Zo zei Ernst Happel het vroeger. "Kein gelul". Mooi samengevat, vind ik. Het Belgische voetbal is van een dermate slechte kwaliteit dat de enige discussie zou moeten zijn dat onze opleidingen beter moeten. Dat onze jeugd gemobiliseerd moet worden om aan sport te doen. Want elk weekend is het weer vaste prik. De verliezers zagen over de scheidsrechter, over de ruwe aanpak van de tegenstander, over de staat van het veld of de stand van de sterren. Televisie en radio gaan er vaak verkeerdelijk van uit dat spelers, trainers en bestuurslui iets zinnigs te melden hebben.
Het meest erger ik me aan succesvolle spelers. "Het gaat niet om mij, maar om de ploeg". "Vandaag scoor ik, maar morgen geef ik evengoed een assist". "We moeten met onze voeten op de grond blijven". Je zou toch denken dat dit soort clichés niet meer in beeld komen? Ik snap ook de interviews niet met dampende spelers tijdens de rust van een wedstrijd. Wat kunnen die mannen zeggen dat we niet live gezien hebben? Enfin...
Onze twee jonge, Egyptische testers komen de beloften vervoegen. En DD trekt naar Congo, om te kijken of er nog meer talent zit in de vijver van Matembe, waar ze ook al Mbokani uitvisten. Een afspraak met bondscoach Depireux (1968-1971) staat wellicht ook op het programma. Standard goes Africa! Staat dit haaks op de jeugdplannen? Neen, vind ik, zolang als je jaarlijks hoogstens één of twee van de meest talentrijke jongeren naar hier haalt. Jongens die het niveau van de jeugdploegen omhoog trekken en die enkele jaren extra krijgen om zich aan te passen. Mensenhandel? Ook niet, als je die jongere degelijk betaalt, verzorgt en onderwijst. En als je een goed contact met de familie kunt bewaren. Misschien nog belangrijker: wat doe je als zo'n jongen niet voldoet of zijn been breekt? Hoe moet hij dan naar huis, waar wellicht een uitgebreide familie op hem had gerekend? Ook dat zijn overwegingen die tellen en waarin een kleine Europese club zich groots kan tonen.
Niks van gemerkt, trouwens. In juni een weekje regen in Frankrijk, gevolgd door twee maanden regen in België. En toch schijnt de zon in ons hart, want Standard staat ook na vijf speeldagen nog trots aan kop. Meer nog, het haalt historisch zijn beste resultaat met 5 opeenvolgende overwinningen. Nu ging Club Brugge verdiend voor de bijl.
Iemand voor wie het nooit lijkt te zomeren, is Jacky Matthyssen. Hij is één van die coaches die, zoals José Mourinho, overkomt alsof hij de wereld om zich heen hoogstens tolereert. Verwar die zurigheid niet met vakmanschap! Het is een idee, een imago dat sommige trainers zich aanmeten. Van Gaal heeft het ook wat. Zij het dat die net iets meer bewezen heeft dan Jacky. (' ') De Clubtrainer vertrok geen spier toen Standard scoorde, noch toen zijn ploeg gelijkmaakte. Hij ging achteraf wel verhaal halen tegen Jovanovic. Doel: Jova uit zijn tent lokken, een toek op zijn bakkes krijgen en dan Jova twee maanden schorsing aansmeren. Wat kan anders het doel zijn?
Milan Jovanovic heeft een grote kracht, een in België uitzonderlijk talent. Hij is vrij snel, onvoorspelbaar en zoekt de man op met de bal aan de voet. Net op het moment dat de man 'bijt', speelt hij de bal erlangs en passeert hij hem. Daarbij maakt de verdediger vaak een beweging (naar de bal) die te laat komt. Trappen ze Milan daarbij zwaar aan? Zelden. Maar iemand die in volle sprint een wending maakt - de dribbel - wordt nu eenmaal gemakkelijk uit evenwicht gebracht. Verdiende Clement zijn tweede geel? Ik denk het niet. Het was geen brutale fout en hij had wellicht zelfs niet eens de intentie om Jova aan te tikken. Maar hij kan ook niet simpelweg uit de weg gaan... En uiteindelijk beslist de scheids.
Nog opmerkelijke dingen? Toama's derde geel en Defour ook zwaar uitgepakt. Niet de mannen de ik voor het seizoen als smeerlapjes naar voor zou geschoven hebben. Van Mbokani kunnen we nog wel wat verwachten. Marcos lijkt me offensief wel een toegevoegde waarde. Degene die me dit seizoen al het meest tegenvalt, is De Camargo. Niks mis mee, toffe knul, goeie kopper, maar ik vind dat hij voor in de spits bij Standard te weinig afdwingt, terwijl we met Toama, Defour, Jova, Marcos, Dante, enz. toch prima mensen hebben om hem aan te spelen. Hopelijk herpakt hij zich. Ook opmerkelijk is dat met Servais en Dachelet twee 'nieuwe' namen opduiken. Weer jonkies. En samen met belofteninternational Goreux weer twee nieuwe opties. Kan Standard geen subsidies krijgen als tewerkstellingsproject voor jongeren?
Niemand meer vertrokken, de B-kern opgeruimd, en met Grégory Dufer nog een Belg aangetrokken. Prima gewerkt, vind ik. Dufer is vrij jong, Waal en heeft zijn beloften nog niet vervuld. Wellicht voelt hij zich op Sclessin beter in zijn sas. Jammer dat hij zich in concurrentie stelt met Walasiak en Villano. We hebben tot nog toe nauwelijks met een (rechter)buitenspeler gespeeld - en nu hebben we er drie.
Fred schuift wellicht terug door naar de A-kern. Als hij zich kan motiveren, vind ik dat ook een goeie zet. Hij was/is toch beloftevol, vond ik. Al snap ik dat het bestuur op een bepaald moment vindt dat het genoeg spelers voor een positie heeft en keuzes maakt. En Bassegio was blijkbaar en niet geheel onverwacht (zie vorige posts) ook een last-minute doel van ons geliefd bestuur. Wat niet is kan nog komen, maar ook daar zaten we niet echt met het mes op de keel. Dembele, Fellaini, Defour, Witsel: vier spelers voor twee plaatsen. Wel even kijken wat dat geeft als Fellaini bijvoorbeeld geschorst is (onwaarschijnlijk, ik weet het) en Defour gekwetst. En als kers op de taart, zou Standard bovendien nog een substantieel bedrag opstrijken van de Spaanse transfer van Tchité. Als het bestuur vroeger zei dat het budgettaire evenwicht afhing van een serieuze uitgaande transfer per seizoen, dan hebben we dat toch al weer gehad - zonder iemand te verliezen. Een schouderklopje, iemand?
Conclusie? Als we De Camargo de Belgische nationaliteit toekennen, zitten we met 11 Belgen op een kern van 23 man. Dat gaat stilaan de goede richting uit. Volgend jaar vertrekt Espinoza, denk ik, en mag De Vriendt doorschuiven. Van die 11 Belgen zijn of waren er 5 A-internationals. En we hebben nog twee Beloften. Bovendien staat bij de U21 ook nog Goreux te trappelen. Alle posities zijn min of meer dubbel bezet, wat ons op zijn minst een oplossing geeft bij (niet te veel) blessures, al valt af te wachten of de vervangers op niveau zijn. En zoals de terugmatch tegen de Luxemburgers heeft uitgewezen, is spelen met vier of vijf doublures niet bevorderlijk voor het spelpeil.
Ben ik tevreden? Ja hoor! Het spelpeil is niet slecht, de resultaten staan als een huis, er vallen doelpunten (toch een bezorgdheid in de voorbereiding), weinig blessures, er wordt rijper omgegaan met kaartenlast, de Europese loting valt min of meer mee, al was het zowat kiezen tussen pest en cholera. Maar, zoals steeds in het voetbal, staat of valt er heel veel met de eerstkomende match. Kan Standard afstand nemen van Club Brugge, dan mag het zich op zijn minst de revelatie van het seizoensbegin noemen. Niet meer dan dat? Ik vind van niet. Remember vorig seizoen? Na een desastreus begin zijn we toen toch nog sterk opgeklommen. Maar zoals we bij Standard perfect weten, is de andere richting een even realistische mogelijkheid.
Zo zei Ernst Happel het vroeger. "Kein gelul". Mooi samengevat, vind ik. Het Belgische voetbal is van een dermate slechte kwaliteit dat de enige discussie zou moeten zijn dat onze opleidingen beter moeten. Dat onze jeugd gemobiliseerd moet worden om aan sport te doen. Want elk weekend is het weer vaste prik. De verliezers zagen over de scheidsrechter, over de ruwe aanpak van de tegenstander, over de staat van het veld of de stand van de sterren. Televisie en radio gaan er vaak verkeerdelijk van uit dat spelers, trainers en bestuurslui iets zinnigs te melden hebben.
Het meest erger ik me aan succesvolle spelers. "Het gaat niet om mij, maar om de ploeg". "Vandaag scoor ik, maar morgen geef ik evengoed een assist". "We moeten met onze voeten op de grond blijven". Je zou toch denken dat dit soort clichés niet meer in beeld komen? Ik snap ook de interviews niet met dampende spelers tijdens de rust van een wedstrijd. Wat kunnen die mannen zeggen dat we niet live gezien hebben? Enfin...
Onze twee jonge, Egyptische testers komen de beloften vervoegen. En DD trekt naar Congo, om te kijken of er nog meer talent zit in de vijver van Matembe, waar ze ook al Mbokani uitvisten. Een afspraak met bondscoach Depireux (1968-1971) staat wellicht ook op het programma. Standard goes Africa! Staat dit haaks op de jeugdplannen? Neen, vind ik, zolang als je jaarlijks hoogstens één of twee van de meest talentrijke jongeren naar hier haalt. Jongens die het niveau van de jeugdploegen omhoog trekken en die enkele jaren extra krijgen om zich aan te passen. Mensenhandel? Ook niet, als je die jongere degelijk betaalt, verzorgt en onderwijst. En als je een goed contact met de familie kunt bewaren. Misschien nog belangrijker: wat doe je als zo'n jongen niet voldoet of zijn been breekt? Hoe moet hij dan naar huis, waar wellicht een uitgebreide familie op hem had gerekend? Ook dat zijn overwegingen die tellen en waarin een kleine Europese club zich groots kan tonen.
Niks van gemerkt, trouwens. In juni een weekje regen in Frankrijk, gevolgd door twee maanden regen in België. En toch schijnt de zon in ons hart, want Standard staat ook na vijf speeldagen nog trots aan kop. Meer nog, het haalt historisch zijn beste resultaat met 5 opeenvolgende overwinningen. Nu ging Club Brugge verdiend voor de bijl.
Iemand voor wie het nooit lijkt te zomeren, is Jacky Matthyssen. Hij is één van die coaches die, zoals José Mourinho, overkomt alsof hij de wereld om zich heen hoogstens tolereert. Verwar die zurigheid niet met vakmanschap! Het is een idee, een imago dat sommige trainers zich aanmeten. Van Gaal heeft het ook wat. Zij het dat die net iets meer bewezen heeft dan Jacky. ('
') De Clubtrainer vertrok geen spier toen Standard scoorde, noch toen zijn ploeg gelijkmaakte. Hij ging achteraf wel verhaal halen tegen Jovanovic. Doel: Jova uit zijn tent lokken, een toek op zijn bakkes krijgen en dan Jova twee maanden schorsing aansmeren. Wat kan anders het doel zijn?
Milan Jovanovic heeft een grote kracht, een in België uitzonderlijk talent. Hij is vrij snel, onvoorspelbaar en zoekt de man op met de bal aan de voet. Net op het moment dat de man 'bijt', speelt hij de bal erlangs en passeert hij hem. Daarbij maakt de verdediger vaak een beweging (naar de bal) die te laat komt. Trappen ze Milan daarbij zwaar aan? Zelden. Maar iemand die in volle sprint een wending maakt - de dribbel - wordt nu eenmaal gemakkelijk uit evenwicht gebracht. Verdiende Clement zijn tweede geel? Ik denk het niet. Het was geen brutale fout en hij had wellicht zelfs niet eens de intentie om Jova aan te tikken. Maar hij kan ook niet simpelweg uit de weg gaan... En uiteindelijk beslist de scheids.
Nog opmerkelijke dingen? Toama's derde geel en Defour ook zwaar uitgepakt. Niet de mannen de ik voor het seizoen als smeerlapjes naar voor zou geschoven hebben. Van Mbokani kunnen we nog wel wat verwachten. Marcos lijkt me offensief wel een toegevoegde waarde. Degene die me dit seizoen al het meest tegenvalt, is De Camargo. Niks mis mee, toffe knul, goeie kopper, maar ik vind dat hij voor in de spits bij Standard te weinig afdwingt, terwijl we met Toama, Defour, Jova, Marcos, Dante, enz. toch prima mensen hebben om hem aan te spelen. Hopelijk herpakt hij zich. Ook opmerkelijk is dat met Servais en Dachelet twee 'nieuwe' namen opduiken. Weer jonkies. En samen met belofteninternational Goreux weer twee nieuwe opties. Kan Standard geen subsidies krijgen als tewerkstellingsproject voor jongeren?
Niemand meer vertrokken, de B-kern opgeruimd, en met Grégory Dufer nog een Belg aangetrokken. Prima gewerkt, vind ik. Dufer is vrij jong, Waal en heeft zijn beloften nog niet vervuld. Wellicht voelt hij zich op Sclessin beter in zijn sas. Jammer dat hij zich in concurrentie stelt met Walasiak en Villano. We hebben tot nog toe nauwelijks met een (rechter)buitenspeler gespeeld - en nu hebben we er drie.
