RSCAfancom is een Dochter pagina van http://www.purplespirit.be/ ROYAL SPORTING CLUB ANDERLECHT
17-10-2008
"In juni neem ik een definitieve beslissing over vervolg carrière"
Nicolas Frutos was gisteren tot tranen toe bewogen. Voor het eerst na zijn revalidatie in Argentinië sprak de spits over zijn vele blessures en zijn twijfels over zijn voetbalcarrière. Frutos haalde daarbij genadeloos uit naar de medische staf van Anderlecht die hem, in zijn ogen, nooit goed begeleidde.
Twee dagen lang had Nicolas Frutos (27) een tekst voorbereid die hij wilde voorlezen aan de journalisten. Twee vellen papier had de Argentijn in het Spaans vol getikt en zou hij per direct vertalen in het Frans. De perslui moesten geen vragen stellen, want Frutos voerde een monoloog waarin hij afrekende met clubdokters José Huylebroeck en Leo Groenweghe zonder hen bij naam te noemen. Ook de kinesisten mogen niet gerust zijn. Alleen Anderlecht-dokter Kristof Sas kon op zijn genade rekenen.
'Het is tijd voor de waarheid', begon Frutos. 'Ondertussen heeft zowat iedereen binnen en buiten Anderlecht al gesproken over mijn blessures, behalve ikzelf. Er zijn ongelofelijke zaken geschreven over mijn fysieke toestand. Dokters die mij nooit hebben onderzocht spraken over mijn gezondheid. Daar stel ik mij vragen bij. Soms wordt er hier bij Anderlecht over een operatie gepraat alsof het gaat over iets wat je in een shoppingcentrum kunt kopen. Soms werd ik gewoon niet behandeld als een menselijk wezen. In die context aanvaard ik dat de media zich vragen stelden over mijn vele blessures, maar jullie moeten ook de achtergrond kennen.'
'Na mijn eerste seizoen bij Anderlecht werd ik geopereerd aan de knie', vervolgde de Goleador. 'Daarna werd ik door Anderlecht geforceerd om zo snel mogelijk opnieuw te spelen. Mijn revalidatieperiode was toen onvoldoende. Ik had gewoon niet genoeg spierkracht om al opnieuw voluit te voetballen, maar ik wist dat ik belangrijk was voor de ploeg en luisterde naar de dokters. Ze speelden met mijn gezondheid. Sindsdien sukkel ik met allerlei blessures en het is altijd aan de linkerkant van mijn lichaam. Ik kreeg tendinitis aan de achillespees en de hiel, liep een hamstringblessure op en sukkelde met mijn kuit. In 2007 werd ik ook geopereerd aan die tendinitis, maar opnieuw werd ik te vroeg ingezet. Elke terugkeer was te vroeg. Toen ik in de zomer in Argentinië een individueel programma volgde dan lukte het wel om te voetballen, maar ik België herviel ik elke keer opnieuw.'
'Natuurlijk is het ook mijn eigen schuld', ging de Argentijn verder. 'Ik moet mijn lichaam aanvoelen, maar er zijn binnen de club toch bepaalde mensen die hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Nooit heeft iemand twijfels geuit of zich afgevraagd of het al opportuun was om mij al te laten voetballen. Er waren tijden dat ik tot na middernacht telefoontjes kreeg van mensen uit de club om te vragen of ik de volgende match zou kunnen spelen. Nu ik terug ben uit Argentinië heeft niemand van die mensen al gevraagd hoe het met mijn blessure gaat. Ik was het ook beu dat ik telkens in mijn eentje moest revalideren op de club en ik geen beterschap voelde. Daar word je moe van.'
'Dus ben ik in juli naar Herman Van Holsbeeck gestapt', aldus nog Frutos. 'Ik zei hem: Los mijn problemen op of ik stop mijn carrière en keer met mijn gezin terug naar Argentinië . Op dat moment heeft het bestuur beslist om mij naar Argentinië te laten terugkeren voor een behandeling bij dokter Mendoza. Dat is geen goeroe, maar een goede dokter. Vraag maar aan Johan Walem hoe Mendoza hem van een blessure afhielp bij Udinese. Als Anderlecht mij deze zomer had tegengehouden en verplicht had om een nieuwe operatie te ondergaan, dan was ik nu geen voetballer meer. Daarom ben ik voorzitter Vanden Stock, Herman Van Holsbeeck, Philippe Collin, Gérard Witters, trainer Ariël Jacobs en dokter Kristof Sas erg dankbaar. Zij waren de enige die mij steunden. Gérard Witters en dokter Sas belden mij ook constant op in Argentinië en ook dankzij de vele bemoedigende boodschappen van de Anderlecht-fans vond ik de kracht om door te gaan.'
'Nu kennen jullie de context', stelde Frutos verder nog. 'Als jullie mij nu nog eens fragiel noemen dan weten jullie ook hoe dat komt. Trouwens, ben ik zo fragiel? Er zijn hier in het verleden spelers bij Anderlecht geweest die nog meer dan ikzelf geblesseerd waren en nog veel minder speelden. Toen ik de voorbije maanden in Argentinië was, hoorde ik van Lucas Biglia dat er nog zes andere Anderlecht-spelers geblesseerd waren. Mag ik mij daar vragen bij stellen? Van Kompany werd ook gezegd dat hij fragiel was, maar sinds hij weg is bij Anderlecht, is hij bijna altijd fit. Iedereen die mij tegenspreekt, mag hier morgen naast mij komen zitten. Ik sta recht in mijn schoenen.'
'Noem mij dus alsjeblieft niet meer het Kadaver, want daar ben ik nog altijd heel boos om', besloot Frutos die een krop in de keel kreeg. In Argentinië ben ik nooit zo genoemd. Mijn vrouw wordt erg ongelukkig als ze zo'n dingen leest en mijn vrouw en dochter ongelukkig zien vind ik het allerergste. Ook zij hebben veel geleden. Ik weet dat mijn naam kranten doet verkopen, maar behandel mij nu menselijk. Ik ben eerlijk geweest. Met mijn blessure gaat het nu de goede kant op. Ik ben nog altijd niet genezen van de pijn in mijn hiel, maar ik kan voetballen. We zullen zien hoe de toekomst verder verloopt. Ik heb Anderlecht al veel gegeven en ik wil de club nog meer teruggeven. Maar in juni neem ik een definitieve beslissing over het vervolg van mijn carrière.'
