3 maand geleden stapte ik hier binnen, bang, doodop en vooral radeloos. Een kind waarvan ik niks snapte en geen energie om het te proberen. De eerste weken waren puur gericht op het reguleren van Noah.

Van een baby die alleen op mama en soms papa sliep naar een baby die zelf rust vind in zijn eigen bed.
Van een baby die alleen speelde als mama er naast zat naar een baby die al even alleen kan spelen.
Van een baby die elke 1.5-2u dronk naar een baby die patatjes en fruit eet.
Van een fles weigeraar naar een grote fan.
Een hele weg gegaan in die 3 maand. We zijn er nog niet, er zijn nog troosteloze momenten, slapen is soms nog corvee en de tutjes fitness duurt soms nog wel eens 1,5u. Hij is en zal altijd onze hevige spring in het veld blijven maar we blijven proberen. We willen hem begrijpen, we willen hem geven wat hij nodig heeft zonder dat het ons uitput.
IK wil hem onvoorwaardelijk lief hebben. IK wil hem zien als mijn zoon, als broer van Maxim en Linus.

Niet alleen Noah legde een hele weg af, ook de mama maakte grote sprongen.
Van een hoopje ellende die de zin voor het leven kwijt was naar een  vrouw die weer kan lachen, kan mopjes uithalen en kan stoeien met haar kinderen.
Van de vermoeide vrouw die 20 uur op een dag sliep naar een vrouw die een hele dag zonder dutje kan (soms).
Van een stress kip naar een maar af en toe meer stresskip (eeuwige piekeraar).
Van de ene paniekaanval naar de andere naar dagenlang paniekaanval vrij.
Een vrouw die weer kleur begint te zien, haar eigen interesses ontdekt en rust vind in wie ze is.
Ik ben mijn eigen al meermaals tegen gekomen en dat is heel hard maar van elke botsing leren we iets.
Ook ik ben er nog niet, ik ben nog aan het rouwen rond mijn mama en dat moet gezond gemis worden i.p.v. een alles overheersend verdriet. Ik zit nog met veel onverklaarbare woede die ik wil leren beheersen. Ik heb nog een hoog faalangst gehalte.
Maar bovenal zie ik mijzelf nog niet graag, ik kan geen liefde aanvaarden als ik mezelf niet graag zie.
HET BEGINT BIJ MEZELF!!!

foto is van mijn trouwdag, De vrouw die ik daar was wil ik terug worden. We kunnen alleen maar proberen de beste versie van onszelf te zijn.