De eerste week was grotendeels wennen aan het leven hier. Omdat ik nu in een traditioneel huis verblijf verloopt ook alles via de traditionele wijze: Slapen, eten, tv kijken, etc... gebeurt hier dus op de befaamde tatami. De eerste week heb ik echter vooral gebruikt om mijn japans terug wat bij te schaven, want deze was toch al wat afgezwakt door de vakantie. Het eerste volgende weekend was er een orientatie waar ik samen met de andere inbounds een speech zou moeten geven, dus veel tijd had ik niet meer.
Op deze orientatie waren ook de "rotex" aanwezig. Dit zijn de studenten die voordien naar het buitenland waren gegaan en nu hun verslag kwamen brengen, of gewoon meekwamen voor ons te ontmoeten. In het begin verliep alles nogal stroef omdat we niet goed wisten hoe we contact te maken met mekaar. Wij, de inbounds onder mekaar, konden via het Engels perfect met mekaar overweg, maar buiten degene wat naar Amerika waren geweest, konden de rotex nauwelijks engels. De eerste dag was het vooral de speech oefenen en mekaar leren kennen. Dit duurde slechts een paar uurtjes en daarna waren we vrij om te doen wat we wouden. Dat weekend heeft me enorm geholpen met mijn japans, want ook al kende ik de theorie nog wel, om het ook allemaal zomaar in de praktijk te gebruiken, is toch nog iets anders. De volgende dag kwamen dan de belangrijkste personen van de verschillende clubs in het district luisteren naar de verhalen van de rotex, en de speeches van de inbounds. Mijn speech mocht dan misschien niet geweldig zijn, het feit alleen al dat ik het in het japans probeerde vonden ze ongelooflijk. Wanneer we vervolgens van de andere afscheid moesten nemen, vond ik het toch wel spijtig dat het weekend zo snel voorbij was gevlogen. Hier had ik uiteraard mijn eerste vrienden gemaakt en alleen maar Japans gebruikt om met hun te praten.
Veel tijd om te rusten hadden we echter niet vermits we de volgende dag de Fuji-berg gingen beklimmen. Maar om toch niet alles in een keer te vertellen, ga ik dit laten voor de volgende keer. ;)
Dag iedereen, ik weet dat er maar traag aan de blog gewerkt wordt. Nu ik geef toe soms ben ik nogal aan de luie kant, maar langs de andere kant is het soms zo vermoeiend en druk, dat facebook gewoon zoveel makkelijker is. Vandaar dat ik dus af en toe wat foto's op facebook plaats, voor zij wat het nog niet gezien hebben. En vermits het uploaden van foto's op de blog wat onhandig is, zal ik hier waarschijnlijk slechts enkele plaatsen.
Omdat ik door de maanden korte verslagjes maak voor de Rotary, leek het me misschien een goed idee om deze ook op de blog te plaatsen. Zo moet ik niet telkens 2 verschillende teksten maken over hetzelfde onderwerp, en zullen de blogs mekaar wat sneller opvolgen. Mensen van Rotary zullen hier dan misschien niet zo snel iets nieuws vinden, maar zij zullen het waarschijnlijk toch eerder krijgen in de mails of via Rotary Japan. De reeks die nu zal komen zal dan ook gaan over mijn eerste weken hier en wat de hoofdpunten waren van september.
Voor mensen wat echter eens direct willen praten, mogen jullie mij gerust toevoegen op Skype. Normaal moet je mij wel kunnen vinden als je gewoon mijn naam intikt bij zoeken en eventueel de woonplaats. Moest ge mij dan nog niet vinden, moogt ge mij altijd een berichtje sturen, of hulp vragen aan iemand die het wel heeft. Ik neem aan dat de mensen die deze berichtjes lezen, zelf wel oud genoeg zijn om een oplossing te vinden, niet?
