Het zou eigenlijk moeten zijn " van bamboe geven" :) Sinds een weekje zijn we hier verschillende soorten wasbare luiers aan het uittesten (www.mistermirko.be) en we zijn er eigenlijk heel erg positief over. Waarom we dit nu toch proberen? Ten eerste omdat Leni heel vaak uitslag heeft van wegwerpluiers. En ten tweede omdat ik eigenlijk nogal nieuwsgierig ben en graag van die dingen uitprobeer zodat ik weet wat het is. Mooi meegenomen is dat onze vuilniszak nu wat minder snel gevuld is. We hebben verschillende soorten die we uitproberen, maar na één weekje ben ik hier het minst/meest tevreden over -minst -- de strikluier: ik vind het maar een gedoe om dat ding te knopen. Positief is natuurlijk dat hij heel erg goedkoop is, maar ik ben ook wel een beetje een luxebeestje en heb graag dat het een beetje gemakkelijk en vlug gaat
- meest -- Totsbots Bamboozle: absorbeert goed, is mooi en dun. Alleen vind ik het een beetje spijtig dat het met velcro sluit -- Nature Babies deluxe stuffable: 't is een heel schoontje, roze met kleurige bollekes en een zogenaamde All in One, wat wil zeggen dat je er gewoon nog een inlegger instopt en de luier aandoet zoals je een gewone pamper aandoet. Weinig gedoe dus. Ze moeten wel wat vlugger ververst worden. -- mijn favoriet: de Mamabless Bamboo luier: met drukknoopjes, dun, absorbeert goed, en goed voor de billetjes.
Het wassen valt heel goed mee (mijn machine doet dat :)). Doordat we een papieren inlegger gebruiken, hebben we geen vieze kakluiers en kunnen ze gewoon meegewassen worden met de handdoeken. Ik heb dus geen merkbaar extra werk.
De helft van de tijd ( in de crèche en de meeste nachten) gebruiken we wegwerp en dat zal zo blijven. Ook daar heb ik waarschijnlijk al alle soorten geprobeerd... nieuwsgierig zijn, hé... :)
Ons meisje is een echte vrouw want gisteren was ze aan het multitasken dat het geen naam had: op haar trapfietsje aan het rijden én 2 knuffels aan het vervoeren én naar de TV aan het kijken én ondertussen aandacht aan papa schenken .... mijn dochter, 't is een ferme!
Knuffels... onze living ligt er af en toe vol van. We hebben nochthans een gigantische mand, maar die zit al boordevol. Ondertussen liggen er ook knuffels in haar park, ergens in de wagen, in verschillende tassen en op haar slaapkamer. Ook bij oma en opa Wingene heeft ze een hele kamer vol knuffels en bij meter Liesbeth zullen er ook wel een aantal liggen. Overdreven, zeg je? Tja... ik zou dit vroeger ook gevonden hebben, maar het kind is er gék op! Ik daarentegen heb een hekel aan knuffels. Toen ik zwanger was, heb ik bijna 9 maanden lang aan al wie het horen wou verkondigd dat er hier GEEN knuffels in huis kwamen. Iedereen gehoorzaamde netjes en het eerste halfjaar bleef het aantal knuffels beperkt. Maar toen begon Leni's willetje zich meer en meer te ontwikkelen en wat bleek.... het kind heeft niets liever dan knuffels! Dus... ziedaar de intocht van de knuffels: ik begon mooie knuffels te kopen, Vincent kocht er ook eentje, andere mensen kregen weet het van het feit dat onze dochter een knuffelvriend is, haar logeerkamertje in Wingene wordt bij haar afwezigheid bewoond daar allerlei aaibaars... Leni loopt nu al een tijdje en probeert soms zoveel mogelijk knuffels in één keer meer te nemen: minimum 2 maar soms ook 3 of 4. Ze geeft al haar knuffels aandacht maar toch heeft ze een aantal favorietjes: - winnie de pooh in slaapkostuum - Bad Alice: haar gothicknuffel. Ze is er zo zot van dat we maar een reserve bij gekocht hebben - de trekhond die eigenlijk aan de voordeur moet liggen, maar vaak in haar nek ligt - haar Mistermirkoponcho. Technisch gezien niet echt een knuffel, maar ze zeult er wel hele dagen mee rond
Oh ja, met ons knuffelt ze ook, maar wij zijn net iets minder transporteerbaar voor het meisje:)
IK ben een typische vrouw in die zin dat ik het fantastisch vind om te gaan winkelen. Allé, ik vind het niet zo super om doelloos winkel, in winkel uit te gaan en het mag ook allemaal niet te lang duren en bij voorkeur is het niet te druk... Maar ik kan ongelooflijk content zijn als ik een leuk winkeltje ontdekt heb, voor mezelf of voor Leni. Een mens zou maar egoïstisch zijn om zijn goede vondsten niet te delen dus... hier ga ik dan:
POTIAU - Langemunt (Gent) - lingerie In mijn ogen is dit nog echt een lingeriewinkel met echte bh-madammen die hun stiel kennen. Geen hippe meisjes/fotomodellen die graag dure, trendy lingerie willen verkopen maar niet eens (willen) zien dat een bh duidelijk te klein is ( geloof me maar, het overkwam mij toen ik een aantal jaren geleden in de Suite een bh van La Fille d' O ging passen. Mijn boezem probeerde met alle macht te ontsnappen maar de juffrouw zei zonder verpinken " ziede wel dadde er in kunt!"). Er staat heel vaak een lange rij aan te schuiven van alle leeftijden en in alle vormen en maten. Toch heb je nooit het gevoel dat je opgejaagd wordt. De bh's blijven aangevoerd worden en ze hebben respect voor je smaak. Bovendien heeft Potiau ook een mooi aanbod voor de kleine borstjes én de royale boezem ( oa Marlies Dekkers).
WWW.MISTERMIRKO.BE (draagdoeken, kleertjes, katoenen luiers) Zelfs al moest ik Annelies niet kennen, ik zou dit nog een heel leuk webwinkeltje vinden. Ik heb er ondertussen volgende zaken besteld: - een foldy : handig ding, Leni sliep er in haar park in, we legden het op haar in de maxi cosi en we gebruikten het als speeldeken - de ringsling - de mei tai - een fleece poncho : heb ik al enorm veel positief commentaar op gehad - ik ben nu ook een aantal katoenen luiertjes aan het uittesten, maar daarover later meer
MAMASKIENTJE - SintJorisstraat ( Brugge) - ecologisch babywinkeltje Ik kom niet zoveel in Brugge maar ik vind dit één van de leukste babywinkeltjes van de stad. Het is piepklein, maar ze verkopen heel veel: slofkes van Bobux en Inch Blue, kleertjes ( oa van Koeka en Limo én ze geven solden op Koeka wat niet in alle winkels het geval is), Weleda , draagdoeken, mooie bv-bh's enz...
IKISKLEIN - Sint Margrietstraat (Gent) - ecologisch babywinkeltje Dit was mijn allerlievelingste winkeltje... was, want binnenkort is Ikisklein niet meer. Telkens ik in Gent was, ging ik er binnen en had ik iets mee: sokjes van Ewers (basic maar oh zo'n goede kwaliteit), pakjes en slaapkleedjes van Koeka, t-shirtjes van Design Heroes.. Bovendien vond ik Evelien een sympathieke madam die met veel liefde de spulletjes in haar winkel uitgekozen had. Ik vind het dan ook enorm spijtig dat dergelijke winkeltjes het heel moeilijk hebben om te blijven bestaan....
Geboortekaartjes aan onze koelkast van: - Menno / 31 december 2008 /Nathalie & Fré - Isa / 1 januari 2009 / Hilde van de crèche - Kamiel / 4 januari 2009 / Els en Mark
Zo, ik was er van overtuigd dat ik vandaag weer helemaal genezen zou zijn, maar niets daarvan! Leni heeft gelukkig woord gehouden: gisteren had ze opa en oma Wingene "beloofd" om afgelopen nacht geen last te hebben van haar neusje, buikje, hoestje en tandjes, en zie... ze heeft de hele nacht doorgeslapen!
Nog anderhalve week voorbereidingen maken en de examens beginnen: stress voor de leerlingen maar voor mij een beetje uitbollen en al uitzien naar de Kerstvakantie. Een Kerstvakantie die ik weer van begin tot einde zal volproppen. Twee dingen staan al vast ( naast de feestdagen): 2 dagen Rotterdam (winkelen!!!! en naar het toneel gaan) en.... naar de kapper! Jaja, IK ga naar de kapper. De laatste keer dat ik in een kapperstoel zat ( en daarmee bedoel ik niet de kappersstoel van V-man) was in 2001.... Ik ben een beetje bang...
Het heeft lang geduurd, maar ik heb eindelijk door hoe ik foto's kan verkleinen op de laptop van Vincent. Vanaf nu zal ik dus niet enkel fotootjes op Facebook zetten maar ook terug deze blog onderhouden. Zo kunnen ook de oma's en de opa's online naar hun fantastische kleindochter kijken !
Leni is een echte gelukzak. Echt waar. Wij vieren haar verjaardag namelijk 3 keer: op 8 november kwam er familie en op 9 november kwam Dominique Leni 3 verjaardagszoenen geven ( en schattige knuffelkegels die nu door heel het huis gesleurd worden, zelfs tot in bed). Dominique had ook de eer aanwezig te zijn bij Leni's spetterfestijn in bad.
Zaterdag vieren we voor de derde keer haar verjaardag: dan komen er vrienden langs om haar te zoenen. Natuurlijk is dit gewoon een excuus voor ons om een klein feestje te geven, ah ja, wat dacht je, Leni snapt daar toch nog niets van.
Onze dochter is een échte dramaqueen. En dat heeft ze NIET van mij
De meesten weten ondertussen wel dat Vincent graag fotootjes maakt. Tegenwoordig gebruikt hij ook het speelgoed van Leni om te experimenteren. Leni staat er veel beter op dan ik want ik heb mijn bed-head nog...
Iedereen die hier al geweest is weet dat we niet in de meest bruisende buurt wonen. Je kan zelfs zeggen dat het hier nogal stilletjes is. Iedereen die hier al geweest is, weet ook dat we een mooi uitzicht hebben: bomen, velden.... Als we door ons keukenraam kijken hebben we zicht op 2 bomen die heel innig bij elkaar staan. Toen we hier pas woonden, deden ze me denken aan een mooi liefdesverhaal dat ik las in de les Latijn. Sindsdien hebben de bomen een naam: Philemon en Baucis
Nee, niet het boek dit keer, maar ikzelf... Zondagavond begon het opeens: koud/warm krijgen, pijn in mijn keel, en voor de rest algemene mottigheid... 's Nachts onder 2 donsdekens en een gewoon deken geslapen, maar het hielp niet. Ik blééf rillen en bibberen. Na de hele nacht bijna niet geslapen te hebben ( met tmf op de achtergrond om een beetje verstrooiing te hebben), besloot ik de dokter te bellen en niet naar school te gaan om mijn aapjes te temmen. Verdict van de dokter: witte angine, 3dagen thuis én antibiotica nemen. Slik, ik kan me de tijd niet meer herinneren dat ik antibiotica moest nemen want bij ons thuis waren ze daar héél voorzichtig mee. Toen ik een paar jaar geleden een zware blaasontsteking had, heb ik zelfs geen antibiotica genomen ( in tegenstelling tot waar heel wat mensen van uitgaan, hoef je geen antibiotica te nemen bij een blaasontsteking, maar één keer je dat wél gedaan hebt, kan je niet meer terug bij een volgende ontsteking. Ik kreeg gewoon pilletjes en als het bloeden niet gestopt was tegen 's avonds, dan moest ik wel op antibiotica overstappen. Dat is gelukkig niet nodig geweest). Ik ben dus een klein beetje bang van antibiotica, maar kijk, ik heb nu al 2 pilletjes genomen en ik ben nog steeds niet van gedaante veranderd noch heb ik zweren of andere vergroeiingen gekregen... meer zelfs: mijn keel doet al wat minder pijn, maar dat kan natuurlijk ook aan de pijnstiller liggen. Het "voordeel" aan ziek zijn is dat je bijna gedwongen wordt om lui te zijn. Gisteren heb ik dus geslapen, gewoon in de zetel gelegen, de Flair, Feeling en P-magazine doorbladerd ( aan huis gebracht door mijn lieve schoonmama)én een boek uitgelezen (nadat Leni het in een emmer gegooid had en het 4 uur moest drogen op de verwarming). Het boek in kwestie was: "Do you remember" van Sophie Kinsella. Geen hoogstaande literatuur hoor maar perfect om bij te ontspannen. Ik heb zelfs een traantje moeten laten:) Mijn plannen voor vandaag: slapen, boekbesprekingen verbeteren, slapen, boekbesprekingen verbeteren. Yeah!
Normaal gezien zou ik nu ook liggen slapen, maar mijn plan is danig in de war gestuurd door die zogezegde terreurboodschap... Ik vind het een beetje raar, als ik eerlijk mag zijn. Aan de ene kant krijg ik er koude rillingen van want straks gaat Vincent in Brussel werken en heel wat vrienden die ik héél graag heb die werken daar ook en ik mag er niet aan denken dat er hen iets overkomt... Maar aan de andere kant dacht ik na het bekijken van die video direct: zever! Het ziet er allemaal een beetje te clean uit: nette pakjes, gloednieuwe arafatsjaaltjes, bijna perfecte Nederlandse ondertiteling.... ik weet het niet. Of misschien hoop ik alleen maar dat het niet echt is en zoek ik bewijzen om me gerust te stellen?
Ik heb een uitpuilende boekenkast waar ik dringend eens zou moeten in sorteren. Er wordt me vaak gevraagd waarom ik steeds boeken koop en ze niet gewoon ga huren. Wel, ten eerste vind ik het fijn om die boeken bij mij te hebben zodat ik ze eens opnieuw kan lezen ( wat ik ook doe), en ten tweede heb ik al zo vaak gigantische boetes bij de bib gehad zodat ik maar tot de conclusie gekomen ben dat het me goedkoper uitkomt als ik ze gewoon koop. Nu heb ik wel het geluk dat ik bijna uitsluitend Engelse pockets lees en die kosten in de FNAC zelden meer dan 10 euro. De paar Nederlandstalige boeken die ik heb deden mij ook steevast achterover vallen van de prijs. Ik heb een aantal miskopen ( ik heb dan ook een voorliefde voor chicklit), maar sommige boeken blijf ik toch ter hand nemen.
Een willekeurige greep uit mijn boekenkast deel 1
1) " Uitgeteld" van Rebecca Eckler Na het lezen van het commentaar op www.lienweb.be ben ik er weer in beginnen bladeren. Ik heb het boek gekocht toen ik nog zwanger was en ik me aangetrokken voelde tot de ondertitel " leven met een mini-dictator". Ik dacht, zo dat wordt nu eens een boek waar géén roze wolk in te bespeuren valt. En inderdaad, geen roze wolk te bespeuren, maar ik kon me er ook niet echt in terug vinden. Na de geboorte van Leni heb ik het nog eens gelezen en toen vond ik het in zekere zin wel herkenbaar. In zekere zin, want bepaalde dingen vond ik onvoorstelbaar: de schrijfster zaagt dat het geen naam heeft maar wordt ondertussen de hele dag bijgestaan door een nanny. Meer zelfs, gedurende het hele boek kreeg ik de indruk dat ze zelden bij haar baby was.
2) "Beach Babylon" Imogan Edward-Jones Na het zien van de serie " Hotel Babylon" stond ik te popelen alle "babylon" boeken te lezen. Deze vond ik eerlijk gezegd iets minder, maar ik heb hem toch in één ruk uitgelezen in het tuintje in Sablet. Het verhaal beschrijft een week uit het leven van een manager in een luxe resort en is gebaseerd op echt gebeurde feiten. Het is onvoorstelbaar wat sommige mensen eisen! Eén bepaalde vrouw huurt een villa voor zichzelf en haar man én een aparte villa voor haar 2 kinderen en de nanny;, waarna ze kwaad is omdat er een haag tussen beide villa's staat. Resultaat: de haag wordt tijdelijk verwijderd. De uiteindelijke conclusie na het lezen is echter: money can buy anything... except happiness.
3) " De oproep der kabouters" van Rien Poortvliet Een zalig boekske met koddige tekeningen van de tekenaar van David de kabouter. Ik hoop vurig dat Leni er later ook van zal houden :)
Ik dacht dat het nog maar een paar maanden geleden was sinds mijn laatste post, maar het is blijkbaar al van maart geleden
Ondertussen heeft Leni al een aantal mijlpalen achter de rug:
- ze heeft al 6 tandjes en 2 die aan het duwen zijn
- ze kan alleen zitten ( 5,5 maanden), kruipen (7,5 maanden) en alleen stappen ( 11 maanden en 11 dagen)
- ze heeft haar eerste schoentjes ( jaaaaaa! ik was zoooo blij dat ik nu nog iemand in mijn leven had om schoenen voor te kopen. Het zijn een soort wandelschoenen met bloemetjes in het midden, mooi hoor)
Wat nog steeds hetzelfde is: ze is schattig, lief, knoddig, om op te eten, temperamentvol, stoer..
Toen ik daarpas mijn allerlaatste post las, herinnerde ik me weer hoeveel stress ik toen had: uren in de file staan naar Asse en iedere dag nerveus zijn omdat je niet te laat wil komen... Dat probleem is gelukkig opgelost want ik geef nu les in het VTI in Tielt. Vlakbij dus. Maar ook de combinatie moederen en werken bezorgde me veel stress. Ik wist soms niet wat eerst gedaan! Nu weet ik eigenlijk niet meer waar ik me toen druk om maakte. Niet dat het nu allemaal vanzelf gaat maar toch... Ik heb er gewoon weer zin in! Meer zelfs: al van tijdens mijn zwangerschap zit er een idee in mijn hoofd dat ik nu aan het uitwerken ben en dat langzaamaan vorm aan het krijgen is. Ik word volgend jaar 30 en dan zou mijn idee niet langer een idee maar werkelijkheid moeten zijn. Maar later meer daarover, want nu roepen mijn zetel en een glas wijn me!
Het zijn tegenwoordig drukke tijden op school, maar ik heb nu eindelijk nog eens een gaatje gevonden om een aantal recente foto's van Leni te posten
Hier is Leni bezig met haar favoriete hobby: zich recht trekken
Leni in haar dooptenue
Leni na de doop:uitgeput haar flesje aan het drinken in haar flashy roze slaapzak ( de kans dat we haar niet zien liggen in haar slaapkamertje is héél klein)
Btw: het eten na de doop was héérlijk: lekkere hapjes (mmmm brie/besjes), lekkere tajine.... voor herhaling vatbaar!
Onze eerste dag zit er op!!! Niet te geloven dat ik 4 maanden niet op school geweest ben. Toen ik in mijn klas kwam, was het precies of ik niet weggeweest ben. En toen ik aan de les begon was het helemaal alsof ik nooit weggeweest was: wat wil je, doordat er geen interim gevonden was, hebben ze in 4 maanden geen Duits gehad, dus ik kon gewoon beginnen waar ik op 15 oktober geëindigd was.. Er lagen ook héérlijke croissants in de leraarskamer ( restant van het ontbijt voor de bezoekende Denen), maar jammer genoeg mocht ik er niet aan zitten: ik moet totdat Leni 6 maanden is koemelkeiwitten uit mijn dieet schrappen en die zitten jammer genoeg in croissants ( en in choco, chocolade, koekjes, pudding, chips (!), boter, roomsaus.... jaja, die extra kilo's zullen er wel af gaan!!!) Vandaag was het Leni's eerste dag in de crèche: ze heeft 1 seconde geweend en daarna was haar aandacht alweer op iets anders gevestigd... dus, ik neem aan dat ze er niet ongelukkig zal worden. Als we deze eerst werkweek overleefd hebben, zal het weer één en al baby zijn wat de klok slaat: vrijdagavond hebben we nog late babybezoekers en op zondag gaan we zelf naar de babyborrel van Wes. En als ik tussendoor tijd vind ( maar ik vrees ervoor) dan wil ik nog de opendeurdag van De Ingang gaan. Als er nog liefhebbers zijn.... laat maar weten!
Na veel moeite heb ik de meest recente foto's kunnen localiseren!
Meisjesbaby's zijn fantastisch om je eigen kinderfantasieën op bot te vieren: als kind was mijn grote idool Roodkapje. Zo ben ik er in geslaagd om als bruidsmeisje een pakje te dragen dat leek op dat van Roodkapje in mijn sprookjesboek: een donkerrood jurkje, witte broekkousen en zwarte lakschoentjes met een riempje... (ik was toen 4 jaar). Een rood kapje was er helaas niet bij en omdat rode kapjes a girl's best friend zijn heeft oma Wingene alvast een prachtige rode cape gebreid voor wanneer Leni 4 jaar is. Maar omdat een meisje nooit teveel rode kapjes kan hebben, heb ik er alvast eentje aangeschaft dat ze nu al kan dragen:
Verder ben ik ervan overtuigd dat je ze niet vroeg genoeg de goede dingen des levens kan aanleren, bv een goede massage:
Soms met volgend scary resultaat:
En tenslotte: liefde op het eerste gezicht tussen Leni en haar schaap:
En nu enkele foto's foto 1 = Leni 1 dag oud in het ziekenhuis foto 2 - 4 = thuis, 3 weken oud foto 5, 6 = in Planckendael foto hiernaast = Leni 2 dagen oud in het ziekenhuis met de sloefkes van Dominique
over kleine babymeisjes met rode kapjes en veel schoentjes
Omdat mij geregeld eens gevraagd wordt fotootjes van Leni door te sturen en ik dit steeds vergeet, heb ik besloten mij toch maar eens aan een blog te wagen... benieuwd hoe lang ik het volhoud...
Wat mag je op deze blog verwachten? Misschien zal ik beginnen met te zeggen wat je hier NIET zal vinden: verslagen over slapeloze nachten, ziektes, pamperinhouden enz... Wat wel: korte verslagjes en fotootjes van de dingen die we met haar doen. Een baby hebben betekent - volgens ons toch - nl niet dat je je tussen 4 muren opsluit, dus wij sleuren haar overal mee naar toe. Volgende activiteiten heeft Leni ondertussen al ondergaan: - wandelen tussen de koeien en de paarden in Aalter: ziet ze niet veel van want ze slaapt ondertussen in haar draagdoek. Maar ik hoop dat ik door haar extra gewicht te dragen, mijn extra gewicht kwijtgeraak :) - bezoek krijgen en op bezoek gaan: bij vrienden ( bv gaan nieuwjaarsonbijten met heerlijke bosbessenpannenkoeken of de nieuwe woonst van Tine of meter Liesbeth gaan inspecteren), bij familie ( wat wil je, Kerstavond, Kerstdag, nieuwjaar enzo...) en op babyvisite/borrel ( eerst babyborrel van achternichtje Evi, daarna op bezoek bij kleine Aiko en binnen enkele weken naar achterneefje Wes) - uitslapen en lui zijn : we proberen haar aan het verstand te brengen dat de zaterdag- en zondagvoormiddag dienen om in je pyjama in de zetel te liggen. Tot nu toe lukt dat. - op restaurant gaan - shoppen, shoppen, en nog eens shoppen... ik heb hier verschillende smoesjes voor: een baby heeft veel kleren nodig, het is allemaal zo schattig, ook ik wil wel eens wat nieuws na 9 maand zwangerschapskledij, 't zijn solden ... Dit al dan niet buitensporig shopgedrag heeft wel als resultaat dat Leni ondertussen de trotse bezitster is van een heus roodkapjesmutsje én van 5 paar babysloffen/schoentjes. Ter verduidelijking: het eerste paar was een cadeautje uit Zuid-Afrika van Domi: superkoddige lederen slofjes met een leeuwtje op (cfr foto's) - naar Planckendael met Jessica. Bedoeling: de Indische leeuwenwelpjes bekijken. Resultaat: veel lege kooien gezien en geen welpjes want " wegens onderhoudswerken niet zichtbaar". Gelukkig hadden we wel onze eigenste welp mee a.k.a Leni (cfr foto's)
Wat staat er nog op het menu de komende weken: vergadering op school (jochei), naar Gent ( en misschien eens het Gravensteen bezoeken?) en.... op 11 februari.... mijn eerste werkdag en Leni's eerste dag in de crèche... Tot dan!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
