Zo, ik was er van overtuigd dat ik vandaag weer helemaal genezen zou zijn, maar niets daarvan! Leni heeft gelukkig woord gehouden: gisteren had ze opa en oma Wingene "beloofd" om afgelopen nacht geen last te hebben van haar neusje, buikje, hoestje en tandjes, en zie... ze heeft de hele nacht doorgeslapen!
Nog anderhalve week voorbereidingen maken en de examens beginnen: stress voor de leerlingen maar voor mij een beetje uitbollen en al uitzien naar de Kerstvakantie. Een Kerstvakantie die ik weer van begin tot einde zal volproppen. Twee dingen staan al vast ( naast de feestdagen): 2 dagen Rotterdam (winkelen!!!! en naar het toneel gaan) en.... naar de kapper! Jaja, IK ga naar de kapper. De laatste keer dat ik in een kapperstoel zat ( en daarmee bedoel ik niet de kappersstoel van V-man) was in 2001.... Ik ben een beetje bang...
Het heeft lang geduurd, maar ik heb eindelijk door hoe ik foto's kan verkleinen op de laptop van Vincent. Vanaf nu zal ik dus niet enkel fotootjes op Facebook zetten maar ook terug deze blog onderhouden. Zo kunnen ook de oma's en de opa's online naar hun fantastische kleindochter kijken !
Leni is een echte gelukzak. Echt waar. Wij vieren haar verjaardag namelijk 3 keer: op 8 november kwam er familie en op 9 november kwam Dominique Leni 3 verjaardagszoenen geven ( en schattige knuffelkegels die nu door heel het huis gesleurd worden, zelfs tot in bed). Dominique had ook de eer aanwezig te zijn bij Leni's spetterfestijn in bad.
Zaterdag vieren we voor de derde keer haar verjaardag: dan komen er vrienden langs om haar te zoenen. Natuurlijk is dit gewoon een excuus voor ons om een klein feestje te geven, ah ja, wat dacht je, Leni snapt daar toch nog niets van.
Onze dochter is een échte dramaqueen. En dat heeft ze NIET van mij
De meesten weten ondertussen wel dat Vincent graag fotootjes maakt. Tegenwoordig gebruikt hij ook het speelgoed van Leni om te experimenteren. Leni staat er veel beter op dan ik want ik heb mijn bed-head nog...
Iedereen die hier al geweest is weet dat we niet in de meest bruisende buurt wonen. Je kan zelfs zeggen dat het hier nogal stilletjes is. Iedereen die hier al geweest is, weet ook dat we een mooi uitzicht hebben: bomen, velden.... Als we door ons keukenraam kijken hebben we zicht op 2 bomen die heel innig bij elkaar staan. Toen we hier pas woonden, deden ze me denken aan een mooi liefdesverhaal dat ik las in de les Latijn. Sindsdien hebben de bomen een naam: Philemon en Baucis
Nee, niet het boek dit keer, maar ikzelf... Zondagavond begon het opeens: koud/warm krijgen, pijn in mijn keel, en voor de rest algemene mottigheid... 's Nachts onder 2 donsdekens en een gewoon deken geslapen, maar het hielp niet. Ik blééf rillen en bibberen. Na de hele nacht bijna niet geslapen te hebben ( met tmf op de achtergrond om een beetje verstrooiing te hebben), besloot ik de dokter te bellen en niet naar school te gaan om mijn aapjes te temmen. Verdict van de dokter: witte angine, 3dagen thuis én antibiotica nemen. Slik, ik kan me de tijd niet meer herinneren dat ik antibiotica moest nemen want bij ons thuis waren ze daar héél voorzichtig mee. Toen ik een paar jaar geleden een zware blaasontsteking had, heb ik zelfs geen antibiotica genomen ( in tegenstelling tot waar heel wat mensen van uitgaan, hoef je geen antibiotica te nemen bij een blaasontsteking, maar één keer je dat wél gedaan hebt, kan je niet meer terug bij een volgende ontsteking. Ik kreeg gewoon pilletjes en als het bloeden niet gestopt was tegen 's avonds, dan moest ik wel op antibiotica overstappen. Dat is gelukkig niet nodig geweest). Ik ben dus een klein beetje bang van antibiotica, maar kijk, ik heb nu al 2 pilletjes genomen en ik ben nog steeds niet van gedaante veranderd noch heb ik zweren of andere vergroeiingen gekregen... meer zelfs: mijn keel doet al wat minder pijn, maar dat kan natuurlijk ook aan de pijnstiller liggen. Het "voordeel" aan ziek zijn is dat je bijna gedwongen wordt om lui te zijn. Gisteren heb ik dus geslapen, gewoon in de zetel gelegen, de Flair, Feeling en P-magazine doorbladerd ( aan huis gebracht door mijn lieve schoonmama)én een boek uitgelezen (nadat Leni het in een emmer gegooid had en het 4 uur moest drogen op de verwarming). Het boek in kwestie was: "Do you remember" van Sophie Kinsella. Geen hoogstaande literatuur hoor maar perfect om bij te ontspannen. Ik heb zelfs een traantje moeten laten:) Mijn plannen voor vandaag: slapen, boekbesprekingen verbeteren, slapen, boekbesprekingen verbeteren. Yeah!
Normaal gezien zou ik nu ook liggen slapen, maar mijn plan is danig in de war gestuurd door die zogezegde terreurboodschap... Ik vind het een beetje raar, als ik eerlijk mag zijn. Aan de ene kant krijg ik er koude rillingen van want straks gaat Vincent in Brussel werken en heel wat vrienden die ik héél graag heb die werken daar ook en ik mag er niet aan denken dat er hen iets overkomt... Maar aan de andere kant dacht ik na het bekijken van die video direct: zever! Het ziet er allemaal een beetje te clean uit: nette pakjes, gloednieuwe arafatsjaaltjes, bijna perfecte Nederlandse ondertiteling.... ik weet het niet. Of misschien hoop ik alleen maar dat het niet echt is en zoek ik bewijzen om me gerust te stellen?
