Pittige of niet pittige discussies mogen hier altijd ontstaan.
No Roman
06-08-2013
Say NO!
Hi!!
De dag voor mij begon goed. Ik werd wakker rond 8u30 met een fris hoofd. Ik ontbijt niet 's morgens en ja ik weet dat het niet gezond is. Als ik opsta dan denk ik echt niet aan eten. Ik besloot vandaag de grote kuis te doen. Het heeft me een heerlijk gevoel door relatief propere ruimtes te wandelen? kuieren? slenteren? rennen? ( Ik kan niet kiezen, hangt af van mijn modus.)
Het nam 4 tal uur in beslag. Ik deed dit samen met mijn huisgenoten. Ik woon in een huis samen met 3 andere mensen. Best leuk eigenlijk! Dit is voor mij een tussenstap zodat ik volgend jaar alleen kan wonen. Het is handig om te sparen en om contact te hebben met andere mensen wanneer de nood er is.
Ik ging naar de fitness en had de minste moeite om alles vol te houden. Ik kon op elk toestel op die ik voor ogen had en moest niet afhaken. (Trots op mezelf!:) Fitness vind ik ook een vorm van perfectionisme. Althans dat is bij mij het geval. Alhoewel ik nog niet voel wanneer ik effectief moet stoppen zodat ik geen pijn heb de volgende dag.ik had na mijn eerste fitnesservaring een hele dag overal pijn, mensen mochten me dus niet aan het lachen brengen. Ik moet zeggen dat was een depressieve dag haha. Ik weet dus totaal niet weten waar mijn grenzen liggen. Vroeger ging ik constant over mijn grenzen op alle vlakken. En nee ik heb het niet over bungeejumpen ofzo. Ik kan heel moeilijk nee zeggen en daar probeer ik echt aan te werken. NEE is 1 letter langer dan JA misschien ligt het daaraan. H A H A that's the reason.
Daarna zong ik luidkeels mee met de radio. Ik hoorde geen geschreeuw van de buren dat ik mijn klep moest houden, dus het zal wel meegevallen hebben. Ik had 2 tickets gewonnen om een film te bekijken vanavond maar een vriendin heeft afgezegd. Te laat om nog iemand anders te zoeken en eerlijk gezegd had ik echt geen behoefte om die zoektocht te beginnen. Het was een teleurstelling voor mij. Ik verlangde nog eens naar een gezellig uitstapje.Een goede babbel, popcorn vreten en het 'ik wil dit ook' gevoel als je naar een romantische film kijkt. Ik zag het al voor me ik kwam met een goed gevoel thuis en daarna vredig en lichtzinnig slaap kunnen vatten. Dromen over verschillende, onrealistische en über knappe mannen die in real life gewoon niet bestaan. Oh nouja! Ik spendeer de avond wel voor de tv of vluchtend in mijn bed om maar niet te moeten nadenken over hoe de avond had kunnen lopen.
Ik kreeg een aantal maanden geleden de kookboek van Sofie Dumont. Sinds ik verhuisd ben vind ik die niet meer. Dit is dan ook te zien aan mijn kooksels. Nee ik worstel een beetje met mijn gebrek aan creativiteit en heb de neiging om altijd maar dezelfde "lekkere", "mis" kooksels te maken. à l'improvist mislukt jammer genoeg altijd. Ik kan wel goed een recept volgen en daarna iets persoonlijks toevoegen. Ik kook niet slecht maar het kan altijd beter vind ik. Misschien moet ik het eens overwegen om kooklessen te volgen? Why not! Ik sluit vandaag dan ook af met de gedachte te beginnen aan een lekkere pasta Carbonara. Jamie zeg!
Dit is het begin van iets nieuws. Althans dat is de bedoeling voor mij. Je zal me doorheen de verschillende teksten die ik plaats op deze blog zeker en vast leren kennen. Als je dat nu wil of niet.
Nu is de realistische vraag:" hoe hou je zo een blog interessant?" Eigenlijk is dit totaal niet mijn doel. Ik wil gewoon een manier vinden om mijn gedachten van me af te schrijven. Ik ben een vrouw. Ook al vind ik het persoonlijk nogal een volwassen woord en beschouw ik mezelf totaal niet volwassen. Ik voel me meisje. De acceptatie van mijn vrouwelijkheid moet duidelijk nog komen. Ik ben 22 jaar.
Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik geen conservatieve ingestelde vrouw ben. Ik hou van vrijheid en openheid in mijn leven. Alles wat met controle te maken heeft heb ik los gelaten. Ja ik was vroeger een " regelteefje". Alles moest ik onder controle hebben wat tot perfectionisme heeft geleid. Not Anymore!
Ik zal af en toe wat Engels mixen tussen mijn teksten. Ik heb een Australische stiefmoeder. Dus ik praat heel veel Engels. Nu wil ik vandaag wat vertellen over mijn dag.
5 augustus 2013. Vandaag werd ik gewekt door de irritante geluiden van de mixer van mijn vader. Aangezien ik zelf geen kamer heb in mijn vaders huis sliep ik in deze van mijn broer. Ik woon alleen dus werd er geen rekening gehouden met een kamer voor mij wanneer hij verhuisde. Weg van mijn moeder. Die kamer is gelegen naast de keuken. Met een goed humeur werd ik dus wakker.
De dag begon goed ik moest naar therapie vandaag. Ik volg 3 dagen in de week therapie in een centrum. 2 jaar geleden kreeg ik een depressie en werd opgenomen voor een aantal maanden. Deze opname heb ik goed afgerond en ik voel me goed. Nu volg ik nog 3 dagen in de week therapie om daarna aan het werk te kunnen.
Het geluid van de mixer zat nog in mijn hoofd maar ik kon me uiteindelijk wel over het rothumeur heen zetten.De dag begon met een spelletje badminton. We verloren 2 keer maar er werd intensief gespeeld. Daarna was het een poëzie uurtje. Anderen van mijn groep vonden dit de hel. Ik vond dit stiekem interessant maar uitte dit gevoel niet. Ik schreef zelf een gedicht over lichamelijkheid. Daarna hebben we lekker gegeten en genoten van de zon. De namiddag verliep vlot.
Ik voel me vandaag een beetje kwaad. Maar waar komt die kwaadheid vandaag? That's the question. Ik ga er nog een rustige avond van maken en nog wat lezen. Momenteel ben ik bezig met het boek Huwelijk van jeffrey Eugenides. Nog mensen aanraders van boeken? Ik ben echt in een zotte leesperiode. Ik verslind ze gewoon.
