Vandaag was het om 6.30 uur al vroeg dag. Na een stevig ontbijt ben ik met het zonnetje vertrokken. Hoewel het fris was kleurde het zonnelicht de groene bergen fantastisch mooi. Ik heb vaak halt gehouden om foto's te maken en al dat moois te bewonderen.Ik zei bij mezelf:''Wat ben je toch een gelukkig man dat je dat mag meemaken''. Die stilte,al dat moois. Waw!!! Veel heb ik te danken aan mijn lieve schat, Maria die mij altijd steunt.Bij Sezthal heb ik de Ennstalradweg verlaten en verder gefietst via de Rastlandradweg. Men klimt hiermee over de gemakkelijke Schoberpass van 849 meter.Het deel tussen Selzthal en Sankt Michael, tot waar de Rastlandradweg loopt, is een verbindingsdal tussen het dal van de Enns en dat van de Mur. Het dal van de Rastlandradweg is breder dan dat van de Enns. Het lijkt weinig op een beklimming van een echte bergpas.Het is vooral boerenland omsloten door twee bergruggen. Niet onaardig, maar niet zo indrukwekkend na het dal van de Enns. Toch viel het tweede deel van de dag niet mee. Na 40 km kreeg ik een felle wind op kop. Het was trekken en stoempen op en af met wind op kop.De laatste 10 km, viel de wind wat weg en heb ik fijn kunnen uitbollen tot onder de douche. Morgen gaat het naar Wolfsberg. Ben benieuwd naar het weer.
Voila, de zondag zit er weer op en morgen begint weer een nieuwe week,
Vandaag heb ik mijn zwaarste tocht gereden. Toch was dit ook de mooiste van allemaal. Natuurlijk speelt het weer een grote rol. Vanmorgen was het nog mistig en grijs, maar vanaf 10.30 uur kwam de zon erdoor en waren de vergezichten en panorama's ronduit fantastisch. Eerst heb ik de Enns, een prachtig groene rivier,gevolgd net boven het dal op enkele honderden meters tegen de helling. Ik moet toegeven dat ik na 30 km serieus moe was, omdat deze kleine weggetjes voortdurend fel stijgen en dalen.De vergezichten vanop deze hoogten waren betoverend. Ik stuur er enkele foto's van door. Na 30 km ben ik op de andere oever, op de hoofdweg, gaan rijden. Dit ging vlotter omdat de hoogteverschillen niet zo groot zijn.Bij Altenmarkt heb ik een pauze genomen en de fout gemaakt om het dal te verlaten en een kortere weg te nemen. Dit is me zuur opgebroken. De 25 km naar Admont, over de heuvels, waren erg zwaar en ik was uitgeput toen ik om 15.30 in Admont aankwam. Na een half uurtje rust en een lange douche is dit ook weer vergeten.Morgen fiets ik naar St. Michael, 90 km meer naar het zuiden. Zo geraken we er stilletjes aan hé. Het moreel is goed en de conditie kan niet beter. Gelukkig dat ik vele km's als voorbereiding getraind heb.
Reichenau-Gallneukirchen-Mauthausen-Ennes-Steyr was de route van vandaag.Een mooie, vrij moeilijke maar erg afwisselende tocht.Vanmorgen werden mij al onmiddellijk enkele lange,stevige klimmen voorgeschoteld.Ik steeg tot bijna 800 meter hoog en dan 20 km geleidelijk naar beneden door een decor als in de boekjes van Heidi. Afgelegen boerderijen tegen de groene hellingen en prachtige vergezichten.Van Gallneukirchen ging het naar Mauthausen. Het voormalige concentratiekamp ligt vrij hoog op een heuvel en je moet er over een erg steile helling van +15% naartoe.Intussen is de zonnetje gaan schijnen. Het is een erg groot kamp waar meer dan 95000 mannen,vrouwen en kinderen een zinloze dood ingejaagd werden. Ondanks de warmte kreeg het ik, bij het doorlopen van de barakken,folterkamers en crematoria, koud van ontroering en moest ik met tranen in de ogen denken aan al die jonge mensen die hier vermoord zijn.Dit mag nooit meer gebeuren!!! Via het ommuurde Enns ben ik langs de Donau over mooie fietswegen naar Steyr gereden. In een eenvoudig motel heb ik een ruime kamer gevonden.Morgen ga ik nog meer naar het zuiden, naar Admont. Ik heb intussen al 1650 km in de benen.Het schiet goed op hé!!!
Verder nog meer info over Mauthausen,
Tot morgen en slaap wel,
Rik
Mauthausen was het centraal concentratiekamp voor heel Oostenrijk met onder zijn bevoegdheid nog 69 andere kampen.Minstens 95000 stierven er waarvan vooral Polen en Russen.Er verbleven ook veel Spanjaarden opgepakt in Frankrijk op de vlucht voor Franco. Mauthausen en het bijkamp Gusen werden vooral bevolkt door gevangenen voor wie de slogan luidde ''Vernichtung durch arbeit''. Het gevangenisregime was ongemeen hard. Bij de ''Klaagmuur'' werden gevangenen rechtstaand ondervraagt en mishandeld, soms gedurende meer dan zestig uur.Het zogenaamde ''Frambozenplukkerscommando'' joeg de gevangenen door een franbozenveld en schoot ze dan dood wegens ''vluchtpoging''.De ''Dodentrap'' leidde naar de bodem van de steengroeve.Hij bestond uit 189 ongelijke treden. 's Morgens werden de gevangenen naar beneden geranseld. Na een dag koortsachtig werken moest iedereen totaal uitgeput een grote steen naar boven dragen. De gestraften moesten de ganse dag stenen naar boven dragen, wat niet één overleefde.Bij het kamp herinneren indrukwekkende monumenten aan de terreur van de nazi's. In 1970 werd een museum geopend.
De Ballade van Mauthausen. Het werk is in 1965 door componist Mikis Theodorakis geschreven op gedichten van Jacob Kambenelis, die zelf het kamp overleefde.Liesbeth List zingt in ''Liesbeth List zingt Theodorakis'' Mauthausen Liederen. Ze zingt :'' Oh meisjes van Mauthausen,Oh meisjes van Belsen. vertel me toch waar mijn liefste is...'' Zeker eens beluisteren, het is erg ontroerend!!!!!!!!!
Vanmorgen toen ik om 6.30 uur de wekker afzette en naar buiten keek zag een grauwe,grijze lucht. Ik had veel goesting om weer in bed te kruipen en niet te vertrekken.Toch is het een erg boeiende dag geworden.Het is welliswaar koud en donker gebleven tot laat in de namiddag.De voormiddag was erg tof. De route liep langs kleine,ongerepte dorpjes en mooie weilanden en velden.Er zaten wel enkele erg zware klimmen in van meer dan 12%. Ik ontmoette onderweg ook een jong koppel uit Australië, dat op weg was naar Duitsland en België. Het meisje had namelijk 1 jaar in Leuven gestudeerd en sprak nog wat Nederlands.Ik heb Ceské Krumlov bezocht, een oude,mooie stad, waarvan het centrum op de UNESCO-lijst staat. Het is er echter nogal druk. Dit stadje trekt enorm veel toeristen aan. Ik ben via een andere route dan voorzien langs de mooie oevers van de Moldau verder gefietst. Heerlijk die rust,heerlijk die mooie natuur. Via een onooglijk klein fietspad ben ik in Cesky Herslak en Deutsch Hörschlag de Tsjechisch - Oostenrijkse grens overgestoken.In Reichenthal heb ik in een Gasthaus een klein gezellig kamertje gevonden. Ik werd er onmiddellijk door de stamgasten aan de ovale tafel uitgenodigd voor het relaas van mijn fietsreis met enkele halfliters pils. Ze zijn hier enorm vriendelijk. Ik heb mijn nat gewassen fietsjas in de droogkast kunnen steken.Zo is hij morgenvroeg droog. Het eten is prima en de groene,droge witte wijn heerlijk. Morgen fiets ik naar Steyr en hoop Mauthausen ( concentratiekamp) te kunnen bezoeken.
De rit van vandaag is met twee woorden samen te vatten: nat en koud. Toen ik vanmorgen opstond regende het pijpenstelen. Het water dreef door de straten van Tabor. Gelukkig regende het minder hard bij mijn vertrek om 8.30 uur. Ik moest heel voorzichtig laveren door al die plassen en door al dat verkeer.Om 11.30 uur werd het wat droger en ben ik een warm soepje gaan drinken. Ik had het koud en was doornat.In een supermarkt met annex pizzashop ontmoette ik een toffe Portugees die erg blij was nog eens Frans te kunnen spreken.( zie foto ). Om 15.30 ben ik in een Sporthotel beland even buiten het centrum .Ceské Budojovice is een vrij grote stad met ook een mooi historisch centrum.Morgen fiets ik Tsjechië uit en steek de grens met Oostenrijk over.
Nog een toffe en gezellige dag,
Rik
Ceské Budejovice : werd al gesticht in 1265. Destijds was de familie Rosenberg een machtige familie in Zuid-Bohemen, die de macht van de koning ondermijnde. Koningsgezinden stichtten hier een stad als een soort vesting tegen deze familie.Koning Karel IV van Bohemen beloonde de stad hiervoor waardoor de stad een belangrijk handelscentrum werd. In de 16de eeuw werd de Moldau bevaarbaar.Het is nu nog een belangrijke industriestad.Midden in het centrum ligt een groot vierkant plein waarop de Samsonfontein staat uit de baroktijd.
Het was een heksentoer om Praag veilig en via een goede route uit te geraken.Na een goed uur was ik dan toch op weg naar Tabor.Eerst via Kamenice en Tynec, kleine dorpjes en dan via een grotere hoofdweg.Na vele klimmen en vrij zware km's dacht ik Tabor zomaar in te kunnen fietsen.Maar neen. Ze hebben dan maar op 10 km voor Tabor een brug opgebroken en geen omleidingsborden gezet.Dus was dat weer zoeken en omrijden.Het grote probleem is dat ik geen Tsjechisch spreek en bijna niemand een andere taal. Ook zijn de tsjecken erg gesloten, koel en vrij brutaal. Op de weg zijn ze een gevaar. Ze rijden ontzettend hard en onvoorzichtig en negeren elke verkeersregel. Ze begroeten je ook nooit en vallen omver van verbazing als je vriendelijk goedendag zegt.Als fietser moet je steeds op je tellen passen.Gelukkig spreekt de jongere generatie soms wel Engels en ze zijn blij als je hen hier mee feliciteert.Eten en drinken is hier spotgoedkoop.Een pint bier van een halve liter kost hier ongeveer 30 kroon = +- 1,10 euro. Tabor is een aardig stadje met een mooi historisch centrum.Het werd in 1420 gesticht door Jan Zizka en Jan Hus ( Hussieten). Vijf jaar na zijn dood kozen zijn volgelingen de naam Tabor voor de stad, naar de bijbelse berg Tabor in Palestina.De stad heeft een indrukwekkend complex van gangen en kelders. Morgen daal ik af naar het Moldaudal en Ceské Budejovice.Ik ben benieuwd!!!
Opglabbeek - Praag 1280 km in 11 dagen dagen, daar ben ik fier op.De eerste etappe van mijn fietsreis zit erop. Jullie zullen wellicht vragen :'' Hoe is het nu eigenlijk meegevallen?'' Zoals ik gisteren al opmerkte is het weer of het positieve of de spelbreker. De eerste week was prima maar ik moet toegeven dat het na Meiningen alle dagen doorbijten was.De laatste 5 dagen waren erg grijs en koud en dat speelt op je humeur en maakt de tocht moeilijker en zwaarder.Vandaag was het namiddag al veel warmer , tot 22°, en dat belooft voor de komende weken.Voormiddag haalde ik een andere Praagganger in. Jan, een sympathieke Hollander, die pas op pensioen is, is een tijdje meegereden en wij zijn samen en passant nog iets gaan eten.Erg gezellig, twee verwante zielen. Plsen vond ik buiten het centrum geen echte meevaller.Ik ben na 124 km erg laat in Praag aangekomen en ben slechts enkele mooie bruggen gepasseerd. Ik hoop morgen bij het uitrijden van Praag toch nog wat foto's te kunnen maken.Morgen begint de nieuwe etappe naar Venetië met een rit naar Tabor. Ik moet deze nog nog helemaal voorbereiden.
Tot morgen en drink nog maar eentje voor het slapengaan,
Rik
De hoofdpunten:
Langs de Lippe,Weser,Werra,Main en de Berounka fietsen
