Gisterenavond een etentje in Resto Pieros. Met de wagen van de uitbater werden we erheen gebracht. We zaten samen aan tafel met een Nederlands architect, de 76-jarige Renate, een Duitse die al jarenlang in Amerika woont en Miquel, een Spanjaard uit Valencia. Het werd een gezellig avondje met veel verhalen van belevenissen uit het verleden en dit bij verschillende glaasjes Bierzo-wijn.Ons Engels vloeide er goed uit...onze wijn er goed in! Iets later dan voorzien bracht de restauranthouder ons terug naar de albergues.
Deze morgen moest de haan ons herhaaldelijk wakker kraaien.
Eerst een stevig ontbijt met roerei + spek en dan de wandelschoenen in richting dal van Valcarce.
Opwaarts, afwaarts, opwaarts, afwaarts tussen de wijngaarden, waar men druk aan het plukken van de druiven bezig was.
Het weer was droog, niet te koud, de zon ontbrak.
Wij wandelden doorheen de historische stad Villafranca del Bierzo, een stad die volledig op pelgrims is gericht en ook wel 'Klein Santiago' wordt genoemd.
En verder maar, steeds maar stijgend en wandelend langs een voor pelgrims ingerichte vluchtstrook van de N6. Niet echt een droom voor een wandelaar maar op die manier ging alles wel snel en veilig naar Vega de Valcarce, ons eindpunt na een tocht van 24,9km.
En nu rusten, want de voorbije lastige wandeldagen hebben onze energie opgewreten...of was het ook een beetje de Bierzo-wijn van gisterenavond???
Al vlug lagen we met dik ingesmeerde voeten te genieten van een zalig bedje en begonnen we te zeuren over de dag van morgen...richting Galicie...maar eerst de zeer zware beklimming van de Cebreiro!!!
Sint Jacobus sta ons bij en laat deze bittere beker aan ons voorbijgaan!!!
Reeds gewandeld: 612km --- Nog te wandelen: 168km !
27-09-2012
donderdag 27 september 2012
Wij verlieten Molinaseca...het was 7u 's morgens...donker...muisstil.
Plots een 'Hallo'...een Canadees koppel (Linda en Jim) dat we al enkele dagen ontmoetten.
Samen wandelden we verder, pratend over koetjes en kalfjes, in het vlot engels met haar op.
Na 2 uren wandelen bereikten we Ponferrada. Wij namen (voorlopig) afscheid want we zagen scheel van de honger en moesten dringend ontbijten!
Daarna trokken we verder. Onze benen wogen meer dan 100kg, een gevolg van de lastige trip van gisteren.
Gelukkig was deze etappe veel minder zwaar...enkel een drietal Koppenbergskes te beklimmem. De rest vlak!!!
Echt aangenaam wandelen tussen druivelaars en fruitbomen, doorheen de streek van Bierzo en met de zon als wandelgenoot!!! Enig !!!
Onze gedachten en gesprekken gingen over onze vraag: 'Hoe kicken we in Asper van de camino af???'.
Vlug kwamen we op enkele perfecte ideeen: 1) gras afrijden beladen met de rugzak 2) trap op en af met de wandelstokken 3) douche nemen met wandelschoenen aan 4) nachtje slapen in de slaapzak 5) ... NB: alle ideeen zijn welkom...dus mailen maar...met dank...
Wij kwamen aan in de albergue municipal van Cacabelos. Mooi, gezellige kamertjes van 2, eten in Resto Pieros 1,5km verder. Gelukkig wordt er voor vervoer heen/terug gezorgd!!!
Dus zelf geen BOB!!! Een profiteurke waard!!!
26-09-2012
woensdag 26 september 2012
We wisten vanmorgen wat er ons vandaag zou aangeboden worden: een zeer lastige etappe!!!
Pas buiten begon het klimmen reeds!
Wij keken links en rechts maar zagen nergens geen stoeltjeslift, dus dan maar verder per tweevoeter!!
Een klim naar 1550m of naar het Cruz de Fierro of Ferro of het ijzeren kruis of pelgrimkruis.
Wij werden het leven zuur gemaakt door voortdurende regenbuien met veel wind, zodanig dat wij het kouder en kouder kregen hoe hoger wij kwamen. Onze handen zagen wit van de kou.
Na 2 uren klimmen zagen we het pelgrimkruis voor ons verschijnen: een grote hoop stenen met daarop een boomstam van 5m hoog en daar bovenop een ijzeren kruis. Het is reeds jarenlang de gewoonte dat pelgrims er allerlei voorwerpen (vooal stenen) achterlaten, dit bij wijze van geloftegeschenk.
Dus haalden wij ons voorwerp uit de rugzak (een kei van aan onze vijver thuis) en legden hem op de hoop. Plots waren wij bevrijd van een zware last in de geest, maar vooral in de rugzak!!!
En maar verder, maar nu in dalende lijn, terug naar 500m.
Onderweg genoten we van de prachtige bergen en valleien. Een pracht die je enkel in gedachten kunt meebrengen, alhoewel wij echter toch ons best deden als volleerd fotograaf!
De ene afdaling na de andere volgden elkaar op, telkens door Rita omschreven als 'een steile gevaarlijke boosdoener vol losliggende rotsstenen die ons telkens trillende onderbenen en gewrichtspijnen bezorgd'.
We moesten verder, de bergen door...het harde labeur verterend!
Eindelijk, na 5 uren wandelen, een dorp...een pelgrimsbar. Het leek meer op een skihut vol dorstige, fel ingeduffelde individu's. Enkel de 'after-ski-muziek'ontbrak!
De laatste 8km liepen terug de bergen in en door. Lastige klimmetjes, nog lastiger afdalingen.
Soms slenterden we voorzichtig vooruit, onze ogen gefixeerd op elke steen, in volle concentratie om toch maar niet te struikelen en te vallen.
Na 8 uren wandelen zagen we de Romaanse brug van het historisch stadje Molinaseca.
Ons fototoestel was even moe als wijzelf...de teller klokte foto nr.1000 aan!!!
Ook dat wordt nog een lastige camino-klus thuis!!!
25-09-2012
dinsdag 25 september 2012
Astorga-provincie Leon-albergues San Javier-een klein kamertje met 6 stapelbedden, dus 12 slapers- 1 Hawaiaanse bromvlieg die van gisterenavond 9u tot vanmorgen 7u zodanig lag te snurken dat onze slaapkaboutertjes werkloos werden.
We vertrokken dan ook vanmorgen met grote wallen onder de ogen en veel, heel veel tegenzin aan onze 21km-lange etappe naar Rabanel del Camino.
Het werd een tocht met enkel maar klimmen want we moesten terug naar 1200m hoogte. En...het was koud...en het regende...
De dorpjes die we passeerden leken allemaal heel veel op elkaar: dezelfde stenen (soms ook lemen) huizen en een karakteristieke klokkentoren met boven een opening met twee klokken en in de top een reuzegroot ooievaarsnest. De eigenaar was blijkbaar reeds op camino vertrokken naar warmere oorden!
Enkele kilometers voor we Rabanal bereikten, bood St.Jacob ons nog een stevige kuitenbijter aan. Ons Ritake had juist gezegd dat ze het moeilijk had, alhoewel ze deze beklimming aanging alsof haar leven ervan afhing en ze zodanig (bijna) als eerste de top bereikte!
In Rabanel kozen we voor de eerste de beste (?) albergues want we waren ondertussen aan het rillen van regen, wind en lage temperaturen.
Een warme douche met enkele uurtes siesta deed ons deugd.
Dan vlug een bezoekje aan het zeer mooie kerkje van Santa Maria, want meer was er hier in dit kleine gehuchtje niet te zien!
Het wordt dus ook vanavond vlug in bed...enkel bevorderlijk voor morgen met een beklimming van de hoogste top van de hele route!!!
Hopelijk laten de bromvliegen ons nu met rust...
24-09-2012
maandag 24 september 2012
Onze startplaats: San Martin del Camino.
Na de eerste kilometer reeds een eerste stop: aantrekken van onze poncho, niet omdat het regende, wel omdat de wind het koud maakte!
Tot Puente Orbigo was het terug wandelen langs de N120 met al zijn lawaai en stank.
In dit dorp wandelden we over een schitterende Romeinse brug, een overbrugging van de rivier de Orbigo en misschien wel een van de mooiste, zeker de beroemdste kunstwerken van de Camino.
In onze wandeletappe kwam een keerpunt want stilletjes trokken we de Montes de Leon binnen: bergop, over rotsblokken, de hevige wind in het gezicht!!! We hoorden het plots donderen in Keulen en bliksemen in de Montes...een zoveelste kruisweg...een zoveelste lijdensweg...
Na 6uur en 30minuten wandelen zagen we de stad Astorga in de verte verschijnen. Het duurde wel nog een uur vooraleer we het centrum bereikten.
Maar wat een centrum: het bisschoppelijk paleis waarvoor Gaudi de opdracht kreeg, prachtige stadsmuren en vooral de kathedraal van Santa Maria. Een gehele historische verzameling!!!
We repten ons dus vlug de douche in en uit en genoten van ons stadsbezoek!!!
NB: ook Rita was in haar sas met al die overvloed aan allerlei winkels!!!
Wel spijtig dat kopen meer gewicht meedragen is!!!!
En rusten...???...dat ook...als we nog tijd over hebben...
23-09-2012
zondag 23 september 2012
Ons eindpunt gisteren was de tweeduizend jaar oude stad Leon, een monumentale stad die druipt van de geschiedenis en veel plekjes te bieden heeft die interessant zijn voor de pelgrims.
Maar er is een tijd van komen en van gaan...onze tijd van gaan uit Leon was gekomen!!!
En vanmorgen stonden wij op: rugpijn (Pierre) en maagpijn (Rita)...of anders...met tegenzin de hotelkamer verlatend!!!
Wij keken elkaar eens diep in de ogen, knikten ja naar elkaar, zwierden de rugzak op onze achterkant en weg waren we doorheen de nog donkere straten van de stad Leon naar het onbekende, zeker minder luxueuse toe.
Het pelgrimspad liep helemaal samen met de N-120 tussen Leon en Astorga en ging dus vergezeld van het oorverdovend geraas van auto's, vooral vrachrwagens!
Maar...het ging goed...onze gedachten zongen liedjes als 'Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat ontzettend goed vooruit' en 'We zeen goe bezig' en 'We zijn er bijna' tot het stilletjes bewolkt werd, het stilletjes begon te regenen en plots de wind onze liedjes meefloot langs onze oren en zorgde voor nog meer en nog meer regen.
Wij hielden ons vast aan onze rugzak en zochten bescherming diep in onze poncho (regenjas).
En stappen maar...en voor we het wisten waren we al een dorp of 5km te ver!!!
Geen nood, ook daar was een pelgrimsherberg en omdat we de eersten waren kregen we de hoofdprijs: een kamertje met twee beddens...helemaal alleen voor ons!!!
Wij feliciteerden elkaar, sprongen een (klein) gat in de lucht en kropen onder het water (brrr...koud!!!) van de douche.
Ondertussen wist onze gids ons te vertellen dat we op 283 km van Santiago de Compostela zijn!!!
Zou het ons dan toch lukken...???...
Stoppen dat gedroom...realistisch blijven...en...zeker nooi het vel van de beer verkopen voor hij geschoten is!!!
Met pelgrimsgroeten uit...
San Martin Del Camino.
22-09-2012
zaterdag 22 september 2012
Een avondje in maart...nog geen tijd om te slapen,
Dus Rita zat zomaar televisie te gapen!
Toen plots Pierre haar kwam verrassen,
Met een reisje, een camino, langs Spaanse passen!
Rita sprong recht en begon reeds alles in te pakken
En meteen kochten ze twee reuzegrote rugzakken!!!
Het avontuur begon pas echt voor beiden samen,
Toen de TGV-tickets per post aankwamen!
Op 1 september is het wandelen eindelijk begonnen,
In St.Jean Pied de Port, alle pelgrims zongen!
Het ging bergop, bergaf en soms ook vlak...
Ja echt, het was soms zeer zware kak!!!
Maar plots riep Rita met luide stem,
Die 62 ben ik beu, ik trek de rem!
Ik sluit me bij groep 63 aan met heel veel zwier,
En vier vandaag in Leon mijn verjaardag hier!
Ik nodig alle pelgrims en alle vrienden uit,
Om 20u in het restaurant: 'De dikke fluit'.
We gaan er samen eten en ook drinken,
En laten zeker nooit een traantje pinken!
Het is feest vandaag, hiep hiep, hiep, hoera...
Nog vele, vele jaren van en met tralala!!!
Groetjes van alle camino-pelgrims
In het bijzonder van Pierre
Maar heel speciaal van...
Onze jarige pelgrim Rita!!!
Met dank voor de ontvangen verjaardagswensen.
Heel speciale dankwens aan dochter Mieke, zoon Bart en tante Anita voor het onverwacht geschenk hier in Leon!!!
(=hotelkamer met verjaardagsbrief en -bloemen)
HAPPY BIRTHDAY RITA !!!!!!!
21-09-2012
vrijdag 21 september 2012
Etappe nr. 21: Bercianos-Mansilla de las Mulas
Afstand: 27km
Graad: 2 wandelschoenen
Wandeltijd: 6u45min
Een lange en vlakke etappe met als doel (morgen) Leon.
Nooit zo lang op een rechte weg gewandeld!!!
Dus tijd voor een evaluatie:
Reeds afgelegd: 453 km
Nog te wandelen: 326 km
Aantal voorbije wandeldagen: 21
Gemiddelde dagafstand: 21,5km
Onze voeten: krijgen dagelijks hun nodige zalf-geen blaren, geen ontstekingen, alles ok.
Onze benen: hadden een stijf gevoel de eerste dagen-nu ok.
Rug: Pierre klaagt soms van een pijnuitstraling in het zitvlak-echter onder controle via 'wonderzalf'.
Fitheid: algemene vermoeidheid als gevolg van het dagelijks wandelen, maar vooral van te weinig nachtrust.
Wat de camino betreft:
Een leuke, zware ervaring met veel bezienswaardigheden en veel contacten. Spijtig dat er teveel pelgrims zijn voor te weinig slaapplaatsen, wat de camino meer en meer tot een wedstrijd omvormt.
Verder zijn veel pelgrimsherbergen dringend aan vernieuwing toe en kunnen we alleen maar hopen dat meer kerken hun rijkdom tentoonstellen door de poort open te laten!
En ondertussen verder...de toekomst tegemoet...nog enkele zware etappes...nog wat afzien...nog wat meemaken...kortom: nog wat camino-verrassingen tegemoet!!!
Samen nieuwsgierig naar de dag van morgen!!!
20-09-2012
donderdag 20 september 2012
Terradillos de Templarios...6u30...een ontbijtje...en weg waren we!!!
De eerste kilometers verliepen zonder veel problemen. Donker, fris, aangenaam wandelen en vooral...vlak!!!
We hadden pas gezegd dat we ons vandaag uitzonderlijk goed voelden, of daar kregen we heel onverwachts de klop van de hamer.
Eerst Pierre die met moeite de zool van Rita kon volgen en een uurtje later Rita die scheel keek van hare patat!!!
Die vele glooiingen waren ongetwijfeld de spelbrekers.
Wij sleepvoetend de provincie Leon binnen en zagen in de verte Bercianos liggen.
Maar raar maar waar hoe dichter we Bercianos naderden, hoe verder het van ons leek weg te deemsteren. Het duurde een eeuwigheid (of iets minder) vooraleer we het dorp en onze albergues bereikten.
Een lemen geveL, eigendom van de pastoor, zag er alles dan aantrekkelijk uit!!!
We waren de nummer 3 en 4 van aankomst...-wandelen wij echt zo snel???-
Wat uiterlijk bouwvallig lijkt is zeker tegenstrijdig met de binnenkant. Mooie restauratie en propertjes ingericht.
En wat een gezelschap: onze Franse (Parijs) vriendin, Joop met de pijnlijke heup uit Nederland, Karel uit Melle en een zestal Belgskes van tegen de Nederlandse grens per fiets.
Ambiance verzekerd!!!
Maar eerst wat rust...een beetje op adem komen...ietwat dromen van andere vakanties of uitstapjes vol deugdzaamheden en plezier...
Alhoewel...een camino...woorden tekort...
19-09-2012
woensdag 19 september 2012
Gisterenavond een zeer gezellige avond meegemaakt in onze albergues!
Iedereen werd uitgenodigd op een zangstonde vanaf 18u. De drie zusters, waarvan eentje een nieuwe soeur sourire met gitaar en prachtige stem, namen de leiding op zich. Er werden gekende liedjes gezongen in allerlei talen. Leuk om mee te maken...internationale vriendschap!!!
Daarna kreeg elke pelgrim de pelgrimzegen en werden we uitgenodigd op het avondmaal.
Elkeen bracht iets mee en een SOS-Piet-kok toverde iets smakelijks uit zijn keukenpot.
Samen aan tafel met Amerikanen, Schot, Duitsers, Zweden, Fransen, een sympathiek jong mooi zusterke uit Peru en 3 Belgskes, want we hadden Karel uit Melle ook ontmoet!
En vandaag...de uitdagende eenzaamheid!!! Een tocht van 26,7km of 6uur en 45minuten.
De eerste 17km was een lang stuk, zonder enig dorp, zonder variatie in het landschap. Het...niets.
De camino leek meer dan ooit een boetedoening!!!
En dan eindelijk...Calzadilla...
We zongen het lied uit onze kindertijd: "we zijn er bijna...we zijn er bijna...maar nog niet helemaal..."...want...we waren aan de helft...390km gedaan...nog 390km te gaan!!!
Dus met frisse moed vooruit. Door de wind, in het flauw zonnetje, door de streek van Palencia met hier en daar een klimmetje.
We kwamen aan in het dorp Terradillos de Templarios in de pelgrimsherberg Templarios (de tempeliers) en wij moesten onze ogen vasthouden om ze niet uit de oogbol te laten vallen...zo'n mooie albergues...splinternieuw!!!
We werden door een Spaanse schone naar onze kamer geleid...kamer met douche!!!!
Een wandeldag om vlug te vergeten...een pelgrimsherberg om lang in te dromen en heerlijk van te genieten!!!
Leuk...dos peregrinos a Santiago de Compostela...
18-09-2012
dinsdag 18 september 2012
Na de marathon van gisteren was het vandaag even op adem komen om krachten te verzamelen en wonden te helen.
We hadden besloten om de 19,2km te voorzien van veel pauzes.
Het begon met een plas-pauze, dan een kak-pauze, een vestje-aan-pauze, een drink-pauze, een vestje-uit-pauze, een ontbijt-pauze, nog een plas-pauze, nog een foto-maak-pauze,...
De wandeling liep van begin tot eind op een lang, goed wandelpad evenwijdig aan de autoweg. Links en rechts akkers en een eindeloze horizon. Door dorpen waar niemand lijkt te wonen.
Vlak...saai...eentonig...gelukkig weinig zon !!!
En het bleef maar duren. Carrion de los Condes, ons eindpunt, leek als een luchtspiegeling zo dichtbij, maar het bleef maar op afstand van ons...
Wij stapten door...inclusief de vele pauzes...en bereikten iets na de middag Carrion.
Nu op zoek naar de albergues, de stad door, niet te vinden.
We overwogen verder te wandelen naar het volgende dorp, maar nog 17km...dus...terug!!!
Plots een getier:"Rita...Pierre...you are looking for a good place??? There on the plaza San juan, the El Espiritu!"
Voor we het goed beseften nam onze Ierse tafelgenoot van eergisteren Jerry ons vast aan de arm en piloteerde ons richting albergues.
En of het er goed was. Zusters in wit gewaad, dochters van barmhartigheid, ontvingen ons met open armen.
Ondertussen ontmoetten wij vader Alfons en zoon Peter, twee Belgen die eind juni hun camino startten in Antwerpen!!! Respect !!
Op 4 oktober hopen ze in Santiago aan te komen, op de verjaardag van Alfons. Op het feest werden wij alvast uitgenodigd!
Het deed deugd...na 19 dagen...nog eens Nederlands te kunnen praten met andere pelgrims.
Leve Belgie...Leve Vlaanderen...
17-09-2012
maandag 17 september 2012
Al vlug wisten we vandaag wat de Alto de Mostelares ons aanbood...Een bord wees er ons op: klimafstand: 1050m - stijgingsgraad: 12% !!!
Het was afzien, zo 's morgens vroeg...klimmen...rusten...klimmen...rusten...kl...r...
Op de top een lachende Duitser uit Frankfurt. Hij had daar overnacht en wenste ons een 'guten tag' toe...het was 7u!!!
Wij wandelden verder, kwamen aan een bord met 350m gevaarlijke afdaling (18%) en bereikten de hoogvlakte.
Via de rivier de Pisuerga bereikten we de provincie Palencia.
Nog een heuveltje op en af, een dorpje in en uit en na een dagtocht van 24,9km zagen we in de verte Fromista, onze eindbestemming!!!
Wat ik als onbestaand begon te beschouwen kwam er plots bij ons Ritake uit: "Ik ben moe...steendood!!!"
Zo vlug als ik kon begon ik te zingen (of was het kreunen???): 'zo gaat het goed...zo gaat het beter...alweer een kilometer...'
Rita bekeek me, lachte even en fronste de wenkbrauwen alsof ze raadde dat ook mijn pijp uitwas...
We trokken in in de mooie albergue Estrella del Camino, een private uitbating, en genoten samen van een welverdiende pint en een lekkere bocadillo of belegd broodje!!!
De Spaanse uitbater genoot blijkbaar mee en tevreden riepen wij hem toe: "Somos de Belgica!" en kregen al vlug als antwoord:"Sabrosa! Salud!"
Wat een camino-vriendschap...om nooit te vergeten...
16-09-2012
zondag 16 september 2012
Nog voor de haan driemaal had gekraaid, trokken wij reeds, zonder ontbijt, de streek van Castilie in.
De tocht was eentonig: omhoog-vlak-omlaag-omhoog-vlak-omlaag...en er waren enkel de eindeloze valleien met graanvelden.
Dus een lange etappe, de moeite waard om er eens flink de pas in te zetten...wat we uiteraard ook deden.
Onze benen voelden echter zwaar aan na het dagelijks zwaar wandelen. Ondertussen staat onze wandelteller toch al op 330Km gedaan en nog 450km to go. Dus bijna aan de helft!!!
Op onze etappe zagen we een aantal herinneringen aan de middeleeuwen zoals de ruine van een hospitum, een pelgrimsbron en een klooster met nissen waarin wijn en brood werden klaargezet voor passerende pelgrims.
Toen we Castrojeriz naderden werden we plots tegengehouden door een Spaanse dame. Zij bood ons met veel woorden en gebaren snoepjes aan. 'Buen Camino !!!'klonk het luidkeels.
Een klein gebaar, een grote aanmoediging...Grazias...Adios...
Nog 2,3km tot aan de auberge. Een laatste klim. Na een dagwandeling van 25 km en na 16 wandeldagen gaat alles minder vlot. Onze ogen kijken verlangend naar het dorp in de verte, maar onze vermoeide tweepoters remmen ongewild de snelheid af!
En onze gedachten gaan naar al die mooie aanmoedigingen die wij mogen ontvangen via telefoon, via sms, via mails en via reageren op het blogverslag.
Dankuwel...een duwtje in de rug...een camino-grazias aan iedereen!
Hasta la vista !!!
15-09-2012
zaterdag 15 september 2012
Een hotelovernachting heeft als groot nadeel: ontbijt vanaf 8u...dus pas vertrekken rond 9u!!! Veel te laat voor pelgrims!!!
Onze eerste stappen gingen over de straattrappen van Burgos naar omhoog, de stad uit. Laura, de zon lachte ons venijnig toe!
Het eerste stuk tot in Rabe (10km) was een zeer aangename wandeling door het dal van de Arlazon. Vlak en goed begaanbare wegen.
Pas daarna begon de klim, een col 3de categorie, niveauverschil: 150m.
Onze grootste vijanden waren 1) de zon, met temperaturen boven de 35 graden en 2) die vervelende, ambetante vliegen!
Het stijgen verliep over een afstand van 5km, in de blakende zon met nergens een millimeter schaduw...
De top werd, na ongeveer 2 uren klimmen, als eerste bereikt door Pierre. Hij had 21 seconden voorsprong op Rita. Pas 1 minuut en 35 seconden later meldde een groep achtervolgers zich aan met aan de leiding de 2 Japanners en in het wandelspoor onze drie Amerikaanse vrienden, gevolgd door de zwartgekrulde Griek en de 3 jonge Zwitsers.
De hoogvlakte bleef een strijd tegen zon en vlieg en na een venijnige afdaling kwam de eindstreep Hornillos del Camino in 't zicht.
Het werd een massasprint...of liever een massastrompel met als overwinnaar juf Laura, alias de zon.
Eindelijk schaduw, eindelijk drank, eindelijk een albergues...maar met een bordje op de deur: no free places!!!
Wij trokken onze stoute wandelschoenen aan en zochten de receptioniste op. Na veel Spaans, Engels, Frans en een beetje Nederlands gekeuvel kregen wij een Vip-logement (!!!!)aangeboden: noodbeddens in een sportschuur. Alleen opletten om niet over het stof te vallen en zeker voorzichtig draaien in bed, want zowel matras als onderstel zijn meer dan antiek.
Geen nood...er was een douche!!! Eenmaal ingezeept kregen we de laatste 3 druppels water uit de sproeier!!!
Maar...optimist tot in de kist...geen geklaag want volgens onze gids is Hornillos bekend voor zijn zeer gezellige herberg!
Het kan verkeren...
14-09-2012
vrijdag 14 september 2012
Gisteren waren we gelogeerd in de albergue naast de kerk in San Juan de Ortega of samenvattend in een woord: een RAMP !!!
De schimmel hing aan de muren, alle omlijstingen zaten vol houtwormen, vensters stuk, oude en vuile douches, geen keuken, geen verwarming, en ...de beddens...het middenstuk was 30cm lager dan de buitenranden, een matras te slecht voor het containerpark en in de salade bij het avondeten...een worm!!!
Gebroken, stijf en met slaapogen vertrokken we vanmorgen voor onze veertiende wandeldag.
Het landschap was ruig en bosrijk. Het wandelen verliep vlot en vlak. Slechts een kuitenbijter en tandenknarser de Alto na Atapuerca: steile, lange klim over alleen maar rotsstenen, een lelijke en vervelend stukje hier in het Sierra Nevada-gebergte!
En dan, na 26km wandelen, eindelijk Burgos.
Onze Franse tafelgenoten gisterenavond hadden ons de raad gegeven om vandaar de bus te nemen naar het centrum en zo de lange weg door het industrieterrein over te slaan. Dat deden we dan maar, ook al is het niet echt pelgrims...
En dan op zoek naar een hotel, onze beloning na week 2: hotel AC Burgos.Luxe!!! Luxe !!! Luxe !!! Eventjes weg van de camino!!!
Als echte hotelgasten zetten we ons chick op en trokken het historisch centrum in met bezoek aan de zeer prachtige kathedraal, het bisschoppelijk museum, de poort Arco de Santa Maria, het paleis Casa del Cordon,...
En daarna een terrasje, een leuk, gezellig restaurantje ...om uiteindelijk terug te kunnen genieten van een lange, rustige hotelnacht dromend van arme pelgrimkes in versleten kottekes van albergues...
13-09-2012
donderdag 13 september 2012
Dag Belorado...6u45...donker...we voelden het stijgen...van 700 naar 800m...plots vlak, dan terug stijgen...naar 900m...het was fris...een T-shirt meer aangedaan en verder...stijgen naar Espinosa del Camino, een klein dorpje met een bar met terras...honger en dorst bestreden...en weer verder...de klok van het mooie dorpskerkje sloeg 10u...stijgen, de Montes de Oca naar omhoog...een verschrikkelijk iets voor de wandelaar...en toen we eindelijk boven waren en dachten op adem te kunnen komen, dan begon het pas...de Alte de la Pedraja, een klim naar 1200m hoogte via kleine paadjes met rotsstenen...na elke bocht dachten we boven te zijn, maar het bleef maar klimmen...recht naar de hemel toe...plots...een poort...de hemelpoort???...een man met grijse baard wuifde naar ons...ik riep:'nu niet...nog veel veel te vroeg!!!'...gelukkig was daar een baantje naar rechts...de man met de baard lachte en riep met luide stem: 'Buen Camino!!!'... En dan (eindelijk) bergaf, doorheen donkere dennenbossen, het vroegere gebied van rovers en gespuis. Het bleef bergaf gaan naar San Juan de Ortega, maar het bleef maar duren en duren. We waren moe...en...het was koud...geen zon...wel plots regen...dus de paraplu...meer regen...dus de poncho... Strompelend zoals het echte pelgrims past kwamen we eindelijk aan de pelgrimsherberg aan en raar maar waar, twee minuutjes later lagen we uitgestrekt op ons bed, te kijken naar een plafond vol vliegen. De douche kon wachten... In onze wandelgids stond: afstand: 24km - wandeltijd: 6 uur. Onze stappenteller duidde aan: 29km - onze klok: 7u15min wandelen!!! Het belooft voor morgen: een etappe van 29,3km met voorziene tijd: 7u30min... Burgos...here we come!!! Nog 514km to do...
12-09-2012
woensdag 12 september 2012
Dagwandeling 12: van Santo Domingo de la Calzada naar Belorado - 22,1km - 1 wandelschoen
6u45 Santo Domingo de la Calzada 8u05 Granon - 6,2km
8u05 Granon 8u55 Redecilla Del Camino - 3,8km
Rustpauze
9u10 Redecilla Del Camino 9u30 Castildelgado - 2km
9u30 Castildelgado 10u20 Viloria de Rioja - 2,1km
Rustpauze
10u30 Viloria de Rioja 11u15 Villamayor del Rio - 3,3km
11u15 Villamayor del Rio 12u10 Belorado - 4,7km
Succes aan alle gemiddelde snelheidsberekenaars!!!
Vanmorgen met de vroege vogels vertrokken. Het was nog donker, dus de koplampjes werden aangeschakeld en deden nuttig werk om de bepijling te vinden.
Wij zagen slechts enkele meters voor ons en voelden vlug dat het klimmen was.
Eens de dag de nacht verving zagen we de laatste wijngaarden achter ons verdwijnen. We wandelden evenwijdig aan de N-120, een drukke autosnelweg en kwamen in het oneindige Castilie binnen.
Een heleboel kleine dorpjes, vele eindeloze horizonnen.
En tussendoor een testje...bergop...een tandje bijsteken...boven en...Rita volgt op 2 meter...bergaf...Rita passeert Pierre...de passen verdapperen...Pierre heeft pijn in de rug...en...blijft aanklampen...wij bekijken mekaar...we lachen...ook al voelen we hier en daar toch een haperingske...
Ondertussen ingeschreven in Alberge Restaurante Santiago Belorado: slaapruimte met 9 stapelbeddens, douches en WCs in de gang, alle nodige voorzieningen, 5 euro/man.
De douche was meer dan welkom. Daarna nam Rita het mini-wasje voor haar rekening, terwijl Pierre jullie (lezers) van dienst was.
Deze voormiddag bleef het bewolkt, dus aangenaam wandelweer!!! Ondertussen is de zon beginnen schijnen, dus tijd voor een bezoekje aan het buitenzwembad!!!
En...rusten...want morgen en overmorgen...amaai...
Nog 540 km naar Santiago de Compostela...
Reeds 240 km gedaan !!!
11-09-2012
dinsdag 11 september 2012
Vandaag trokken wij naar een van die legendarische plaatsen op de route: Santo Domingo de la Calzada.
Het dorp ontleent zijn naam en bestaan aan zowel de Jacobsroute als aan een van zijn grootste weldoeners santo Domingo.
Santo Domingo de la Calzada werd afgewezen als monnik in San Millan en Valvanera en wijdde zijn verdere leven aan de camino. Hij maakte in zijn eentje de weg vrij van bossen, legde de camino aan van Najera tot Redecilla, bouwde een brug over de rivier Oja, bouwde kerken en hospita en zorgde voor de pelgrims.
NB: tram-,bus- en/of treinverbindingen is hij (spijtig genoeg) vergeten. Zou vandaag nochtans voor sommigen zeer welkom zijn geweest, want we zagen er terug schrompelen naar de auberge toe!!!
Ondertussen zijn wij ingecheckt in auberge municipale, een oud en versleten gebouw. Wij slapen op een kamer met 8 beddens, teen tegen teen, neus tegen neus.
Onze douche gaf ons terug nieuwe energie om de historische stad in te trekken en een bezoekje te brengen aan het graf van Domingo, aan de kathedraal, aan de grootste klokkentoren...en hopelijk ook een terras, want van al dat getik op de BlackBerry krijgt reporter-pelgrim veel dorst!!!
Ik volg Rita en lees haar straks dit verslag voor!!!
Hopelijk...Sanctos!!!!
Gelovig???Bijgelovig???
Een verhaaltje:
Binnen in een nis in de kathedraal bevinden zich twee kippen ter herinnering aan het meest bekende wonder dat toegeschreven wordt aan de heilige van La Calzada.
Een pelgrimsgezin uit Keulen overnachtte in de herberg van Santo Domingo. De meid vond de zoon wel leuk maar werd boos omdat ze geen aandacht van hem kreeg. Ze verstopte een zilveren beker in zijn knapzak en verraadde hem. De jongen werd gevangen genomen, veroordeeld en opgehangen.
De diepbedroefde ouders vervolgden hun weg naar Santiago. Toen ze terugkwamen vonden ze hun zoon levend terug, terwijl hij aan het touw hing! Ze renden naar de schout van de stad om het hem te vertellen, maar die wilde het niet geloven. 'Jullie zoon is net zo levend als de kip die ik zit te eten!!!'. Meteen kwam de kip tot leven...
Toen wij de kathedraal gingen verlaten begon plots de haan te kraaien!!! Een Spaanse dame vloog ons rond de hals: 'Suerte...geluk voor jullie !!!'.
Dit brengt geluk aan pelgrims naar Santiago!!! Dus...hopen (of geloven) maar...
10-09-2012
maandag 10 september 2012
Van 'grande-luxe-hotel'...naar...'Back-to-basis-camino'..wat een verschil!!!
Met croissant-resten tussen de tanden en de smaak van vers sinaasappelsap in de mond, vertrokken we vanuit Ventosa richting Najera, een klein uitstapje van slechts 10 km...
Wij liepen door de velden van La Rioja, dromend van die heerlijke wijnen.
Beneden aangeland, na de laatste helling, ligt de vallei van de rivier de Najerilla, met de vroegere monumentale hoofdstad van de Navarra: Najera.
Wij wandelden doorheen de voorstad, doorheen de eigenlijke stad, doorheen de historische stad...stijgen...stijgen...maar wat we niet vonden was de gemeentelijke herberg, waar we overnachting zouden vragen.
En...voor we het wisten waren we de stad terug uit en wandelden (nog maar eens) verder dan voorzien, naar Azofra...6km...
Onze gids wist ons te vertellen dat de oude herberg vervangen werd door een nieuwe. Wij klopten aan en kregen (mits betaling van elk 7 eurokes) een kamertje met 2 beddens! Een luxe ! Verder een mooi binnenplein met groot voetbad.
Er heerst hier een aangename en intense pelgrimssfeer...
Er is hier veel drukte en toch veel rust...
Er is hier camino-kameraadschap, wat we gisteren in het hotel een beetje misten!!!
09-09-2012
zondag 9 september 2012
Onze Jacobsroute ging vandaag verder door een landschap van glooiende vlakten, vruchtbare valleien waar bijna alleen maar wijn verbouwd wordt en dorpen met alle voorzieningen.
Wij wandelden door het park La Grajera, een gebied met bomen rond een kunstmatig stuwmeer.
Via Navarete ging het naar Ventosa, een tocht '1 wandelschoen' - 22km -
Niettegenstaande dit onze gemakkelijkste tocht leek, hebben wij beiden afgezien als beesten. Onze tong hing bijna op de grond, iedere stap was ons teveel en moesten wij ons voortduwen met en -trekken aan onze wandelstokken...
Opgeven...neen...maar toch...waarom doen wij zoiets?
En de reden van deze off-day? Waarschijnlijk de voorbije nacht met slapen op ons slaapmatje in onze slaapzak en het nachtlawaai in Logrono. Of was het een straf van hierboven omdat we het maar 5 minuutjes uithielden in de H.Mis? Spaans gezang en gekweel is niet onze voorkeur!!!
Dus onderweg veel geklaag, veel gezaag, vele stops...
In Ventosa aangekomen zaten reeds 41 pelgrims te wachten aan de voorgevel van de auberge. Er waren 45 beddens.
Rita en Pierre trokken verder, stopten aan het dorpshotel en boekten een ... Hotelkamer!!!
Luxe...privacy...comfort...rust...op zoek naar een heropladen van de batterijen.
En voor morgen: uitslapen en een minietje van 10km.(We zitten toch 10km voor op onze planning!)
Op aanvraag hieronder een beetje informatie ivm onze eerste week (200km)camino:
-een dagtocht wordt aangeduid met 1,2 of 3 wandelschoenen, dit volgens moeilijkheidsgraad.
1=tocht in de Vlaamse Ardennen
2=tocht in de Ardennnen
3=tocht in het echte gebergte
-'s morgens opstaan rond 5u30 en wandeling starten rond 6u30-7u.
-rugzak op de schouders: 12-13kg
-drankverbruik: 3 liter/man - coca en water
-eten: Frans brood met kaas of salami - 's'avonds: pelegrimo-menu (veel pasta - veel friet)
-wandelsnelheid: vlak: gemiddeld 5km/u - stijgen en dalen: 3km/u.
-grote vijand: zon (11-14u)
-onze lasten: blauwe plekken op de bovenarmen en pijn aan de schouders (rugzakgevolg) en ikzelf: pijn zitvlak (Ischias bijwerking of reactie rugprobleem)
-algemene reacties: Camino krijgt teveel pelgrimgangers; het wordt een wedstrijd 'om het eerst bij de auberges.
NB: er zijn er zelfs die om 4u 's morgens vertrekken!!!
Te weinig nachtrust wreet aan de conditie!!!
-positief: veel te zien, veel kennismakingen, veel verhalen.
-negatief: pelgrims die afzien. Pelgrims die wenend aankomen, doodop met pijn hier, daar en overal!
It's hard to be a camino-pelgrim...
