De pijnlijkste woorden die ik ooit tegen Peter zei. Dan had ik het niet over ons huwelijk want ik was veel te egoistisch om hem los te laten. Ik was niet de vrouw die ik wou zijn maar bovenal had ik hem nodig. Neen, wat er voor mij niet meer hoefde was het leven. 

Ik zat in een neerwaartse spiraal vol pijn en duisternis. Ik wilde eruit en niet alleen om de pijn te laten ophouden, maar ook omdat ik de anderen alleen maar pijn deed. Peter verdiende beter, een vrouw die hem wel knuffelde en kon lief hebben, die wel de moeder kon zijn die zijn kinderen verdienden. Ik wist dat Peter niet van mij weg zou gaan. Ik wou hem een uitweg bieden. Hij zou zeker iemand nieuw vinden en die vrouw zou de grootste gelukzak ter wereld zijn. Die vrouw zou wel voor mijn kinderen kunnen zorgen en alles kunnen waarin ik te kort schiet.  In mijn hoofd zou iedereen geholpen zijn als ik er niet meer was, iedereen zou vrij zijn. 

Ik had al meerdere senario's uitgewerkt en ik heb een paar keer op punt gestaan om ze ook uit te voeren. Wat me tegen hield wisselde. Soms was het omdat ik Noah in de auto had zitten, soms omdat net de juiste zorgkundige dienst had om met mij te praten en meer dan eens omdat Peter er was voor mij. Nu nog zijn er momenten dat ik me af vraag of ik niet beter had toegegeven. De wereld lijkt me soms een mooiere plaats zonder mij en vooral, het is mijn enige kans om contact te vinden met mijn mama. Ik ben niet gelovig en heb geen idee hoe het hiernamaals werkt maar ik weet zeker dat ik haar hier niet vind, dus de volgende stap lijkt me logisch.

Er zijn nu ik beter wordt gelukkig meer redenen om te leven. In het begin waren dit kleine praktische zaken die ik voor mezelf opgelijst heb. Een bucketlist met plaatsen die ik nog wil zien of zaken die ik nog wil eten, hielpen mij vat te houden op de zin van het leven. Voor de valentijn van Peter kocht ik hem dan ook het "ons bucketlistboek" met allerlei zaken die ik met hem nog wil doen en wil beleven. Op dit moment wil ik vooral mijn kinderen zien opgroeien en mijn metekindje leren kennen. Ook kijk ik er naar uit om mijn kleinkinderen te ontmoeten. 

Ik kies elke dag weer voor het leven tot het leven weer voor mij kiest.