De afgelopen maanden waren voor mij een regelrechte hel. Tuurlijk waren er ook vele goede en leuke momenten. Maar in het algemeen heb ik me heel triest gevoeld, onbegrepen, ongewaardeerd en eenzaam. Ik bleef maar doorgaan en voortgaan want stil blijven staan en nadenken over situaties deed teveel pijn. Maar wanneer ik wel eens stil stond, besefte ik dat sommige bladzijden nu eenmaal omgedraaid moeten worden. Ik zit met spijt en die spijt ga ik ooit wel eens moeten verwerken, of beter gezegd achter me laten.
Dat is nog niet voor nu, misschien voor binnen een paar maanden wanneer ik terug wat kracht heb.
Het enige dat mij nu definieert is een algemene vermoeidheid.
Laat me eens egoïstisch zijn.
Ik wil eens egoïstisch zijn.
Momenteel is m'n crushwereld eventjes beter dan de realiteit en dus wentel ik me daar maar al te graag in.
De crush op heer Speedbroem is echt uit de hand aan het lopen. Het is tijd dat ik afstand neem. Hij is een trouwe gozer en ik wil geen goede relatie verbreken. Daarom neem ik afstand ook al doet het pijn. Ik zal hopelijk wel snel een nieuwe kerel tegenkomen voor een nieuwe onmogelijke crush.. Laat ons hopen. Hopen jullie met me mee?
Gisteren heb ik weer een uitgebreid gesprek gehad met heer Krullie. God, wat vind ik hem ongelooflijk sexy. Hij heeft een soort kracht over me en telkens weer opnieuw val ik voor z'n charmes. Ik weet dat wij niet samen passen maar ik val graag voor hem. En als er ooit seks van komt, des te beter.
Ik ga nu weer even naar crushland. Ik heb er nood aan.
Tot snel!
03-02-2015, 20:28 geschreven door RosseMissSunshine 
|
