Ons eindpunt gisteren was de tweeduizend jaar oude stad Leon, een monumentale stad die druipt van de geschiedenis en veel plekjes te bieden heeft die interessant zijn voor de pelgrims.
Maar er is een tijd van komen en van gaan...onze tijd van gaan uit Leon was gekomen!!!
En vanmorgen stonden wij op: rugpijn (Pierre) en maagpijn (Rita)...of anders...met tegenzin de hotelkamer verlatend!!!
Wij keken elkaar eens diep in de ogen, knikten ja naar elkaar, zwierden de rugzak op onze achterkant en weg waren we doorheen de nog donkere straten van de stad Leon naar het onbekende, zeker minder luxueuse toe.
Het pelgrimspad liep helemaal samen met de N-120 tussen Leon en Astorga en ging dus vergezeld van het oorverdovend geraas van auto's, vooral vrachrwagens!
Maar...het ging goed...onze gedachten zongen liedjes als 'Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat ontzettend goed vooruit' en 'We zeen goe bezig' en 'We zijn er bijna' tot het stilletjes bewolkt werd, het stilletjes begon te regenen en plots de wind onze liedjes meefloot langs onze oren en zorgde voor nog meer en nog meer regen.
Wij hielden ons vast aan onze rugzak en zochten bescherming diep in onze poncho (regenjas).
En stappen maar...en voor we het wisten waren we al een dorp of 5km te ver!!!
Geen nood, ook daar was een pelgrimsherberg en omdat we de eersten waren kregen we de hoofdprijs: een kamertje met twee beddens...helemaal alleen voor ons!!!
Wij feliciteerden elkaar, sprongen een (klein) gat in de lucht en kropen onder het water (brrr...koud!!!) van de douche.
Ondertussen wist onze gids ons te vertellen dat we op 283 km van Santiago de Compostela zijn!!!
Zou het ons dan toch lukken...???...
Stoppen dat gedroom...realistisch blijven...en...zeker nooi het vel van de beer verkopen voor hij geschoten is!!!
Met pelgrimsgroeten uit...
San Martin Del Camino.
22-09-2012
zaterdag 22 september 2012
Een avondje in maart...nog geen tijd om te slapen,
Dus Rita zat zomaar televisie te gapen!
Toen plots Pierre haar kwam verrassen,
Met een reisje, een camino, langs Spaanse passen!
Rita sprong recht en begon reeds alles in te pakken
En meteen kochten ze twee reuzegrote rugzakken!!!
Het avontuur begon pas echt voor beiden samen,
Toen de TGV-tickets per post aankwamen!
Op 1 september is het wandelen eindelijk begonnen,
In St.Jean Pied de Port, alle pelgrims zongen!
Het ging bergop, bergaf en soms ook vlak...
Ja echt, het was soms zeer zware kak!!!
Maar plots riep Rita met luide stem,
Die 62 ben ik beu, ik trek de rem!
Ik sluit me bij groep 63 aan met heel veel zwier,
En vier vandaag in Leon mijn verjaardag hier!
Ik nodig alle pelgrims en alle vrienden uit,
Om 20u in het restaurant: 'De dikke fluit'.
We gaan er samen eten en ook drinken,
En laten zeker nooit een traantje pinken!
Het is feest vandaag, hiep hiep, hiep, hoera...
Nog vele, vele jaren van en met tralala!!!
Groetjes van alle camino-pelgrims
In het bijzonder van Pierre
Maar heel speciaal van...
Onze jarige pelgrim Rita!!!
Met dank voor de ontvangen verjaardagswensen.
Heel speciale dankwens aan dochter Mieke, zoon Bart en tante Anita voor het onverwacht geschenk hier in Leon!!!
(=hotelkamer met verjaardagsbrief en -bloemen)
HAPPY BIRTHDAY RITA !!!!!!!
21-09-2012
vrijdag 21 september 2012
Etappe nr. 21: Bercianos-Mansilla de las Mulas
Afstand: 27km
Graad: 2 wandelschoenen
Wandeltijd: 6u45min
Een lange en vlakke etappe met als doel (morgen) Leon.
Nooit zo lang op een rechte weg gewandeld!!!
Dus tijd voor een evaluatie:
Reeds afgelegd: 453 km
Nog te wandelen: 326 km
Aantal voorbije wandeldagen: 21
Gemiddelde dagafstand: 21,5km
Onze voeten: krijgen dagelijks hun nodige zalf-geen blaren, geen ontstekingen, alles ok.
Onze benen: hadden een stijf gevoel de eerste dagen-nu ok.
Rug: Pierre klaagt soms van een pijnuitstraling in het zitvlak-echter onder controle via 'wonderzalf'.
Fitheid: algemene vermoeidheid als gevolg van het dagelijks wandelen, maar vooral van te weinig nachtrust.
Wat de camino betreft:
Een leuke, zware ervaring met veel bezienswaardigheden en veel contacten. Spijtig dat er teveel pelgrims zijn voor te weinig slaapplaatsen, wat de camino meer en meer tot een wedstrijd omvormt.
Verder zijn veel pelgrimsherbergen dringend aan vernieuwing toe en kunnen we alleen maar hopen dat meer kerken hun rijkdom tentoonstellen door de poort open te laten!
En ondertussen verder...de toekomst tegemoet...nog enkele zware etappes...nog wat afzien...nog wat meemaken...kortom: nog wat camino-verrassingen tegemoet!!!
Samen nieuwsgierig naar de dag van morgen!!!
20-09-2012
donderdag 20 september 2012
Terradillos de Templarios...6u30...een ontbijtje...en weg waren we!!!
De eerste kilometers verliepen zonder veel problemen. Donker, fris, aangenaam wandelen en vooral...vlak!!!
We hadden pas gezegd dat we ons vandaag uitzonderlijk goed voelden, of daar kregen we heel onverwachts de klop van de hamer.
Eerst Pierre die met moeite de zool van Rita kon volgen en een uurtje later Rita die scheel keek van hare patat!!!
Die vele glooiingen waren ongetwijfeld de spelbrekers.
Wij sleepvoetend de provincie Leon binnen en zagen in de verte Bercianos liggen.
Maar raar maar waar hoe dichter we Bercianos naderden, hoe verder het van ons leek weg te deemsteren. Het duurde een eeuwigheid (of iets minder) vooraleer we het dorp en onze albergues bereikten.
Een lemen geveL, eigendom van de pastoor, zag er alles dan aantrekkelijk uit!!!
We waren de nummer 3 en 4 van aankomst...-wandelen wij echt zo snel???-
Wat uiterlijk bouwvallig lijkt is zeker tegenstrijdig met de binnenkant. Mooie restauratie en propertjes ingericht.
En wat een gezelschap: onze Franse (Parijs) vriendin, Joop met de pijnlijke heup uit Nederland, Karel uit Melle en een zestal Belgskes van tegen de Nederlandse grens per fiets.
Ambiance verzekerd!!!
Maar eerst wat rust...een beetje op adem komen...ietwat dromen van andere vakanties of uitstapjes vol deugdzaamheden en plezier...
Alhoewel...een camino...woorden tekort...
19-09-2012
woensdag 19 september 2012
Gisterenavond een zeer gezellige avond meegemaakt in onze albergues!
Iedereen werd uitgenodigd op een zangstonde vanaf 18u. De drie zusters, waarvan eentje een nieuwe soeur sourire met gitaar en prachtige stem, namen de leiding op zich. Er werden gekende liedjes gezongen in allerlei talen. Leuk om mee te maken...internationale vriendschap!!!
Daarna kreeg elke pelgrim de pelgrimzegen en werden we uitgenodigd op het avondmaal.
Elkeen bracht iets mee en een SOS-Piet-kok toverde iets smakelijks uit zijn keukenpot.
Samen aan tafel met Amerikanen, Schot, Duitsers, Zweden, Fransen, een sympathiek jong mooi zusterke uit Peru en 3 Belgskes, want we hadden Karel uit Melle ook ontmoet!
En vandaag...de uitdagende eenzaamheid!!! Een tocht van 26,7km of 6uur en 45minuten.
De eerste 17km was een lang stuk, zonder enig dorp, zonder variatie in het landschap. Het...niets.
De camino leek meer dan ooit een boetedoening!!!
En dan eindelijk...Calzadilla...
We zongen het lied uit onze kindertijd: "we zijn er bijna...we zijn er bijna...maar nog niet helemaal..."...want...we waren aan de helft...390km gedaan...nog 390km te gaan!!!
Dus met frisse moed vooruit. Door de wind, in het flauw zonnetje, door de streek van Palencia met hier en daar een klimmetje.
We kwamen aan in het dorp Terradillos de Templarios in de pelgrimsherberg Templarios (de tempeliers) en wij moesten onze ogen vasthouden om ze niet uit de oogbol te laten vallen...zo'n mooie albergues...splinternieuw!!!
We werden door een Spaanse schone naar onze kamer geleid...kamer met douche!!!!
Een wandeldag om vlug te vergeten...een pelgrimsherberg om lang in te dromen en heerlijk van te genieten!!!
Leuk...dos peregrinos a Santiago de Compostela...
18-09-2012
dinsdag 18 september 2012
Na de marathon van gisteren was het vandaag even op adem komen om krachten te verzamelen en wonden te helen.
We hadden besloten om de 19,2km te voorzien van veel pauzes.
Het begon met een plas-pauze, dan een kak-pauze, een vestje-aan-pauze, een drink-pauze, een vestje-uit-pauze, een ontbijt-pauze, nog een plas-pauze, nog een foto-maak-pauze,...
De wandeling liep van begin tot eind op een lang, goed wandelpad evenwijdig aan de autoweg. Links en rechts akkers en een eindeloze horizon. Door dorpen waar niemand lijkt te wonen.
Vlak...saai...eentonig...gelukkig weinig zon !!!
En het bleef maar duren. Carrion de los Condes, ons eindpunt, leek als een luchtspiegeling zo dichtbij, maar het bleef maar op afstand van ons...
Wij stapten door...inclusief de vele pauzes...en bereikten iets na de middag Carrion.
Nu op zoek naar de albergues, de stad door, niet te vinden.
We overwogen verder te wandelen naar het volgende dorp, maar nog 17km...dus...terug!!!
Plots een getier:"Rita...Pierre...you are looking for a good place??? There on the plaza San juan, the El Espiritu!"
Voor we het goed beseften nam onze Ierse tafelgenoot van eergisteren Jerry ons vast aan de arm en piloteerde ons richting albergues.
En of het er goed was. Zusters in wit gewaad, dochters van barmhartigheid, ontvingen ons met open armen.
Ondertussen ontmoetten wij vader Alfons en zoon Peter, twee Belgen die eind juni hun camino startten in Antwerpen!!! Respect !!
Op 4 oktober hopen ze in Santiago aan te komen, op de verjaardag van Alfons. Op het feest werden wij alvast uitgenodigd!
Het deed deugd...na 19 dagen...nog eens Nederlands te kunnen praten met andere pelgrims.
Leve Belgie...Leve Vlaanderen...
17-09-2012
maandag 17 september 2012
Al vlug wisten we vandaag wat de Alto de Mostelares ons aanbood...Een bord wees er ons op: klimafstand: 1050m - stijgingsgraad: 12% !!!
Het was afzien, zo 's morgens vroeg...klimmen...rusten...klimmen...rusten...kl...r...
Op de top een lachende Duitser uit Frankfurt. Hij had daar overnacht en wenste ons een 'guten tag' toe...het was 7u!!!
Wij wandelden verder, kwamen aan een bord met 350m gevaarlijke afdaling (18%) en bereikten de hoogvlakte.
Via de rivier de Pisuerga bereikten we de provincie Palencia.
Nog een heuveltje op en af, een dorpje in en uit en na een dagtocht van 24,9km zagen we in de verte Fromista, onze eindbestemming!!!
Wat ik als onbestaand begon te beschouwen kwam er plots bij ons Ritake uit: "Ik ben moe...steendood!!!"
Zo vlug als ik kon begon ik te zingen (of was het kreunen???): 'zo gaat het goed...zo gaat het beter...alweer een kilometer...'
Rita bekeek me, lachte even en fronste de wenkbrauwen alsof ze raadde dat ook mijn pijp uitwas...
We trokken in in de mooie albergue Estrella del Camino, een private uitbating, en genoten samen van een welverdiende pint en een lekkere bocadillo of belegd broodje!!!
De Spaanse uitbater genoot blijkbaar mee en tevreden riepen wij hem toe: "Somos de Belgica!" en kregen al vlug als antwoord:"Sabrosa! Salud!"
Wat een camino-vriendschap...om nooit te vergeten...
16-09-2012
zondag 16 september 2012
Nog voor de haan driemaal had gekraaid, trokken wij reeds, zonder ontbijt, de streek van Castilie in.
De tocht was eentonig: omhoog-vlak-omlaag-omhoog-vlak-omlaag...en er waren enkel de eindeloze valleien met graanvelden.
Dus een lange etappe, de moeite waard om er eens flink de pas in te zetten...wat we uiteraard ook deden.
Onze benen voelden echter zwaar aan na het dagelijks zwaar wandelen. Ondertussen staat onze wandelteller toch al op 330Km gedaan en nog 450km to go. Dus bijna aan de helft!!!
Op onze etappe zagen we een aantal herinneringen aan de middeleeuwen zoals de ruine van een hospitum, een pelgrimsbron en een klooster met nissen waarin wijn en brood werden klaargezet voor passerende pelgrims.
Toen we Castrojeriz naderden werden we plots tegengehouden door een Spaanse dame. Zij bood ons met veel woorden en gebaren snoepjes aan. 'Buen Camino !!!'klonk het luidkeels.
Een klein gebaar, een grote aanmoediging...Grazias...Adios...
Nog 2,3km tot aan de auberge. Een laatste klim. Na een dagwandeling van 25 km en na 16 wandeldagen gaat alles minder vlot. Onze ogen kijken verlangend naar het dorp in de verte, maar onze vermoeide tweepoters remmen ongewild de snelheid af!
En onze gedachten gaan naar al die mooie aanmoedigingen die wij mogen ontvangen via telefoon, via sms, via mails en via reageren op het blogverslag.
Dankuwel...een duwtje in de rug...een camino-grazias aan iedereen!
Hasta la vista !!!
15-09-2012
zaterdag 15 september 2012
Een hotelovernachting heeft als groot nadeel: ontbijt vanaf 8u...dus pas vertrekken rond 9u!!! Veel te laat voor pelgrims!!!
Onze eerste stappen gingen over de straattrappen van Burgos naar omhoog, de stad uit. Laura, de zon lachte ons venijnig toe!
Het eerste stuk tot in Rabe (10km) was een zeer aangename wandeling door het dal van de Arlazon. Vlak en goed begaanbare wegen.
Pas daarna begon de klim, een col 3de categorie, niveauverschil: 150m.
Onze grootste vijanden waren 1) de zon, met temperaturen boven de 35 graden en 2) die vervelende, ambetante vliegen!
Het stijgen verliep over een afstand van 5km, in de blakende zon met nergens een millimeter schaduw...
De top werd, na ongeveer 2 uren klimmen, als eerste bereikt door Pierre. Hij had 21 seconden voorsprong op Rita. Pas 1 minuut en 35 seconden later meldde een groep achtervolgers zich aan met aan de leiding de 2 Japanners en in het wandelspoor onze drie Amerikaanse vrienden, gevolgd door de zwartgekrulde Griek en de 3 jonge Zwitsers.
De hoogvlakte bleef een strijd tegen zon en vlieg en na een venijnige afdaling kwam de eindstreep Hornillos del Camino in 't zicht.
Het werd een massasprint...of liever een massastrompel met als overwinnaar juf Laura, alias de zon.
Eindelijk schaduw, eindelijk drank, eindelijk een albergues...maar met een bordje op de deur: no free places!!!
Wij trokken onze stoute wandelschoenen aan en zochten de receptioniste op. Na veel Spaans, Engels, Frans en een beetje Nederlands gekeuvel kregen wij een Vip-logement (!!!!)aangeboden: noodbeddens in een sportschuur. Alleen opletten om niet over het stof te vallen en zeker voorzichtig draaien in bed, want zowel matras als onderstel zijn meer dan antiek.
Geen nood...er was een douche!!! Eenmaal ingezeept kregen we de laatste 3 druppels water uit de sproeier!!!
Maar...optimist tot in de kist...geen geklaag want volgens onze gids is Hornillos bekend voor zijn zeer gezellige herberg!
Het kan verkeren...
14-09-2012
vrijdag 14 september 2012
Gisteren waren we gelogeerd in de albergue naast de kerk in San Juan de Ortega of samenvattend in een woord: een RAMP !!!
De schimmel hing aan de muren, alle omlijstingen zaten vol houtwormen, vensters stuk, oude en vuile douches, geen keuken, geen verwarming, en ...de beddens...het middenstuk was 30cm lager dan de buitenranden, een matras te slecht voor het containerpark en in de salade bij het avondeten...een worm!!!
Gebroken, stijf en met slaapogen vertrokken we vanmorgen voor onze veertiende wandeldag.
Het landschap was ruig en bosrijk. Het wandelen verliep vlot en vlak. Slechts een kuitenbijter en tandenknarser de Alto na Atapuerca: steile, lange klim over alleen maar rotsstenen, een lelijke en vervelend stukje hier in het Sierra Nevada-gebergte!
En dan, na 26km wandelen, eindelijk Burgos.
Onze Franse tafelgenoten gisterenavond hadden ons de raad gegeven om vandaar de bus te nemen naar het centrum en zo de lange weg door het industrieterrein over te slaan. Dat deden we dan maar, ook al is het niet echt pelgrims...
En dan op zoek naar een hotel, onze beloning na week 2: hotel AC Burgos.Luxe!!! Luxe !!! Luxe !!! Eventjes weg van de camino!!!
Als echte hotelgasten zetten we ons chick op en trokken het historisch centrum in met bezoek aan de zeer prachtige kathedraal, het bisschoppelijk museum, de poort Arco de Santa Maria, het paleis Casa del Cordon,...
En daarna een terrasje, een leuk, gezellig restaurantje ...om uiteindelijk terug te kunnen genieten van een lange, rustige hotelnacht dromend van arme pelgrimkes in versleten kottekes van albergues...
13-09-2012
donderdag 13 september 2012
Dag Belorado...6u45...donker...we voelden het stijgen...van 700 naar 800m...plots vlak, dan terug stijgen...naar 900m...het was fris...een T-shirt meer aangedaan en verder...stijgen naar Espinosa del Camino, een klein dorpje met een bar met terras...honger en dorst bestreden...en weer verder...de klok van het mooie dorpskerkje sloeg 10u...stijgen, de Montes de Oca naar omhoog...een verschrikkelijk iets voor de wandelaar...en toen we eindelijk boven waren en dachten op adem te kunnen komen, dan begon het pas...de Alte de la Pedraja, een klim naar 1200m hoogte via kleine paadjes met rotsstenen...na elke bocht dachten we boven te zijn, maar het bleef maar klimmen...recht naar de hemel toe...plots...een poort...de hemelpoort???...een man met grijse baard wuifde naar ons...ik riep:'nu niet...nog veel veel te vroeg!!!'...gelukkig was daar een baantje naar rechts...de man met de baard lachte en riep met luide stem: 'Buen Camino!!!'... En dan (eindelijk) bergaf, doorheen donkere dennenbossen, het vroegere gebied van rovers en gespuis. Het bleef bergaf gaan naar San Juan de Ortega, maar het bleef maar duren en duren. We waren moe...en...het was koud...geen zon...wel plots regen...dus de paraplu...meer regen...dus de poncho... Strompelend zoals het echte pelgrims past kwamen we eindelijk aan de pelgrimsherberg aan en raar maar waar, twee minuutjes later lagen we uitgestrekt op ons bed, te kijken naar een plafond vol vliegen. De douche kon wachten... In onze wandelgids stond: afstand: 24km - wandeltijd: 6 uur. Onze stappenteller duidde aan: 29km - onze klok: 7u15min wandelen!!! Het belooft voor morgen: een etappe van 29,3km met voorziene tijd: 7u30min... Burgos...here we come!!! Nog 514km to do...
12-09-2012
woensdag 12 september 2012
Dagwandeling 12: van Santo Domingo de la Calzada naar Belorado - 22,1km - 1 wandelschoen
6u45 Santo Domingo de la Calzada 8u05 Granon - 6,2km
8u05 Granon 8u55 Redecilla Del Camino - 3,8km
Rustpauze
9u10 Redecilla Del Camino 9u30 Castildelgado - 2km
9u30 Castildelgado 10u20 Viloria de Rioja - 2,1km
Rustpauze
10u30 Viloria de Rioja 11u15 Villamayor del Rio - 3,3km
11u15 Villamayor del Rio 12u10 Belorado - 4,7km
Succes aan alle gemiddelde snelheidsberekenaars!!!
Vanmorgen met de vroege vogels vertrokken. Het was nog donker, dus de koplampjes werden aangeschakeld en deden nuttig werk om de bepijling te vinden.
Wij zagen slechts enkele meters voor ons en voelden vlug dat het klimmen was.
Eens de dag de nacht verving zagen we de laatste wijngaarden achter ons verdwijnen. We wandelden evenwijdig aan de N-120, een drukke autosnelweg en kwamen in het oneindige Castilie binnen.
Een heleboel kleine dorpjes, vele eindeloze horizonnen.
En tussendoor een testje...bergop...een tandje bijsteken...boven en...Rita volgt op 2 meter...bergaf...Rita passeert Pierre...de passen verdapperen...Pierre heeft pijn in de rug...en...blijft aanklampen...wij bekijken mekaar...we lachen...ook al voelen we hier en daar toch een haperingske...
Ondertussen ingeschreven in Alberge Restaurante Santiago Belorado: slaapruimte met 9 stapelbeddens, douches en WCs in de gang, alle nodige voorzieningen, 5 euro/man.
De douche was meer dan welkom. Daarna nam Rita het mini-wasje voor haar rekening, terwijl Pierre jullie (lezers) van dienst was.
Deze voormiddag bleef het bewolkt, dus aangenaam wandelweer!!! Ondertussen is de zon beginnen schijnen, dus tijd voor een bezoekje aan het buitenzwembad!!!
En...rusten...want morgen en overmorgen...amaai...
Nog 540 km naar Santiago de Compostela...
Reeds 240 km gedaan !!!
11-09-2012
dinsdag 11 september 2012
Vandaag trokken wij naar een van die legendarische plaatsen op de route: Santo Domingo de la Calzada.
Het dorp ontleent zijn naam en bestaan aan zowel de Jacobsroute als aan een van zijn grootste weldoeners santo Domingo.
Santo Domingo de la Calzada werd afgewezen als monnik in San Millan en Valvanera en wijdde zijn verdere leven aan de camino. Hij maakte in zijn eentje de weg vrij van bossen, legde de camino aan van Najera tot Redecilla, bouwde een brug over de rivier Oja, bouwde kerken en hospita en zorgde voor de pelgrims.
NB: tram-,bus- en/of treinverbindingen is hij (spijtig genoeg) vergeten. Zou vandaag nochtans voor sommigen zeer welkom zijn geweest, want we zagen er terug schrompelen naar de auberge toe!!!
Ondertussen zijn wij ingecheckt in auberge municipale, een oud en versleten gebouw. Wij slapen op een kamer met 8 beddens, teen tegen teen, neus tegen neus.
Onze douche gaf ons terug nieuwe energie om de historische stad in te trekken en een bezoekje te brengen aan het graf van Domingo, aan de kathedraal, aan de grootste klokkentoren...en hopelijk ook een terras, want van al dat getik op de BlackBerry krijgt reporter-pelgrim veel dorst!!!
Ik volg Rita en lees haar straks dit verslag voor!!!
Hopelijk...Sanctos!!!!
Gelovig???Bijgelovig???
Een verhaaltje:
Binnen in een nis in de kathedraal bevinden zich twee kippen ter herinnering aan het meest bekende wonder dat toegeschreven wordt aan de heilige van La Calzada.
Een pelgrimsgezin uit Keulen overnachtte in de herberg van Santo Domingo. De meid vond de zoon wel leuk maar werd boos omdat ze geen aandacht van hem kreeg. Ze verstopte een zilveren beker in zijn knapzak en verraadde hem. De jongen werd gevangen genomen, veroordeeld en opgehangen.
De diepbedroefde ouders vervolgden hun weg naar Santiago. Toen ze terugkwamen vonden ze hun zoon levend terug, terwijl hij aan het touw hing! Ze renden naar de schout van de stad om het hem te vertellen, maar die wilde het niet geloven. 'Jullie zoon is net zo levend als de kip die ik zit te eten!!!'. Meteen kwam de kip tot leven...
Toen wij de kathedraal gingen verlaten begon plots de haan te kraaien!!! Een Spaanse dame vloog ons rond de hals: 'Suerte...geluk voor jullie !!!'.
Dit brengt geluk aan pelgrims naar Santiago!!! Dus...hopen (of geloven) maar...
10-09-2012
maandag 10 september 2012
Van 'grande-luxe-hotel'...naar...'Back-to-basis-camino'..wat een verschil!!!
Met croissant-resten tussen de tanden en de smaak van vers sinaasappelsap in de mond, vertrokken we vanuit Ventosa richting Najera, een klein uitstapje van slechts 10 km...
Wij liepen door de velden van La Rioja, dromend van die heerlijke wijnen.
Beneden aangeland, na de laatste helling, ligt de vallei van de rivier de Najerilla, met de vroegere monumentale hoofdstad van de Navarra: Najera.
Wij wandelden doorheen de voorstad, doorheen de eigenlijke stad, doorheen de historische stad...stijgen...stijgen...maar wat we niet vonden was de gemeentelijke herberg, waar we overnachting zouden vragen.
En...voor we het wisten waren we de stad terug uit en wandelden (nog maar eens) verder dan voorzien, naar Azofra...6km...
Onze gids wist ons te vertellen dat de oude herberg vervangen werd door een nieuwe. Wij klopten aan en kregen (mits betaling van elk 7 eurokes) een kamertje met 2 beddens! Een luxe ! Verder een mooi binnenplein met groot voetbad.
Er heerst hier een aangename en intense pelgrimssfeer...
Er is hier veel drukte en toch veel rust...
Er is hier camino-kameraadschap, wat we gisteren in het hotel een beetje misten!!!
09-09-2012
zondag 9 september 2012
Onze Jacobsroute ging vandaag verder door een landschap van glooiende vlakten, vruchtbare valleien waar bijna alleen maar wijn verbouwd wordt en dorpen met alle voorzieningen.
Wij wandelden door het park La Grajera, een gebied met bomen rond een kunstmatig stuwmeer.
Via Navarete ging het naar Ventosa, een tocht '1 wandelschoen' - 22km -
Niettegenstaande dit onze gemakkelijkste tocht leek, hebben wij beiden afgezien als beesten. Onze tong hing bijna op de grond, iedere stap was ons teveel en moesten wij ons voortduwen met en -trekken aan onze wandelstokken...
Opgeven...neen...maar toch...waarom doen wij zoiets?
En de reden van deze off-day? Waarschijnlijk de voorbije nacht met slapen op ons slaapmatje in onze slaapzak en het nachtlawaai in Logrono. Of was het een straf van hierboven omdat we het maar 5 minuutjes uithielden in de H.Mis? Spaans gezang en gekweel is niet onze voorkeur!!!
Dus onderweg veel geklaag, veel gezaag, vele stops...
In Ventosa aangekomen zaten reeds 41 pelgrims te wachten aan de voorgevel van de auberge. Er waren 45 beddens.
Rita en Pierre trokken verder, stopten aan het dorpshotel en boekten een ... Hotelkamer!!!
Luxe...privacy...comfort...rust...op zoek naar een heropladen van de batterijen.
En voor morgen: uitslapen en een minietje van 10km.(We zitten toch 10km voor op onze planning!)
Op aanvraag hieronder een beetje informatie ivm onze eerste week (200km)camino:
-een dagtocht wordt aangeduid met 1,2 of 3 wandelschoenen, dit volgens moeilijkheidsgraad.
1=tocht in de Vlaamse Ardennen
2=tocht in de Ardennnen
3=tocht in het echte gebergte
-'s morgens opstaan rond 5u30 en wandeling starten rond 6u30-7u.
-rugzak op de schouders: 12-13kg
-drankverbruik: 3 liter/man - coca en water
-eten: Frans brood met kaas of salami - 's'avonds: pelegrimo-menu (veel pasta - veel friet)
-wandelsnelheid: vlak: gemiddeld 5km/u - stijgen en dalen: 3km/u.
-grote vijand: zon (11-14u)
-onze lasten: blauwe plekken op de bovenarmen en pijn aan de schouders (rugzakgevolg) en ikzelf: pijn zitvlak (Ischias bijwerking of reactie rugprobleem)
-algemene reacties: Camino krijgt teveel pelgrimgangers; het wordt een wedstrijd 'om het eerst bij de auberges.
NB: er zijn er zelfs die om 4u 's morgens vertrekken!!!
Te weinig nachtrust wreet aan de conditie!!!
-positief: veel te zien, veel kennismakingen, veel verhalen.
-negatief: pelgrims die afzien. Pelgrims die wenend aankomen, doodop met pijn hier, daar en overal!
It's hard to be a camino-pelgrim...
08-09-2012
zaterdag 8 september 2012
Wij bedankten Anna-Maria en Georges, twee Bruggelingen die de auberge in Los Arcos openhouden, voor de perfect gastvrijheid en vertrokken richting Viana, 19km wandelen.
De Navarra lieten we achter ons en bereikten al vlug een nieuwe regio: La Rioja.
Onze al een beetje geharde benen werden nogmaals op de proef gesteld door voortdurend korte maar steile hellingen en de verraderlijke afdalingen.
De laatste kilometers werden wij geconfronteerd met de vele afgebrande bossen, wijngaardvelden en zelfs huizen. Om stil van te worden...zo'n'vernietiging van moeder natuur.
Tenslotte kwamen we in Viana aan, een mooie stad met een aantrekkelijk historisch centrum.
Maar...8 september...de Fiestas de la Virgen de Nieva!!!
De stad liep boordevol roodwit-geklede Spanjaarden die dronken en feestten alsof hun leven ervan afhing.
En wij...Wij zochten een bedje...maar alles volzet in de auberges en ook in de hotels!
Dus nog 10km verder...naar Logrono!!!
Ook daar bleek alles bezet!!!
Wij konden alleen ons verdriet verdrinken om daarna een slaapplaats te gaan zoeken in de bergen...tot...
Twee Spaanssprekende pelgrims, met dezelfde problemen, voorstelden om de pastoor op te zoeken en wij mochten gaan slapen in het Parochiaal Centrum.
Al vlug liep het ook hier vol!
Verplichtingen: 19u30: H.Mis in de kapel, 20u30: samen aan tafel en morgenvroeg: ontbijt.
Kostprijs: een donativo (een vrije gift).
Raar maar waar...meneer pastoor liet ons samen onder de douche!!!
En of we braaf waren!!!
07-09-2012
vrijdag 7 september 2012
Estella Lizarra...wakker om 5u...start wandeling: 6u30...donker...koplamp aan...
Direct na de start was er al een dilemma in Ayegui: rechtstreeks naar Azqueta of via Irache lopen. Een ommetje van 2km maar met het klooster van Irache met de wijnfontein. Rita koos voor het tweede. Pierre volgde gehoorzaam.
Toen we aan de Fuente del vino (wijnfontein) kwamen, konden we enkel lezen dat deze fontein dagelijks gratis wijn geeft van 8 tot 22u...het was 7u!!! Dus...verder op enkel water alleen!!!
In Villamayor hadden we ons laatste dorpje, want daarna kwamen 13km wandelen zonder dorpen, zonder wegen of voorzieningen. Wij kochten onze voorraad eten en drank, verhoogden zo het gewicht van de rugzak naar 13kg en kregen gevoelens van pijn in de schouders.
Eigen schuld, dikke bult...
En dan...wandelen...wandelen...niets speciaals te zien tenzij in de verte een autostrade.
Wij volgden het ritmisch geluid van onze wandelschoenen op het grint, het getokkel van onze wandelstokken, af en toe wat krekellawaai en zeker zwaar gezucht van onze ademhaling en...wij begonnen een lied te componeren met zomaar woorden uit onze camino-fantasie!!!
Misschien haalt het vroeg of laat wel eens de top10!!!
Een dennenbos haalde ons uit de brandende zon. Eindelijk schaduw!!!
Nog 2km en wij waren op onze eindbestemming: Los Arcos, Auberge Isaac Santiago, die open gehouden wordt door leden van het Vlaams Compostelagenootschap en waar ik gisteren reserveerde.
En wat een ontvangst!!! Een koppeltje uit Brugge begroette ons en bood ons een kamertje voor twee aan!!! Wat een luxe...wat een service voor hun leden!!!
Enkel een jacuzie en prive-zwembad ontbrak!!!
En...eindelijk eens een nachtje zonder gegrol en geknor...tenzij...
Maar eerst ons dagelijks ritueel: een terrasje (kijkend naar de hinkelende pinkelende pelgrims met zere pootjes) en ons pelegrino-menuutje als avondmaal.
En ons voorbereiden op morgen...enkel omhoog en omlaag!!!
Heilige Jacobus aub sta ons bij!!!
06-09-2012
donderdag 6 september 2012
Het was nog donker (7u) toen we vanmorgen onze slaapherberg verlieten.
Na 500m merkte Rita een mini-winkeltje waar men mini-ontbijt kon aankopen. Zij moest het mij geen tweemaal vragen en ...daar zaten we al te genieten van lekkere croissants...
Onze eerste stapkilometers verliepen dan ook vlug, een gevolg van de extra onvoorziene energie!!!
Het was vandaag de drie bruggentocht. We passeerden een Romeinse, een middeleeuwse en later een gereconstrueerde middeleeuwse brug.
In het eerst dorpje, Maneru, hielden wij halt, staken de duim naar omhoog, gaven elkaar een knuffel, want...de eerste 100km van de camino waren achter de rug !!!! Nog 680km te gaan...
Wij wandelden verder door de wijngaarden van Lorca en langs de vele olijfbomen.
Rita bleef regelmatig achter en peuzelde maar van de braambessen langs de weg.
Het werd een zeer zware wandeldag, niet alleen door het vele stijgen en dalen, maar vooral door 1) de talrijke vliegen die onze zweetlucht aantrekkelijk vonden en 2) de zon, de warmte...35 tot 40 graden!!!
Opvallend waren de vele zwaluwnesten in het dorpje Villatuerta. Meer zwaluwen te zien dan mensen.
Om 14u30 kwamen we, moe maar gelukkig, aan in Estella. Geluk hadden we want in de derde auberge was er nog plaats.
Druk! Uitzonderlijk druk! Ik kon voor morgen uitzonderlijk reserveren in Los Arcos, een refugio die opengehouden wordt door de Vlaamse Genootschap, waar ook wij lid van zijn.
Hopelijk houden ze zich aan hun belofte, anders mogen ze zich verwachten aan een Vlaamse pelgrim in volle colere...
Vlug onze benen wat insmeren, genieten van het oude centrum van Estella, misschien nog een bezoekje aan het klooster Santo Domingo, maar zeker op zoek gaan naar een (goedkoop) pelgrimsmenu!!!
NB: ik probeer telkens opnieuw foto's'op te laden, maar ik slaag er niet in...Spaanse computers zijn niet mijn beste vrienden!!
Ook het verslag moet ik dagelijks maken met mijn BlackBerry...
Wij doen ons best en St.Jacob de rest!!!
05-09-2012
woensdag 5 september 2012
7u30...adios Cizur Menor...op stap richting Puente la Reina...een tocht met kwotering '2 wandelschoenen'.
Al vlug kregen we een stralend zonnetje als metgezel en al vlug bereikten we de Alto del Perdon, de enige zware hindernis in onze dagtrip. Een uur lang klimmen, op en tussen de keien tot we uiteindelijk de top bereikten met het pelgrims-monument en de fraaie windmolens.
De afdaling was er een om u tegen te zeggen: veel keien, steil naar beneden, oplettend voor een overbelasting van de knieen. Maar...alles verliep vlot en al vlug kwamen we langs aangename wandelpaden met links en rechts braambessen-struiken. En of we gesmuld hebben...gratis...en...lekker!
Het was pas 2uur toen we Puenta la Reina,via een van de mooiste bruggen van de Camino, binnenwandelden.
Auberge refugio Reparadores ontving ons met open armen.
Tijd zat, dus tijd voor een terrasje.
Ons Ritake zag er moe maar heel tevreden uit: regelmatig gaf zij vandaag deskundig verslag over de diverse groenten in de moestuintjes, over de fruitsoorten onderweg, over bloemen en planten langs het traject en ...gelukkig, want in Belgie was zij na elke wandeling het slachtoffer van blaren, terwijl ze hier nog steeds 'blaarloos' is! Zou Sint-Jacob haar gebed nu reeds verhoren!!??
Met de Mistral-wind in de rug trokken we verder, een ander terrasje tegemmoet...
Proost! Salud!!!!
04-09-2012
dinsdag 4 september 2012
Onze nacht in Zubiri verliep beter dan voorheen, enkel twee leden van de Ronk-Grol-club waren aanwezig en onze oordopjes konden de geluiden goed weerkaatsen. Om 7u30 vertrokken we richting Pamplona, een tocht van op papier 20 km, maar in werkelijkheid meer. Een tocht met 1 wandelschoen, dus vrij gemakkelijk, wat een tocht bleek te zijn doorheen Kluisbergen en omgeving met diverse malen de Koppenberg inclusief. Dus veel bergop en veel bergaf, maar dan over smalle paadjes met griezelstenen of zelfs vervelende trappen en langs diepe afgronden, geen aanrader voor mensen met hoogtevrees (zoals ik). Opvallend langs de camino-wegen is de netheid van de pelgrims. Enkel witte toiletdoekjes met bruingetinte middenstrook zijn er overvloedig te zien... Vandaag kwamen we veel pelgrims tegen, velen die we reeds ontmoetten, elk met een ander verhaal. Maar vandaag kwamen we ook onszelf tegen, niet enkel psychisch, maar ook fysisch. Mekaar aanmoedigen was een veel weerkerend gebeuren. De natuur was fantastisch, want Navarra laat het mooiste van zichzelf zien: beuken-en dennenbossen, varens, klimop en dorpjes uit vroeger tijden. Aan het eind van onze dagtocht wachtte Pamplona, de eerste grote stad op de pelgrimsroute waar de Middeleeuwse brug en stadsmuren het weerzien met het stedelijk rumoer veel draaglijker maken. De stad met de jaarlijkse stieren-stratenren... Maar... Pech... Alle aubergues waren volzet en zelfs in hotels hadden ze voor Rita en Pierre geen plaats. Wij voelden ons als Maria en Jozef... Dus, maar verder, naar een ander dorpjes, nog 5km verder... Het werd 4 uur en wij vonden nog in Cizur Menor twee bedjes vrij. Nu nog op zoek naar wat eten, want ook onze beertjes werden lastig... Klagen doen we niet vlug, maar toch hebben onze voeten een goeie massage nodig. Ook voor die werkjes vinden we elkaar zeker en vast. En morgen...neen...eerst veel rusten, rusten en rusten...
