Vandaag is de dag van de grote cultuurschock. Wij hadden al redelijk wat gezien met betrekking tot de levensomstandigheden van de doorsnee Vietnamees, doch wat we vandaag voorgeschoteld kregen overtrof alles. Het was al redelijk fris om niet te zeggen koud in Sapa, doch toen wij deze morgen onze neus buiten staken regende het lichtjes en had het ook wat gesneeuwd. Onze lokale gids was in alle staten want hij had in jaren geen sneeuw meer gezien.
Zowel in de voor- als de namiddag staat een wandeling op het programma die ons brengt tot in kleine dorpjes van traditionele bergstammen. Zij leven zonder verwarming en lopen meestal op teenslippers of blote voeten. Wat ze juist eten is nog steeds een raadsel maar in ieder geval geen spek voor onze bek. Naar het schijnt eten ze werkelijk alles op wat maar enigszins mogelijk is. De meesten zijn vuil en vies en hebben in weken waarschijnlijk geen water laat staan zeep gezien. Ze doen alles op de grond en hebben blijkbaar geen last van de kou, wat van ons niet kan gezegd worden. Overal trachten ze hun koopwaar aan de man te brengen. Zo zagen wij zelfs een plaatselijke beenhouwer die zijn vlees poogde te verkopen gewoon langs de weg tussen de gracht en de tarmac op de grond.
Na wat te zijn bekomen en nogmaals tot het besef gekomen zijn dat wij het in ons landje toch zo goed hebben, worden we tegen de avond terug naar het station van Loa Cai gebracht waar de nachttrein ons staat op te wachten om ons opnieuw naar Hanoi te sporen. We gaan aan boord om 20.00 uur en hopen van een goeie nachtrust te mogen genieten om fris en uitgerust de laatste etappe van onze reis aan te vatten.
