Je zekerheden loslaten: waar zal ik slapen, wat zal
ik eten? Je geeft je over aan wat komt en je voelt je
basisvertrouwen groeien: je vindt altijd wel ergens
een bed en iets om te eten. Weten dat ook in het
leven van alledag alles zich uiteindelijk wel oplost.
Op weg gaan naar een welomschreven doel. Compostela,
voor mij een symbool van intense vreugde:
vrede en rust in mezelf vinden, genieten van
de vele kleine zegeningen op mijn weg. Dat is mijn
doel in mijn leven. Ik heb nu de zekerheid dat ik
dat kan bereiken en ik ken ook de weg ernaar toe.
Ik weet nu dat ik alles kan bereiken in mijn leven,
als ik het maar echt wil!
Ervaren dat alles begint met de eerste stap. Santiago
de Compostela bereik je step by step. Ik heb
ervaren dat je alles kan bereiken als je in stapjes
werkt, dat genieten van het onderweg zijn al een
doel op zich is.
Steeds vooruitgaan, nooit teruggaan. Op de Camino
ga je nooit terug, want dan geraak je er niet. Als
ik in mijn leven blijf hangen in de pijn en ontgoochelingen
uit het verleden, verlies ik mijn kostbare
energie die ik nodig heb op mijn weg naar het geluk
in mijn korte verblijf hier op aarde.
Is niet alleen maar op jezelf, maar ook op de ander
durven vertrouwen. Ik leerde op een weg met
weinig gele pijlen vertrouwen op de ander. Ik leerde
mijn controle loslaten.
Ervaren dat het leven een pak gemakkelijker wordt
als je je rugzak niet te zwaar laadt. Ik heb letterlijk
een hoop ballast die ik niet echt nodig had thuisgelaten
zodat mijn rugzak niet te zwaar was op mijn
weg. Ik vroeg mij onderweg dikwijls af waarom
ik zoveel kasten thuis had, terwijl ik het met zo
weinig kan doen. Ook symbolisch heb ik veel achtergelaten:
de moeilijkheden het afgelopen jaar,
de onzekere toekomst. Als ik daarenboven ook de
ballast die ik soms meesleur aan kwetsuren en pijn
uit het verleden achter me laat zal dat mijn leven
daadwerkelijk een stuk lichter en comfortabeler
maken.
Dingen en mensen die je toch niet kan veranderen
laten zijn zoals ze zijn. Er zijn nu eenmaal snurkers
in de refugio, er zijn nu eenmaal mensen die van
cultuur of natuur uit rumoeriger zijn dan anderen,
er is nu eenmaal die vreselijke modder die met
kilos aan je schoenen blijft plakken, maar waar je
toch door moet als je verder wil geraken. Je moet
ze laten voor wat ze zijn. Ook in het dagelijkse leven
is er maar 1 optie : loslaten wat ik toch niet kan
veranderen.
voor het
dagelijks verslag: 
