beste lezer, welkom op mijn rommelmarkt. dit stukje cyberspace is exclusief gewijd aan mijn losse / vaste / onaffe en merkwaardige ideetjes. of u nu wilt of niet, op dit moment sta je op private grond...
mijn plan is om stukjes bij beetje een lijstje / verzamelinkje te maken van alles wat er door mijn hoofd gaat. een kladboekje, zo je wil... met als verschil dat de meeste klad- en kribbelboekjes strikt geheim blijven. maar ik wil lucht en licht geven aan die hersenspinseltjes. misschien haal je er ook iets uit. of leg je er iets naast...
7 lentes onverdunde levenslust. jongere broer van ruben en van plan geen millimeter in zijn schaduw te lopen. het is de artiest in een huis vol artiesten. zingt, danst, is creatief, speelt handbal en speelt liever met meisjes dan jongens, wat nu nog ongestraft kan. een onbezorgde kerel, heel extravert en open. je ziet wat er scheelt, en wees gerust: je hoort het ook. kan hemels mooi alleen spelen als hij met rust gelaten wordt, maar is een kleine oproerkraaier als er concurrentie (lees: ruben) in de buurt is. wikt en weegt of alles wel door het midden verdeeld is, kijkt en is van plan iedereen te laten delen in wat hij ziet. net als zijn broer een scoutsravotter en handballer. kan erg nukkig en koppig zijn, maar evenzeer een onverbeterlijke flodderaar en passioneel zoener. vindt dat er in huis méér lichten moeten komen, en dat die 's nachts ook moeten branden. samen met zijn broer de absolute lieveling van vake en kristien. gek op poëzie, vlak voor het slapen en een onverklaarbare passie voor diddle-papiertjes. zingt steeds valser volgens zijn broer, maar ik vind het steeds beter gaan... artistieke meningsverschillen... ook hier kan ik maar één ding besluiten; één van mijn absoluut favoriete mensen op de hele wereld!
even mijn oudste zoon voorstellen... voor de duidelijkheid: zonder de baard...
ruben is 9 en vraagt zich wanneer hij nu eindelijk een puber wordt. de eerste baardharen, puistjes of fuiven zijn nog niet in zicht, maar het magische woord 'puber' spreekt nu al tot de verbeelding. zijn belangrijkste hobbies zijn tv-kijken en zeuren om bij de overbuurjongen (lees: zijn playstation) te mogen gaan spelen. daarnaast heeft hij gebasket en stort hij zich nu vol overgave op de edele handbalsport. op school doet hij zijn best, en zijn punten zijn behoorlijk goed. alleen spelling durft wat tegen te vallen, maar meestal is dat een concentratie en snelheidsprobleem: hij houdt wedstrijdjes 'om ter eerste afgeven'... hij heeft een vriendelijk en jongensachtig karakter, is gevoelig en is erg betrokken. hij kan dagenlang knorrend rondlopen als iets hem verdriet doet, of kwaad maakt. zijn vader, vindt hij, is dé ideale boksbal en knuffelbeer. aan tafel is het dan ook met de regelmaat van de klok schateren en gekheid. later wordt hij dierenarts, ook al moet je dan soms tot aan de elleboog in de poep van een koe. dat hebben echte dierenartsen ervoor over. zijn broer is onmisbaar, al was het maar omdat hij anders niet goed zou weten met wie ruzie te maken. water en vuur, maar even goed: jip en janneke. ik kan nog veel zeggen over ruben, maar ik wil het houden op dit: een bovenste beste kerel die voor altijd mijn hart gestolen heeft...
je stille lippen strelen woorden in mijn kop met ogen toe proef ik hoe je losjes ligt languit, in mijn bed van behagen ik golf vanuit de toppen van mijn tenen tot aan de tijdeloosheid
mag ik even een prima concertje in de aandacht brengen? op 18/01 zingt vane in de bemdhal in arendonk de preselecties van de rockrally aldaar. deuren om 20.00u. kaarten via deze mail op 7/06 herneemt van zijn grote zaalshow 'pentacapella' in het parochiecentrum van lille. deuren om 20.00u. kaarten via deze mail
misschien... misschien ben je op deze blog terecht gekomen, beste blogger, omdat je iets voelt voor zingen en a capellamuziek... mag ik dan even de praktijk van mijn vrouwtje aanprijzen? ze heet kristien vercammen en ze zal binnenkort weer de deuren wagewijd open zetten voor hordes zangers, stemkunstenaars, acteurs of leraars (ja, filip, ook vokale percussionisten). ze heeft binnenkort een mooie plek om je de fine knepen van het zang- en vertelvak bij te brengen. die plek heet de klankkamer, en je kan ze nu reeds gaan bekijken op www.klankkamer.be. voor zangles, therapeutisch stemwerk of coachings, één adres: kristien vercammen...
juicht, vlaanderen, juicht, doe de rondedans en strekt uwe armen rond uwe geliefde, en uwe geliefde alleen, want ik wil hier geen gezever ende echtelijken ambras! bij nader inzicht, en wel door middel van 'den echo' heeft de dokter zowaar beentjes ontwaart aan de vrucht mijner lendenen! me and the van ongs zijn daar redelijk door in de wolken. stel u voor: een mormeltje van 5 cm, let wel, 5 cm! en dan nog plek vinden voor 2 (!) armen en 2 (!) benen! driewerf hoera! jolijt! slacht het vetgemeste kalf! felicitaties alsmede gedekte cheques zijn steeds welkom!
nou ja, gewoon om te zeggen dat mijn kleinste jongentje of meisje 10 weken oud is en dan je op de tweede echografie mooi de armpjes kan zien. 6 cm leven in de buik van de allerliefste vrouw van de wereld! joehoe!
gisteren was de eerste keer dat ik met mijn nieuwe groep op de planken mocht. een leuke avond, prima sfeer, leuke songs, toffe gasten. op één 'jesus' na een redelijk mooi parcours afgelegd, te weten dat ik enkele nummer redelijk 'instinctief' gezongen heb. maar al snel voel je of de chemie van het podium lekker zit, en dat is ook zo. frank, geert kris en bert stonden het dichtst in de buurt en die lieten er duidelijk geen twijfel overbestaan dat ze het fijn vonden dat de groep iets groter geworden was. tof. even een woordje over de technische omkadering. ik kan niet genoeg uitdrukken hoe leuk het is om kant en klaar op het podium te stappen. ik bedoel niet dat ik popster allures krijg, maar een technische geluid en lichtshow van deze kwaliteit 'cadeau' krijgen is toch een luxe. soundchecken in een perfecte opstelling, een concert waarbij enkel de muziek telt... geweldig. merci, paul!
zaterdagavond zijn de jongens van les voix perdues hartelijk ontvangen in casa louisa, het nagelnieuwe cultuurcentrum van hoboken. nu ja, nagelnieuw is wat overdreven daar pas vanaf januari de grote verbouwingen gaan beginnen, maar we hadden toch de eer de laatste maand van het oude centrum op gang te mogen trappen. afgeladen vol zat het, met verschillende mensen die helaas huiswaards zijn moeten gestuurd worden. hierbij willen we ons excuseren voor dit spijtige ongemak...
de eerst set klonk stemmig en sterk in dit verweerde gebouw: oorlogs- en vredesliederen deed de rillingen door de zaal gaan en ondanks de kurkdroge atmosfeer brachten de jongens van les voix perdues het er prima vanaf. de pauze was dan ook een welkom rustpunt voor de stem. na de pauze werd er gelachen en gezwanst op het podium, en niet minder in de zaal. vele experimenten, tryouts van nieuwe liederen en vokale probeersels vielen in de smaak en brachten de temperatuur omhoog, zodat na een spetterende finale de foyer vol goedgezind volk stond, pint in de hand. de commentaren waren lovend. sfeervol. intiem. straf. en ook enkele leerpuntjes: minder babbelen tijdens het applaus. meer oogcontact met de zaal. minder inzoemen...
't deed goed om weer op de planken te staan. de energie bruiste weer. ik kan niet wachten om met vane op te treden, en ook les voix perdues mogen van mijn part weer volop geboekt worden... aahh, de zangmicrobe...
het is zover! james, laat het tromgeroffel binnen! de wereld mag het weten!
mijn allermooiste, mijn allerliefste en zachtste draagt diep in het binnenste van zichzelf het kleinste bewijsje van liefde van ons twee. om half drie 's nachts word ik wakker gemaakt en krijg ik een predictor onder de neus geduwd. 'is dat ene plusje, want ik durf niet kijken...' twee slaapogen kijken zich te pletter op een... plusje. zo positief als je maar kan zijn, met één streepje komt een lawine van emotie binnengespoeld, al kon ik toen niet veel meer zeggen dan 'ja, waaaw, da's ongelooflijk! kom hier da'k u nen dikke kus geef en mag ik nu terug slapen?' achteraf bekeken niet mijn beste moment geweest, maar wat moet een mens als zijn wereld zo lekker overhoop geschud wordt? slapen en aansterken, toch? kristien is zo zalig zwanger. bollende borsten en blozende wangen. middagdipjes en -dutjes. kijkjes in de spiegel, buikje tuiten, eerste keer een babyhemdje kopen. kaartjes aan de ijskast, belletjes naar de vriendinnen. bezorgde fronsjes als ik niet onmiddellijk gek van vreugde word. toch weer stiekem blij als ik dat vanbinnen lekker toch ben. verontwaardigd 'omdat mijn vrienden niet zullen doodvallen als ze nog één dag langer in het ongewisse blijven'... geweldig nieuws voor geweldige mensen. ik ben zo blij voor mij. en voor kristien. en voor jonas en ruben. een broertje? een zusje? nu al gekrakeel... mijn eigen moeder doet het op haar manier: een elfde kleinkindje, en liefst een meisje? dan wordt het tinkerbel. ik hoop dat we de naam nog kunenn veranderen...
een mooie ervaring / veel gelijkgestemde a capella zielen / leuk gezongen in een ronkende kerk / tip van de week: de screaming bitches, een draak van een groepsnaam, maar engelenstemmetjes die jazz verheffen tot kunst / geleerd dat oranje in kledij wel erg vaak doet denken aan hare krishna / en dus minder aan een popkoor / goed geworkshopped door chris brooker, nu reset, toen flying pickets / prima kerel / alleen waren de techniekers tijdens zijn workshop om absoluut door de grond te gaan, geen greintje respect voor vocaal werk / al bij al een prima dag, met complimenten voor noortje, cc de ploter en chris / tot volgend jaar?
Ik ben bart pilate
Ik ben een man en woon in antwerpen (belgie) en mijn beroep is leraar deeltijds onderwijs.
Ik ben geboren op 18/02/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zingen / podium / lesgeven / computer / muziekjes / mijn gezin.
www.vane.be
www.lesvoixperdues.be
www.klankkamer.be
bart pilate op facebook
beste blogbeest
teerbeminde rondneuzer
