Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Roze leeuw
een kijk op Vlaanderen doorheen een roze bril
25-11-2008
ieder zijn beurt....
Adoptie, het is een verhaal waar veel mensen mee beginnen, weinigen houden echter vol. We zagen een aantal dagen geleden dat een Nederlands koppel vanuit het Jan Palfijnziekenhuis een kind onder een andere naam liet inschrijven. de biologische moeder gebruikt de SIS-kaart van de adoptiemoeder en er is geen vuiltje aan de lucht...of toch?
Wie wat bezig is rond adoptie merkt het snel: In Vlaanderen worden ongeveer 25 adopties per jaar geregeld (dan spreek ik enkel over binnenlandse adoptie). daarvan worden er ongeveer 20 bemiddeld door antwerpse diensten (lees moeders uit Antwerpen, limburg en een deel van Vlaams Brabant). dat er slecht 5 tot maximaal 10 in de rest van Vlaanderen gebeuren is eerder bizar. gedeeltelijk zal dat te maken hebben met het feit dat Frankrijk iets dichter bij is en een aantal vrouwen kiezen om anoniem te bevallen (vandaar dat er in Vlaanderen dringend werk moet gemaakt worden van de discrete bevalling...). Misschien was dat trouwens een van de redenen -naast het financiële geldgewin- waarvoor de biologische ouders niet de weg van de adoptie kozen.
Ik kan maar hopen dat de ouders duidelijke afspraken hebben over de uitleg die ze aan hun kind later gaan doen. Hopelijk vinden ze de weg naar de hulpverlening mocht dat nodig zijn. Weten als kind dat je door je biologische ouders verkocht bent geweest, zal een trauma zijn dat je in een leven niet kan verwerken.
In een artikel vandaag zegt de beheerdster van een msngroep rond draagmoederschap -een site waar we een aantal jaar geleden ook op zaten en voorstellen kregen om vanaf 12500 euro een kind te krijgen...- dat deze praktijk in het jan Palfijn-ziekenhuis wel vaker gebeurt. ze verdedigt zichzelf en de dokter door te zeggen dat adoptie een rompslomp is...
De vraag is echter wat het uiteindelijke doel is van adoptie. Als adoptieouder is het verleidelijk om te zeggen dat het doel je kinderwens vervullen is. Dit is eigenlijk slechts bijzaak. men moet op zoek naar geschikte ouders voor een kind...dat kan een gynaecoloog uiteraard niet bepalen. Adoptiediensten voeren degelijk onderzoek, niet alleen naar de kwaliteiten als ouder, maar ook naar de draagkracht van de adoptieouders en dergelijke. Een kind die al 1 keer werd afgestaan heeft opzich al een trauma, het dan dumpen in een gezin die ofwel niet de vaardigheden heeft, ofwel niet de draagkracht om 'een kind van iemand anders' groot te brengen is dramatisch. Het blijft immers iemand anders kind: het kind heeft niet jouw genen, jouw karakter,...
Dat de adoptiewetgeving verfijnd mag worden is zeker, enkele suggesties kunnen zijn: -het vormen van 1 dienst met 1 centrale wachtlijst -uniforme kosten, zodat ouders weten waar ze aan beginnen -het mogelijk maken van discrete adoptie, dit voor de veiligheid (soms letterlijk, denk maar aan radicale godsdienstige middens) van de biologische ouders...
Marinka Draye (30). Via een speciale website helpt zij draagmoeders en kinderloze koppels met elkaar in contact te komen.
Reacties op bericht (1)
30-12-2009
foto
gelieve eerst effe te vragen voor je mijn foto en naam publiceert aub
Marinka Draye (30). Via een speciale website helpt zij draagmoeders en kinderloze koppels met elkaar in contact te komen.
