Zoals vermeld in mijn vorige post ben ik aan de conciërge beneden gaan vragen waar ik materiaal kan huren om aan ijsvissen te doen. En ja hoor, we mochten zijn materiaal gratis en voor niets gebruiken. Mission accomplished! :) Beter nog, hij vergezelde ons naar de plek en legde ons de 'kunst' van het ijsvissen uit. Uiteindelijk komt er wel iets meer bij te kijken dan een gat boren en een hengel uitwerpen. Eerst en vooral, ook al is de lente begonnen, hier vriest het non stop en is het ijs een 30-tal cm dik waardoor het geen sinecure is om door het ijs te geraken. Het heeft ons 10 lange en zware minuten (hand)boren gekost.
Daar zaten we dan, met z'n drieën en elk een pint in de hand. Best gezellig, zeker als de vissen bijten. Ik heb er een stuk of 18 gevangen op een kleine twee uur. Alleen maar kleintjes wel, nooit groter dan een hand. Mijn compagnon Lee wou ze allemaal meenemen en proberen klaar te maken, maar dat zag ik weer niet zitten dus hebben we ze allemaal mooitjes terug gesmeten. Live and let live.
Mijn tijd hier begint serieus te krimpen. Als ik alleen zou zijn, zou ik gerust nog weken of zelfs maanden kunnen blijven. Gelukkig heb ik een hele goede en belangrijke reden om terug naar België te vliegen, zij zorgt ervoor dat ik het uiteindelijk niet zo erg vind om terug te moeten keren naar mijn Belgische leventje.
Oja, ik vertrek morgen voor een dagje naar Litouwen, we gaan de steden Siauliai en Vilnius (hoofdstad) bezoeken.
Nog elf dagen en ik ben al terug in België. De tijd gaat snel, misschien wel iets te snel.
Gisteren ben ik met de trein naar Jurmula geweest, het Knokke van Letland. Niet gemakkelijk om de juiste trein of treinstop te vinden, maar na een goede gok toch op de goede plaats afgestapt. Jurmula is zoals Knokke het mekka voor het rijk volk. Hier wonen alleen maar Russen die optimaal geprofiteerd hebben van het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Ze zijn niet zo graag gezien in Letland en worden Oligarchen genoemd. Ze wonen in kasten van huizen en rijden rond met minstens een Porsche (bij wijze van spreken natuurlijk)
Hier is het 's nachts rond de -20°C, dus is de zee (Baltische) voor zover je kan zien bevroren, wat heel wat speciale en spectaculaire ijsformaties opleverede. Ik voelde mij een beetje God na zo'n 3 a 400 meter de zee in(op)stappen. Een speciale ervaring. Ik zal straks is enkele foto's online zetten, dus dan kan je er u een beeld van vormen.
Vandaag is het weer een prachtige dag. Mijn dormitory is vlak bij een groot (bevroren) meer en ik zie regelmatig mensen ijsvissen. Lijkt mij wel is leuk om te doen. Vorige week stond per toeval de deur van het materiaalkot van de conciërge open en daarin stond al het materiaal dat je nodig hebt om te ijsvissen. Dus ik ga straks is langs bij hem met de vraag waar ik zo'n uitrusting kan huren al hoop ik natuurlijk dat hij zegt dat ik zijn materiaal mag lenen. Op hoop van zegen dus!
