De verplaatsing met de nachttrein is een ervaring op zich. Omstreeks 21.30 uur gaan wij aan boord om stipt te vertrekken om 21.50 uur. Achteraan het treinstel hangen een paar "luxewagons" van het "Victoriahotel" met een restauratiewagen, waar enkel iets kan gedronken worden. De slaapvertrekken zijn per 4 personen, 2 onder en 2 boven. De ruimte is redelijk krap zeker voor iemand van 1,88 m. Na een slaapmutsje gedronken te hebben in de restauratiewagen iedereen zijn bakje in en proberen de slaap te vatten. Uiteindelijk valt het nog mee, doch over één zaak zijn we het nu reeds roerend eens: de plannen om ooit eens de "Transsiberie Express" te nemen van Moskou tot Vladiwostok worden nu definitief opgeborgen en behoren tot het verre verleden.
Om 06.30 uur komen we aan in Loa Cai. Eerst wordt ons in de restauratiewagen nog koffie met een croissant geserveerd om vervolgens het busje in te stappen dat ons naar het "Victoriahotel brengt. Een tocht door de bergen die volledig in de mist zitten. Het is er koud en kil, niet abnormaal naar het schijnt voor de tijd van het jaar. In het hotel krijgen wij een stevig ontbijt en doen wij een truitje meer aan. Voor de rest van de voormiddag staat een wandeling op het programma door traditionele bergdorpjes, waar wij kennis maken met het leven van de plaatselijke bergstammen. Er leven hier twee stammen "de black H'Mong" en de "de red Dzao". Naar het schijnt spreken zij elk hun eigen taal en begrijpen ze elkaar zelfs niet (een beetje zoals de Vlamingen en de Walen denk ik). Wat zij wel gemeen hebben is de energie om hun plaatselijke waar aan de toeristen aan de man te brengen. Ze staan in grote groepen de toeristebussen op te wachten om hen dan aan deze vast te klampen om ook maar iets te kunnen verkopen. De wandeling is mooi doch de panoramische uitzichten van Sapa en omgeving zijn echter miniem gevolg van het mistige weer. In de namiddag staan nog een plaatselijke waterval op het programme en wat rondkuieren in de straatjes van Sapa.
