Zondagmorgen 7u30 voert Ilke -zo lief dat ze is- mij weg naar de luchthaven van Charleroi. Het afscheid nemen van haar viel toch een stuk zwaarder dan ik verwacht had.. uiteindelijk is het toch (maar?) zes weken. Mijn vliegtuig had een uur vertraging, Door de sneeuw veronderstel ik (ryanair geeft niets van info). Voor de rest is de vlucht vlotjes verlopen. Het vliegtuig zat maar voor 3/4 vol waardoor ik een hele rij voor mij alleen had.
Rond 14u30 ben dan ik geland op de luchthaven van Riga onder een helblauwe lucht zonder enig wolkje te bespeuren. De dag begon dus goed, zeker toen mijn valies als eerste op de band kwam. Echter bij de exit pikten douaneambtenaren mij eruit voor een bagagecontrole. In gezelschap van 3 militairen met elk een mitrailleur opende ze mijn valies. Maar alles mooi terug opplooien kennen ze niet jammer genoeg. Als uitleg van de controle kreeg ik 'it's very suspicious for a young man like you to travel alone'. Misschien heb ik wel het uiterlijk van een drugsdealer... Daardoor toch ook een halfuurtje verloren. (M'n contactpersoon dacht al dat ik niet op vliegtuig zat)
Bon, éénmaal daardoor was het zoeken naar mijn contactpersoon die mij ging opwachten. In één van mijn laatste mailtjes naar haar vroeg ik hoe ik ze ging herkennen aan de luchthaven. Haar antwoord 'I look good, and i'll be wearing a purple parka'. Laat ons zeggen dat ik haar alleen herkende door haar paarse jas. Het is wel een hele lieve en behulpzame vrouw met een grappig accent.
Ze had de auto van haar man gekregen dus ging de verplaatsing comfortabel en snel zijn. Snel was het zeker want ze reed als een kamikaze door de straten. Comfortabel iets minder want de auto was klaar voor de schroot en kabels lagen open en bloot overal. Na een rit van ongeveer 20min kwamen we aan mijn dormitory. Best een mooi gebouw, met eronder de leslokalen voor studenten verpleegkunde en kiné. Mijn kamer is op de 9e verdieping en wel tof. Ik heb een gescheiden kamer van mijn kotgenoot 'Lee', hele vriendelijke jongen die perfect het clichébeeld van een Chinese student weergeeft. Verder wonen er op mijn verdiep nog 4 andere studenten. Drie jongens en een meisje. Met twee heb ik al kennis gemaakt in de keuken waar onmiddellijk hun lasagne mocht opeten. De ene heet Georgi uit Bulgarije en lijkt op een maffiabaas, de andere heet Alekski uit Rusland. Tenslotte moet ik nog het meisje uit Litouwen ontmoeten en een jongen uit Frankrijk.
Ik heb op de weg naar mijn dormitory een pittazaak gezien op wandelafstand, en daar ga ik nu gaan eten. Kwestie van de cultuurovergang niet te bruusk te maken :) :)
