Ik zit nog in Slovenië. Na 91 vermoeiende km's heb ik op 5 km van Gorizia een hotelletje geboekt. Het was vandaag 31°, dus erg warm op de fiets. Jullie zullen zeggen :''Je hebt om zon gevraagd''!!!Vanmorgen ben ik naar Kozina gereden en heb het beruchte fietspad naar Trieste genomen. Dit is een slecht berijdbaar pad bestaande uit rotsen,stenen,grint en zand.Na een 20 tal km's, steeds bergaf,kom je vlak in het centrum van Trieste aan.Trieste is een grote drukke stad, gelegen aan de Adriatische zee. Met dat lawaaierige auto- en moto verkeer doet ze erg Italiaans aan.Na heel wat klimwerk ben ik dan via Villa Opicina,Trebiciano naar Sezana gereden.Voorbij Kriz fietste ik door een mooie reeks wijndorpjes (Dutovlje en Kopriva), waar men juist aan de pluk bezig was van de rode Terrano druif, die een mooie fruitige wijn geeft.Na Domberk en Privacina zit ik nu in Volcja erg dicht bij de Italiaanse grens.Door al dat draaien en keren ben ik trouwens al tweemaal de grens Italië-Slovenië overgestoken. De fietsreis loopt stilaan naar zijn einde.Nog 3 dagtrips en ik ben in Treviso,dicht bij Venetië.
Na 133 moeilijke en vermoeiende km's ben ik uiteindelijk in Divaca aangekomen. Het was een zonnige lange rit door de bossen en velden van Slovenië. Het was erg vermoeiend door de opeenvolging van beklimmingen en de lengte van de rit. Toch heb ik genoten van de mooie bossen,de vele watervalletjes,de vergezichten en het afwisselend landschap. Het deed me een beetje denken aan de valleien in Oostenrijk. Ik ben al vrij vroeg in Ljubljana vertrokken en terug naar Skofja Loka gefietst. Dit stadje is een van de oudste plaatsjes in Slovenië.De burcht torent trots boven het stadje uit. Al in 993 werd de plaats door de Duitse keizer aan de bisschoppen van Freising geschonken.Door zijn strategische ligging is ze vaak het slachtoffer geweest van aanvallen van o.a. de Turken,waardoor de stad meerdere keren werd vernield.In 1511 werd ze nog een keer verwoest door een aardbeving.Van Skofja Loka ging het door naar Gorenja,Ziri en Kalce Vanaf Kalce duikt de route het Karstgebergte in, waar er dus moest geklommen worden. Vervolgens ben ik via Postojna naar Divaca gereden. Morgen fiets ik Italië in, naar Trieste en Gorizia.
Vanmorgen ben ik goed uitgerust aan de 15 km lange beklimming naar Bad Vellach en de Seebergsattel begonnen. De klim heeft een iets vlakkere aanloop met daarna heel wat moeilijke haarspeldbochten en een zwaar einde.Ik bereikte de top na 1.26 uur. Het weer was bij de aanvang vrij goed en men voorspelde mooi weer. De klim vlotte goed tot het op 4 km van de top begon te regenen en ik doornat, voorbij de grens met Slovenië, aan de afdaling moest beginnen.Enkele km's verder kreeg ik het koud in die natte kleren en heb ik van uitrusting gewisseld.Hoewel het tot bijna 12 uur bleef regenen had ik het niet meer koud.In Kranj heb ik in de oude stad, in de zon, mijn boterhammetjes opgegeten.De plaats ligt aan de voet van de Alpen, in de regio Carniola en is gelegen aan de rivier de Sava. Ik dacht:'' nu is het gedaan met regenen'', maar het heeft nog de hele dag geregend. Ik ben dan via Skofja Loka over een drukke,gevaarlijke weg naar Ljubljana gereden, waar ik na enig zoeken een kamer gevonden heb.Ljubljana is een moderne,vrij grote dynamische stad,met een mooi oud centrum. Vooral de terrasjes langs de rivier de Ljubjanica zijn gezellig. Daar heb ik vanavond ook lekker gegeten.Morgen weer verder naar het zuiden, naar Davica als het lukt.
Na een vroeg ontbijt ben ik opgewekt en monter vertrokken voor de 19de etappe van mijn fietsreis.Het was nog donker en grijs. Maar de eerste 30 km langs de Lavant tot Lavamünd waren erg stil en mooi.De rivier kronkelt zich door een boerenlandschap met mais- en koolzaadvelden.De uitzichten op de kleine dorpjes zijn vaak verrassend.Na Lavamünd ben ik de Drauradweg gaan volgen en doorgereden tot de door fietsers erg bekende hangbrug.Deze brug, die hoog boven een groene ravijn hangt,vormt eigenlijk een speciaal kruispunt. Na de brug fietst men ofwel rechts verder langs de Drau naar Villach, waarna men dan naar Venetië kan, ofwel links door de Karawanken naar Slovenië en Istrië.Op de smalle, houten brug ontmoette ik ook nog enkele Duitsers en Oostenrijkers op weg naar Maribor. Ik ben natuurlijk links afgeslagen en naar Bleiburg gereden.Vroeger waren hier veel loodmijnen(Blei=lood), vandaar de naam Bleiburg. Ook heeft zich hier een vergelijkbaar drama als Srebrenica voltrokken. '' Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog vluchtten een groot aantal Kroatische soldaten en Slovenen voor de partizanen van Tito naar Bleiburg. Daar werden ze echter tegengehouden door Britse soldaten die hen uitleverden aan de partizanen. Het grootste deel werd door de partizanen onmiddellijk geëxecuteerd en begraven in massagraven. Een kleiner deel verdween in gevangenkampen''. Ondertussen is de zon er door gekomen en werd het veel warmer. Heerlijk!!! Tussen Bleiburg en Sittersdorf fietste ik door een heerlijk stukje onbekend Oostrenrijk en passeerde ik in Globasnitz een maf kasteel van een zonderling ( zie foto). Dan gaat het geleidelijk bergop tot Bad Eisenkappel, een aardig plaatsje. Helaas is vandaag het enige restaurant gesloten. Er zijn wel 3 banken.Morgen klim ik naar Bad Vellach en naar een top van 1218 meter.Ik zal maar op tijd gaan slapen!!!
Regen,regen,regen,nat,nat,nat. Dit vat de hele dag samen. Nochtans was het vanmorgen droog en heb ik de eerste km's droog afgelegd. Om 10.00 uur had ik al prijs en heb ik mijn regenjasje en overschoenen moeten bovenhalen.Daarna volgde nog een droge periode tot 12.00 uur. Van dan af, en vooral de laatste 50 km, stroomde het water over de weg en was het gevaarlijk rijden.Spijtig, want de route heeft verscheidene erg mooie stukken. Eerst ben ik naar via St.Stefan ob Leoben naar Weisskirchen gereden waar de stijging naar Karinthië begint. In Obdach ben ik de pas ''Obdacher Sattel'' op 955 meter overgereden door een mooie bosweg. Daarna begint de Lavantroute en gaat het naar beneden naar Wolfsberg. In Wolfsberg had ik geluk nog een kamertje te vinden. Ze hebben er mij erg goed geholpen met extra handdoeken en water en zeep om mijn fiets te kuisen.Morgen kom ik steeds dichter bij de grens met Slovenië. Ze zeggen dat het weer er in deze periode altijd mooi is. Ik blijf hopen!!!
Nog een prettige avond,
Rik
Wolfsberg: heeft 25000 inwoners en dankt zijn naam aan de gelijknamige burcht die gebouwd werd. Het kreeg de stadsrechten pas in 1331. In de 16de eeuw was de plaats het centrum van de reformatie en werd in Slot Waldstein één van de eerste Oostenrijkse drukkerijen gelanceerd, waar men de Lutherse Bijbels drukte.De gehele stad werd in 1759, inclusief bezittingen van de kerk, aan de Habsburgers verkocht. Schloss Wolfsberg kan men nog bezoeken.
Vandaag was het om 6.30 uur al vroeg dag. Na een stevig ontbijt ben ik met het zonnetje vertrokken. Hoewel het fris was kleurde het zonnelicht de groene bergen fantastisch mooi. Ik heb vaak halt gehouden om foto's te maken en al dat moois te bewonderen.Ik zei bij mezelf:''Wat ben je toch een gelukkig man dat je dat mag meemaken''. Die stilte,al dat moois. Waw!!! Veel heb ik te danken aan mijn lieve schat, Maria die mij altijd steunt.Bij Sezthal heb ik de Ennstalradweg verlaten en verder gefietst via de Rastlandradweg. Men klimt hiermee over de gemakkelijke Schoberpass van 849 meter.Het deel tussen Selzthal en Sankt Michael, tot waar de Rastlandradweg loopt, is een verbindingsdal tussen het dal van de Enns en dat van de Mur. Het dal van de Rastlandradweg is breder dan dat van de Enns. Het lijkt weinig op een beklimming van een echte bergpas.Het is vooral boerenland omsloten door twee bergruggen. Niet onaardig, maar niet zo indrukwekkend na het dal van de Enns. Toch viel het tweede deel van de dag niet mee. Na 40 km kreeg ik een felle wind op kop. Het was trekken en stoempen op en af met wind op kop.De laatste 10 km, viel de wind wat weg en heb ik fijn kunnen uitbollen tot onder de douche. Morgen gaat het naar Wolfsberg. Ben benieuwd naar het weer.
Voila, de zondag zit er weer op en morgen begint weer een nieuwe week,
Vandaag heb ik mijn zwaarste tocht gereden. Toch was dit ook de mooiste van allemaal. Natuurlijk speelt het weer een grote rol. Vanmorgen was het nog mistig en grijs, maar vanaf 10.30 uur kwam de zon erdoor en waren de vergezichten en panorama's ronduit fantastisch. Eerst heb ik de Enns, een prachtig groene rivier,gevolgd net boven het dal op enkele honderden meters tegen de helling. Ik moet toegeven dat ik na 30 km serieus moe was, omdat deze kleine weggetjes voortdurend fel stijgen en dalen.De vergezichten vanop deze hoogten waren betoverend. Ik stuur er enkele foto's van door. Na 30 km ben ik op de andere oever, op de hoofdweg, gaan rijden. Dit ging vlotter omdat de hoogteverschillen niet zo groot zijn.Bij Altenmarkt heb ik een pauze genomen en de fout gemaakt om het dal te verlaten en een kortere weg te nemen. Dit is me zuur opgebroken. De 25 km naar Admont, over de heuvels, waren erg zwaar en ik was uitgeput toen ik om 15.30 in Admont aankwam. Na een half uurtje rust en een lange douche is dit ook weer vergeten.Morgen fiets ik naar St. Michael, 90 km meer naar het zuiden. Zo geraken we er stilletjes aan hé. Het moreel is goed en de conditie kan niet beter. Gelukkig dat ik vele km's als voorbereiding getraind heb.
Reichenau-Gallneukirchen-Mauthausen-Ennes-Steyr was de route van vandaag.Een mooie, vrij moeilijke maar erg afwisselende tocht.Vanmorgen werden mij al onmiddellijk enkele lange,stevige klimmen voorgeschoteld.Ik steeg tot bijna 800 meter hoog en dan 20 km geleidelijk naar beneden door een decor als in de boekjes van Heidi. Afgelegen boerderijen tegen de groene hellingen en prachtige vergezichten.Van Gallneukirchen ging het naar Mauthausen. Het voormalige concentratiekamp ligt vrij hoog op een heuvel en je moet er over een erg steile helling van +15% naartoe.Intussen is de zonnetje gaan schijnen. Het is een erg groot kamp waar meer dan 95000 mannen,vrouwen en kinderen een zinloze dood ingejaagd werden. Ondanks de warmte kreeg het ik, bij het doorlopen van de barakken,folterkamers en crematoria, koud van ontroering en moest ik met tranen in de ogen denken aan al die jonge mensen die hier vermoord zijn.Dit mag nooit meer gebeuren!!! Via het ommuurde Enns ben ik langs de Donau over mooie fietswegen naar Steyr gereden. In een eenvoudig motel heb ik een ruime kamer gevonden.Morgen ga ik nog meer naar het zuiden, naar Admont. Ik heb intussen al 1650 km in de benen.Het schiet goed op hé!!!
Verder nog meer info over Mauthausen,
Tot morgen en slaap wel,
Rik
Mauthausen was het centraal concentratiekamp voor heel Oostenrijk met onder zijn bevoegdheid nog 69 andere kampen.Minstens 95000 stierven er waarvan vooral Polen en Russen.Er verbleven ook veel Spanjaarden opgepakt in Frankrijk op de vlucht voor Franco. Mauthausen en het bijkamp Gusen werden vooral bevolkt door gevangenen voor wie de slogan luidde ''Vernichtung durch arbeit''. Het gevangenisregime was ongemeen hard. Bij de ''Klaagmuur'' werden gevangenen rechtstaand ondervraagt en mishandeld, soms gedurende meer dan zestig uur.Het zogenaamde ''Frambozenplukkerscommando'' joeg de gevangenen door een franbozenveld en schoot ze dan dood wegens ''vluchtpoging''.De ''Dodentrap'' leidde naar de bodem van de steengroeve.Hij bestond uit 189 ongelijke treden. 's Morgens werden de gevangenen naar beneden geranseld. Na een dag koortsachtig werken moest iedereen totaal uitgeput een grote steen naar boven dragen. De gestraften moesten de ganse dag stenen naar boven dragen, wat niet één overleefde.Bij het kamp herinneren indrukwekkende monumenten aan de terreur van de nazi's. In 1970 werd een museum geopend.
De Ballade van Mauthausen. Het werk is in 1965 door componist Mikis Theodorakis geschreven op gedichten van Jacob Kambenelis, die zelf het kamp overleefde.Liesbeth List zingt in ''Liesbeth List zingt Theodorakis'' Mauthausen Liederen. Ze zingt :'' Oh meisjes van Mauthausen,Oh meisjes van Belsen. vertel me toch waar mijn liefste is...'' Zeker eens beluisteren, het is erg ontroerend!!!!!!!!!
Vanmorgen toen ik om 6.30 uur de wekker afzette en naar buiten keek zag een grauwe,grijze lucht. Ik had veel goesting om weer in bed te kruipen en niet te vertrekken.Toch is het een erg boeiende dag geworden.Het is welliswaar koud en donker gebleven tot laat in de namiddag.De voormiddag was erg tof. De route liep langs kleine,ongerepte dorpjes en mooie weilanden en velden.Er zaten wel enkele erg zware klimmen in van meer dan 12%. Ik ontmoette onderweg ook een jong koppel uit Australië, dat op weg was naar Duitsland en België. Het meisje had namelijk 1 jaar in Leuven gestudeerd en sprak nog wat Nederlands.Ik heb Ceské Krumlov bezocht, een oude,mooie stad, waarvan het centrum op de UNESCO-lijst staat. Het is er echter nogal druk. Dit stadje trekt enorm veel toeristen aan. Ik ben via een andere route dan voorzien langs de mooie oevers van de Moldau verder gefietst. Heerlijk die rust,heerlijk die mooie natuur. Via een onooglijk klein fietspad ben ik in Cesky Herslak en Deutsch Hörschlag de Tsjechisch - Oostenrijkse grens overgestoken.In Reichenthal heb ik in een Gasthaus een klein gezellig kamertje gevonden. Ik werd er onmiddellijk door de stamgasten aan de ovale tafel uitgenodigd voor het relaas van mijn fietsreis met enkele halfliters pils. Ze zijn hier enorm vriendelijk. Ik heb mijn nat gewassen fietsjas in de droogkast kunnen steken.Zo is hij morgenvroeg droog. Het eten is prima en de groene,droge witte wijn heerlijk. Morgen fiets ik naar Steyr en hoop Mauthausen ( concentratiekamp) te kunnen bezoeken.
De rit van vandaag is met twee woorden samen te vatten: nat en koud. Toen ik vanmorgen opstond regende het pijpenstelen. Het water dreef door de straten van Tabor. Gelukkig regende het minder hard bij mijn vertrek om 8.30 uur. Ik moest heel voorzichtig laveren door al die plassen en door al dat verkeer.Om 11.30 uur werd het wat droger en ben ik een warm soepje gaan drinken. Ik had het koud en was doornat.In een supermarkt met annex pizzashop ontmoette ik een toffe Portugees die erg blij was nog eens Frans te kunnen spreken.( zie foto ). Om 15.30 ben ik in een Sporthotel beland even buiten het centrum .Ceské Budojovice is een vrij grote stad met ook een mooi historisch centrum.Morgen fiets ik Tsjechië uit en steek de grens met Oostenrijk over.
Nog een toffe en gezellige dag,
Rik
Ceské Budejovice : werd al gesticht in 1265. Destijds was de familie Rosenberg een machtige familie in Zuid-Bohemen, die de macht van de koning ondermijnde. Koningsgezinden stichtten hier een stad als een soort vesting tegen deze familie.Koning Karel IV van Bohemen beloonde de stad hiervoor waardoor de stad een belangrijk handelscentrum werd. In de 16de eeuw werd de Moldau bevaarbaar.Het is nu nog een belangrijke industriestad.Midden in het centrum ligt een groot vierkant plein waarop de Samsonfontein staat uit de baroktijd.
Het was een heksentoer om Praag veilig en via een goede route uit te geraken.Na een goed uur was ik dan toch op weg naar Tabor.Eerst via Kamenice en Tynec, kleine dorpjes en dan via een grotere hoofdweg.Na vele klimmen en vrij zware km's dacht ik Tabor zomaar in te kunnen fietsen.Maar neen. Ze hebben dan maar op 10 km voor Tabor een brug opgebroken en geen omleidingsborden gezet.Dus was dat weer zoeken en omrijden.Het grote probleem is dat ik geen Tsjechisch spreek en bijna niemand een andere taal. Ook zijn de tsjecken erg gesloten, koel en vrij brutaal. Op de weg zijn ze een gevaar. Ze rijden ontzettend hard en onvoorzichtig en negeren elke verkeersregel. Ze begroeten je ook nooit en vallen omver van verbazing als je vriendelijk goedendag zegt.Als fietser moet je steeds op je tellen passen.Gelukkig spreekt de jongere generatie soms wel Engels en ze zijn blij als je hen hier mee feliciteert.Eten en drinken is hier spotgoedkoop.Een pint bier van een halve liter kost hier ongeveer 30 kroon = +- 1,10 euro. Tabor is een aardig stadje met een mooi historisch centrum.Het werd in 1420 gesticht door Jan Zizka en Jan Hus ( Hussieten). Vijf jaar na zijn dood kozen zijn volgelingen de naam Tabor voor de stad, naar de bijbelse berg Tabor in Palestina.De stad heeft een indrukwekkend complex van gangen en kelders. Morgen daal ik af naar het Moldaudal en Ceské Budejovice.Ik ben benieuwd!!!
Opglabbeek - Praag 1280 km in 11 dagen dagen, daar ben ik fier op.De eerste etappe van mijn fietsreis zit erop. Jullie zullen wellicht vragen :'' Hoe is het nu eigenlijk meegevallen?'' Zoals ik gisteren al opmerkte is het weer of het positieve of de spelbreker. De eerste week was prima maar ik moet toegeven dat het na Meiningen alle dagen doorbijten was.De laatste 5 dagen waren erg grijs en koud en dat speelt op je humeur en maakt de tocht moeilijker en zwaarder.Vandaag was het namiddag al veel warmer , tot 22°, en dat belooft voor de komende weken.Voormiddag haalde ik een andere Praagganger in. Jan, een sympathieke Hollander, die pas op pensioen is, is een tijdje meegereden en wij zijn samen en passant nog iets gaan eten.Erg gezellig, twee verwante zielen. Plsen vond ik buiten het centrum geen echte meevaller.Ik ben na 124 km erg laat in Praag aangekomen en ben slechts enkele mooie bruggen gepasseerd. Ik hoop morgen bij het uitrijden van Praag toch nog wat foto's te kunnen maken.Morgen begint de nieuwe etappe naar Venetië met een rit naar Tabor. Ik moet deze nog nog helemaal voorbereiden.
Tot morgen en drink nog maar eentje voor het slapengaan,
Rik
De hoofdpunten:
Langs de Lippe,Weser,Werra,Main en de Berounka fietsen
Marinska Lazné-Klaster Tepla-Konstantinovy-Pisek-Plzen was de etappe van vandaag.Het hoogtepunt was zeker Klaster Tepla. Hoewel de zon regelmatig scheen was het erg koud ( 8° tot 14° ) vooral door de koude noorden wind. Gelukkig had ik hem vaak in de rug. De rit was wel afwisselend over heuvels en dalen, door bossen en kleine dorpen, maar toch erg eenzaam. Je ziet er bijna niemand, de dorpjes lijken wel uitgestorven. Het verschil met Duitsland is erg groot. De wegen zijn vaak erbarmelijk en dan kom je plots toch een nieuwe wegstrook tegen. Morgen probeer grotere wegen te nemen naar Praag. Zo gaat het vlotter en kom ik op tijd aan. Ik heb op het marktplein van Plzen nog Spaans koppel uit Gran Canaria ontmoet. Ze fietsten van Munchen naar ???, Na een week moeten zij terug omdat de vrouw haar pols gebroken heeft. Een erg gezellige babbel gehad. Nog een 120 tal km's en de eerste etappe zit er op. Morgen zal ik een conclusie maken van het eerste deel. Het is raar maar het weer maakt het verschil!!! Dus hopen op beter!!!
Klaster Tepla:
De historie van dit unieke klooster gaat terug tot 1193 en lijkt het symbool voor het hele land.Het werd twaalf keer geplunderd, brandde zes keer af, maakte twee pestepidemieën mee en dreigde zes keer te worden gesloten.In 1950 sloten de communisten de deuren voorgoed , totdat zij zelf in 1990 werden vervangen en het gebouw zijn bestemming terugkreeg.Het is op één na het grootste van het land.Er is nu nog veel gerestaureerd.
'' Moeilijk gaat ook '' was het motto van vandaag. 123 lange en moeilijke km's zijn het geworden. Ben vanmorgen vertrokken bij 10° met een erg koude N wind.Na een 10 tal km heb ik mij volledig omgekleed: lange broek, lange handschoenen, mutsje enz...zo koud was het.De eerste 25 km door het Fichtelgebergte waren steeds op en af met zware klimmen over gevaarlijke grintwegen en asfaltwegen vol gaten.Het was steeds opletten geblazen!!! Een toevallige mountainbiker heeft mij nog op de goede route gezet want ik was die even kwijt. Om 13 uur ben ik de Tsjechische grens overgestoken op een verlaten bospad in de middle of nowhere. Dan ben ik 40 km over verlaten bos- en veldwegen naar Marianske gefietst. Door de hulp van sympathieke Tsjechen ben ik maar 2 maal verkeerd gereden. Ik logeer in een armzalig hostal en heb een kamer zonder douche,tv,internet en toilet. Morgen ga ik een dikke pils drinken in Plzen op uw gezondheid!!!
Om 16 uur ben ik in Bisschofsgrün op 870 meter, het hoogste punt van de etappe naar Praag, aangekomen. Toen ik vanmorgen opstond was het fel mistig, Gelukkig trok die snel op en is het heerlijk,zonnig maar fris lenteweer geworden.Ik had snel de juiste weg vanuit Coburg gevonden en ben langs de Main route via Lichtenfels, Rothwind, Neuenmarkt en door het Fichtelgebergte .naar Bisschofsgrün gefietst. Het was een erg heuvelachtige route en de laatste 15 km's waren serieus bergop.Morgen ga ik de Tsjechische grens over en bezoek Cheb en overnacht in Marianska Lazne.
Geniet nog van een fijne vrijdagavond,
Tot morgen
Lichtenfels is het centrum van de korfhandel
Kulmbach is bekend van zijn Kulmbach bier
Bisschofsgrün is een wintersport gebied maar lijkt mij wat verouderd
Om 15.30 uur ben ik na een rit van 90 km in Coburg aangekomen.Veel valt er over deze etappe niet te vertellen. Het was de ganse dag grijs en koud ( tussen 14 en 19° ) en buiten enkele mooiere trajecten altijd door velden en verlaten dorpen.Via Themar ben ik naar Kloster Vessra gefietst, waar ik het oude klooster op een domein van 6 ha. bezocht heb. Het lijkt op het domein van Bokrijk maar is bijlange niet zo mooi.Na Hildburghausen, een oude Hugenotenstad heb ik de Werra route verlaten en ben overgegaan naar de Werra-Ober Main route. Deze route is nogal heuvelachtig met vele korte, steile klimmetjes. Erg vermoeiend!! Coburg is een verademing. Het is een vrij grote,moderne stad met een groot industrieterrein en een erg mooi antiek centrum met een indrukwekkende Grote Markt en winkelstraten. Op de Grote Markt staat een standbeeld van Albert,'' prinz van Saksen Coburg en Gotha '', waarschijnlijk een van de voorvaders van ons vorstenhuis.Morgen gaat het naar Bisschofsgrün.
Nog een fijne avond,
Rik
PS; Hugenoten is de benaming die in de 16de,17de en 18de eeuw werd gegeven aan de protestanten. Ze waren de Franse aanhangers van Calvijn.In het katholieke Frankrijk kwam het vanaf 1562 tot bloedige godsdienstoorlogen, waarbij door de beide kampen slachtingen werden aangericht. Vooral de Bartholomeusnacht in 1572 kostte vele duizenden hugenoten het leven.Ondanks de godsdienstvrijheid , uitgevaardigd door Hendrik IV, vluchtten vele hugenoten het land uit. De meeste belandden in Duitsland;
Vanmorgen was het 13° en erg koud op de fiets vooral door de koele oostenwind. Gelukkig is vanaf 11 uur de zon er door gekomen en heb ik tot 17 uur nog in korte mouwen kunnen fietsen.Deze etappe volgde nog wel de Werra maar door een heuvelachtiger parcours.Er waren wel enkele hoogtepunten. Tussen Keiselbach en Tiefenort doemen plots langs de Werra reusachtige afvalbergen wit zout op. Er werd nog tot 1993 in de kalimijn gewerkt en meer dan 100 jaar aan zoutwinning gedaan tot op een diepte van 700 meter. Voorbij Phillipsthal passeerde ik een oude stenen brug, die de linker oever verbind met het stadje Vacha, een oude vesting met erg mooie vakwerkhuizen.. De stenen brug staat nu symbool voor de Duitse eenheid omdat aan de linker oever het voormalige West-Duitsland lag en aan de andere kant van de brug de DDR. De kuurstad Bad Salzungen bezit een mooi gradierhaus. In het jaar 2000 is het eerste Keltenbad geopend, met diverse zoutbaden als moderne therapie.Meinigen is een aantrekkelijke stad met een terrasjesmarkt en een speciale kathedraal. Het verschil tussen Thüringen ( vroegere DDR ) en Hessen zie je vooral in de nog aanwezige oude industrieën, slechtere wegen en weinig handelspanden in de stadjes.Morgen gaat het naar Coburg. Ik ben benieuwd!!! Intussen zit ik al aan 754 km, dat begint al te tellen hé...
Ik ben om 18 uur doornat aangekomen in jawel Wilhelmsglückbrun. De laatste 20 km is het erg hard gaan regenen en kon ik nergens schuilen omdat ik midden in het bos en in de open vlakte fietste.Vanmorgen ben ik na een lekker ontbijt, fit en monter op pad gegaan. Het was rond de Werra erg donker,mistig en grijs. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen.Gelukkig klaarde het na een 20 tal km op en heb ik nog een prachtige tocht gemaakt in de vallei van de Werra. Vooral Allendorf en Eschwege hebben indruk gemaakt.Je vindt er overal van die mooie statige vakwerkhuizen en prachtige kerken en burchten.Morgen fiets ik vooral in Thüringen het voormalige DDR Volgens plan zou ik ook Eisenach hebben aangedaan met zijn beroemde burcht van Wartburg en het Lutherhuis maar door het slechte weer ben ik er niet geraakt.
Dag 4 is een moeilijke maar afwisselende dag geworden. Na 142 km en 8 uur fietsen ben ik in Hann. Munchen aangekomen.Het was vanmorgen al vrij warm maar toch nog aangenaam fietsweer. Vanaf Paderborn fietste ik langs de Altenau over een rug naar de Diemel in Sauerland en passeerde het beroemde Warburg, in het Thüringerland met zijn fameuze burcht. Dan langs de Diemel tot aan de Wezer naar Hannoversch Münden ( in Neder Saksen ). Ook passeerde ik Etteln, Husen, Scherfede, Liebenau, Trendelburg ,Oberweser en Hemeln.Na Husen ben ik verkeerd gereden en heb heel wat tijd verloren.Morgen begin ik aan de Werra route die kronkelt door het grensgebied van de voormalige twee Duitslanden.
Is het bij U ook zo warm geweest? Hier liepen de temperaturen in de namiddag op tot 35°. Ik ben enkele keren gestopt om bij te tanken.Van Werne naar Paderborn was eigenlijk een ingewikkelde maar mooie tocht. Ingewikkeld omdat de aanwijzingen ontbraken, mooi om de prachtige afwisselende natuur. Vanuit Hamm was er een prachtig jaagpad naar Lippborg en na Lippstadt fietste ik langs het feeërieke Bokerkanaal. Ook fietste ik door Herzfeld en Kesseler die beiden, buiten nog 38 andere gemeenten, de Varusslag van 9 na Chr. claimen. Ik ben ook Delbruck binnengereden en heb een speciale foto laten nemen aan het gemeentebord. Het Schloss van Neuhaus is echt overweldigend en zeker een bezoek waard. Je kon er vandaag zomaar binnenwandelen- en fietsen. Na 110 km was er het beste vanaf en heb ik genoten van een heerlijke douche.
Geniet nog van deze zwoele zondagavond en tot morgen,
Rik
Het verhaal van de Varusslag in 9 na Chr.:
Ten tijde van de Romeinse expansie was het de bedoeling om ook het gebied tussen Rijn en Elbe onder Romeinse heerschappij te brengen. Uitgaand van het huidige Xanten richtten de Romeinen 2000 jaar geleden talrijke versterkte legerplaatsen op langs de Lippe. Ook trokken destijds drie Romeinse legioenen stroomopwaarts van de Lippe tot aan het Teutoburger Wald, om daar uiteindelijk een vernietigende nederlaag te moeten lijden tijdens de legendarische Varusslag. Maar liefst 20000 Romeinse soldaten werden door een Germaanse list in de pan gehakt.Ze werden in een hinderlaag gelokt door Germaanse opstandelingen onder aanvoering van Arminius, hoofdman van de Cherusken. Arminius maakten voor de slag nog deel uit van de Romeinse hulptroepen en had een belangrijk aandeel in het bepalen van de marsorde van het Romeinse leger.In het dichte woud hadden de legionairs te weinig bewegingsruimte om hun gevechtstechnieken toe te passen.De Romeinse aanvoerder Varus pleegde zelfmoord toen de ondergang van zijn troepen onafwendbaar leek. 25000 mannen,vrouwen en kinderen werden afgeslacht. Die nederlaag betekende het einde van de expansie van het Romeinse rijk en de Rijn werd als noordgrens vastgelegd. De veldslag bleef jarenlang een mysterie. Het lijkt erop dat de Britse amateurarcheoloog Tony Clunn het raadsel heeft opgelost. In Kalkriese ten noorden van Osnabrück heeft hij met zijn metaaldetector talrijke Romeinse munten,wapens, munitie en gespen gevonden.Hij gelooft dat het Romeinse leger dagenlang werd opgejaagd en aangevallen door de Germaanse opstandelingen.
