijken hoe de Rode Duivels uiteindelijk de Britten nog eens met 2-0 inblikken.
Bij het diner raken we aan de praat met de mensen aan de tafels rond ons, en uiteindelijk mondt dit uit in een lang gesprek en het uitwisselen van wijn en mailadressen. Dat is zo een van die dingen die reizen zo fijn maken.
