Het is bijna zover...morgen vertrekken we !!!
Wat een drukte vandaag! We lopen elkaar voortdurend in de weg.
Nog vlug dit doen, nog dat afwerken, lijstje opmaken met taken voor zus Anita, voor dochter Mieke en zoon Bart... En wat zien die rugzakken af: openen, dit eruit, sluiten, openen, dit erbij, sluiten... Tussendoor telefoontjes met aanmoedigingswoorden...mailtjes met afscheid, vaarwel, tot later...SMSjes met 'buen camino'... En plots de deurbel !!??? "Aangenaam, wij zijn commissarissen van de Politiezone Schelde-Leie en kregen opdracht om tijdens jullie afwezigheid de woning te patrouilleren, zowel bij dag als bij nacht. Een prettige reis en een behouden thuiskomst gewenst." Politie...uw beste vriend !!! Met dank bij voorbaat. Ondertussen zitten onze katten Pitoeke en Beautyke ons voortdurend aan te staren. Zouden zij iets aanvoelen? Dierlijke voorgevoelens? Of verklikken wij onze komende lange afwezigheid door ons zenuwachtig gedoe vandaag??? Nog 18u en weg zijn we...maar...wat duren die laatste uren lang ! De stilte wordt onverwachts doorbroken: "Gras afrijden !!!". Ook dat nog !!! Met de alom bekende song van Sam Gooris in gedachten slenteren we naar de grasmachine. Het (hopelijk) laatste zwaar buitenwerk neemt een aanvang. Een allerlaatste wandeltraining. Nog ...uurtjes...en... de pelgrimage naar de middeleeuwse stad Santiago de Compostela in noord-west Spanje kan beginnen !!!
31-08-2012
vrijdag 31 augustus 2012
trein van 6u41 Gavere-Asper naar 6u56 Gent St.Pieters
Intercity trein van 7u03 Gent St.Pieters naar 7u34 Brussel Midi-Zuid
Thalys TGV van 8u33 Brussel Midi-Zuid naar 14u38 Bordeaux St.Jean
Regionale trein van 16u37 Bordeaux St.Jean naar 18u31 Bayonne
Hotel resto Le MonteCarlo, Bayonne
NB: wij zijn dagelijks telefonisch (0475 560729) te bereiken van 17 tot 19u
of
via mail: de_roose_pierre@hotmail.com
startgewicht Rita
startgewicht Pierre
01-09-2012
zaterdag 1 september 2012
3...2...1...0...start...
Adios hotel Le Monte Carlo, Bayonne.
Om 9u41 het bergtreintje in het station van Bayonne genomen.
Om 10u59 aangekomen in Saint Jean Pied de Port, de startplaats van onze camino.
Vlug naar het 'bureau d'accueil des Pelerins' in de Rue de la Citadelle om onze allereerste stempel.
En dan...via de 'Port d'Espagne' richting Valcarlos Luzaide, 12,9 km de Pyreneeen in!
Op de rug elk een rugzak met een gewicht van 10 kg exclusief eten en drank.
Samen op stap, het onbekende tegemoet !!!
Wij begonnen te stappen, onder een stralende zon, met indachtig het motto:'Start low, go slow and monitor the show!'.
En of we traag gingen: veel klimmen, beetje dalen, veel klimmen, beetje dalen, veel klimmen, klimmen, klimmen....
Rondom ons de prachtige Navarra met de mooie vergezichten in de Pyreneen.
Na een wandeltocht van 4 uren kwamen we aan in het Spaanse dorpje Valcarlos.
Wij vonden vrij vlug overnachting in de Alberge Municipale Turistico Luzaideko Aterpea Albergue, een pelgrim hostel met prachtig uitzicht over de vallei in Frans-Baskisch land.
Eerst een terrasje, dan douchen en eten zoeken, maar vooral genieten van de rust en de schoonheid!!!
Salud.Hasta la vista!
02-09-2012
zondag 2 september 2012
Onze dag begon met een luisterend oor naar de belevenissen van een veertiger afkomstig uit Parijs. Haar man verliet haar enkele jaren terug en zij kreeg later kanker. Haar camino is er een om alle gebeurtenissen te plaatsen, te verwerken en de levensdraad terug op te nemen. Ook dat hoort bij een camino.
Om 8u30 zijn wij dan maar vertrokken uit Valcarlos, richting Roncesvalles.
Al vlug begon het te stijgen. Onze wegen gingen door de bossen, langs kolkende bergriviertjes, over smalle paadjes bestrooid met rotsstenen en brachten ons steeds maar hoger en hoger. Het werd zelfs zodanig steil dat we regelmatig halt hielden om op adem te komen. Maar... Wij overwonnen de Pyreneeen en waren heel blij toen we de top (1000 m hoger dan onze start vanmorgen) bereikten en de pas van Ibaneta of Col de Roncesvaux achter de rug was. Wij aanschouwden met fierheid het beeld van Roeland, een Frankisch krijger die hier beschouwd wordt als christelijke held in de strijd tegen de ongelovigen(de voorouders van de huidige Basken).
Met deze geschiedenis in ons achterhoofd trokken we verder naar onze laatste kilometer met een steile en gevaarlijke afdaling naar Roncesvalles.
Daar deden wij onze intrede in Calle de Francia, een kloosterherberg.
Met onze pelgrimpas konden wij ons inschrijven voor een pelgrimsmenu!
Maar...eerst naar de kapel, want daar krijgen wij straks de pelgrimzegen!!!
Gaan wij dan toch nog toegang krijgen tot de hemel????
Een nadenkertje voor morgen...
03-09-2012
maandag 3 september 2012
Onze nacht was er een om vlug te vergeten: met 180 in een grote zaal verdeeld in slaapkamertjes van vier. Wij sliepen met 2 Hongaren die weinig verstaanbaars konden vertellen tenzij de 17de symfonie van VanKnorregem afgewisseld met de achtste van Grollegem.
Het slapen werd verder gestoord door WC-bezoekers, door luidopdromers en...zeer vroeg (4u) vertrekkende pelgrims.
Met kleine oogjes vertrokken wij dan ook maar voor onze derde wandeldag...het was 7u.
Met de lamp op het voorhoofd de weg zoekend naar Zubiri, onze eindbestemming voor de maandag. Het was fris, de mist hing boven de bergen en onze benen waren koppig...stramme kuitspieren, een geschenk van de vele voorbije klimmen!
Al vlug kwamen we in Auritz Burguete, een dorpje met helderwit gekalkte huizen met drie verdiepingen. De moeite om in te kaderen en het dorp voor eeuwig in gedachten te bewaren. Zo mooi!!!
Maar de camino moest verder. De benen verbeterden maar al vlug kregen we het moeilijker met de ademhaling: Col Alto de Mezkiritz was onze eerst zware klim. Het middagmaal (een broodje kaas) aten wij samen met Brazilianen. Gelukkig deden onze vertalers-tolken (lees: handen) het opperbest. Bewegingen zeggen hier soms meer dan woorden.
En maar verder naar de klim Alto de Erro...met in de gedachten (hoe kan het anders als ex-leerkracht) alle schoolbeginners die vandaag hun camino-nieuw schooljaar begonnen. Maak er iets mooois van.
Vandaag geen zon, steeds maar bewolkt. De regen bleef gelukkig weg!
Na bijna 8 uren wandelen kwamen we aan ons laatste zwaar stuk: een zeer moeilijk paadje dat door het intensieve gebruik flink geerodeerd was en bergaf over rotsbrokken ons in Zubiri bracht.
Albergue Zubiri had nog 2 beddens voor 2 vermoeide Belgische pelgrims over...op zolder...tussen onwelriekende gasten...maar toch hopelijk voor een lange nacht veel slaapgenot...Buen Slaapwel.
04-09-2012
dinsdag 4 september 2012
Onze nacht in Zubiri verliep beter dan voorheen, enkel twee leden van de Ronk-Grol-club waren aanwezig en onze oordopjes konden de geluiden goed weerkaatsen. Om 7u30 vertrokken we richting Pamplona, een tocht van op papier 20 km, maar in werkelijkheid meer. Een tocht met 1 wandelschoen, dus vrij gemakkelijk, wat een tocht bleek te zijn doorheen Kluisbergen en omgeving met diverse malen de Koppenberg inclusief. Dus veel bergop en veel bergaf, maar dan over smalle paadjes met griezelstenen of zelfs vervelende trappen en langs diepe afgronden, geen aanrader voor mensen met hoogtevrees (zoals ik). Opvallend langs de camino-wegen is de netheid van de pelgrims. Enkel witte toiletdoekjes met bruingetinte middenstrook zijn er overvloedig te zien... Vandaag kwamen we veel pelgrims tegen, velen die we reeds ontmoetten, elk met een ander verhaal. Maar vandaag kwamen we ook onszelf tegen, niet enkel psychisch, maar ook fysisch. Mekaar aanmoedigen was een veel weerkerend gebeuren. De natuur was fantastisch, want Navarra laat het mooiste van zichzelf zien: beuken-en dennenbossen, varens, klimop en dorpjes uit vroeger tijden. Aan het eind van onze dagtocht wachtte Pamplona, de eerste grote stad op de pelgrimsroute waar de Middeleeuwse brug en stadsmuren het weerzien met het stedelijk rumoer veel draaglijker maken. De stad met de jaarlijkse stieren-stratenren... Maar... Pech... Alle aubergues waren volzet en zelfs in hotels hadden ze voor Rita en Pierre geen plaats. Wij voelden ons als Maria en Jozef... Dus, maar verder, naar een ander dorpjes, nog 5km verder... Het werd 4 uur en wij vonden nog in Cizur Menor twee bedjes vrij. Nu nog op zoek naar wat eten, want ook onze beertjes werden lastig... Klagen doen we niet vlug, maar toch hebben onze voeten een goeie massage nodig. Ook voor die werkjes vinden we elkaar zeker en vast. En morgen...neen...eerst veel rusten, rusten en rusten...
05-09-2012
woensdag 5 september 2012
7u30...adios Cizur Menor...op stap richting Puente la Reina...een tocht met kwotering '2 wandelschoenen'.
Al vlug kregen we een stralend zonnetje als metgezel en al vlug bereikten we de Alto del Perdon, de enige zware hindernis in onze dagtrip. Een uur lang klimmen, op en tussen de keien tot we uiteindelijk de top bereikten met het pelgrims-monument en de fraaie windmolens.
De afdaling was er een om u tegen te zeggen: veel keien, steil naar beneden, oplettend voor een overbelasting van de knieen. Maar...alles verliep vlot en al vlug kwamen we langs aangename wandelpaden met links en rechts braambessen-struiken. En of we gesmuld hebben...gratis...en...lekker!
Het was pas 2uur toen we Puenta la Reina,via een van de mooiste bruggen van de Camino, binnenwandelden.
Auberge refugio Reparadores ontving ons met open armen.
Tijd zat, dus tijd voor een terrasje.
Ons Ritake zag er moe maar heel tevreden uit: regelmatig gaf zij vandaag deskundig verslag over de diverse groenten in de moestuintjes, over de fruitsoorten onderweg, over bloemen en planten langs het traject en ...gelukkig, want in Belgie was zij na elke wandeling het slachtoffer van blaren, terwijl ze hier nog steeds 'blaarloos' is! Zou Sint-Jacob haar gebed nu reeds verhoren!!??
Met de Mistral-wind in de rug trokken we verder, een ander terrasje tegemmoet...
Proost! Salud!!!!
06-09-2012
donderdag 6 september 2012
Het was nog donker (7u) toen we vanmorgen onze slaapherberg verlieten.
Na 500m merkte Rita een mini-winkeltje waar men mini-ontbijt kon aankopen. Zij moest het mij geen tweemaal vragen en ...daar zaten we al te genieten van lekkere croissants...
Onze eerste stapkilometers verliepen dan ook vlug, een gevolg van de extra onvoorziene energie!!!
Het was vandaag de drie bruggentocht. We passeerden een Romeinse, een middeleeuwse en later een gereconstrueerde middeleeuwse brug.
In het eerst dorpje, Maneru, hielden wij halt, staken de duim naar omhoog, gaven elkaar een knuffel, want...de eerste 100km van de camino waren achter de rug !!!! Nog 680km te gaan...
Wij wandelden verder door de wijngaarden van Lorca en langs de vele olijfbomen.
Rita bleef regelmatig achter en peuzelde maar van de braambessen langs de weg.
Het werd een zeer zware wandeldag, niet alleen door het vele stijgen en dalen, maar vooral door 1) de talrijke vliegen die onze zweetlucht aantrekkelijk vonden en 2) de zon, de warmte...35 tot 40 graden!!!
Opvallend waren de vele zwaluwnesten in het dorpje Villatuerta. Meer zwaluwen te zien dan mensen.
Om 14u30 kwamen we, moe maar gelukkig, aan in Estella. Geluk hadden we want in de derde auberge was er nog plaats.
Druk! Uitzonderlijk druk! Ik kon voor morgen uitzonderlijk reserveren in Los Arcos, een refugio die opengehouden wordt door de Vlaamse Genootschap, waar ook wij lid van zijn.
Hopelijk houden ze zich aan hun belofte, anders mogen ze zich verwachten aan een Vlaamse pelgrim in volle colere...
Vlug onze benen wat insmeren, genieten van het oude centrum van Estella, misschien nog een bezoekje aan het klooster Santo Domingo, maar zeker op zoek gaan naar een (goedkoop) pelgrimsmenu!!!
NB: ik probeer telkens opnieuw foto's'op te laden, maar ik slaag er niet in...Spaanse computers zijn niet mijn beste vrienden!!
Ook het verslag moet ik dagelijks maken met mijn BlackBerry...
Wij doen ons best en St.Jacob de rest!!!
07-09-2012
vrijdag 7 september 2012
Estella Lizarra...wakker om 5u...start wandeling: 6u30...donker...koplamp aan...
Direct na de start was er al een dilemma in Ayegui: rechtstreeks naar Azqueta of via Irache lopen. Een ommetje van 2km maar met het klooster van Irache met de wijnfontein. Rita koos voor het tweede. Pierre volgde gehoorzaam.
Toen we aan de Fuente del vino (wijnfontein) kwamen, konden we enkel lezen dat deze fontein dagelijks gratis wijn geeft van 8 tot 22u...het was 7u!!! Dus...verder op enkel water alleen!!!
In Villamayor hadden we ons laatste dorpje, want daarna kwamen 13km wandelen zonder dorpen, zonder wegen of voorzieningen. Wij kochten onze voorraad eten en drank, verhoogden zo het gewicht van de rugzak naar 13kg en kregen gevoelens van pijn in de schouders.
Eigen schuld, dikke bult...
En dan...wandelen...wandelen...niets speciaals te zien tenzij in de verte een autostrade.
Wij volgden het ritmisch geluid van onze wandelschoenen op het grint, het getokkel van onze wandelstokken, af en toe wat krekellawaai en zeker zwaar gezucht van onze ademhaling en...wij begonnen een lied te componeren met zomaar woorden uit onze camino-fantasie!!!
Misschien haalt het vroeg of laat wel eens de top10!!!
Een dennenbos haalde ons uit de brandende zon. Eindelijk schaduw!!!
Nog 2km en wij waren op onze eindbestemming: Los Arcos, Auberge Isaac Santiago, die open gehouden wordt door leden van het Vlaams Compostelagenootschap en waar ik gisteren reserveerde.
En wat een ontvangst!!! Een koppeltje uit Brugge begroette ons en bood ons een kamertje voor twee aan!!! Wat een luxe...wat een service voor hun leden!!!
Enkel een jacuzie en prive-zwembad ontbrak!!!
En...eindelijk eens een nachtje zonder gegrol en geknor...tenzij...
Maar eerst ons dagelijks ritueel: een terrasje (kijkend naar de hinkelende pinkelende pelgrims met zere pootjes) en ons pelegrino-menuutje als avondmaal.
En ons voorbereiden op morgen...enkel omhoog en omlaag!!!
Heilige Jacobus aub sta ons bij!!!
08-09-2012
zaterdag 8 september 2012
Wij bedankten Anna-Maria en Georges, twee Bruggelingen die de auberge in Los Arcos openhouden, voor de perfect gastvrijheid en vertrokken richting Viana, 19km wandelen.
De Navarra lieten we achter ons en bereikten al vlug een nieuwe regio: La Rioja.
Onze al een beetje geharde benen werden nogmaals op de proef gesteld door voortdurend korte maar steile hellingen en de verraderlijke afdalingen.
De laatste kilometers werden wij geconfronteerd met de vele afgebrande bossen, wijngaardvelden en zelfs huizen. Om stil van te worden...zo'n'vernietiging van moeder natuur.
Tenslotte kwamen we in Viana aan, een mooie stad met een aantrekkelijk historisch centrum.
Maar...8 september...de Fiestas de la Virgen de Nieva!!!
De stad liep boordevol roodwit-geklede Spanjaarden die dronken en feestten alsof hun leven ervan afhing.
En wij...Wij zochten een bedje...maar alles volzet in de auberges en ook in de hotels!
Dus nog 10km verder...naar Logrono!!!
Ook daar bleek alles bezet!!!
Wij konden alleen ons verdriet verdrinken om daarna een slaapplaats te gaan zoeken in de bergen...tot...
Twee Spaanssprekende pelgrims, met dezelfde problemen, voorstelden om de pastoor op te zoeken en wij mochten gaan slapen in het Parochiaal Centrum.
Al vlug liep het ook hier vol!
Verplichtingen: 19u30: H.Mis in de kapel, 20u30: samen aan tafel en morgenvroeg: ontbijt.
Kostprijs: een donativo (een vrije gift).
Raar maar waar...meneer pastoor liet ons samen onder de douche!!!
En of we braaf waren!!!
09-09-2012
zondag 9 september 2012
Onze Jacobsroute ging vandaag verder door een landschap van glooiende vlakten, vruchtbare valleien waar bijna alleen maar wijn verbouwd wordt en dorpen met alle voorzieningen.
Wij wandelden door het park La Grajera, een gebied met bomen rond een kunstmatig stuwmeer.
Via Navarete ging het naar Ventosa, een tocht '1 wandelschoen' - 22km -
Niettegenstaande dit onze gemakkelijkste tocht leek, hebben wij beiden afgezien als beesten. Onze tong hing bijna op de grond, iedere stap was ons teveel en moesten wij ons voortduwen met en -trekken aan onze wandelstokken...
Opgeven...neen...maar toch...waarom doen wij zoiets?
En de reden van deze off-day? Waarschijnlijk de voorbije nacht met slapen op ons slaapmatje in onze slaapzak en het nachtlawaai in Logrono. Of was het een straf van hierboven omdat we het maar 5 minuutjes uithielden in de H.Mis? Spaans gezang en gekweel is niet onze voorkeur!!!
Dus onderweg veel geklaag, veel gezaag, vele stops...
In Ventosa aangekomen zaten reeds 41 pelgrims te wachten aan de voorgevel van de auberge. Er waren 45 beddens.
Rita en Pierre trokken verder, stopten aan het dorpshotel en boekten een ... Hotelkamer!!!
Luxe...privacy...comfort...rust...op zoek naar een heropladen van de batterijen.
En voor morgen: uitslapen en een minietje van 10km.(We zitten toch 10km voor op onze planning!)
Op aanvraag hieronder een beetje informatie ivm onze eerste week (200km)camino:
-een dagtocht wordt aangeduid met 1,2 of 3 wandelschoenen, dit volgens moeilijkheidsgraad.
1=tocht in de Vlaamse Ardennen
2=tocht in de Ardennnen
3=tocht in het echte gebergte
-'s morgens opstaan rond 5u30 en wandeling starten rond 6u30-7u.
-rugzak op de schouders: 12-13kg
-drankverbruik: 3 liter/man - coca en water
-eten: Frans brood met kaas of salami - 's'avonds: pelegrimo-menu (veel pasta - veel friet)
-wandelsnelheid: vlak: gemiddeld 5km/u - stijgen en dalen: 3km/u.
-grote vijand: zon (11-14u)
-onze lasten: blauwe plekken op de bovenarmen en pijn aan de schouders (rugzakgevolg) en ikzelf: pijn zitvlak (Ischias bijwerking of reactie rugprobleem)
-algemene reacties: Camino krijgt teveel pelgrimgangers; het wordt een wedstrijd 'om het eerst bij de auberges.
NB: er zijn er zelfs die om 4u 's morgens vertrekken!!!
Te weinig nachtrust wreet aan de conditie!!!
-positief: veel te zien, veel kennismakingen, veel verhalen.
-negatief: pelgrims die afzien. Pelgrims die wenend aankomen, doodop met pijn hier, daar en overal!
It's hard to be a camino-pelgrim...
10-09-2012
maandag 10 september 2012
Van 'grande-luxe-hotel'...naar...'Back-to-basis-camino'..wat een verschil!!!
Met croissant-resten tussen de tanden en de smaak van vers sinaasappelsap in de mond, vertrokken we vanuit Ventosa richting Najera, een klein uitstapje van slechts 10 km...
Wij liepen door de velden van La Rioja, dromend van die heerlijke wijnen.
Beneden aangeland, na de laatste helling, ligt de vallei van de rivier de Najerilla, met de vroegere monumentale hoofdstad van de Navarra: Najera.
Wij wandelden doorheen de voorstad, doorheen de eigenlijke stad, doorheen de historische stad...stijgen...stijgen...maar wat we niet vonden was de gemeentelijke herberg, waar we overnachting zouden vragen.
En...voor we het wisten waren we de stad terug uit en wandelden (nog maar eens) verder dan voorzien, naar Azofra...6km...
Onze gids wist ons te vertellen dat de oude herberg vervangen werd door een nieuwe. Wij klopten aan en kregen (mits betaling van elk 7 eurokes) een kamertje met 2 beddens! Een luxe ! Verder een mooi binnenplein met groot voetbad.
Er heerst hier een aangename en intense pelgrimssfeer...
Er is hier veel drukte en toch veel rust...
Er is hier camino-kameraadschap, wat we gisteren in het hotel een beetje misten!!!
11-09-2012
dinsdag 11 september 2012
Vandaag trokken wij naar een van die legendarische plaatsen op de route: Santo Domingo de la Calzada.
Het dorp ontleent zijn naam en bestaan aan zowel de Jacobsroute als aan een van zijn grootste weldoeners santo Domingo.
Santo Domingo de la Calzada werd afgewezen als monnik in San Millan en Valvanera en wijdde zijn verdere leven aan de camino. Hij maakte in zijn eentje de weg vrij van bossen, legde de camino aan van Najera tot Redecilla, bouwde een brug over de rivier Oja, bouwde kerken en hospita en zorgde voor de pelgrims.
NB: tram-,bus- en/of treinverbindingen is hij (spijtig genoeg) vergeten. Zou vandaag nochtans voor sommigen zeer welkom zijn geweest, want we zagen er terug schrompelen naar de auberge toe!!!
Ondertussen zijn wij ingecheckt in auberge municipale, een oud en versleten gebouw. Wij slapen op een kamer met 8 beddens, teen tegen teen, neus tegen neus.
Onze douche gaf ons terug nieuwe energie om de historische stad in te trekken en een bezoekje te brengen aan het graf van Domingo, aan de kathedraal, aan de grootste klokkentoren...en hopelijk ook een terras, want van al dat getik op de BlackBerry krijgt reporter-pelgrim veel dorst!!!
Ik volg Rita en lees haar straks dit verslag voor!!!
Hopelijk...Sanctos!!!!
Gelovig???Bijgelovig???
Een verhaaltje:
Binnen in een nis in de kathedraal bevinden zich twee kippen ter herinnering aan het meest bekende wonder dat toegeschreven wordt aan de heilige van La Calzada.
Een pelgrimsgezin uit Keulen overnachtte in de herberg van Santo Domingo. De meid vond de zoon wel leuk maar werd boos omdat ze geen aandacht van hem kreeg. Ze verstopte een zilveren beker in zijn knapzak en verraadde hem. De jongen werd gevangen genomen, veroordeeld en opgehangen.
De diepbedroefde ouders vervolgden hun weg naar Santiago. Toen ze terugkwamen vonden ze hun zoon levend terug, terwijl hij aan het touw hing! Ze renden naar de schout van de stad om het hem te vertellen, maar die wilde het niet geloven. 'Jullie zoon is net zo levend als de kip die ik zit te eten!!!'. Meteen kwam de kip tot leven...
Toen wij de kathedraal gingen verlaten begon plots de haan te kraaien!!! Een Spaanse dame vloog ons rond de hals: 'Suerte...geluk voor jullie !!!'.
Dit brengt geluk aan pelgrims naar Santiago!!! Dus...hopen (of geloven) maar...
12-09-2012
woensdag 12 september 2012
Dagwandeling 12: van Santo Domingo de la Calzada naar Belorado - 22,1km - 1 wandelschoen
6u45 Santo Domingo de la Calzada 8u05 Granon - 6,2km
8u05 Granon 8u55 Redecilla Del Camino - 3,8km
Rustpauze
9u10 Redecilla Del Camino 9u30 Castildelgado - 2km
9u30 Castildelgado 10u20 Viloria de Rioja - 2,1km
Rustpauze
10u30 Viloria de Rioja 11u15 Villamayor del Rio - 3,3km
11u15 Villamayor del Rio 12u10 Belorado - 4,7km
Succes aan alle gemiddelde snelheidsberekenaars!!!
Vanmorgen met de vroege vogels vertrokken. Het was nog donker, dus de koplampjes werden aangeschakeld en deden nuttig werk om de bepijling te vinden.
Wij zagen slechts enkele meters voor ons en voelden vlug dat het klimmen was.
Eens de dag de nacht verving zagen we de laatste wijngaarden achter ons verdwijnen. We wandelden evenwijdig aan de N-120, een drukke autosnelweg en kwamen in het oneindige Castilie binnen.
Een heleboel kleine dorpjes, vele eindeloze horizonnen.
En tussendoor een testje...bergop...een tandje bijsteken...boven en...Rita volgt op 2 meter...bergaf...Rita passeert Pierre...de passen verdapperen...Pierre heeft pijn in de rug...en...blijft aanklampen...wij bekijken mekaar...we lachen...ook al voelen we hier en daar toch een haperingske...
Ondertussen ingeschreven in Alberge Restaurante Santiago Belorado: slaapruimte met 9 stapelbeddens, douches en WCs in de gang, alle nodige voorzieningen, 5 euro/man.
De douche was meer dan welkom. Daarna nam Rita het mini-wasje voor haar rekening, terwijl Pierre jullie (lezers) van dienst was.
Deze voormiddag bleef het bewolkt, dus aangenaam wandelweer!!! Ondertussen is de zon beginnen schijnen, dus tijd voor een bezoekje aan het buitenzwembad!!!
En...rusten...want morgen en overmorgen...amaai...
Nog 540 km naar Santiago de Compostela...
Reeds 240 km gedaan !!!
13-09-2012
donderdag 13 september 2012
Dag Belorado...6u45...donker...we voelden het stijgen...van 700 naar 800m...plots vlak, dan terug stijgen...naar 900m...het was fris...een T-shirt meer aangedaan en verder...stijgen naar Espinosa del Camino, een klein dorpje met een bar met terras...honger en dorst bestreden...en weer verder...de klok van het mooie dorpskerkje sloeg 10u...stijgen, de Montes de Oca naar omhoog...een verschrikkelijk iets voor de wandelaar...en toen we eindelijk boven waren en dachten op adem te kunnen komen, dan begon het pas...de Alte de la Pedraja, een klim naar 1200m hoogte via kleine paadjes met rotsstenen...na elke bocht dachten we boven te zijn, maar het bleef maar klimmen...recht naar de hemel toe...plots...een poort...de hemelpoort???...een man met grijse baard wuifde naar ons...ik riep:'nu niet...nog veel veel te vroeg!!!'...gelukkig was daar een baantje naar rechts...de man met de baard lachte en riep met luide stem: 'Buen Camino!!!'... En dan (eindelijk) bergaf, doorheen donkere dennenbossen, het vroegere gebied van rovers en gespuis. Het bleef bergaf gaan naar San Juan de Ortega, maar het bleef maar duren en duren. We waren moe...en...het was koud...geen zon...wel plots regen...dus de paraplu...meer regen...dus de poncho... Strompelend zoals het echte pelgrims past kwamen we eindelijk aan de pelgrimsherberg aan en raar maar waar, twee minuutjes later lagen we uitgestrekt op ons bed, te kijken naar een plafond vol vliegen. De douche kon wachten... In onze wandelgids stond: afstand: 24km - wandeltijd: 6 uur. Onze stappenteller duidde aan: 29km - onze klok: 7u15min wandelen!!! Het belooft voor morgen: een etappe van 29,3km met voorziene tijd: 7u30min... Burgos...here we come!!! Nog 514km to do...
14-09-2012
vrijdag 14 september 2012
Gisteren waren we gelogeerd in de albergue naast de kerk in San Juan de Ortega of samenvattend in een woord: een RAMP !!!
De schimmel hing aan de muren, alle omlijstingen zaten vol houtwormen, vensters stuk, oude en vuile douches, geen keuken, geen verwarming, en ...de beddens...het middenstuk was 30cm lager dan de buitenranden, een matras te slecht voor het containerpark en in de salade bij het avondeten...een worm!!!
Gebroken, stijf en met slaapogen vertrokken we vanmorgen voor onze veertiende wandeldag.
Het landschap was ruig en bosrijk. Het wandelen verliep vlot en vlak. Slechts een kuitenbijter en tandenknarser de Alto na Atapuerca: steile, lange klim over alleen maar rotsstenen, een lelijke en vervelend stukje hier in het Sierra Nevada-gebergte!
En dan, na 26km wandelen, eindelijk Burgos.
Onze Franse tafelgenoten gisterenavond hadden ons de raad gegeven om vandaar de bus te nemen naar het centrum en zo de lange weg door het industrieterrein over te slaan. Dat deden we dan maar, ook al is het niet echt pelgrims...
En dan op zoek naar een hotel, onze beloning na week 2: hotel AC Burgos.Luxe!!! Luxe !!! Luxe !!! Eventjes weg van de camino!!!
Als echte hotelgasten zetten we ons chick op en trokken het historisch centrum in met bezoek aan de zeer prachtige kathedraal, het bisschoppelijk museum, de poort Arco de Santa Maria, het paleis Casa del Cordon,...
En daarna een terrasje, een leuk, gezellig restaurantje ...om uiteindelijk terug te kunnen genieten van een lange, rustige hotelnacht dromend van arme pelgrimkes in versleten kottekes van albergues...
15-09-2012
zaterdag 15 september 2012
Een hotelovernachting heeft als groot nadeel: ontbijt vanaf 8u...dus pas vertrekken rond 9u!!! Veel te laat voor pelgrims!!!
Onze eerste stappen gingen over de straattrappen van Burgos naar omhoog, de stad uit. Laura, de zon lachte ons venijnig toe!
Het eerste stuk tot in Rabe (10km) was een zeer aangename wandeling door het dal van de Arlazon. Vlak en goed begaanbare wegen.
Pas daarna begon de klim, een col 3de categorie, niveauverschil: 150m.
Onze grootste vijanden waren 1) de zon, met temperaturen boven de 35 graden en 2) die vervelende, ambetante vliegen!
Het stijgen verliep over een afstand van 5km, in de blakende zon met nergens een millimeter schaduw...
De top werd, na ongeveer 2 uren klimmen, als eerste bereikt door Pierre. Hij had 21 seconden voorsprong op Rita. Pas 1 minuut en 35 seconden later meldde een groep achtervolgers zich aan met aan de leiding de 2 Japanners en in het wandelspoor onze drie Amerikaanse vrienden, gevolgd door de zwartgekrulde Griek en de 3 jonge Zwitsers.
De hoogvlakte bleef een strijd tegen zon en vlieg en na een venijnige afdaling kwam de eindstreep Hornillos del Camino in 't zicht.
Het werd een massasprint...of liever een massastrompel met als overwinnaar juf Laura, alias de zon.
Eindelijk schaduw, eindelijk drank, eindelijk een albergues...maar met een bordje op de deur: no free places!!!
Wij trokken onze stoute wandelschoenen aan en zochten de receptioniste op. Na veel Spaans, Engels, Frans en een beetje Nederlands gekeuvel kregen wij een Vip-logement (!!!!)aangeboden: noodbeddens in een sportschuur. Alleen opletten om niet over het stof te vallen en zeker voorzichtig draaien in bed, want zowel matras als onderstel zijn meer dan antiek.
Geen nood...er was een douche!!! Eenmaal ingezeept kregen we de laatste 3 druppels water uit de sproeier!!!
Maar...optimist tot in de kist...geen geklaag want volgens onze gids is Hornillos bekend voor zijn zeer gezellige herberg!
Het kan verkeren...
16-09-2012
zondag 16 september 2012
Nog voor de haan driemaal had gekraaid, trokken wij reeds, zonder ontbijt, de streek van Castilie in.
De tocht was eentonig: omhoog-vlak-omlaag-omhoog-vlak-omlaag...en er waren enkel de eindeloze valleien met graanvelden.
Dus een lange etappe, de moeite waard om er eens flink de pas in te zetten...wat we uiteraard ook deden.
Onze benen voelden echter zwaar aan na het dagelijks zwaar wandelen. Ondertussen staat onze wandelteller toch al op 330Km gedaan en nog 450km to go. Dus bijna aan de helft!!!
Op onze etappe zagen we een aantal herinneringen aan de middeleeuwen zoals de ruine van een hospitum, een pelgrimsbron en een klooster met nissen waarin wijn en brood werden klaargezet voor passerende pelgrims.
Toen we Castrojeriz naderden werden we plots tegengehouden door een Spaanse dame. Zij bood ons met veel woorden en gebaren snoepjes aan. 'Buen Camino !!!'klonk het luidkeels.
Een klein gebaar, een grote aanmoediging...Grazias...Adios...
Nog 2,3km tot aan de auberge. Een laatste klim. Na een dagwandeling van 25 km en na 16 wandeldagen gaat alles minder vlot. Onze ogen kijken verlangend naar het dorp in de verte, maar onze vermoeide tweepoters remmen ongewild de snelheid af!
En onze gedachten gaan naar al die mooie aanmoedigingen die wij mogen ontvangen via telefoon, via sms, via mails en via reageren op het blogverslag.
Dankuwel...een duwtje in de rug...een camino-grazias aan iedereen!
Hasta la vista !!!
17-09-2012
maandag 17 september 2012
Al vlug wisten we vandaag wat de Alto de Mostelares ons aanbood...Een bord wees er ons op: klimafstand: 1050m - stijgingsgraad: 12% !!!
Het was afzien, zo 's morgens vroeg...klimmen...rusten...klimmen...rusten...kl...r...
Op de top een lachende Duitser uit Frankfurt. Hij had daar overnacht en wenste ons een 'guten tag' toe...het was 7u!!!
Wij wandelden verder, kwamen aan een bord met 350m gevaarlijke afdaling (18%) en bereikten de hoogvlakte.
Via de rivier de Pisuerga bereikten we de provincie Palencia.
Nog een heuveltje op en af, een dorpje in en uit en na een dagtocht van 24,9km zagen we in de verte Fromista, onze eindbestemming!!!
Wat ik als onbestaand begon te beschouwen kwam er plots bij ons Ritake uit: "Ik ben moe...steendood!!!"
Zo vlug als ik kon begon ik te zingen (of was het kreunen???): 'zo gaat het goed...zo gaat het beter...alweer een kilometer...'
Rita bekeek me, lachte even en fronste de wenkbrauwen alsof ze raadde dat ook mijn pijp uitwas...
We trokken in in de mooie albergue Estrella del Camino, een private uitbating, en genoten samen van een welverdiende pint en een lekkere bocadillo of belegd broodje!!!
De Spaanse uitbater genoot blijkbaar mee en tevreden riepen wij hem toe: "Somos de Belgica!" en kregen al vlug als antwoord:"Sabrosa! Salud!"
Wat een camino-vriendschap...om nooit te vergeten...
18-09-2012
dinsdag 18 september 2012
Na de marathon van gisteren was het vandaag even op adem komen om krachten te verzamelen en wonden te helen.
We hadden besloten om de 19,2km te voorzien van veel pauzes.
Het begon met een plas-pauze, dan een kak-pauze, een vestje-aan-pauze, een drink-pauze, een vestje-uit-pauze, een ontbijt-pauze, nog een plas-pauze, nog een foto-maak-pauze,...
De wandeling liep van begin tot eind op een lang, goed wandelpad evenwijdig aan de autoweg. Links en rechts akkers en een eindeloze horizon. Door dorpen waar niemand lijkt te wonen.
Vlak...saai...eentonig...gelukkig weinig zon !!!
En het bleef maar duren. Carrion de los Condes, ons eindpunt, leek als een luchtspiegeling zo dichtbij, maar het bleef maar op afstand van ons...
Wij stapten door...inclusief de vele pauzes...en bereikten iets na de middag Carrion.
Nu op zoek naar de albergues, de stad door, niet te vinden.
We overwogen verder te wandelen naar het volgende dorp, maar nog 17km...dus...terug!!!
Plots een getier:"Rita...Pierre...you are looking for a good place??? There on the plaza San juan, the El Espiritu!"
Voor we het goed beseften nam onze Ierse tafelgenoot van eergisteren Jerry ons vast aan de arm en piloteerde ons richting albergues.
En of het er goed was. Zusters in wit gewaad, dochters van barmhartigheid, ontvingen ons met open armen.
Ondertussen ontmoetten wij vader Alfons en zoon Peter, twee Belgen die eind juni hun camino startten in Antwerpen!!! Respect !!
Op 4 oktober hopen ze in Santiago aan te komen, op de verjaardag van Alfons. Op het feest werden wij alvast uitgenodigd!
Het deed deugd...na 19 dagen...nog eens Nederlands te kunnen praten met andere pelgrims.
Leve Belgie...Leve Vlaanderen...
19-09-2012
woensdag 19 september 2012
Gisterenavond een zeer gezellige avond meegemaakt in onze albergues!
Iedereen werd uitgenodigd op een zangstonde vanaf 18u. De drie zusters, waarvan eentje een nieuwe soeur sourire met gitaar en prachtige stem, namen de leiding op zich. Er werden gekende liedjes gezongen in allerlei talen. Leuk om mee te maken...internationale vriendschap!!!
Daarna kreeg elke pelgrim de pelgrimzegen en werden we uitgenodigd op het avondmaal.
Elkeen bracht iets mee en een SOS-Piet-kok toverde iets smakelijks uit zijn keukenpot.
Samen aan tafel met Amerikanen, Schot, Duitsers, Zweden, Fransen, een sympathiek jong mooi zusterke uit Peru en 3 Belgskes, want we hadden Karel uit Melle ook ontmoet!
En vandaag...de uitdagende eenzaamheid!!! Een tocht van 26,7km of 6uur en 45minuten.
De eerste 17km was een lang stuk, zonder enig dorp, zonder variatie in het landschap. Het...niets.
De camino leek meer dan ooit een boetedoening!!!
En dan eindelijk...Calzadilla...
We zongen het lied uit onze kindertijd: "we zijn er bijna...we zijn er bijna...maar nog niet helemaal..."...want...we waren aan de helft...390km gedaan...nog 390km te gaan!!!
Dus met frisse moed vooruit. Door de wind, in het flauw zonnetje, door de streek van Palencia met hier en daar een klimmetje.
We kwamen aan in het dorp Terradillos de Templarios in de pelgrimsherberg Templarios (de tempeliers) en wij moesten onze ogen vasthouden om ze niet uit de oogbol te laten vallen...zo'n mooie albergues...splinternieuw!!!
We werden door een Spaanse schone naar onze kamer geleid...kamer met douche!!!!
Een wandeldag om vlug te vergeten...een pelgrimsherberg om lang in te dromen en heerlijk van te genieten!!!
Leuk...dos peregrinos a Santiago de Compostela...
20-09-2012
donderdag 20 september 2012
Terradillos de Templarios...6u30...een ontbijtje...en weg waren we!!!
De eerste kilometers verliepen zonder veel problemen. Donker, fris, aangenaam wandelen en vooral...vlak!!!
We hadden pas gezegd dat we ons vandaag uitzonderlijk goed voelden, of daar kregen we heel onverwachts de klop van de hamer.
Eerst Pierre die met moeite de zool van Rita kon volgen en een uurtje later Rita die scheel keek van hare patat!!!
Die vele glooiingen waren ongetwijfeld de spelbrekers.
Wij sleepvoetend de provincie Leon binnen en zagen in de verte Bercianos liggen.
Maar raar maar waar hoe dichter we Bercianos naderden, hoe verder het van ons leek weg te deemsteren. Het duurde een eeuwigheid (of iets minder) vooraleer we het dorp en onze albergues bereikten.
Een lemen geveL, eigendom van de pastoor, zag er alles dan aantrekkelijk uit!!!
We waren de nummer 3 en 4 van aankomst...-wandelen wij echt zo snel???-
Wat uiterlijk bouwvallig lijkt is zeker tegenstrijdig met de binnenkant. Mooie restauratie en propertjes ingericht.
En wat een gezelschap: onze Franse (Parijs) vriendin, Joop met de pijnlijke heup uit Nederland, Karel uit Melle en een zestal Belgskes van tegen de Nederlandse grens per fiets.
Ambiance verzekerd!!!
Maar eerst wat rust...een beetje op adem komen...ietwat dromen van andere vakanties of uitstapjes vol deugdzaamheden en plezier...
Alhoewel...een camino...woorden tekort...
21-09-2012
vrijdag 21 september 2012
Etappe nr. 21: Bercianos-Mansilla de las Mulas
Afstand: 27km
Graad: 2 wandelschoenen
Wandeltijd: 6u45min
Een lange en vlakke etappe met als doel (morgen) Leon.
Nooit zo lang op een rechte weg gewandeld!!!
Dus tijd voor een evaluatie:
Reeds afgelegd: 453 km
Nog te wandelen: 326 km
Aantal voorbije wandeldagen: 21
Gemiddelde dagafstand: 21,5km
Onze voeten: krijgen dagelijks hun nodige zalf-geen blaren, geen ontstekingen, alles ok.
Onze benen: hadden een stijf gevoel de eerste dagen-nu ok.
Rug: Pierre klaagt soms van een pijnuitstraling in het zitvlak-echter onder controle via 'wonderzalf'.
Fitheid: algemene vermoeidheid als gevolg van het dagelijks wandelen, maar vooral van te weinig nachtrust.
Wat de camino betreft:
Een leuke, zware ervaring met veel bezienswaardigheden en veel contacten. Spijtig dat er teveel pelgrims zijn voor te weinig slaapplaatsen, wat de camino meer en meer tot een wedstrijd omvormt.
Verder zijn veel pelgrimsherbergen dringend aan vernieuwing toe en kunnen we alleen maar hopen dat meer kerken hun rijkdom tentoonstellen door de poort open te laten!
En ondertussen verder...de toekomst tegemoet...nog enkele zware etappes...nog wat afzien...nog wat meemaken...kortom: nog wat camino-verrassingen tegemoet!!!
Samen nieuwsgierig naar de dag van morgen!!!
22-09-2012
zaterdag 22 september 2012
Een avondje in maart...nog geen tijd om te slapen,
Dus Rita zat zomaar televisie te gapen!
Toen plots Pierre haar kwam verrassen,
Met een reisje, een camino, langs Spaanse passen!
Rita sprong recht en begon reeds alles in te pakken
En meteen kochten ze twee reuzegrote rugzakken!!!
Het avontuur begon pas echt voor beiden samen,
Toen de TGV-tickets per post aankwamen!
Op 1 september is het wandelen eindelijk begonnen,
In St.Jean Pied de Port, alle pelgrims zongen!
Het ging bergop, bergaf en soms ook vlak...
Ja echt, het was soms zeer zware kak!!!
Maar plots riep Rita met luide stem,
Die 62 ben ik beu, ik trek de rem!
Ik sluit me bij groep 63 aan met heel veel zwier,
En vier vandaag in Leon mijn verjaardag hier!
Ik nodig alle pelgrims en alle vrienden uit,
Om 20u in het restaurant: 'De dikke fluit'.
We gaan er samen eten en ook drinken,
En laten zeker nooit een traantje pinken!
Het is feest vandaag, hiep hiep, hiep, hoera...
Nog vele, vele jaren van en met tralala!!!
Groetjes van alle camino-pelgrims
In het bijzonder van Pierre
Maar heel speciaal van...
Onze jarige pelgrim Rita!!!
Met dank voor de ontvangen verjaardagswensen.
Heel speciale dankwens aan dochter Mieke, zoon Bart en tante Anita voor het onverwacht geschenk hier in Leon!!!
(=hotelkamer met verjaardagsbrief en -bloemen)
HAPPY BIRTHDAY RITA !!!!!!!
23-09-2012
zondag 23 september 2012
Ons eindpunt gisteren was de tweeduizend jaar oude stad Leon, een monumentale stad die druipt van de geschiedenis en veel plekjes te bieden heeft die interessant zijn voor de pelgrims.
Maar er is een tijd van komen en van gaan...onze tijd van gaan uit Leon was gekomen!!!
En vanmorgen stonden wij op: rugpijn (Pierre) en maagpijn (Rita)...of anders...met tegenzin de hotelkamer verlatend!!!
Wij keken elkaar eens diep in de ogen, knikten ja naar elkaar, zwierden de rugzak op onze achterkant en weg waren we doorheen de nog donkere straten van de stad Leon naar het onbekende, zeker minder luxueuse toe.
Het pelgrimspad liep helemaal samen met de N-120 tussen Leon en Astorga en ging dus vergezeld van het oorverdovend geraas van auto's, vooral vrachrwagens!
Maar...het ging goed...onze gedachten zongen liedjes als 'Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat ontzettend goed vooruit' en 'We zeen goe bezig' en 'We zijn er bijna' tot het stilletjes bewolkt werd, het stilletjes begon te regenen en plots de wind onze liedjes meefloot langs onze oren en zorgde voor nog meer en nog meer regen.
Wij hielden ons vast aan onze rugzak en zochten bescherming diep in onze poncho (regenjas).
En stappen maar...en voor we het wisten waren we al een dorp of 5km te ver!!!
Geen nood, ook daar was een pelgrimsherberg en omdat we de eersten waren kregen we de hoofdprijs: een kamertje met twee beddens...helemaal alleen voor ons!!!
Wij feliciteerden elkaar, sprongen een (klein) gat in de lucht en kropen onder het water (brrr...koud!!!) van de douche.
Ondertussen wist onze gids ons te vertellen dat we op 283 km van Santiago de Compostela zijn!!!
Zou het ons dan toch lukken...???...
Stoppen dat gedroom...realistisch blijven...en...zeker nooi het vel van de beer verkopen voor hij geschoten is!!!
Met pelgrimsgroeten uit...
San Martin Del Camino.
24-09-2012
maandag 24 september 2012
Onze startplaats: San Martin del Camino.
Na de eerste kilometer reeds een eerste stop: aantrekken van onze poncho, niet omdat het regende, wel omdat de wind het koud maakte!
Tot Puente Orbigo was het terug wandelen langs de N120 met al zijn lawaai en stank.
In dit dorp wandelden we over een schitterende Romeinse brug, een overbrugging van de rivier de Orbigo en misschien wel een van de mooiste, zeker de beroemdste kunstwerken van de Camino.
In onze wandeletappe kwam een keerpunt want stilletjes trokken we de Montes de Leon binnen: bergop, over rotsblokken, de hevige wind in het gezicht!!! We hoorden het plots donderen in Keulen en bliksemen in de Montes...een zoveelste kruisweg...een zoveelste lijdensweg...
Na 6uur en 30minuten wandelen zagen we de stad Astorga in de verte verschijnen. Het duurde wel nog een uur vooraleer we het centrum bereikten.
Maar wat een centrum: het bisschoppelijk paleis waarvoor Gaudi de opdracht kreeg, prachtige stadsmuren en vooral de kathedraal van Santa Maria. Een gehele historische verzameling!!!
We repten ons dus vlug de douche in en uit en genoten van ons stadsbezoek!!!
NB: ook Rita was in haar sas met al die overvloed aan allerlei winkels!!!
Wel spijtig dat kopen meer gewicht meedragen is!!!!
En rusten...???...dat ook...als we nog tijd over hebben...
25-09-2012
dinsdag 25 september 2012
Astorga-provincie Leon-albergues San Javier-een klein kamertje met 6 stapelbedden, dus 12 slapers- 1 Hawaiaanse bromvlieg die van gisterenavond 9u tot vanmorgen 7u zodanig lag te snurken dat onze slaapkaboutertjes werkloos werden.
We vertrokken dan ook vanmorgen met grote wallen onder de ogen en veel, heel veel tegenzin aan onze 21km-lange etappe naar Rabanel del Camino.
Het werd een tocht met enkel maar klimmen want we moesten terug naar 1200m hoogte. En...het was koud...en het regende...
De dorpjes die we passeerden leken allemaal heel veel op elkaar: dezelfde stenen (soms ook lemen) huizen en een karakteristieke klokkentoren met boven een opening met twee klokken en in de top een reuzegroot ooievaarsnest. De eigenaar was blijkbaar reeds op camino vertrokken naar warmere oorden!
Enkele kilometers voor we Rabanal bereikten, bood St.Jacob ons nog een stevige kuitenbijter aan. Ons Ritake had juist gezegd dat ze het moeilijk had, alhoewel ze deze beklimming aanging alsof haar leven ervan afhing en ze zodanig (bijna) als eerste de top bereikte!
In Rabanel kozen we voor de eerste de beste (?) albergues want we waren ondertussen aan het rillen van regen, wind en lage temperaturen.
Een warme douche met enkele uurtes siesta deed ons deugd.
Dan vlug een bezoekje aan het zeer mooie kerkje van Santa Maria, want meer was er hier in dit kleine gehuchtje niet te zien!
Het wordt dus ook vanavond vlug in bed...enkel bevorderlijk voor morgen met een beklimming van de hoogste top van de hele route!!!
Hopelijk laten de bromvliegen ons nu met rust...
26-09-2012
woensdag 26 september 2012
We wisten vanmorgen wat er ons vandaag zou aangeboden worden: een zeer lastige etappe!!!
Pas buiten begon het klimmen reeds!
Wij keken links en rechts maar zagen nergens geen stoeltjeslift, dus dan maar verder per tweevoeter!!
Een klim naar 1550m of naar het Cruz de Fierro of Ferro of het ijzeren kruis of pelgrimkruis.
Wij werden het leven zuur gemaakt door voortdurende regenbuien met veel wind, zodanig dat wij het kouder en kouder kregen hoe hoger wij kwamen. Onze handen zagen wit van de kou.
Na 2 uren klimmen zagen we het pelgrimkruis voor ons verschijnen: een grote hoop stenen met daarop een boomstam van 5m hoog en daar bovenop een ijzeren kruis. Het is reeds jarenlang de gewoonte dat pelgrims er allerlei voorwerpen (vooal stenen) achterlaten, dit bij wijze van geloftegeschenk.
Dus haalden wij ons voorwerp uit de rugzak (een kei van aan onze vijver thuis) en legden hem op de hoop. Plots waren wij bevrijd van een zware last in de geest, maar vooral in de rugzak!!!
En maar verder, maar nu in dalende lijn, terug naar 500m.
Onderweg genoten we van de prachtige bergen en valleien. Een pracht die je enkel in gedachten kunt meebrengen, alhoewel wij echter toch ons best deden als volleerd fotograaf!
De ene afdaling na de andere volgden elkaar op, telkens door Rita omschreven als 'een steile gevaarlijke boosdoener vol losliggende rotsstenen die ons telkens trillende onderbenen en gewrichtspijnen bezorgd'.
We moesten verder, de bergen door...het harde labeur verterend!
Eindelijk, na 5 uren wandelen, een dorp...een pelgrimsbar. Het leek meer op een skihut vol dorstige, fel ingeduffelde individu's. Enkel de 'after-ski-muziek'ontbrak!
De laatste 8km liepen terug de bergen in en door. Lastige klimmetjes, nog lastiger afdalingen.
Soms slenterden we voorzichtig vooruit, onze ogen gefixeerd op elke steen, in volle concentratie om toch maar niet te struikelen en te vallen.
Na 8 uren wandelen zagen we de Romaanse brug van het historisch stadje Molinaseca.
Ons fototoestel was even moe als wijzelf...de teller klokte foto nr.1000 aan!!!
Ook dat wordt nog een lastige camino-klus thuis!!!
27-09-2012
donderdag 27 september 2012
Wij verlieten Molinaseca...het was 7u 's morgens...donker...muisstil.
Plots een 'Hallo'...een Canadees koppel (Linda en Jim) dat we al enkele dagen ontmoetten.
Samen wandelden we verder, pratend over koetjes en kalfjes, in het vlot engels met haar op.
Na 2 uren wandelen bereikten we Ponferrada. Wij namen (voorlopig) afscheid want we zagen scheel van de honger en moesten dringend ontbijten!
Daarna trokken we verder. Onze benen wogen meer dan 100kg, een gevolg van de lastige trip van gisteren.
Gelukkig was deze etappe veel minder zwaar...enkel een drietal Koppenbergskes te beklimmem. De rest vlak!!!
Echt aangenaam wandelen tussen druivelaars en fruitbomen, doorheen de streek van Bierzo en met de zon als wandelgenoot!!! Enig !!!
Onze gedachten en gesprekken gingen over onze vraag: 'Hoe kicken we in Asper van de camino af???'.
Vlug kwamen we op enkele perfecte ideeen: 1) gras afrijden beladen met de rugzak 2) trap op en af met de wandelstokken 3) douche nemen met wandelschoenen aan 4) nachtje slapen in de slaapzak 5) ... NB: alle ideeen zijn welkom...dus mailen maar...met dank...
Wij kwamen aan in de albergue municipal van Cacabelos. Mooi, gezellige kamertjes van 2, eten in Resto Pieros 1,5km verder. Gelukkig wordt er voor vervoer heen/terug gezorgd!!!
Dus zelf geen BOB!!! Een profiteurke waard!!!
28-09-2012
vrijdag 28 september 2012
Gisterenavond een etentje in Resto Pieros. Met de wagen van de uitbater werden we erheen gebracht. We zaten samen aan tafel met een Nederlands architect, de 76-jarige Renate, een Duitse die al jarenlang in Amerika woont en Miquel, een Spanjaard uit Valencia. Het werd een gezellig avondje met veel verhalen van belevenissen uit het verleden en dit bij verschillende glaasjes Bierzo-wijn.Ons Engels vloeide er goed uit...onze wijn er goed in! Iets later dan voorzien bracht de restauranthouder ons terug naar de albergues.
Deze morgen moest de haan ons herhaaldelijk wakker kraaien.
Eerst een stevig ontbijt met roerei + spek en dan de wandelschoenen in richting dal van Valcarce.
Opwaarts, afwaarts, opwaarts, afwaarts tussen de wijngaarden, waar men druk aan het plukken van de druiven bezig was.
Het weer was droog, niet te koud, de zon ontbrak.
Wij wandelden doorheen de historische stad Villafranca del Bierzo, een stad die volledig op pelgrims is gericht en ook wel 'Klein Santiago' wordt genoemd.
En verder maar, steeds maar stijgend en wandelend langs een voor pelgrims ingerichte vluchtstrook van de N6. Niet echt een droom voor een wandelaar maar op die manier ging alles wel snel en veilig naar Vega de Valcarce, ons eindpunt na een tocht van 24,9km.
En nu rusten, want de voorbije lastige wandeldagen hebben onze energie opgewreten...of was het ook een beetje de Bierzo-wijn van gisterenavond???
Al vlug lagen we met dik ingesmeerde voeten te genieten van een zalig bedje en begonnen we te zeuren over de dag van morgen...richting Galicie...maar eerst de zeer zware beklimming van de Cebreiro!!!
Sint Jacobus sta ons bij en laat deze bittere beker aan ons voorbijgaan!!!
Reeds gewandeld: 612km --- Nog te wandelen: 168km !
29-09-2012
zaterdag 29 september 2012
7u...start van een nieuwe wandeletappe...en wat voor een!!!
Het was pikdoner en alleen onze koplamp toonde ons de witte lijn van de straatkant.
We hoorden beneden het rinkelende winkelende waterding van het bergriviertje de Valcarce, bijgestaan door het belgeluid van een vroege koe en/of het getik van onze wandelstokken.
En het ging bergop, maar dat wisten we...11,6km klimmen tot in O Cebreiro, tot in Galicie!!!
Na 3u hadden we pas 6,8km achter de hielen. Het ging dus traag en moeizaam bergop. Soms zo steil bergop dat we rusttijd zochten om af en toe op adem te komen.
Gelukkige hadden wij onze mondelinge mails vol aanmoedigingen!!!
En...rondom ons...fantastisch...wat een prachtige bergschilderijtjes...een omgeving om urenlang naar te zitten kijken en te mijmeren!
Maar we moesten verder, soms wandelend, soms slenterend de vele 'Geraardsbergse muren' naar boven!!!
Eindelijk het dorp La Faba...nog 5km naar omhoog...smalle paden vol rotsstenen...steunend op en trekkend aan onze wandelstokken. We zagen alle kleuren van de regenboog, onze T-shirt, onze vest, onze boven-en onderbroek konden gebruikt worden als dweil of schotelvod en toch...eindelijk...het monument CASTILIE, het monument PROVINCIE LUGO, het monument O CEBREIRO!!!
We hadden onze top bereikt, wat onze gebuur (Santiago Pintos Esperon), die uit deze streek afkomstig is, als onmogelijk voor ons beschreef!!!
Vlug een bar binnen, dos coca's en dos empanada (taart met paprika, ajuin en tonijn) en daarna op zoek naar een slaapgelegenheid.
Maar eerst een kerk binnen en de verjaardagsbloemen die Rita kreeg van de kids en 200km meedroeg vanuit Leon, neerleggen bij het beeld van Santa Maria, met de bijhorende smekende woorden:'Bescherm ons!!! Sta ons bij!!!'.
Raar maar waar...we kregen extra energie, hadden geen zin om in O Cebreiro te blijven en wandelden dus verder, nog eens 8,5 km erbij met o.a. de beklimming van de Alto do Poio!!!
En morgen...bergaf...als ons boekje wel juist is !
Maar...wat wel juist is: wij naderen Santiago de Compostela...nog 146 km!!!
Dus hou jullie ginder maar klaar, want Riet en Piet uit Belgium komen eraan!!!
30-09-2012
zondag 30 september 2012
Onze dagetappe trok door het heerlijke Galicie, harmonisch en kalm.
Het ging voortdurend bergaf, dus vrij vlot. Wij genoten van de groene heuvels, gingen door boerendorpen en kwamen na 8km aan de spelbreker van de dag: de San Xil en de Alto de Riacabo naar omhoog.
Het ging goed...een beklimming naar onze tand (lees: voet) met geen muursteile stukken en af en toe enkele meters vlak om te bekomen, tot...de weg smaller werd tot een paadje vol leistenen!!! Het werd terug tandenbijtend naar boven kermen. De eikenbomen stonden ons statig aan te gapen, terwijl honderden sprinkhanen ons bijna deden struikelen.
Het werd vandaag een tocht van 24km, met halte en overnachting in Pintin, een dorp op enkele kilometers van Sarria, naast Santiago de grootste stad langs de Camino in Galicie.
Ondertussen is onze dertigste wandeldag achter de rug en zijn we op 120km van Santiago de Compostela.
Nog enkele dagen...alhoewel de vermoeidheid erg begint door te wegen...en...kniepijn (Pierre) en eerste blaar (Rita) bijkomende last bezorgen!
Maar geen geklaag...alleen de laatste etappes wat herindelen om zodanig de zeer lange afstanden te kunnen schrappen en ons lichaam niet te overbelasten.
Kortom: aankomst in Santiago is gepland op zaterdag 6 oktober 2012 in de namiddag. Het feestcomitee, de fanfare en de gemeenteraad van Santiago werden op de hoogte gebracht en dus wordt het een onvergeetlijke intrede in de St.Jacobusstad!!!
Wij tellen zenuwachtig af...
01-10-2012
maandag 1 oktober 2012
Pintin-Pension Casa Cines-na ontbijt-7u30-donker-fris-veel mist.
We opteerden om links van de autoweg te wandelen en niet op de voetpaden eraan evenwijdig. Misschien minder veilig, ook langere afstand, maar toch vlotter en minder risico op struikelen of vallen.
De stad Sarria werd vlug bereikt. Een apotheker opzoeken en rekverband (knie) en Voltaren kopen.
En dan verder. Het werd een labyrint van wegen, paden, corredoiras, weggetjes en paadjes waar je de weg zou kwijtraken als er geen gele camino-pijlen waren geweest.
Verder een reeks dorpjes en gehuchtjes waar amper iemand te zien was en nergens wat te krijgen.
12u...de zon had de mist eindelijk verdreven!
Rita merkte op dat er al enkele dagen 's middags steeds dezelfde (?) kraai krijsend boven ons hoofd kwam cirkelen! Zouden er dan toch geesten bestaan of is de geest van Rita fel aan het verzwakken?
Raar...plots wandelde Rita ook door een 'betoverd bos vol sprookjesfiguren'!!!???
De camino-fantasie werd verstoord door een...joepie!!!
De mijlpaal duidde aan dat we aan het mytische 100-kilometerpunt waren en dat vanaf dit punt de afstand naar Santiago nog maar uit twee cijfers bestaat, wat een verdubbelend effect op ons uithoudingsvermogen heeft!
De laatste kilometers verdwenen plots als sneeuw voor de zon en het was alsof onze voeten vleugels kregen.
Morgade...eindpunt...inchecken...douche...wasje...biertje...en samen met 2 Belgskes uit Leuven in het zonnetje!!!
Nog 5 camino-wandeldagen...nog 5 moeilijke etappes...zoals velen zeggen: de laatste loodjes wegen het zwaarst...
Morgen een etappe '3 wandelschoenen,!!!
Hopelijk krijgen we vanavond een groot, dik biefstuk op ons bord, want we zullen meer dan ooit veel krachten nodig hebben op de laatste wegen naar Santiago!!!
Nog een schelpworp afstand...nog 5 keer slapen...
02-10-2012
dinsdag 2 oktober 2012
Het was vandaag de waarom-vraagjes-etappe...
Waarom is bergop wandelen altijd stijgen?
Waarom is bergaf wandelen altijd dalen?
Waarom mogen wij zelf niet kiezen: bergop of bergaf?
Waarom durft niemand in een albergue 's morgens een wind laten?
Waarom wandelen we soms kilometers lang zonder een woord te zeggen?
Waarom spreekt een Spanjaard zo vlug?
Waarom regent het zo veel in Galicie?
Waarom wandelen we de camino?
Waarom gaan we niet een weekend champagne drinken in Reims?
Waarom zijn wij soms zo dom?
Waarom ben ik vandaag reeds 100 dagen zonder rooksel?
Waarom mag ik hier bier drinken en zoute chips eten en thuis niet?
Waarom...???
Waarom...???
Waarom...???
Vandaag hadden we een wandeletappe van Mogade naar Castromaior - 20km - niets speciaals - meerbergop dan bergaf en vlak nog niet uitgevonden - door dorpjes van 5 huizen waaronder steeds een stinkende boerderij en veel dieren-uitwerpselen (lees: stront) op straat - weinig aantrekkelijks, tenzij een Koriaanse die in smekend engels vroeg om haar te helpen bij het aandoen van haar poncho - dus...20km wandelen met (soms) afzien vooral van de eentonigheid!
En dan...om niet steeds in een auberge te overnachten en er te genieten van internationaal gegrol...vandaag een extraatje...een tweepersoonskamer in een pension !!!
Castromaior - Pension Casa Maruja.
Een kamertje met 2 beddens: een dat piept en kraakt; een tweede met houten hoofd-en voetsteunen die het vannacht kunnen begeven - een badkamer met douche van 30 cm op 30cm en met soms warm water; de gordijn hangt vast aan de verlichting, zijnde een lamp-een spiegeltje van 10cm op 10cm is opgehangen aan een elektriciteitsdraad. Verder is er een gordijn met erachter stinkende oude kleren en iets dat lijkt op dekens. Het is er vochtig en de geuren van de boerderij rechtover geven ons een stinkend aroma. En...stof in overvloed!!!
Kostprijs: 35 euro!!!
Ook dat is camino...het leven van een pelgrim kan hard zijn...
03-10-2012
woensdag 3 oktober 2012
Wat waren wij vanmorgen blij toen we adieu mochten zeggen tegen de kakkerlakken in onze slaapruimte...
Maar eens buiten...regen...kou...dus met veel...zeer veel...heel zeer veel tegenzin vertrokken we aan onze vierde-laatste-wandeletappe...
In elk dorpje lagen de straten vol slijk en stront. Het stonk er uren tegen de wind. Niemand was vriendelijk. En...het regende...meer en meer...
Pelgrims namen de taxi...andere wandelden ons trippelend voorbij, echter zonder bagage (die werd per auto overgebracht). Zijn dit wel echte pelgrims??? Misschien moderne pelgrims??? Misschien iets slimmer dan ons??!!!
Het wandelen was lastig...wij zaagden over elke bergop...over pijn in de rug...de kuiten...de gewrichten...zelfs dat wat wij graag gebruiken deed pijn...
Iemand heeft ooit gezegd: je bereikt pas Santiago als je overal pijn hebt gehad!!!
Jeannine...ik begin je te geloven!!!
En maar verder...met veel tegenzin...gehinderd door koeien op straat, of een kip die de straat overstak en zelfs door een rat die ons onverwachts de schrik op het lijf joeg!!
En dan middag...honger en veel dorst!!! Een bar!!! Maar...serrado...gesloten...
Vloekend verder en eindelijk wat we zochten!!!
We aten en dronken ons buikje vol en na een half uur kwamen we buiten en...
Een kraai cirkelde krijsend boven ons...en...de zon had de regenwolken verdreven!!!
Wij lachten...sprongen in onze wandelschoenen...en weg waren we al fluitend over de Spaanse camino-wegen.
Het was alsof elke bergop en bergaf voor ons vlak was...niemand die voor ons voeten sprong...geen poncho meer...en...allemaal vriendelijke mensen!!!
Onze eindbestemming was Casanova na 20 km wandelen, maar we vonden de albuerge te slordig! Dus...maar verder wandelen tot Melide: totale afstand: 30 km !!!
Na 9 uren wandelen konden wij ons eindelijk verlossen van onze stinkende kledij en wandelschoenen.
We waren moe, maar tevreden!
Nog slechts 50km naar Santiago de Compostela en nog 3 wandeldagen!!!
Op ons programma: 3 dagen GENIETEN !!!
Por favor, no molestar!
Priere de ne pas deranger!
Please do not disturb!
Bitte nicht storen!
Pas op, genie aan 't werk!!!
04-10-2012
donderdag 4 oktober 2012
Het zou vandaag een ontspanning worden...eventjes uitrusten na de felle inspanningen van gisteren...eventjes een mini-afstand van amper 14km, van Melide naar Arzua.
Dus...lang slapen en een lekker stevig ontbijt.
Vertrekuur: 9u !!! Amaai, zo laat voor een pelgrim!!!
Genietend van de zon, beleefde groetjes mompelend naar andere pelgrims, observaties links en ook rechts en tevreden en fier onze stappen volgend op de Spaanse camino-bodem.
Maar...moeder natuur werd (nog maar eens) spelbreker!!!
Pas in Boente, dus amper 5,6 km ver, juist over de brug met de rivier de Boente, of daar begon het!
De start van een reeks heuvels met eindeloze stijgen en dalen wat een flinke hoeveelheid energie van elke wandelaar vereiste!
Ondertussen waren we beland in de provincie A Coruna, de laatste waar onze versleten zolen de grond beroeren.
Onderweg kleine woonkernen, niets te zien. Alleen maar groene heuvels om te beklimmen en tussenin talloze riviertjes.
Onze toch al fel afgenomen krachten kregen het nog zwaarder te verduren!
En wij die vanmorgen dachten dat onze dagwandeling een fluitje van een cent zou worden!
Maar ook Arzua kwam in zicht en met nog een lange klim bereikten wij het centrum en onze slaapgelegenheid.
Morgen nog een 20 km verder naar Pedrouzo, om dan overmorgen via de Monte del Gozo of de berg van vreugde ons einddoel Santiago de Compostela te bereiken!!!
Na zoveel dagreizen vol krachtinspanningen met pijntjes en afzien komt het begeerde eindpunt dichter en dichter!!!
Ons hart en ziel maken zich op voor de grote afspraak. Geen mens ter wereld kan ons nog tegenhouden. Ons doel gaan we (met veel emotie) bereiken!!!
05-10-2012
vrijdag 5 oktober 2012
Verhaal vooraf:
Gisterennamiddag wandelden wij gezellig doorheen het stadje Melide, tot plots Pierre een formidabele ontdekking deed: in een etalage...chocolade!!!!
De keuze tussen witte en bruine melkchocolade kon niet gemaakt worden, dus werden beide grote stukken maar meegenomen.
Het werd een slokop genieten van wit en bruin. Enkel Rita paste!
De rust kwam er pas als het allerlaatste stukje achter de kiezen verdween!
De rust!!!???
Niet voor lang want eerst begon de maag en later ook de darmen tegen te pruttelen.
Pierre paste voor het avondeten. Medicatie werd ingenomen. De maag was vlug terug braaf...de darmen bleven van hun gat geven tot vanmorgen laat!!!
En vandaag...voorlaatste wandeletappe...20km...
Pierre had pijn OVERAL...zelfs die rugzak was loodzwaar en die schoenen spanden overal!!!
Het werd een zagen en klagen.
Rita bleef maar aanmoedigen!!!
En dan die vervelende hellingen...zwaar omhoog!!! Wie maakte destijds al die hoogteverschillen????
En dan...die pelgrims...nooit zoveel pelgrims gezien! Ze worden hier geparachuteerd uit bussen, dragen zondagse wandelkleren, steunen op originele wandelstokken en pronken met prachtige pelgrimshoeden die zeker een prijs zouden halen op Waregem Koerze. Verder in de hand een I-Podje en het kaartje van de taxi. Terrasjes zijn hun domein om de voetjes te verluchten bij een glaasje en taartje! Om je te ergeren!!!
En daartussen de anciens-pelgrims, zwetend onder de zware last en vermoeid van al dat wandelen de voorbije 5 weken! Om je nogmaals te ergeren!!!
Rita relativeert met 'Ook dat zijn mensen...elk op zijn manier...'.
Pierre knort verder nijdig loerend naar een luxe pelgrimsdame vol parfumgeuren met een ultramoderne rugzak met automatische drankvoorziening en ventilatie!!!
En toch...komen wij in het dagelijkse leven niet af en toe mensen tegen waarover wij ons ergeren!!??
En is de camino niet een weergave van het leven!???
Ok...stop het ergeren...aanvaarden is de boodchap...
Na nog wat gestijg en geklaag reageerde Rita met 'ook ik zie af'...
Met veel gezucht prevelde ik tussen de tanden:'komaan...niet opgeven!'...en 'verdomde chocolade!'...
Zaterdag 6 oktober + zondag 7 oktober verblijven wij in
HOTEL PAZOS ALBA
Santiago de Compostela
350m vd kathedraal
www.pazosalba.com
op voorwaarde dat we morgen de laatste 20 km overbruggen!!!
Wij duimen alvast voor elkaar!!!
06-10-2012
zaterdag 6 oktober 2012
Vanmorgen waren wij vroeger wakker dan de wekker en zaten we ook veel te vroeg aan het ontbijt!
7u15...pikdonker...Rita en Pierre op stap voor hun laatste 20km in hun camino naar Santiago de Compostela!!
Niets hield ons tegen! Wij lachten naar al die laatste klimmetjes onderweg en ook al deden al onze gewrichten pijn, toch marcheerden wij als volleerden de Monte do Gozo over!!!
En dan het bos door...tussen bomen links en rechts die stonden te applaudisseren als rasechte supporters!!!
De Puerta del Camino voorbij, via de Callejon de las Animas, plaza de Cervantes, via Sacra naar de kathedraal...
Nog 33 treden naar omhoog en dan...
Na 780km...
Na 36 dagen...
als grote overwinnaars de armen in de hoogte...de armen rond elkaar en ...PROFICIAT !!!
Een moment niet in woorden te omschrijven! Wel een verlossing van veel leed en een grote voldoening na deze camino-prestatie.
Een kort bezoek aan de kathedraal en dan op zoek naar een douche, naar ons hotel!!!
Pas 5 minuutjes op onze kamer of de hotelbutler op bezoek met...
een flesje champagne...de proficiatdrank geschonken door onze kinderen Mieke en Bart!!!
Een verrassing!!!
Een welkomietsje na een formidabel camino-avontuur!!!
En nu...de stad in...genieten...genieten...genieten...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
29-03-2013
Bekijk zeker ook onze foto's....jullie aangeboden via muzikale video... Veel kijkgenot ! Geniet ervan !
