Eigenlijk gingen we begin oktober vertrekken maar, zoals nog eens dikwijls gebeurt, kwam er weer vanalles tussen ... nog een paar werkskes afwerken die waren blijven liggen, tandarts, regen en geen goesting om te gaan rijden, en als het nu toch al later is dan kunnen we ook nog een paar verjaardagen meepikken.... Uiteindelijk vertrokken we de 15e rond de middag na eerst nog een vat was open te hangen, langs de brillenwinkel, de tandarts en de CM ...(en zeggen dat wij op rust zijn en dus "zogezegd" alle tijd van de wereld hebben) We vertrekken met somber weer maar na Namen komt het zonneke erdoor en wordt het aangenaam rijden langs de Maas. We willen vandaag niet ver rijden en hebben dus de tijd om op een parkingske in 't zonneke te stoppen voor een uitgebreide koffieklets. In Monthermé (FR) aan de Maas is de parking modderig en we rijden naar de grote P in 't centrum waar we ons tussen een Nederlander en een Fransman plaatsen. Aan de leuke babbel wordt vlug een einde gemaakt door de regen. We liggen vroeg in bed.
Donderdag 16 oktober De eerste nacht in de kampeerauto is meestal niet mijn beste .. weer wat wennen ... vooral aan de regendruppels op de luiken. 't Ventje heeft daar allemaal geen hinder van. Als we rond 8u wakker worden is 't buiten grauw en miezerig.... we draaien ons nog eens om en 't wordt dik 9u als we van onder de dons komen. Ons Kaya staat al te kwispelen aan de deur en 't ventje mag dus zijn regenjas aantrekken ... (thuis doet hij gewoon de tuindeur open ...) We rijden een kleine 4u tot Joinville. Gebruiken voor de eerste keer ons Tomtommeke die goed zijn werk doet en ons eens een andere route leert kennen . Zal wel moeten oppassen in 't zuiden om niet steeds de kortste route in te voeren want ... hij houdt van de kleine straatjes in de dorpjes ... We staan met zicht op de aanlegsteiger van de Marne en sluiten aan op de electriciteitspaal. Het blijft miezeren en we maken er een namiddagske lezen en naaien van. Als het wat uitklaart kan de deur open, de hond aan de lijn voor een stapke, kennismaken met de nieuwe buren. Het verlof gevoel is er ... 's Avonds een Yatske en weer vroeg onder de dons.
Vrijdag 17 oktober Allebei heel goed geslapen en, 't regent niet meer. De bakker komt langs op de parking en 't is weer wat feest met een lekkere verse croissant en baguette. 'k Zal moeten opletten voor de calorietjes. We moeten nog fatsoenlijk leren werken met tomtom en 't duurt even voor we de voor ons meest geschikte route ingevoerd hebben. Af en toe wil ons Filomène ons wel op het verkeerde pad zetten maar ik ben op mijn qui vive en ze heeft ons niet liggen. Het is mistig als we vertrekken maar die trekt vlug op en 't zonneke komt er door. Aangenaam rijden langs zo goed als verlaten banen. Aan het rond punt in Gray hoor ik iets slepen aan de wielen. We zitten nabij een groot commercieel centrum en beslissen er toch maar eens te laten naar kijken. En ja, we zijn in Frankrijk: de eerste garage verwijst ons gewoon door naar een andere zonder reden, de tweede heeft de eerste dagen geen tijd maar bij de derde, een kleine garage willen ze ons onmiddellijk na de middagpauze helpen. We hebben er rechttegenover een zalig plekske in de zon - ons Kaya heeft een gazonneke en wij kunnen met open deur eten en siësten.. We worden heel vlot en vriendelijk geholpen. De remzolen waren volledig op (bij de garage thuis eens een hartelijk woordje gaan plaatsen) Zo content hier van de service dat ik er een paar Kasteelbiertjes heb achtergelaten ... In Villard les Dombes staan veel kampeerauto's. We maken er kennis met mensen uit de Savoie die een buitenverblijf hebben boven Cassis. ze geven ons het adres en maken er een tekening bij (was wel degelijk nodig) en we mogen er gaan verblijven en aansluiten op water en electriciteit. Wat een luxe aanbod. Zij vertrekken nu nog nog naar visvijvers met Koi's in de omgeving ... De avond is vochtig en kil en we zetten de verwarming aan... (dus toch nog droge chauffagelucht...) Een gezellige avond onder ons beidjes en vroeg naar bed.
Zaterdag 18 oktober Vroeg wakker. Het is frisjes en we zetten even de verwarming op voor we vanonder de dons komen. Uiteindelijk wordt het nog een mooie zonnige dag. Lezen, naaien, schrijven, Tomtom wat verder verkennen, wat luieren buiten en af en toe een stapke doen. De dag was zo voorbij. 's Avonds genoten van mijn 3e overwinning bij 't Yatsen. Geluk bij 't spel voorwaar...
Zondag 19 oktober Mooi weer en we zijn vroeg de baan op na eerst de nodige werkjes aan het servicepunt. Tomtom voert ons langs een nieuwe weg rond Lyon, mooi en heel rustig (zondag hé) In Vienne dwars door de stad langs redelijk smalle en steile straatjes. Het viel uiteindelijk nog goed mee al dachten we eerst oeioei waar raken we nu in verzeild. 's Middags in Hauterives. In 't centrum proberen te telefoneren maar, niemand thuis .... We zoeken ons een mooi plaatsje op de parking (een 6 tal andere campers) met de zon binnen. Rustig genieten en wandelen
Maandag 20 oktober 't is hier heerlijk en we blijven er nog een dagske van genieten In de late namiddag noopt een frisse bries ons rond 17u de stoelen in te laden... 't Was een heerlijke dag
Dinsdag 21 oktober Het is overtrokken en we gaan dus wat verder richting zuiden. Eerst nog even naar de markt (stelt niet veel voor maar 't ventje vindt er toch zijn gading kaas en een lekkere boerenbaguette) Het is en blijft voor ons steeds een mooie route naar Crest. We gaan er even op de CCparking kijken maar vinden het niks voor ons: druk en vuil. Ik opteer voor Charols maar 't ventje wil graag nog eens langs Die een klein Provençaals wijndorpje (Clairette de Die voor de kenners) Het heeft hier blijkbaar goed geregend en we houden het op de geasfalteerde parking om toch niet teveel modderpootjes te moeten vegen.
Woensdag 22 oktober Markt in Die waar we een voorraad tomaten en wijn inslaan. 't Ventje gaat zich informeren over de Col de la Chaudière die we al dikwijls hebben laten links liggen maar die hij graag eens zou doen. Blijkbaar zeer goed te doen. Als we vertrekken miezert het. Ik heb het er niet zo op om dan een smalle bergpas te doen maar de wederhelft wil het er graag op wagen. Al is er maar één baan toch Filomène aan de praat gezet .... jawadde boven op de berg wil ze ons absoluut de GR opsturen, wat verder uitdrukkelijk rechts aanhouden al is de baan juist zo breed als de wagen. Vermoedelijk stoor ik er mij wat aan omdat ikzelf een fervente kaartlezer ben (mag toch af en toe een pluim op eigen hoed steken) Van hier naar Charols rijden zou wat omweg zijn dus verkiezen we Montbrison in de Provene. (Dat zelfs niet terug te vinden is bij Tomtom) De wind waait hier fel en 't is wat wikken en wegen om te parkeren vooral omdat we willen aanpikken aan de electriciteitszuil. Maar 't is vooral kiezen tussen wind op de deur of wind vanachter ....en geen van beiden is goed. Wind op de deur geeft steeds problemen bij 't openen en wiegen 's nachts, dus opteren we voor wind vanachter en alle kieren van de achterdeur en de dakluiken dichten. Zelfs langs de verluchting van de koelkast komt tocht biinnen. Gelukkig heb ik een goede voorraad dweilen, handdoeken, enz. en na even zijn we goed ingeduffeld. De belg die we in Hauterives ontmoetten staat hier ook met zijn camperke en heeft problemen met zijn batterijen. Hij komt zich naast ons plaatsen zodat we hem met onze reservekabel uit de nood kunnen helpen en toch ook nog tegelijkertijd mijn scooterke kunnen opladen.
Donderdag 23 oktober De ganse nacht felle wind met harde rukwinden en wat regen. Het duurde een tijdje voor we ingeslapen waren met al dat onstuimig gedoe. 's Morgens de wind iets minder en droog. We trachten toch naar wat beter weer en vertrekken zo vlug als we kunnen. En te gek, een paar km voorbij Montbrison is er zo goed als geen wind meer. In Vaison La Romaine even de tijd genomen om de dorst van ons autootje te lessen en wat voorraad in te slaan in de Intermarché (wat verderop ook nog een Super U) Het is zalig rijden met 't zonneke op onze borstkas. Onze knoken worden goed opgewarmd. In Malaucene vinden we dat we genoeg gereden hebben voor vandaag. Op de P aan de gendarmerie staan slechts een paar kampeerauto's (in 't fietsseizoen is het hier niet te doen - dan vertrekken ze vanhier met de fiets voor de Mont Ventoux) . We plaatsen ons op 't hoekske zo heeft de Kaya ruimte om in 't gras te liggen en we hebben de zon in de auto. 't Ventje gaat op zoek naar een stekker maar vindt er geen die past maar, komt wel terug met wat lekkers ... Voor wie het interesseert : het oude sanistation is vervangen door gratis water en dump installatie
Vrijdag 24 oktober Mooi weer en we genieten. Verder zuidwaarts. We zetten ons Tomtommeke nog eens aan, kwestie van er aan gewoon te worden. De snelste weg loopt blijkbaar door 't centrum van Cavaillon en daar moeten we even het hoofd schudden als we in 't centrum, via een brede baan, plots op een zeer raar kruispunt (half rondpunt) komen en een stuk tegenverkeer aan de rechterkant hebben (stukje Engeland in Frankrijk) Ook in Carpentras krijgen we een voor ons onbekende sightseeïng en geven ons over aan haar instructies met in het achterhoofd de volgende keer toch maar onze gewone route te nemen. Bij 't verlaten van de stad richting Pelissanne is het wegdek heel slecht, heel ongewoon in Frankrijk waar de banen doorgaans in uitstekende conditie zijn. On madame Tomtom brengt ons feilloos op de camperplek. 't Is wel effe schrikken, zo laat op 't jaar nog zoveel volk. Vermoedelijk gaat het hier niet lang meer duren want er wordt nogal nonchalant omgesprongen met de parkeerruimte. Verschillende campers nemen zonder gêne zomaar 3 P plaatsen in zodat er weinig plaats rest voor de bezoekers aan stad en sportvelden. Ze hebben de inrit van de parking al heel smal gemaakt en voor de grote motorhomes is het echt mm werk. Aan de dump zelf is de electriciteitspaal kapot en afgesloten. Waar we hier vroeger heel graag een paar dagen bleven hangen kan het ons nu weinig inspireren. 't Ventje gaat naar 't centrum, dat vlakbij is, om wat voorraad in te doen. Ons Kaya heeft het druk met de alom aanwezige katten en ik verdiep me in het oplossen van een paar moorden. We liggen vroeg in ons beddeke en 't boek is zo spannend dat het half nacht is voor ik 't licht uit doe. 's Nachts komen een paar moto's, we vermoeden heel bewust, lawaai maken. Ze rijden met veel lawaai over de parking rakelings langs de motorhomes - gelukkig staan wij achteraan in 't hoekske.
Zaterdag 25 oktober Wakker geworden met 't zonneke - genoten van een lekkere, nog half warme baguette ( zo lekker maar oh zo slecht voor de maag ) We rijden langs een heel mooie en rustige route, tussen de wijngaarden, naar Greaulx, een ritje van een goed uur. Aan het mijnmuseum zijn voorzieningen voor campers - niet al te netjes - maar de parking is prima en zeer rustig. 's Zondags zijn er in de namiddag gegidste toeren door lokale mijnwerkers. Niks voor mij zoiets. Wij genieten in onze luie zetel van 't zonneke. 't Ventje en Kaya gaan nog een stapke doen maar zijn vlug terug. De benen spelen hem parten en het is hier bergop en bergaf. Een smsje van onze vrienden met de vraag hoe 't is en waar we zijn...
Zondag 26 oktober Nog een dagske blijven staan of verder rijden??? De wandelmogelijkheden zijn voor 't ventje en voor mijn scooter beperkt en we beslissen dan maar rustig verder te rijden. Onderweg vernemen we dat het aan de kust zeer druk is door "une course" van Cassis naar Cannes. Zullen we dan toch maar gebruik maken van het aanbod om te verblijven op het terrein van "het buitenverblijf" in Ceyreste? Onderweg maken we een ommetje om eens te gaan kijken in Gemenos of men de camperplek al heeft verhuisd .. daar spreekt men al een paar jaar van. Waar ze nu is, is het in 't centrum van 't dorp, heel klein en smal maar wel met gratis water, dump en electriciteit. Tot onze ontgoocheling is ze nog steeds op dezelfde plek en is het er nog even druk op de parking. Nog even gaan kijken in Cuges Les Pins De camperplek ligt achter het dorp, voorbij speel- en sportpleinen en een camping. Te bereiken via een smalle en steil weg. Ze is aangelegd in terrassen en men vraagt 3,50per nacht - geen electr. Maar .. onder de bomen en dat vinden wij in deze periode niet zo interessant voor de zonnepanelen. Dus nog even de voet op het gaspedaal en na een kwartiertje bereiken we Ceyreste en is het langs de hoofdbaan zoeken naar het nummer ..Niet dat het terrein langs de baan ligt maar we moeten hier links inslaan, volgen tot voorbij een witte smeedijzeren poort, dan de ingang rechts nemen, voorbij de brievenbussen en ... daar zijn ze olijven aan 't oogsten... een camionnette verspert de weg - even vragen of we wel juist zitten ... blijkt zo te zijn .. ze schudden rap de olijven bij mekaar en we moeten over de netten rijden (stond niet op het planneke dat ze voor ons tekenden hihi) - nog een soort poort/opening in de haag door en we zijn ter plaatse. Amaai, een gekregen paard moogt ge niet in de muil kijken maar we zijn toch wat ontgoocheld. Er is niks vlak en dus is het meten en passen en keggen plaatsen om toch wat recht te staan zodat we niet uit ons bed gaan rollen 's nachts. We vinden de waterkraan en het aansluitpunt op de electriciteit. 't Zonneke schijnt en daar profiteren we van, maar rustig is het alles behalve: het geluid van de grote baan galmt omhoog tegen de bergflank alsof ge er middenin zit. Overal rond staan nog zo'n vakantiehuisjes en blijkbaar wil iedereen met zo'n mooi WE BBQen met de geluidsinstallatie op max. Het is te laat om nu nog verder te rijden zeker daar we in de grote drukte zouden terechtkomen. Het zou zeker niet onze keuze zijn om hier een buitenverblijfje te hebben. Akkoord ge hebt de zon maar rust is toch wat anders. Rond 22u komen er 3 jonge gasten aan die in het huisje verblijven. Even dachten we dat we toch niet juist waren niettegenstaande de goede uitleg maar blijkbaar had de zoon het verhuurt zonder de ouders in te lichten. Nu, zij hadden geen last van ons (stonden er ver genoeg vandaan) en wij niet van hen
Maandag 27 oktober Ik verjaar en het is stralend weer (een goed voorteken?). Ik ben wat verwonderd dat er geen berichtjes zijn maar oei er is hier ook geen ontvangst ontdekken we. Als we terug beneden gesukkeld zijn komen de berichtjes binnen. De kinderen hadden al gebeld en waren verwonderd en ongerust dat ze geen antwoord kregen. Ook een berichtje van onze vrienden . Zij zijn in Crest !!! hoezo??? zijn ze dan ook terug vertrokken. Vlug even proberen te bellen maar ze nemen niet op. We zijn blij hier weer eens langs de kust te komen. 30/35 jaar geleden, toen de kinderen nog klein waren, kwamen we hier minstens 2x per jaar . En of het veranderd is!!!! Grote chichi, druk verkeer en nergens een vrij parkeerplaatsje. We rijden een stukje de route des Crêtes maar 't ventje vraagt zich af wat we hier eigenlijk komen doen. Hadden we het vroeger overschat of hebben we al zoveel gezien dat het ons geen wauuuuuw gevoel meer geeft. We draaien halfweg terug en rijden richting Sanary, waar het al even druk is. Wat niet veranderd is zijn de vissers die hun lading lossen en aan de kraampjes of een kar verkopen. Six Fours les plages. Ondertussen hebben we onze buik vol van al dat verkeer maar we willen toch eens gaan kijken waar de "services" zijn, ge kunt nooit weten dat we ze ooit nodig hebben. Water en dump zijn naast/achter het Office de tourisme en heel smalletjes om in te rijden. Parkeren kan men in de omgeving niet. Wat verder langs de strandboulevard zien we motorhomes staan op en betalende parking tussen de gewone auto's met amper plaats om uit te stappen. Halfweg de baan naar de kaap hebben we het gezien. Toevallig komen we langs de camperplek, een afgesloten domein, 4,5/nacht maar ver van strand en ..grijze kaart afgeven en hoge borgsom betalen (weet niet juist meer hoeveel maar wel dat het belachelijk veel was) Telefoon van Jos. We zullen mekaar vermoedelijk in Lalonde zien maar zij zijn wel nog een paar dagen onderweg. We rijden van verkeerslicht naar verkeerslicht en sukkelen het stadje uit. In Juni hadden Fransen die in La Seyne wonen gezegd dat het buiten het seizoen goed mogelijk was daar te parkeren. We gaan dus eens kijken. In La Mandrière is het heel druk en we missen de camperplek en voelen ons niet geroepen om terug te rijden om te zien waar en hoe ze is. La Seyne, even druk en alle parkings overvol. Vermoedelijk zijn er ergens wel goede plaatsen maar we zijn de drukte zat en beslissen direct door te rijden naar LaLonde Zetten ons Filomène aan 't werk om ons door Toulon te gidsen ( een stad waar we jaren geleden slechte herinneringen aan overhielden) maar die deze keer, buiten 't verkeer gerekend, goed meeviel en fris oogde. Via de autoroute naar Hyères, we doen zelfs de moeite niet meer aan een warenhuis te stoppen, naar LaLonde en zijn gelukkig 's middags ons baguetteke te kunnen verorberen onder een stralend zonneke op ons rustig parkingske. Wat een verademing. De enige verandering voor ons hier: Freddy heeft zijn restaurant en brooddepot gesloten. We gaan ons dus bevoorraden bij de bakker aan de jachthaven. De meeste restaurantjes zijn gesloten tijdens de week "hors saison" en 'k zal het voor mijn verjaardag dus moeten stellen met een Kasteelbiertje en ons zelf gekookte potje.
Dinsdag 28 oktober LaLonde: Wat minder goed weer dan gisteren maar we kunnen buiten zitten, lezen, naaien en gaan wandelen. De Denen zijn hier ook en die hebben ondertussen hun eigen huisje gekocht. 't Ventje gaat zijn babbelke doen bij de vissers en de petanquers We voelen ons goed.
Woensdag 29 oktober In de namiddag begint het te regenen. De temperatuur blijft goed en 't ventje kan tussen de buien zijn stapke doen
Donderdag 30 oktober Deze nacht een serieus onweer, de donderknallen doen de wagen trillen, harde windstoten en water dat met bakken uit de hemel valt. Ons Kaya was enorm onrustig en 'k heb dan maar de halve nacht gelezen. Om 2u30 's nacht zaten we beiden aan 't venster te kijken naar een parking die onderliep, bomen die heen en weer zwiepten. Als het even stopte met regenen zagen we zo het water wegtrekken. De ondergrond is hier ook kurkdroog. Sinds april viel er geen regen meer en iedereen roept hier om water Ik was wel even benauwd geweest dat het water nog meer zou stijgen en we zouden moeten vertrekken. Ik had bij mezelf al zitten zoeken waar we naartoe zouden kunnen rijden als het te hoog kwam en 'k zou het niet direct geweten hebben want alles is hier even vlak . 's Morgens vernemen we dat heel de streek zonder electriciteit zit. Er zijn verschillende blikseminslagen geweest in de nabije omgeving. Het ergste is voorbij maar we horen het af en toe nog rommelen, de wind en regen zijn geminderd. Het wordt dus een dagje cocoonen. 't Ventje moet zich af en toe forceren om de hond uit te laten maar 't zijn maar korte wandelingskes. Een paar vissers laten zich niet ontmoedigen maar hun overtuigingskracht is niet groot genoeg voor mijn wederhelft.
Vrijdag 31 oktober Het is overtrokken maar 't regent niet meer. Half voormiddag komt er zelfs een waterzonneke piepen en 't ventje kan weer zijn stappekens gaan doen. Rond de middag zie ik bekenden over de parking stappen. Jos en Germaine, onze vrienden, zijn aangekomen. Ze hadden Louis in de verte gezien en vermoedden dat we op ons vaste plekske zouden staan. Zij hebben een plaatsje gevonden juist buiten de parking. Wat nieuwsjes uitgewisseld en zij vertrekken voor een wandeling. In de late namiddag nog wat bijpraten. 's Avonds zijn de kansen gekeerd en kan mijn ventje me serieus afdrogen bij 't yatsen. Hij glundert.
Zondag 1 november Allerheiligen Als ik wakker wordt zie ik door de spleetjes dat het zonneke schijnt. Geen tijd te verliezen dus en maar vlug 't beddeke uit. En ik ben niet alleen blijkbaar want de Kaya staat reeds met haar neus tegen de deur om buiten te kunnen. 't Ventje mag dus al heel vroeg een frisse neus gaan halen. Op Allerheiligen koffie zetten en pannenkoeken bakken met de deur wagewijd hopen, 't is super de luxe .. Veel volk op wandel vandaag al staat er toch een fris windje. Ik ben vlug terug want op mijn scooter is het toch nogal koud, de rest van mijn huishouden doet er nog een deel kilometertjes bovenop. Ik installeer me binnen, deuren wagewijd open en 't zonneke schijnt heerlijk binnen (32°C op 't kussen waar mijn benen op liggen, buiten een 22°C uit de wind) Ik begin aan de merklap voor de geboorte van Saartje en heb wel wat rekenwerk om alles naar mijn zin te krijgen zodat de naam mooi in 't midden staat (op het telpatroon hadden ze geen rekening gehouden met de afstand voor een naam groter dan 4 letters....) Als de wandelaars terug zijn installeren ze zich buiten beschut door de camper, 't ventje met een boek en ons Kaya met overzicht over de parking. Jos en Germaine zijn tevoet naar 't centrum geweest en komen ons uitnodigen om 's anderendaags naar de markt te gaan . Voor mij is dat veel te druk en dan moet ik teveel opletten om tegen niemands benen te rijden maar Louis mag met hen meerijden zo kan de auto hier blijven voor mij en ons Kaya (die veel te graag meegaat naar markten met al die lekkere hondengeurtjes) We spreken wel af om morgen mosselen te gaan eten voor mijn verjaardag. Er is veel volk en de meeste restaurantjes zijn open. In de late namiddag begint de wind toe te nemen en tijd dus om ons gezellig in ons huisje te nestelen.
Zondag 02 november Op tijd op zodat 't ventje nog even met de hond kan gaan stappen voor ze naar de markt gaan. De wind is deze nacht serieus toegenomen en neigt naar storm. Na de markt is onze voorraad weer eens aangevuld en Germaine heeft voor mij tapenade van zwarte olijven (Griekse) en pompelmoes meegebracht. Goed ingeduffeld trekken we naar 't haventje. In de Galeon zijn nog plaatsjes vrij vooraan met zicht op de bootjes. Alleen al voor 't uitzicht zou men naar hier komen maar zeker ook om lekker te eten. Met 3 nemen we de complet mosselen en Joske die dat niet zo lust opteert voor biefstuk. 4 menu's aan 11,99 voor aperitief, mosselen/biefstuk met fritjes, salade en sausjes en een dessert. De mosselen zijn gewoon heerlijk en ik kan met een gerust hart dit restaurantje aanraden voor mosselen. De biefstuk was goed maar gewoon (beter op 't hoekske aan de werf) 2 aperitiefjes en een maaltijd overgoten met een paar litertjes wijn en ik voel me wat tipsy. Uiteindelijk betaalden we voor 4p 66 , ge kunt er in Leuven maar van dromen. We sluiten af met een toertje om langs de vaargeul en een koffie bij onze vrienden in de MH Eens thuis verwennen we even de Kaya die deze keer niet mee mocht en daarna: platte rust. Tegen de avond wordt ons Kaya onrustig, voorbode van een onweer? Ja, we worden nog eens getracteerd al is het deze keer een heel klein beetje minder hevig gedonder maar de regen valt weer met bakken.
Maandag 03 november Rond middernacht was het onweer zogoed als over en na dat ik mijn boek dicht deed heb ik geen 5 minuten meer wakker gelegen? Blij dat de wind is gaan liggen en 't zonneke weer schijnt. Deze voormiddag heeft de hele Var nog zonder electriciteit gezeten en op verschillende plaatsen zijn er overstromingen. Hier op de parking staat er geen plaske meer. 't Moet hier wel heel erg droog geweest zijn dat de grond alles zo snel opzuigt als een spons. Voor de rest een rustige dag zonder iets speciaal. Ik krijg wel nog het bezoek van een dame uit Bourg St Andeol waarmee we hier vroeger op de kleine parking stonden. Ze huren nu in 't centrum voor een paar maanden. Blijkbaar is hun stadje mooi opgeknapt en zijn er voorzieningen voor Motorhomes en dat is genoteerd voor de toekomst.
Dinsdag 04 november Onweer en felle regen tekent de dag. 't Ventje moet er een paar x door om naar de bakker te gaan en de hond uit te laten (al is die er niet zo op gezet om door de regen te lopen)
Woensdag 05 november In de voormiddag regen . Het is eigenlijk de eerste keer dat we dat hier meemaken zoveel regendagen op zo'n korte tijd. De inwoners zijn blij dus maken wij er ons ook maar niet teveel drukte om. We hebben leesgerief en handwerk in soorten bij en 't ventje pruts hier en daar wat, maakt zijn visgerij in orde en... amuseert zich met 't maken van een uitgebreide maaltijd met veel fantasie. De dag is eigenlijk nog te vlug voorbijgevlogen. 'k Begin mij zorgen te maken want mijn ventje maakt er de laatste dagen een gewoonte van om mij kansloos te verslagen bij het spel grrrrrrr
Donderdag 6 november Het blijft kwakkelweer. Het regent niet maar 't is overtrokken en de temperatuur is naar 16°C gezakt. Mijn ventje gaat vissen. Jos heeft hem zien zitten aan de geul en vandaar is hij vertrokken nar 't haventje. Ik zie wel als hij terugkomt. Een pan zal ik zeker niet moeten klaarzetten want 'k heb hier nog door niemand iets groter dan een sprot zien bovenhalen, maar ja, vissen is vissen hé. Hij heeft ook maar een klein hengeltje mee en geen echt visaas (schijnt hier heel duur te zijn maar er is ook geen winkel hier in de nabijheid) Ik ruim de zaak wat op en haal een boek van Aspe uit de bak. Had van hem tot hiertoe geen boeken gelezen en 'k moet zeggen dat het meeviel, vlot geschreven en een goed plot. Tussenin plastieken zakjes geknipt om de volgende dagen nog eens te starten met 't haken van een zak. Rond 13u30 is 't ventje terug. Begon me al ongerust te maken maar ja, iedereen kent ons hier ondertussen en als er iets zou gebeurd zijn zouden ze hier vlug aan de deur staan. Blijkbaar kan vissen zo spannend zijn dat men het uur uit 't oog verliest. Het zal dan wel niet het vissen geweest zijn maar de vissersverhalen . Hij weet nu welk aas hij straks of morgen moet meenemen; La Vache Qui Rit om goeie bollekens te kunnen maken voor zijn haak. 's Namiddags een grote onderhoudbeurt voor ons Kaya en ik speel ook haarkapper voor mijn baardmanneke. 's Avonds is het aan de frisse kant . We zetten de verwarming op en voor 't slapengaan ontdek ik dat de binnenbatterijen wel aan de lage kant staan. We hadden deze namiddag ook de batterijen van mijn scooter opgeladen en dat gaat met veel energie lopen. Even de motor stationnair laten lopen en dan is 't weer OK. Ja maar, bij 't starten blijft er iets tikken; het geluid lijkt op dat van het voorgloeisysteem maar het verklikkerslampje brandt niet en 't geluid gaat ook niet weg. Voor alle zekerheid leggen we de motor maar stil. Tot morgenvroeg hebben we nog genoeg energie want de kleine lampjes nemen bijna niks af.
Vrijdag 7 november Toch maar niet té lang meer gelezen deze nacht. Deze morgen terug de auto gestart maar geen getik meer. Jos komt even de batterij van de auto meten en het lampje boven de tafel fixen en controleert even de zekeringen (die van de koelkast nemen we er uit- die staat toch af) Allemaal om toch maar de batterijen wat te ontlasten. In de namiddag gaan we wat rijden om ze op te laden want de zonnepanelen geven met dit donker weer en de vroege avonden ook neit veel. Onze voorraad indoen in de Casino van Le Lavandou en ondertussen even verder gereden. Aan de haven staan veel MH, deur aan deur ( er zijn daar eigenlijk maar een 5tal goede plaatsen en daarvoor moet ge heel veel geluk hebben) Aan 't strand zijn de restaurants nog open en kan er alleen aan de bovenkant gestaan worden en daar zijn alle plaatsen ook ingenomen. Zoveel volk zijn we hier niet gewoon. Als we terugrijden gaan we nog even kijken naar de parking aan 't strand van Bormes Les Mimosas . Daar is een bareel geplaatst en dat verklaart waarom het in LeLavandou zo druk is. Wij keren rustig terug naar LaLonde.
Zaterdag 8 november Wakker met 't zonneke door het zijraam. In de voormiddag vertrekt 't ventje om te gaan vissen. Deze keer laadt hij al zijn gerief op mijn scooter en neemt ook een vouwstoeltje mee en ... baguette met LaVacheQuiRit geweekt en gekneed. In de namiddag een goei wandeling en daarna komt Germaine buurten. De dag is weer veel te vlug voorbij.
Zondag 9 november Stralend weer en veel volk. We vermoeden dat ook de Fransen een lang WE hebben voor 11/11 Louis gaat vissen. 's Middags nodigt Jos uit om mosselen te gaan eten. In ons restaurantje hebben ze geen mosselen meer en we verkassen naar het restaurant op de hoek aan de werf. Eten lekker maar moeten toegeven dat de mosselen minder lekker zijn dan vorige keer maar aan de andere kant is Jos zijn biefstuk delicieux. Na 't eten een klein toertje langs de havengeul . Aan de haven en 't strand is veel te veel volk. We vragen ons af wat dat hier in de zomer is, een mierennest? De koffie na drinken we samen met onze vrienden en discussieren over het alcohol gehalte in bier en wijn. Achteraf bleek dat ik toch gelijk had mijn kasteelbiertje= 11° Stoelen buiten en genieten van 't zonneke.
Maandag 10 november Mieke verjaart en rond de middag heb ik haar aan de telefoon Els is niet op WE vertrokken en voelt zich niet happy. Germaine krijgt een niet zo fijne telefoon van de kinderen en is triest. Jos hangt zijn generator bij ons aan en laadt de batterij van scooter en auto bij. Een wandeling samen en de dag is weer vlug voorbij.
Dinsdag 11 november Regenachtig. Er kan toch gewandeld worden en onderweg komen we Jos en Germaine tegen. Ze nodigen ons uit om iets te komen drinken in de MH. want de dagen die we nog samen zijn zijn geteld. Zij willen richting Spanje en wij willen ook weer eens iets anders zien. De Clairette de Die viel in de smaak.
Woensdag 12 november Regenachtig. We nemen afscheid van de vrienden Wij willen nog eens gaan zien of het nog zo druk is in LeLavandou. Eerst voorraad indoen in de Casino. Daarna via de kust oostwaarts. Le Rayol, Cavalaire s/mer, langs de haven en de strandboulevard mooi en druk. Aan 't rondpunt in Croix Valmère staan op de P aan 't restaurant van de plage de l'embarcadaire verbodsplaten voor MH maar vermoedelijk zeggen ze niks als ge er buiten 't seizoen blijft staan. Wij vinden het hier minder geschikt omdat ge volledig onder de bomen staat en het nu echt niet zo warm is dat ge het laatste straaltje zon moet bannen. We rijden nog even door voorbij Le village richting Gigaro waar we aan 't strand blijven staan om te eten en te siësten. Achter ons stopt een zwitserse MH die ook een ChowChow bijhebben en dus , een gezellig praatje voor ons en veel gesnuffel voor de viervoeters. De parking ligt langs een baan maar daar het verderop dood loopt (ttz alleen kleine baantjes nog) is het hier heel rustig. In de namiddag rijden we terug. Aan ons parkingske in St Claire zijn de restaurants definitief gesloten voor 't seizoen en kunnen we ons dus installeren zonder iemand te hinderen.
Donderdag 13 november Mooi weer en we blijven hier dus maar van 't zonneke genieten.
Vrijdag 14 november Mooi weer en eveneens een zalige dag. In de namiddag vertrekken we terug naar LaLonde want voor ons is het ook stilaan tijd om richting België te rijden. Voorraad indoen want vanaf de 15e is alles in LaLonde gesloten. Pa gaat nog vissen en denkt dat hij op de ommuring van de yachthaven meer kans gaat hebben een viske te vangen, klautert op de trappen, geen vis maar bij 't afdalen door de knieën gegaan..
Zaterdag 15 november Mooi weer. Pa pijnlijke knie en we zullen moeten wachten tot 't beter is voor we kunnen gaan rijden. 's Middags nog eens lekker mosselen gaan eten De rest van de dag genoten van 't zonneke. Rond 16u koelt het wel al fel af.
Zondag 16 november Prachtig weer en de temperatuur is weer met een paar graden gestegen. Vissen, wandelen, genieten van een ijsje enwat babbelen met Ida en Freddy (Vlamingen die hier wonen en familie van onze buren. Ida houdt een handwerkwinkeltje open en doet reparatiewerk voor haar klanten) Gelukkig zijn het hier maar kleine afstanden want mijn ventje heeft serieus last van zijn benen
Maandag 17 november Huis opgekuist en 't ventje gaan vissen. Ik vermoed zo stilaan dat al de vis die hier gevangen wordt een bijsmaakske heeft van smeerkaas. Ik heb niks anders gezien dan mannen die de vissen voeren!!!vis vangen daarentegen?????
Dinsdag 18 november Mooi weer en een lichte bries. We ruimen het huisje nog eens goed op want rond de middag willen we een beetje gaan rijden richting huiswaarts in de hoop dat 't ventje zijn benen niet opspelen. We krijgen echter de wagen niet aan de praat. Freddy wil er komen naar kijken maar zit tot 2 uur in Hyères. Bij ons is er de lol wat af , de 2e keer pech dit verlof. Ik ga dan maar naaien en de rest van 't huishouden profiteert ervan om nog eens een goed stapke te gaan doen. Wij vermoeden dat het niet de batterij is, die moest anders al beginnen kuchen nadat we zo herhaaldelijk hebben geprobeerd te starten. Freddy ontdekt dat er geen druppel brandstof doorkomt . We hebben wel regelmatig stationnair wat laten draaien maar dat kan toch niet zoveel diesel verbruiken??? De meter staat nog op een klein vierde , maar zou die dan nog wel juist zijn??? Er rest ons niks anders dan Ethias te bellen en hun goed op 't hart te drukken dat we op een parking staan waarvan de toegang is versmald tot 2m20 en niet toegankelijk voor trekker met opligger en dat ik niet in de camion kan en we een hond bijhebben. Dat dat maar goed komt!!! Ondertussen komen er donkere wolken opzetten. De franse assistance belt ons op en ook hen zeggen we herhaaldelijk dat de toegang zo smal is. Ze vragen of we een hotelkamer willen of verkiezen in de kampeerauto te overnachten. Dit laatste is voor ons 't beste want met de kampeerauto neemt ge geen valiezen mee en voor ons Kaya is dat ook 't beste. We wachten geduldig, in de verte rommelt het meer en meer. Krijgen we nog een onweertje te verwerken? Ondertussen valt de duisternis en plots zie ik buiten lichten flikkeren en, er staat een kanjer van een depannage wagen buiten de omheining. Hij komt van Grimaud waar hij een geblutste wagen is gaan ophalen. De situatie staat hem helemaal niet aan. Hij kijkt wat naar de motor, tikt hier en daar eens tegen, grommelt en vloekt . Hij gaat ons van de parking slepen met die Toyota. Wij zijn er niet erg gerust in. Het slepen gaat aanvankelijk goed maar we zien dat hij met ons onder de platanen door wil. Wij maar toeteren maar hij doet teken dat het OK is tot we plots een dikke tak tegen 't dak horen. Mijn ventje op de remmen. Nog meer gevloek en gesakker want nu moet hij ons terug achteruit krijgen. Wij bang voor schade aan 't dak of een luik. Eerst wil hij de auto (ongeveer 3ton) achteruit duwen. 't Ventje zegt dat hij niet kan helpen en hij hem toch beter achteruit trekt maar ja, hij is zo opgefokt dat hij toch gaat proberen. Uiteindelijk pikt hij toch de trekkabel achteraan aan...Oef ... Volgende probleem: die smalle doorgang. Wij doen dat steeds heel voorzichtig maar hij is ondertussen obijna aan zijn kookpunt en neemt een bocht maar vergeet dat wij een grotere draaicirkel hebben en weer moeten we afremmen en langzaam ons recht voor de lange doorgang manoeuvreren. Hij begint terug te trekken maar het is wat bergop en de Toyota slaat vooraan opzij en krijgt er geen beweging in. Over het kookpunt nu en het wordt tieren. Ik voel er mij rot bij en heb veel zin mijn mond open te doen maar dat zou vermoedelijk niks oplossen. Op de tanden bijten dus. We zijn er heel nippetjes doorgeraakt en slaken een diepe zucht van verlichting. Pa gaat op een muurtje staan en probeert te zien of er bovenaan schade is maar 't is te donker en te veraf. Ondertussen begint het ook nog eens goed te regenen ook. Het laatste obstakel : hij moet nog planken leggen want de trekhaak zit tegen het asfalt. We krijgen Ethias aan de lijn en we vernemen dat het niet mogelijk is om op de parking van de garage te overnachten en dat ze voor ons een hotelletje gaan zoeken. De auto staat al wel op de trekker en ik kan niks meer gaan inpakken. De taxi die mij en ons Kaya naar de garage zal brengen staat al ongeduldig te wachten. Pa gaat met de auto mee om toe te kijken bij 't afladen in La Garde,Toulon. Onderweg begint het te gieten, spitsuur en heel druk. Onze taximan glipt overal onder de oksels van de camions door en voor mij, die rustig rijden gewoon ben, is het adem inhouden. Maar hij is tenminste vriendelijk. De wagen wordt afgeladen, we grabbelen vlug 't één en 't ander bijeen van kleren en eten voor de hond en we zitten weer in de taxi die ons terugrijdt naar Hyères ( vermoedelijk is er zeer slechte communicatie tussen de verschillende diensten van de pechverhelping) voor ons geen probleem maar ze gaan in Hasselt een gepeperde rekening krijgen denk ik. Mooi klein hotelletje nabij het station en in een gezellige buurt. 't Ventje kan zijn stapke gaan doen met ons Kaya, ik blijf in 't hotel want de scooter staat achterop de wagen en zonder kom ik niet ver.
Woensdag 19 november Weinig geslape. Het bed te zacht, de kamtertemperatuur te hoog en vooral muizenissen. Gaan ze het kunnen maken, hoelang gaat het duren, wat gaat het kosten, enz.enz. Ons Kaya voelt zich ook niet happy hier. Op het parket kan ze bijna haar evenwicht niet bewaren. Rond elf uur bel ik de garage en in de namiddag zou de auto al gemaakt zijn. Oef ik blij. Een taxi komt ons ophalen en we zijn blij ons huisje op wielen weer te zien. De rekening is, zoals verwacht, nogal gepeperd : 609 (uurloon 65+19%tax. en stukken vervangen) Maar we zijn blij dat het nog zo vlot verlopen is. Voor de nacht rijden we terug naar LaLonde en gaan Freddy vertellen dat het in orde is.
Donderdag 20 november Goed geslapen in ons bakske en mooi zonnig als we wakker worden We krijgen nogal wat bezoek van mensen die benieuwd zijn hoe het is afgelopen. Vooral de fransen uit St Antonin in de Alpes Maritimes die hier ook al een deel dagen staan en de vader en dochter uit Grenoble. Ze vertellen hoe mooi hun streek is en geven ons wat uitleg over de staat (breedte en hoogte) van de wegen en achteraf zijn we weer een paar adresjes rijker om eens langs te gaan als we in de buurt zijn.
Vrijdag 21 november Uiteindelijk zouden we 18/11 thuis geweest zijn en dus hoog tijd om noordwaarts te trekken. Het is zonnig maar er staat een strakke wind. 't Ventje wil graag terug langs St Paul Les Durances waar hij zich goed thuis voelt. De route er naartoe zouden we blindelings kunnen doen maar we laten madame van Tomtom gids spelen en ontdekken weer een baantje dat we nog nooit deden (allé zover we ons herinneren) Na een goed uur zijn we in St Paul en is het weer even uitkijken om te parkeren; zoveel mogelijk zon en zo weinig mogelijk hinder van de wind.
Zaterdag 22 november Zelfde weer als gisteren. We gaan dus rustig rijden en genieten van de mooie natuur. Voor Manosque doet 't ventje zijn voorraad appelen in aan 't kraam en in de Super U gaan we tanken Langs binnenwegskens naar St Michel l'Observatoire, Banon, Sault waar we nog even naar 't warenhuis gaan. de camperplek ligt er nog altijd even modderig bij. Ook de Gorges de la Nesque hadden we steeds gemeden maar we vermoedden dat er nu wel geen toeristen meer zouden zijn. Het was prachtig rijden. De kloof op zich vonden we niet spectaculair maar de uitzichten die we kregen op de Mont Ventoux waren dat des te meer. We genoten. We hadden op heel de route welgeteld 1 tegenligger. In Bedouin even rondgereden omdat in ons boekske staat dat hier ook een camperplek zou zijn. Als ze er al is hebben we ze toch niet gevonden, wel het sanistation maar daar is de parking verboden voor MH. Rond het dorp zijn wel verschillende grote parkings een stuk van 't centrum. We rijden verder naar Malaucène en hebben het genoegen de ganse parking voor ons alleen te hebben. Zeer rustige namiddag dus.
Zondag 23 november Hetzelfde weer als gisteren en daar zijn we zeer blij mee. Mooi om te rijden In Vaison la Romaine neemt Tomtom ons mee op sightseeïng . Aan een rondpunt zien we plots wijzers voor de camperplek, we doen nog een toertje rond en gaan een kijkje nemen. Niks voor ons, ze ligt te ver van alles af . Het is er wel goed om met de hond te gaan wandelen, zonnig, ruim plaats om ook de luifel uit te zetten, water, dump en grote vuilbakken maar geen electriciteit wel 6 (als ik het goed onthouden heb) In Mirabel aux Baronies staan nog wel de wegwijzers al was er sprake van dat deze plek zou verdwijnen wegens ongenoegen van de dorpsbewoners. Ze ligt nochtans volledig buiten 't centrum. We zijn niet gaan kijken. Van hieruit via kleine, zeer rustige en soms zeer smalle baantjes naar Valreas. Het was geen probleem wegens geen verkeer behalve in de omgeving van Vinsobres (wat een naam?) omdat juist de school uit was en vele ouders de kinderen met de auto gingen ophalen. Grillon hebben we goede herinneringen aan. Grignan vinden we een mooi stadje maar voor ons nu beperkt wegens steile straatjes. Tomtom wil ons door 't stadje sturen maar we rijden liever een stukje om, vermoedelijk omdat het beginstuk ons nogal heel smalletjes leek (en we hadden het eigenlijk kunnen proberen) Van hier is het maar een sprongske naar charols ... we genieten van 't rijden ... zo rustig, zo mooi Charols, nog zo één van onze lievelingsplekskes. we stoppen voor 't eten en onze siësta. Genoeg plaats op de P en we zetten ons dwars met zon in de auto, wind aan de gesloten zijkant. We willen graag blijven maar we beginnen teveel over de kinderen en kleinkinderen te praten en 5/6 weken is lang genoeg van hen weg. Crest, Romans, Hauterives. Hoe verder we noordwaarts rijden hoe slechter het weer wordt , donkere wolken en we zien sneeuw in de wegbermen en op de heuvels. We krijgen nattigheid en er zit sneeuw tussen. Het koelt serieus af en we moeten voor 't eerst de verwarming van de cabine aanzetten (bah vieze droge lucht) Hauterives: camperplek volledig verlaten, modder en vies. We rijden naar 't dorp en vinden een plaatske aan de andere kant van de beek op asfalt. Het begint meer en meer te sneeuwen. We zijn blij dat we in Charols toch nog van 't zonneke hebben kunnen genieten. Liggen vroeg in bed.
Maandag 24 november De wagen start zonder problemen maar na even ontdekken we dat het lampje van de batterij blijft branden We stoppen aan de Peugeot garage. De man is heel vriendelijk, wil ons helpen maar heeft geen reserve onderdelen van Fiat en verwijst ons naar een grote garage op de quai in Vienne. We vinden ze zonder problemen maar het is hier beredruk, geen enkel parkingske en 't ventje zet zijn gevaarspinkers op terwijl hij gaat informern . Vermoedelijk was hij niet lang weg maar voor mij duurde het een eeuwigheid bang dat ik was dat er de één of andere achteraan op dat uitstekend rek zou belanden. Ze kunnen (of willen) ons hier niet verder helpen want ze doen geen Motorhomes (hoe dat ? het is toch maar een camionnetteke???) en geven een adres mee in Lyon. Joepie ...door de grote drukke stad. Ik hou mijn hart vast en we stellen ons vertrouwen op madame tomtom. Op het middaguur trotseren we deze wirwar . Eén van de 3 bedienden is vrij en we maken dus de verkeerde keuze. Over de ontvangst kunnen we kort zijn: onbeschoft en minachtend . De bediende wordt zelfs even op zijn plaats gezet door één van de anderen. Vandaag peut-être, morgen: peut-être, volgende week: peut-être en toen was de maat voor mij meer dan vol. We vroegen gewoon of iemand even kon kijken wat er haperde en of het geen probleem was als we daarmee verder zouden rijden want , we konden wel degelijk nog rijden. Dit laat ik niet zo en heb zijn naam genoteerd en de naam van de 2 anderen. (Ondertussen naar de garage en Fiat zelf geschreven met een copie voor de bediende zelf en, reeds antwoord gekregen - oplossen deed het niks maar ik kalmeerde en hij weet dat hij niet ongemerkt mensen als vuil kan behandelen) We rijden verder en stoppen in Villard Les dombes om te eten. Toch maar even naar Ethias gebeld en de zaak uitgelegd. Ze geven me nog een adres van een Fiat garage en als ze niet toeschietelijk waren zouden ze zelf via assistance France een oplossing zoeken. Wij dus, zonder teveel verwachtingen, naar de garage in Villefranche sur Saone. Weer in zo'n groot industriegebied. Boven verwachting zijn ze hier zeer behulpzaam. Ze bekijken de zaak maar de vervangstukken moeten besteld worden en zouden ten vroegste woensdag in de namiddag toekomen. Dan zouden ze hem wel onmiddellijk repareren. Weer op hotel met de hond ? Hij zegt ook dat we verder kunnen rijden want zolang de batterij niet leeg is kunnen we starten en een diesel heeft de batterij alleen daarvoor nodig. Zo weinig mogelijk verbruiken, niet met lichten gaan rijden (dus alleen overdag). We kunnen geen grotere stukken maken en, raken we al of niet thuis kan niemand zeggen. We wagen het er op. Ik zoek in mijn gids naar een camperplek niet ver hier vandaan. Clugny: een tiental kms uitwijken maar er is water, dump en "electriciteit" want ook de binnenbatterijen worden niet meer bijgeladen. In Clugny volgen we de bordjes en weten we niet wat we te zien krijgen: een vieze plek vol rotzooi, lege olieblikken, oud ijzer en de dump en waterkraan te vies om naar te kijken. We hadden een parking gezien achter het postkantoor en dat zal het dus worden voor de nacht want ondertussen valt de duisternis. 't Ventje gaat even in de post informeren of er soms ergens anders een nieuwe camperplek zou zijn maar daar hebben ze geen weet van en ze zijn zelf beschaamd als ze zien hoe het erbij ligt. We staan onder een grote lamp en profiteren daar zoveel mogelijk van . Gaan we toch maar Ethias opbellen? Ja OK maar, geen signaal voor de gsm ook niet aan de andere kant van de post. Bergop naar 't dorp is voor geen van beiden haalbaar. We zullen het er dan maar moeten meedoen (de kinderen die van de perikelen wisten waren thuis ondertussen nogal ongerust omdat ze ons niet konden bereiken bleek later) We hebben een goede pillamp en een reserve batterijen dus daar zullen we ons wel kunnen mee behelpen (een beetje 't gevoel van vroeger toen we in de sneeuw kampeerden) We koken uitgebreid en de wagen wordt goed opgewarmd. Bij 't yatsen koelt het wel vlug af. We trekken een trui bij aan en 't dekentje over onze benen. Vroeg naar bed onder de dons....
Dinsdag 25 november Uiteindelijk toch nog goed geslapen. Vermoedelijk waren we op van de spanning van de dag tevoren. En nu maar hopen dat hij start . Zonder problemen dus, van de eerste keer. 't Ventje wil tot Marsannay la Côte rijden zuidwest van Dijon maar ik opteer voor Joinville. Dit is wel een stuk verder maar er is een goeie camperplek en electriciteit en dus mogelijkheid om de verwarming aan te zetten. We beslissen de autoroute te nemen en gaan voor Macon in de Carrefour voltanken. Maar voor we aan de oprit zijn bedenken we ons. Stel dat we op de autostrade in panne vallen, de meeste hebben geen pechstrook en op het rijvak staan met pinklichten aan waardoor de batterij het helemaal zou begeven is ook geen optie. Het wordt dan wel 1 1/2 u langer rijden. Het zonneke schijnt en in de bermen ligt hoe langer hoe meer sneeuw. Het is dus zeer aangenaam rijden. Het laatste stuk hangt er wat mist over de velden. In Joinville zijn we de eersten (13u30) We pikken met wat gefoefel met de kabels aan op de electriciteitspaal. Na een goed middagmaal en voorzien van licht en warmte voelen we ons weer opperbest en genieten van ons knusse huisjes met een ***** uitzicht op Marne, de woonboot van Scottisch people en de licht besneeuwde weilanden. 't Is bijna middernacht als we onder de dons kruipen.
Woensdag 26 november Geslapen lijk marmotten. Om 8u zijn we uit bed en 't eerste dat we doen is kijken of er geen mist hangt in de weilanden (anders zouden we hier een dagske langer blijven) Een koppel eitjes bakken, een goei tas sterke koffie en we kunnen er weer tegen. 10 km hebben we gereden als we de eerste mistflarden krijgen en het wordt dichter als we verder rijden. Er is nog zicht genoeg en we zetten geen lichten aan. Af en toe een tegenligger die ons lief groet (haha) St Dizier gelukkig goed zicht maar even voorbij op de baan naar Chalons en Champagne wordt de mist dichter. Gelukkig een rijbaan met middenberm en geen directe tegenliggers. We verschuilen ons zo goed als mogelijk tussen de camions maar af en toe pinken de tegenliggers ons toch nog toe. Even moeten toch de grote lichten aan, voor ons rijdt uitzonderlijk vervoer met wieken voor de windmolens begeleidt door een tiental zwaantjes. Wat verder gaan we weer op standlichten. De spanning is te snijden. Voorbij Chalons krijgen we weer tegenverkeer. Er is weinig beweging maar het is spannend vooral nu iedereen begint te pinken. Wat zijn we toch bezig??? maar we zijn nu al zo kort bij huis! Onderweg stoppen we nog aan een warenhuis voor verse baguettes en we laten de motor uit veiligheid toch maar draaien. Even wordt de mist nog dichter maar voor Virton klaart het uit . We rijden de grens over met 't zonneke. Nog even wat spanning: raken we thuis met onze brandstof??? 't zal nippekens zijn! Als we toch moeten tanken en de motor stilleggen geraken we dan nog gestart nu we toch vele kilometers met kleine lichten hebben gereden? Ik verwittig toch de dochter maar dat ze moet zien dat ze startkabels heeft in geval van... Namen :het lichtje gaat nog altijd niet pinken. Eghezee, alles nog goed maar dan is het zover en ? waar hebben we nog een benzinepomp??? In Hamme Mille weten we het niet echt. Moeten we toch tot Leuen??? We wisten het niet maar er is er wel ééntje in Hamme Mille richting Waver met een garage er naast haha, er kan ons dus niks overkomen. We tanken, we starten en hij doet het van de eerste keer Thuisgekomen een diepe zucht. We reden meer dan 840 km met een kapotte alternator. Peter is deze morgen de verwarming al komen aanzetten. Het huisje is dus opgewarmd. Voor ik uitstap ruim ik de wagen op en na een half uurtje heeft 't ventje alles binnen gebracht. We koppelen de wagen direct aan de electriciteit. Peter komt ons halen om bij hen te eten en we zijn blij de kleinkinderen te kunnen knuffelen. Saartje is flink gegroeid en Mathias voelt zich blijkbaar goed op school want het valt ons enorm op dat zijn woordenschat en manier van praten veel vordering heeft gemaakt. Els komt hier ook nog langs en mijn moederhartje voelt warm en vol aan.
Besluit: Een goed verlof gehad??? Voor de eerste keer moet ik nadenken voor ik antwoord. Ja, we hebben veel mooie dagen gehad, als 't mooi weer was genoten met volle teugen, als 't weer minder of gewoon slecht was hadden we genoeg te doen om ons niet te vervelen en... we hadden het uitzicht. We leerden weer veel lieve en gezellige mensen kennen. Ik heb zelfs mijn laptoppeke niet uitgehaald... Maar, de laatste 3 dagen waren er wat veel aan. Volgend jaar toch proberen half of eind September al te vertrekken De auto ... ja, hij heeft ons meer dan 250 000km veilig gebracht waar we moesten zijn - ook hij heeft last van ouderdom maar ... 3x op 1 verlof is ook voor ons teveel van 't goede vooral omdat ge in frankrijk dikwijls op het "niet willen helpen" stoot. Zullen ook eens een gesprekske moeten hebben met onze garage want na een groot nazicht na 400 km ontdekken dat de remschijven volledig versleten zijn doet bij mij vragen rijzen... zijn de wielen er wel af geweest?????????
Ondertussen hebben vrienden van mijn dochter naar de wagen gekeken. De alternator moet er helemaal niet uit - 't zijn de "koolborsteltjes" (weet niet of het goed geschreven is en nog minder wat het eigenlijk is) en 't wordt dit WE hersteld.
