Ik ben ik en jij bent jij, dat is mijn mama en die hoort erbij. Hoe vaak heb ik het Linus al horen meezingen met youtube? Maar wat als ik ik niet is?
Ik ben nog een schim van wie ik vroeger was. Zaken waar ik vroeger energie uit haalden putten mij nu volledig uit. Voor 12u mijn bed uit komen is een marteling. Gelukkig is Noah zo braaf om mee te gaan in mijn ritme. Hij ligt gewoon naast mij te snurken.
Meer en meer moet ik tegen Peter zeggen dat ik er even tussen uit knijp. Even naar boven, even naar buiten,… Ik kan er alleen niet van weg lopen want het probleem zit in mijn hoofd. Mijn filters werken niet meer en alles komt dubbel zo hard binnen.
Sociaal contact en sociaal engagement is iets wat me nu heel moeilijk valt. Mijn papa en Tim gaan nog, dat zijn rustige mensen. De minste drukt eis echter te veel. Mensen die wat luider praten of wat drukker zijn maken mij nu zot. Eens ik me dan afzonder begint dat stemmetje in mijn hoofd weer. Alles overlopen en bekijken en op den duur denk ik dat ik het mezelf aan praat, ik moet me steeds voor houden dat mijn psychiater gelijk heeft, ik heb hier niet voor gekozen. Ik wil deze persoon niet zijn ik wil mezelf terug vinden. Alleen mis ik enkele zaken waardoor ik mezelf niet terug kan vinden.  Ik geraak steeds verder van mezelf weg.