De kampeerauto stond al een deel dagen klaar maar 't was precies moeilijk om weg te geraken. We willen richting zuid Frankrijk - naar daar waar de zon schijnt en wel zo vlug mogelijk Op Woensdagmorgen is het dan zover. Nog even langs de dierenarts voor de attesten voor ons Kaya. 't Ventje slaagt er in hier, op 3 km van thuis, de plannen te wijzigen. 't Zonneke schijnt en misschien kunnen we nog even stoppen in Nonceveux ...Fourneau St Michel leerden we 30 jaar geleden kennen (zou ooit de tegenhanger van Bokrijk worden) en hij wil eens gaan kijken wat ervan terecht kwam. Op de parkings staat hier en daar een auto en ook een andere camper. We verwonderen ons dat het hier zo rustig is eind Juli. Niet te verwonderen. Van de plannen is niet veel terecht gekomen - het hele immense domein is sindsdien uitgebreid met een paar drink- en eetgelegenheden en een oude brievenbus langs een wandelpad. Voor de rest heeft alleen de tijd zijn werk gedaan. Zonde van zo'n mooi domein. Wij hadden er een zalige namiddag en 't ventje ontdekte dat er hazelnoten stonden. Maar....we moeten terug richting thuis ... ongelooflijk maar waar :ik ben mijn krukken vergeten... Van die onhandige spullen wordt ik nog gek... ge kunt niets anders vasthouden. Dus was ik met de rolstoel over en weer gereden om alles in te laden en bij de laatste lading gewoon ingestapt. De buren kijken er al niet meer van op ... 't is niet de eerste keer (bloos bloos) .. maar "krukken" vergeten , ja, dat moet ge kunnen hé...
hieronder de foto van - de nieuwe aanwinst in het park - 't ventje in vakantiestemming
't Doet raar zo'n bezoekske aan 't eigen huis voor een paar uur. Donderdag en we rijden naar de andere kant van 't land. We vertrekken met regen maar even voorbij Louvain La Neuve breekt de zon door. Aan het hellend vlak van Ronquieres lijkt alles verlaten.. We hebben, samen met een Nederlands koppel, de parking voor ons alleen. In de namiddag zou er een geleid bezoek zijn maar de boottrip gaat alleen 's zondags en er liggen ook geen andere boten klaar. Dan maar naar Strepy voor de scheepsliften. Ook hier is het enorm rustig. Aan de balie vertellen ze ons dat, ook in de verlofperiode, er tijdens de week alleen boottochten zijn voor groepen en... bij voldoende volk één (1) tijdens 't WE voor andere bezoekers. We geloven onze oren niet - hier staat de grootste scheepslift ter wereld en blijkbaar is dat geen bezienswaardigheid buiten de uitstapjes van gepensioneerden tijdens 't jaar. 's Namiddags komt er een groep en er zouden nog een paar plaatsen vrij zijn. We gunnenb het de jonge Nederlanders en willen hier met de ganse familie eens terugkomen Wij waren er een tijdje zoet met het bezoek van de tentoonstelling - zicht op de installatie als er een vrachtboot en een paar plezierboten getakeld worden. In de omgeving staan nog een paar liften ... Een aanrader... Daarna gaan we een kijkje nemen aan de "port de plaisance" van Thieu aan de andere kant van de brug...met uitzicht op de Maas en de liften. Er liggen een paar bootjes .. het is er rustig en...'t zonneke schijnt. 't Ventje gaat wandelen met de hond en ik installeer me met een boek. 's Avonds komen er nog een paar bootjes aanmeren - een leuke babbel is niet ver weg. En, voor de eerste keer dit jaar, liggen we op tijd in bed. Geen TV, geen pc, geen photoshop -
We willen ons weer wat verplaatsen. Het is WE en doorgaans vermijden we die dagen om te rijden als 't mooi weer is... veel motorrijders, veel fietstoeristen. We stippelen een route uit via kleine baantjes en...dat hebben we geweten. Op een afstand van 70 km vroegen we 3x de weg... dat lukt ons dus alleen in 't eigen landje. Het is heet en aan het meer is het vrij druk maar we vinden toch nog een plaatsje tussen onze zwerversvrienden waar we de luifel kunnen uitzetten. 't Was heel lang geleden (25jaar?) dat we hier nog langskwamen en het is onherkenkaar. Niet zo onze dada... maar verder rijden trekt ons nu ook niet zo aan. 't Ventje gaat wandelen, ik luier en lees en praat wat met onze buren. 's Avonds loopt de camperplek bijna leeg ... we verplaatsen ons naar de rand van 't meer en slapen in op 't geklots van 't water.
We worden gewekt door 't zonneke. Nog een flinke wandeling (allé voor 't ventje toch) voor het weer te warm wordt. Na een weekje België rijden we Frankrijk in. Gaan we nu richting Pyreneeën waar het blijkbaar mooi weer is of trekken we toch richting Alpen? Het wordt Cerfontaine, Couvin, Rocroi, Monthermé aan la Meuse...één van onze lievelingsplekjes . Blijkbaar heeft het hier de vorige dagen wel geregend. We verkiezen toch een plekske met gras aan 't water boven de parking in 't Centrum. Ideaal voor ons Kaya die haar bezigheid heeft met zich druk te maken over de eenden die tot aan de deur van de camper komen. Haar vreugde slaat om in paniek als er in de verte een onweer komt aangerold. Ze zoekt haar heil in een hoekske tussen de bestuurderszetel en onder het dashbord. 't Begint goed te regenen en we zetten de luifel uit zodat de deur open kan blijven. Iin een mum van tijd staan we in een grote plas... Ons nu nog verzetten? of zien wat 't morgen geeft? We zien morgen wel. Ik win bij 't Yatsen, installeer me voor de nacht met mijn boek en een kasteelbiertje en word 's nachts door niks gestoord.
Het regent niet meer, de plassen zijn weggetrokken maar het is somber weer en er staat een strakke wind. We volgen de Maas naar Charleville Mezière. We weten dat hier een camperplek is, hebben tijd zat, en gaan eens op verkenning. Een poosje sightseeïng met de auto en 'k moet zeggen dat de stad een frisse en gemoedelijke indruk nalaat. De camperplek ligt aan 't water nabij de camping, 't centrum tevoet goed bereikbaar. Eén groot nadeel... een heel scheve parking en kleine plaatsen - keggen absoluut nodig om de casrollen op 't vuur te houden... we hebben zelfs geen zin om hier ons bokes te eten... Een 10tal kilometer voor StDizier besluiten we toch maar langs 't meer te rijden. We opteren voor de parking nabij 't natuurcentrum. We ontmoeten er vlamingen die ook aan de barrage in Florenville stonden en naar hier afzakten in de hoop van beter weer. Maar de wind staat strak en maakt het onaangenaam. 't Duurt even voor we de auto zo staan hebben dat de deur open kan blijven zonder teveel tocht binnen. 't Worden bokes met een hete tas soep. 't Ventje gaat met de Kaya even de dijk op maar is vlug terug en verkiest een poosje verder te rijden ipv platte rust. We rijden langs Joinville en gaan even kijken hoe het er nu op het camperplekske is...Onze vriend "den hollander" ligt ook dit jaar weer met zijn bootje in 't haventje. Augustus en dus ook hier veel campers. Wij rijden een tiental kilometer oostwaarts tot Goncourt waar het heel rustig maar spijtig genoeg ook slecht weer is. Vissers houden van in hun auto hun lijntjes in 't oog. Een jong koppeltje zit met een dikke jas op de reling aan 't water. Zelfs ons Kaya blijft niet lang buiten. We installeren ons met een boek en een tas koffie. Kaya strekt zich languit onder tafel met zicht op de wei en roert zich enkel als de eenden te kort bij komen. Een rustige dag maar we trachten toch naar 't zonneke.
Het regent niet als we de gordijnen opentrekken maar lang zal het vermoedelijk niet meer duren. Dikke donkere wolken sieren het firmament. We gaan rijden tot we 't zonneke vinden. Langres, Longeau, Gray, Dole, Poligny,Sault Le Saunier, we stoppen aan 't museum van le pays de Bresse om een hapje te eten. 't Is opgeklaard maar na een wandelingske met ons Kaya willen we toch nog meer zuidwaarts. Via Bourg en Bresse zijn we vlug in Villars Les Dombes. We zoeken ons een droog plaatske achteraan op de wei. De auto staat nog maar goed stil of mijn ventje is al op stap. We ergeren ons blauw aan andere MH bezitters die het nodig vinden met de armen overeen toe te kijken hoe een Duitser zich vastrijdt tussen de paaltjes als hij de parking op wil. Niemand houdt hem tegen, niemand verwittigt hem (jaloersheid en leedvermaak?) al zien ze goed dat hij met zijn grote Concorde en aanhangwagen er niet door kan. Gelukkig zie ik dat mijn ventje hem gaat helpen en hem toont dat het gemakkelijker is om rond te rijden. We krijgen een hekel aan die nieuwe mentaliteit... De volgende dag staan we op met 't zonneke. Hier blijven dus ... ruimte zat en goed om een stapke te doen met de hond en met mijn scooter. Ons Kaya zorgt er voor dat de ooievaars niet te dicht bij haar eetbak komen.... wij luieren, lezen en genieten en zo houden we dat hier 4 dagen vol..
Op de wei lopen veel ooievaars rond en dat heeft ons Kaya wel vlug geroken ... ziet ge niet dat ik eruit wil????? 't ventje offert zich dan maar op om te gaan wandelen ...
Het is stralend weer. Via Chalamont naar Amberieu en richting Aix Les Bains maar in Pugieu beslissen we via Culoz naar Ruffieux en het strandje in Serrières La Chatagne te rijden. Het is heet en gelukkig vinden we een plaatsje in de schaduw nabij de speeltuin... weg van de baan. Pa gaat wandelen, de Kaya duikt het water in en probeert de beek leeg te drinken en ik ... ik geniet van een tas koffie en 't uitzicht.
's Avonds verzamelt de dorpsjeugd maar ... ver genoeg van ons af ... En zoals altijd op verlof ... op tijd het bed in. Moe van niks te doen. We slapen lijk marmotten.
Een paar dagen in de drukte volstaan. We willen ons een paar kilometers verplaatsen .. In Rumily heb ik de dochter aan de telefoon, let niet goed op waar we rijden, om bij 't beëindigen van 't gesprek te ontdekken dat de baan die we nu volgen me niet erg bekend voor komt. Yep ... even overleggen...terugrijden of met een omwegske. We verkiezen het laatste omdat het een mooie route lijkt en... we hebben tijd zat. We nemen de tijd om hier en daar in een mooi dorpke te stoppen.
't Ventje komt terug met een telefoonkaart en die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. Even naar de vrienden gebeld en Gazelleke vraagt zich af of ik mijn peceke nog niet mis ... neen...zelfs mijn laptoppeke nog niet uitgehaald. In Sévrier komen we aan het meer van Annecy. Via de noordkant de kortste route maar via de zuidkant kunnen we weer een stuk onbekende paden betreden. Keuze dus vlug gemaakt. We nemen onderweg nog vlug een paar kleine collekes mee . Op de Leschaux stoppen we want de Kaya is wat onrustig .. vermoedelijk deze morgen wat teveel "beek" naar binnen geslurpt. Terwijl 't ventje een stapke gaat doen dek ik maar de tafel. Als we vertreken ineens een raar geluid...Het trapje stond nog buiten en... van zijn poten gereden...goed voor de schroot. Een serieuze afdaling brengt ons vlug in Thones waar aan de beek een mooi schaduwrijk plekje op ons wacht. En zoals altijd hier is 't wat passen en meten om...niet te scheef te staan, niet tekort maar ook niet tever van de takken, voldoende ruimte laten om zetels en tafel buiten te zetten en ..de zijdeur richting ochtendzon..en nog een paar andere vereisten voor mensen die geen andere problemen hebben haha Goed voor 4 dagen wandelen en genieten tot de regen water in 't eten gooit.... We krijgen 's nachts een onweer om "U" tegen te zeggen... mijn ventje slaapt en snurkt, ons Kaya weet niet waar kruipen en ik... ik waak over de zaak, in de ene hand mijn boek en met de andere de hond aaiend... De weerberichten voor de volgende dagen: regen en regen. Tijd om op te krassen dus.
We rijden maar zuidwaarts en zien waar we komen. La Clusaz, Col des Aravis. Een heel mooie en aangename col om te rijden. 't Is zondag en dat waren we vergeten tot we een 10tal km voor flumet waren... file rijden ... Ja, flumet doet wat voor de toeristen. We zijn hier nog nooit doorgereden dat 't rustig was of we niet moesten aanschuiven. Geen kleine banen meer - direct richting zon. Alleen de gorge de l'Arly zet ons nog even op de rem, daarna is het een grote baan tot Albertville. De zon is er weer doorgebroken en we hebben goede herinneringen aan Aiguebelle. We hadden ons de omweg kunnen besparen want op 't pleintje stonden de campers schouder aan schouder brrrr we rijden 't pleintje rond en zeggen bey bey..Een 60 tal km scheiden ons van Grenoble. We laten ons niet verleiden om de stad in te rijden maar rijden l'Autoroute en... voor de 2e keer deze reis moeten we om rijden. Onze gewone afrit is open maar even voorbij, zonder verwittiging, afgesloten... Vragen dan maar.(zouden we nu toch een gps nodig hebben??? niks van ..) We stoppen even aan de kloof om vast te stellen dat er wel héél veel volk is... ook in Villard de Lans is het een drukte van jewelste. We rijden even rond langs de parkings maar de beslissing is vlug gevallen om door te rijden de vallei in naar corrençon waar we midden in de natuur een grote parking voor ons alleen hebben. We slapen rustig, ontwaken met 't zonneke ...voelen ons goed. We willen hier wel niet langer blijven want het terrein is nogal geaccidenteerd en met onze adem en benen geen echt ideaal wandelgebied. We rijden verder door de Vercors via de Bournes. In Les Baracques is men nog volop de nieuwe tunnel aan 't boren en Les Grands Goulets nog voor minstens een paar jaar niet bereikbaar. Voorbij St Agnan hebben de ooien goed hun best gedaan, de weiden lopen vol lammetjes. Aan de grotten van de Lure is 't stilletjes... en we genieten er een poosje in 't zonneke. Op de Col de Rousset staat een strakke wind - 't zal toch niet waar zijn zeker ... Maar als we aan de andere kant uit de tunnel komen zijn al de zorgen weg. Een zonovergoten landschap met lavendel velden - de straten en pleintjes in de dorpen met hun knotwilgen... een fijn gevoel. In Die gaan we rechtstreeks op de wei staan. We voelen ons hier stilaan thuis. 't Ventje kan gaan markten en wandelen. Komt telkens thuis met zijn zakken vol hazelnoten en...pruimen. Af en toe eens wat Clairette de Die gaan proeven of een terraske doen ...lijk God in Frankrijk. En... hij heeft een nieuw en stevig trapke gevonden voor mij. (haha heeft met de mevrouw van de winkel afgesproken dat hij het mocht terugbrengen als ik het niet goed vond... wat moet ik daar nu bij denken???)
.
We willen wat verder zuidwaarts maar ook niet téveel rijden. Even buiten 't centrum stoppen we aan een groenten en fruithal en doen weer een voorraad vitamientjes in. Via Crest naar Bourdeaux waar het zeer druk is ... geen parkingske te vinden tenzij kms verder langs de baan. Het is een dorpke waar we normaal graag een paar dagen blijven maar deze drukte spreekt ons niks aan. In Dieulefit hebben ze een goeie bakker en pa doet lijk alle Fransen en parkeert dubbel om even binnen te springen. Montbrison: we stoppen op de camperplek; een kleine parking aan een speeltuin maar wel met alle voorzieningen, zelfs electriciteit. Het duurt weer even voor we goed staan grrr... niet onder een boom want als het gaat regenen blijft het druppen op het dak, kort bij de service paal dan moeten we geen verlengkabel uithalen en ook zo dat we niet uit ons bed rollen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de batterijen van mijn scooter enz. op te laden. 't Ventje doet zijn wandelingske en babbelke en komt terug met druiven en lavendelessence. 's Avonds krijgen we nog het gezelschap van een heel leuke Parijzenaar.
We rijden een kilometer verder en zien een nieuwe service plaats aangeduid - we kunnen het ons niet laten om eens te gaan kijken. Het is er heel mooi en rustig staan aan de sportvelden met WC's en alle service mogelijkheden. De scooter is goed opgeladen en we maken een serieuze wandeling. Golvende wijngaarden waar men ook kijkt. Onderweg komen we nog langs een heel mooi "maison de vacances"
.
Het is nogal overtrokken en na onze middagrust wil 't ventje nog wat gaan rijden. Via Nyons, Buis les Baronnies en Sederon naar Sault. Onderweg krijgen we af en toe wat druilregen. Spijtig want ik vind dit nog altijd een heel mooie route om te rijden. In Sault op de parking is het druk en veel plassen. Niks om ons Kaya buiten te laten. Er staat ook een heel nieuw service station, wel betalend maar.... het kraantje aan 't kerkhof is er ook nog steeds... We rijden er even rond en rijden verder. Onderweg komt 't zonneke er door en we genieten van de uitzichten die de D943 ons biedt. In St Saturnin vinden we toch dat we genoeg gereden hebben voor vandaag.... parking zat nabij de boulodrome en heel mooi om te gaan wandelen. Volgens de mensen hier voorspellen ze heel mooi weer voor morgen. Vandaag vroeg tussen de lakens met een spannend boek.
We worden wakker met 't zonneke en doen rustig aan. 't Is bijna middag als we beslissen toch nog wat verder zuidwaarts te rijden - geen vast plan, we zien onderweg wel wat ons voor de wielen komt. Even voorbij Apt op de N100 oostwaarts zien we platen staan "Colorado" Het intrigeert ons en we nemen de D22 noordwaarts. Het park kreeg zijn naam omdat de natuur er fel gelijkt op een deel van Colorado in de VS met dezelfde kleurrijke rotsformaties. Er lopen verschillende wandelwegen door. Aan de ingang staat een jonge vlaamse student die hier een vakantiejob doet. Na wat praten en uitleg vragen moeten we vaststellen dat ik hier niets kan doen...een paar meter voorbij de parking worden de wegen smal, zanderig en fel geaccidenteerd en dus niet met de scooter te doen. 't Ventje gaat wel een verkenningswandeling doen en is er opgetogen over maar ook verderop wordt het voor hem te fel bergop ... We krijgen nog de uitleg hoe we in Rustrel via een "verboden" straatje bergop een mooi uitzicht over heel de streek hebben. We rijden dus even om en houden ons hart vast als we begrijpen waarom het "verboden" is ... maar we komen er heelhuids door. Het is een mooie route, we komen langs kapellekens en kleine dorpen, rijden tussen de wijngaarden, stoppen om de haverklap en voelen ons lijk God in Frankrijk.
.
We rijden een ommetje naar St Michel Observatoire waar men naar de sterretjes kan kijken...Voor wie het interesseert, de camperplek ligt richting observatorium, keggen nodig. Het centrummeke zelf is wel heel toeristisch maar toch gezellig gebleven. Ondertussen vlamt de zon er op door. We willen een plaatske vinden onder een boom en ja... we kennen er eentje dat hier niet zo ver af ligt. Forcalquier, Manosque, Vinon s/Verdon, St Paul Lez Durance. We vinden een goede boom, hebben een picnic tafel naast de deur, kort bij 't centrum en wat wandelmogelijkheden. De bewoners rond het pleintje zijn ondertussen goede bekenden... een beetje thuiskomen dus.
Ze vlammen er goed op deze morgen. Volgens de buren baadt heel Frankrijk in de zon .. goed om wat bergskes te gaan doen. We nemen rustige routes via Ginaservis naar La Verdière, met onderweg veel druivekens, Tavernes, Sillans La Cascade. We stoppen op de parking waar één van de wandelingen naar de waterval vertrekt. Het is er zeer druk en heet. 't Ventje vertrekt met de hond richting waterval maar is vlug terug. veel te warm om te wandelen. De boom waar we onder staan geeft ook weinig soelaas. Ons maar verplaatsen naar de andere kant van 't centrummeke ( waar we nu niet veel meer kunnen gaan doen - ligt op een helling .. een paar jaren terug deden we dat nog zonder problemen maar dat is verleden tijd) Hier onder de bomen valt het mee en ...'t is hier rustig en vlak om te wandelen. Een Brugs gezinnetje komt even langs om te vertellen over hun mooie tocht .. ze raden ons aan zeker Tourtour te doen ... We kennen dit mooie dorpje maar met de kampeerauto??? no way ... veel te smal en we hebben echt geen nood aan gebibber of adrenalineopstoten...we willen het rustig houden. Via Aups rijden we verder naar Les Salles en installeren ons voor de rest van de dag aan 't meer. Ik haal mijn cursus photoshop boven en genietend van een 5* uitzicht leer ik hoe ik foto's moet rechtzetten... zal van pas komen. Laat in de avond verhuizen we naar de camperplek ... oei .. we waren hier nooit in 't hoogseizoen en dat gekrioel is nu ook niks voor ons en... veel loslopende honden. We weten een paar km verder nog een andere plaats .. wel nogal scheef maar daarvoor hebben we onze keggen toch. De ondergaande zon kleurt de rotsen, de krekels zijn wakker en wij gaan slapen.
Even overleggen langs waar we rijden. 't Ventje wil graag richting Lauteret en daarvoor moeten we eerst al wat bergskens over. De Col d'Allos is van Zuid naar Noord geen optie voor ons (te smal en geen uitzicht) Col du Labouret is OK Daar het hier overal zo druk is en we de Canyon de Verdon reeds herhaaldelijk deden, rijden we dus niet via Castellane maar via Moustiers naar Mezet en digne Les Bains. In Digne zijn er feestelijkheden , parkings overvol, stapvoets verkeer langs de vele stalletjes. we hebben zelfs de kans om door mijn vensterraam olijven te kopen... De route noordwaarts van hieruit reden we al een paar maal maar steeds met slecht weer. we genieten nu dus dubbel. La Javie, Col du Labouret, Le Vernet, Col du Maure, Seyne, Col St jean ... wat draaien en keren maar verder heel gemakkelijk te rijden. In St Jean houden we onze "afternoon tea" met een goei tas koffie om even te bekomen. We wilden onder de bomen gaan staan op een brandweg achter de parking en bij 't achteruitrijden ...wat te goed afgedraaid zeker... even de baan wat moeten bijwerken met grote stenen maar we zijn er zonder stukken uitgekomen. We doen het dus even zonder die schaduw. Van hieruit nog een sprongske van 15 km naar Le Lauzet, één van onze lievelingsplekskes. De camperplek aan 't meertje en boulodrome staat vol maar aan 't speeltuintje duiken we onder de bomen. Vermoedelijk voor de laatste keer want men vertelde ons dat ze hier gaan bouwen... De scooter van de auto en we zijn op pad. 't Ventje raapt en plukt hazelnaten .. wil thuis notenbrood gaan bakken zegt hij... 's Nachts schiet ik wakker ... er zit iemand aan mijn scooter denk ik ... rolgordijnen op maar niks te zien. Even later weer....ons Kaya blaft en springt en verjaagt ....DE KAT...
De volgende dagen wordt er gewandeld, gelezen en de auto opgekuist....
..
Stralend weer. De bakker in 't dorp is nog gesloten. Ja, zo vroeg zijn we de baan op vandaag...We rijden via Barcelonnette naar Jausiers waar we een 'restaurant" kopen en neen, geen zaak maar een grote baguette. Tijdens 't ontbijt vergapen we ons aan al dat verkeer en verwonderen er ons over dat zovelen afslaan naar de Col de Bonette (de hoogste van Europa en blijkbaar ook een heel mooie) We willen onze plannen niet weer veranderen maar noteren hem met "een stip" voor de volgende keer. De Col de Vars is een aangename bergroute. Op de pashoogte worden we geschroeid door de zon en de wind.
.
Vars centrum is langgerekt en vooral een skioord. In Guillestre willen we een overnachtingsplaats zoeken maar dat valt dik tegen... ligt tegen de helling geplakt en dus steile straatjes, druk verkeer en op de grote parking staat een circus. We rijden aan de andere kant het dorp terug uit. We willen wel graag een plekske vinden voor Briançon. De route volgt de Durance en hier en daar zijn vertrekplaatsen voor kayaks. We rijden wat rond in Argentière waar veel mooie parkeergelegenheid is maar wij ontdekten nog een parking aan 't water waar wedstrijden georganiseerd worden. Nu, heel rustig...met een boom om onder te staan, een beek voor de Kaya, mooie wandelwegen... meer moet dat niet zijn.
De dag starten we met een flinke wandeling en genieten van de nog frisse ochtendlucht. Strak blauw zonder één enkel wolkje en ze beloven ons een hete dag. We rijden nog steeds langs het Parc Nat des Ecrins en genieten van het uitzicht. Briancon, zoals het bij een levendige stad hoort, druk verkeer. Door de vallei van de Guisane en zien veel Italiaanse Motorhomes die huiswaarts rijden .. voor hen zit het verlof er op en dat is te zien want op de parking in Le Monétier is ruimte zat. De Col du Lauteret is van Oost naar West zeer gemakkelijk te rijden en we zitten op 2059m voor we er erg in hebben. We vinden een plekske met een 5* uitzicht om onze tafel te dekken en eten met zo'n uitzicht smaakt eens zo goed. Voor wie het interesseert achter het hotel aan de zuidkant is een heel mooie plek om met de camper te staan ... het is wel even hobbeldebottel rijden en de wei is alles behalve plat maar het uitzicht is onvergetelijk... doen, zolang ze het daar nog tolereren...Wat lager aan de Z/W kant is er een vlakkere parking waar men beschut staat maar... beperkt uitzicht natuurlijk. En wie weg van alles wil in Villar d'Arene richting camping rijden en onder de bomen aan 't riviertje....wel opletten bij regenweer voor vastrijden. Het is stralend weer dus nemen wij de Galibier er bij. Hier is heel wat meer stuurkunst vereist om de top op 2646m te bereiken .. zeker als men niet de tunnel neemt. Er is een kleine parking aan de linkerkant... De afdaling is gewoonweg "genieten" van een prachtig uitzicht ... soms voelt mijn borstkas wat te klein aan... zo mooi.. (het verschil: bij 't klimmen ziet men veel baan en een beetje omgeving, bij 't dalen is er meestal onbeperkt uitzicht) Maar ... er komen zwarte wolken opzetten ...geen goed idee om in La Rivine aan de beek te gaan staan. We zoeken ons een plaatske in Les Verneys waar we nog het gezelschap krijgen van 3 andere campers. Ook bij 't binnenrijden van Valloire is er rechts een mooie parking maar daar zijn feesten en 't centrum afgesloten, dus parking vol vandaag.
Deze nacht heeft het goed geregend. We staan midden in een plas. Dus eerste werk de auto wat verplaatsen zodat de Kaya niet direct een bad neemt. Het is nog steeds fel bewolkt en we hebben niet veel zin bergroutes te gaan doen. Bij de bakker weten ze ons te vertellen dat voor de volgende dagen ook regen op 't programma staat. Hier dus blijven spreekt ons ook niet aan. We wagen het er dan maar op. Bij de afdaling van de Col du Télégraphe rijden we een stuk door de mist....gelukkig heel weinig verkeer. In St Jean de Maurienne komt de zon er door. Dus toch maar naar boven rijden. Er zit een omlegging op en dat wordt een avontuur. Ze zetten ons rond langs Albiez en dat hadden we in 't begin niet door ... er stond wel détour maar dat was het dan.. niet langs waar. De route wordt vlug heel smal en mekaar kruisen niet eenvoudig. We rijden ook tussen bomen en hebben dus ook geen plezier van uitzichten. Na een 10tal km komen we in wat bewoonde wereld en wordt de baan ook breder. Te vlug gejuicht want voorbij La Cochette is de baan weer zo breed als de auto...Maar we deden het in de goede richting want komende van 't zuiden is het ook nog heel steil. Terug op de hoofdbaan valt het mee tot St Sorlin en dan is het weer smal tot de pashoogte ..gelukkig komen we maar één wagen tegen met een bestuurder met angst ...een Nederlander met zijn hele gezinnetje..We vertellen hem over de toestand van de omweg en hij verkiest terug te rijden wat ook geen sinecure was, achteruit tot op een plaatske waar meer ruimte was om te keren. En mijn ventje, die blijft daar altijd rustig bij... alles lost zich op als ge met mekaar praat en voorzichtig blijft ...ik krijg veel vlugger de bibber. We dalen een beetje en staan aan de voet van de Glandon..het is nog geen km de D927 op en 16m hoogteverschil .. doen we dan maar. En daar openen de hemelsluizen... De afdaling van de Croix de Fer is een mooie ruime baan met uitzichten waar we niet kunnen van genieten door de laaghangende wolken. Zelfs de koeien verkiezen de asfaltbaan ipv door het drasserige gras te ploeteren. Aan de Lac de Grd Maison is er aan de noordkant beneden aan 't meer mooie parkeergelegenheid maar vermoedelijk niet ideaal met dit weer. Aan de barrage is ook een parking met orientatiepaneel en wat uitleg. Zonde van 't weer ..... al komt er af en toe een waterzonneke piepen.
.
We overleggen ... drinken een tas koffie ... beslissen om toch maar verder te rijden. Door de Défilé de Maupas; de kleine wandeling naar de waterval kan ons niet lokken. In Le Rivier d'Allemont en aan de electriciteitscentale zijn ook mooie staanplaatsen maar 't ventje heeft zijn zinnen gezet op l'Alpe du Grand Serre, nog zo één van onze lievelingsplekjes. Waren we toch maar in Allemont gebleven.... Halfweg de beklimming komen we weer in de mist terecht. Op de parking is ons lievelingsplekske nog vrij. 't Ventje koppelt aan voor de electriciteit en heeft een praatje met de buurman camperaar... ze zitten hier al een paar daen in de mist... dat belooft. Een uurtje later trekt de mist nog meer toe. We zien met moeite de auto die op 5m van ons af staat. Killig en vochtig en .. we steken de verwarming aan.
We worden wakker, trekken de rolluiken op en... duiken weer onder de dons. We zien geen steek buiten. Gaan we door de mist naar beneden rijden of kijken we het een dagske aan. Hier blijven dus want gisteren hebben we genoeg gereden. We maken het gezellig binnen .. gaan alleen buiten om de hond uit te laten ... lezen, yatsen, ik haal mijn cursus photoshop boven en aangezien we aan de paal hangen ook mijn laptoppeke ..foto's rechtzetten, kleur vervangen....met dank aan Avia Dina ...De koffie vloeit met sloten, de voorraad koekskes slinkt ... we verwennen ons bij 't avondeten. Uiteindelijk was het een rare maar toch gezellige dag. We gaan slapen in de hoop van .....
Maar als we 's morgens onze ogen open doen is alle hoop op beter weer vervlogen.
Een paar dagen slecht weer volstaat. 't Ventje denkt dat als we een paar honderd meter dalen we uit de mist zijn. En hij had gelijk In Le villard is er van mist geen sprake meer en in Corps komt zelfs de zon er door maar 't is frisjes. We beslissen de voet op de gas te houden en weer zuidwaarts te rijden naar de Provence waar het weer toch stabieler is. Niet veel te beleven vandaag ... we rijden, stoppen en rijden verder. Een muziekske, een drankske en een knabbeltje. Het is geen autostrade maar we vorderen toch goed. Col Bayard, Gap en om daar door te rijden krijgt men een echte sightseïng.We vervolgen de Route Napoleon tot Sisteron. Daar is aan de noordkant een nogal drukke parking met een service punt maar wel goed gelegen om 't stadje te bezoeken. In Volonne verlaten we de Route Napoleon , stoppen even aan de rotsen in Les Mées, zijn blij dat de zon nu volop schijnt en 't zelf redelijk warm is en rijden via de D4 verder... een rustig baantje maar wel zeer geaccidenteerd en niet echt een baantje om kilometers te vreten. St Paul Lez durance .... hier zijn we weer.
Na een 3tal dagen krijgen we weer de kriebels. Even gaan kijken of langs de route naar Ginaservis en Montmeyan de druiven al geplukt zijn .. neen dus .. dan helpen wij even (sorry) De route van Montmeyan naar de westkant van Lac de Ste Croix is aangenaam en rustig rijden. Fontaine en Baudinard vonden we prachtig. Dit laatste heeft een zeer smalle hoofdstraat maar er is éénrichtingsverkeer. Richting meer is er aan de linker kant een parking. De afdaling naar de barage en 't meer geeft mooie uitzichten. Ste Croix de Verdon en zeker de camperplek konden ons niet bekoren... een echt toeristencircus brrr Ook de route verder langs het meer is wel groen aangegeven maar vonden wij niet zo bijzonder. de afdaling naar Moustiers was dan weer andere koek - niet aan te raden met iets groter dan een kleine camionnette .. smal, steil (16%) en heel korte op mekaar volgende bochten. Gelukkig rijden we bergaf want in de andere richting zouden we het wel halen maar 't ventje zou zweten denk ik. We rijden de noordroute van de canyon du verdon en er is veel volk op de baan. We stoppen om te eten en willen verder naar rustiger oorden. In La Palud s/Verdon vertrekt de route des Crëtes. we deden die reeds herhaaldelijk en is zeker een aanrader - er is ook éénrichtingsverkeer wat het een gemakkelijk te rijden route maakt. In La Palud is langs de hoofdbaan een parking in terrassen aangelegd maar wij vinden het veel aangenamer aan de speeltuin waar de baan doodloopt. Wij rijden verder, stoppen af en toe om de kunsten van de kayakkers te bewonderen, genieten van 't uitzicht voor we Castellane binnen rijden en zijn wer ontgoocheld hoe dit vroeger zo mooie plaatsje door de massale toeloop zo verloederd is. We hebben heel goede herinneringen aan de vallei d'Allos (aan de col wat minder) en willen er graag weer nartoe. Ze geven heel goed weer voor de Maritieme alpen en we twijfelen niet. Langs de Lac de Castillon en de electriciteitscentrale naar St André les Alpes. Hier in 't centrum is een service punt maar de parking is daar nogal scheef. Nabij het centre de voile is er een parking en als men zich niet op de landingsrichtig plaatst maken ze (tot nu toe) gen probleem. Een beetje verder langs het kantoortje en achter de camping is er ook ruime parkeermogelijkheid met veel bomen maar weinig uitzicht. Het is een mooie wandeling naar 't dorp. Ook hier goed voor een 3tal dagen.
..
We rijden verder van de vallei d'Allos in en volgen de loop van de Haute Verdon. Volgens mij één van de aangenaamste valleien. Onderweg kleine, aangename dorpjes en rustige parkeermogelijkheden. We rijden slechts 28 km en zijn in Colmar les Alpes, een Vauban stadje en dus ommuurd. Er is een mooie parking met zon of schaduw naar keuze alleen, ze ligt er nogal scheef bij. En zoals altijd als er veel ruimte is duurt het wat voor we het, volgens ons, ideale plekske hebben gevonden. De keggen zorgen dat de pannen op 't vuur blijven staan, 's morgens worden we wakker met de zon in 't bed, op 't heetst van de dag zitten we in de schaduw, ons Kaya kan kiezen tussen gras, zand en asfalt, 't ventje heeft ruimte zat om zijn stoel buiten te zetten en ik heb zelfs van binnenuit een prachtig uitzicht...lijk God in Frankrijk dus: ons huisje bij en heel die mooie omgeving onze tuin overgoten met een stralend zonneke. Van hieruit vertrekken vele wandelingen en kan men ook aan canyoning doen ... De waterval ligt op een half uurtje van de parking, de andere wandelingen zijn uitgedrukt in uren of dagen....niks meer voor ons dus. Het stadje zelf vind ik heel mooi. Het oude deel met smalle straatjes. Er rond een oude burcht, een parkje en heel veel groen. De bakker is een vakman en het woord dieet wordt voor een paar dagen geschrapt. Na een paar dagen moeten we gaan rijden want de batterijen van mijn scooterke staan laag (ze nemen te veel energie op om ze te vullen alleen met de zonnepanelen) Het is slechts 24km tot La Foux d'Allos waar de beklimming van de col begint (en die staat absoluut niet op ons programma) Allos en La foux doen een beetje spookachtig aan. Het zijn echte skioorden en in de zomer kunt ge de mensen op beide handen tellen. Er is een kleine maar mooie camperplek rechts voor Allos maar ze lag er zeer onverzorgd bij en het service station is juist links achter de tunnel maar.... opgelet want heel nauw en moeilijk om te draaien. Nabij 't schooltje is er ook een aangename parking. In La Foux zijn er grote parkings aan de skiliften met betalend service station, maar ook hier geen enkel plaatsje vlak. Vanuit Allos kan men naar het Lac d'Allos maar de route is smal, heel veel scherpe bochten en hellingspercentages tot 20%. We doen het deze keer niet ..absoluut geen nood aan spanning... We rijden rustig terug naar colmar, alle batterijen goed gevuld.
De route van Colmar naar Guillaume heeft gedeelten van -2m breed en is dus niks voor ons. We hoorden van zwervers onderweg dat Annot aangenaam is en we willen daar dan graag eens gaan kijken. We moeten terug tot St André les alpes want de route via de Col St Michel is afgesloten wegens grondverschuivingen. We gaan eerst nog naar de markt en naar de bakker. We laten ons verleiden tot de aankoop van olijven in alle soorten en tapanades van olijven, tomaten enz. 't Is bijna middag als we vertrekken en we stoppen dus nog eens in St andré om wat te eten en platte rust te houden. Nog 25 km via de verbindingsas Grenoble-Nice. Drukker verkeer dan dat we de laatste tijd gewoon zijn maar de mooie omgeving maakt er toch een aangename rit van. In Annot moeten we even goed uitkuiken om de camperplek te vinden. Ze ligt wat buiten en boven het centrum. Heel rustig, op een wei (keggen doen goed dienst) met wat bomen, waterkranen en dump en grote wasbakken. We vinden een plaatske naast het wandelwegske naar 't centrum en hebben een mooi uitzicht. Niettegenstaande er toch een deel kampeerauto's staan is het er heel rustig. Een paar hebben de was uithangen en dat brengt ook ons op ideeën. Het stadje beviel ons meer dan 100% Mijn scooterke moest wel puffen... en de bakker?? gelukkig hadden we onze voorraad in colmar ingedaan... (vermoedelijk waren we te laat op de dag en was het er eentje uit zijn overschot van gisteren???) De volgende keren gingen we wat verderop onze voorraad indoen. Smalle en soms steile straatjes met overbruggingen, hier en daar een beekske en wasplaats .. de straatjes met trappen mocht 't ventje alleen doen haha Ook weer goed voor een 3tal dagen - we willen graag blijven maar willen aan de andere kant ook nog veel nieuwe dingen ontdekken. Een stadje waar we zeker zullen terugkomen als 't God belieft
De auto is gewassen, wij zijn proper en de was is opgeplooid; we kunnen dus weer de baan op. Na 7 km drukke baan slaan we links af naar de Gorges de Daluis. Rood-bruine rotsen uitgeslepen door de rivier de Var, wind en neerslag. Goede route, op smalle plaatsen is er éénrichtingsverkeer, veel tunnelletjes en voldoende parkings langs de baan om van de uitzichten te genieten. Op één van die plekjes staan hazelaars en mijn ventje kan 't zich niet laten...en hij krijgt hulp van een jong Frans koppeltje. Goed voor weer een paar notenbroden....Hij zal weten wat doen thuis om al die nootjes te kraken. De waterval kunnen wij slechts van ver bekijken... In Guillaume riskeren we het om een smal straatje door te rijden om beneden aan 't water onder de bomen te gaan eten en wat platte rust te houden. Het stadje zelf hebben we niet verkend want op 't eerste zicht leek het ons meer een groepke huizen op een kruispunt. Aan de afslag naar Valberg zijn ze wel hard aan 't werken aan een grote parking rond het Office de Tourisme. Een mooie bestijging naar het skioord Valberg dat, zoals veel skioorden in de zomer, er zo goed als verlaten bijligt. Onderweg naar Beuil zien we in het dal een paar mooie parkings aan de startplaatsen van de langlaufpistes. Beuil ligt tegen de helling en dus niks voor ons. Gorges du Cians, mooi maar niet zo imponerend als de Daluis. Vermoedelijk zouden we een andere indruk gehad hebben als we deze eerst hadden gedaan. Puget Theniers zegt ons niet veel en is ook veel te druk. Entrevaux: ook een Vauban stadje waar het in 't seizoen ook steeds druk is. Op de parking aan 't station valt het nog best mee. Ook hier willen we ooit terugkomen maar dan buiten het hoogseizoen... Hielden het nu voor bekeken want het was "hel" met mijn scooter tussen al dat volk.
Een 30tal jaar geleden waren we met de kinderen in St Martin Vésubie. We hielden er goede herinneringen aan over en nu we er toch niet zó ver af zijn zou het wel plezant zijn er nog eens te gaan kijken. Terug de grote baan op richting Nice. We blijven de Var volgen. In Madone d'Utelle is het wel even uitkijken want 't zit hier vol tunnelletjes en men heeft slecht zit op het donker gat aan de linker kant waar men in moet rijden richting Isola en Col de Bonhomme. We volgen eerst de Tinéé en vanaf St Sauveur de Valabres. De route is goed, soms smal, met heel mooie stukken natuur. Mijn plezier krijgt echter een deukje als ik de indruk krijg dat de auto soms wat onstabiel rijdt (kan het gevoel niet uitleggen) De ene keer voel ik het en dan is het weer een tijd over. Volgens mijn ventje scheelt er niks aan de besturing maar hij voelt het ook. In Isola even naar de bakker. Naar Isola 2000 rijden schrappen we want vermoedelijk is het daar ook uitgestorven en met dat raar gevoel moeten we niet teveel uitschieters doen. St Etienne de tinee. Er is een betalende camperplek nabij de camping, plaatsen afgescheiden met hagen (brrr) Wij vonden het mooier parkeren aan 't water. Daarvoor moet men tegenover de camperplek voo de telefooncel links wegdraaien en onmiddellijk naar rechts. er is een asfaltparking maar men kan ook goed aan 't water staan. Wij reden wat verder het brugske over naar links en gingen aan het kleine parkske onder de bomen staan. Het centrummeke zei ons niet veel (misschien waren we niet in the mood door de autoproblemen) maar men hoeft niet bang te zijn om vast te rijden want alles in éénrichtingsverkeer .. al moet men wel een goede natte vinger hebben om nog te weten welke richting men uit rijdt... Verderop ligt de Col de bonnette en ook deze zullen we jammer genoeg later moeten doen - het is nu zo'n stralend weer maar...de auto??? We dalen terug naar Isola omdat 't ventje hier wel tevoet weg kan. Hebben een rustige nacht op de parking die nog in volle aanleg is. De volgende dag beslissen we ook St Martin Vésubie te schappen en richting zuid te rijden. We rijden terug naar Madone d'Utelle en vanuit deze richting heeft men beter zicht op de wirwar van banen en tunnelletjes. Verder zuidwaarts tot Carros, een 10tal km boven Nice. deze stad willen we absoluut mijden. Rechtaf naar Vence. Een mooie stad, redelijk druk maar met een goed parking aan de westkant richting Tourettes. We genieten vooral van het rijden - rustig aan met prachtige uitzichten tot aan de Middellandse zee. 't Is zondag en in Grasse komen we warempel in een file terecht. West van Grasse richting Draguignan is een heel grote fruithal en dat is dus een verplichte stop. In Peimeinade op een verlaten winkelplaza installeren we ons onder een boom voor 't middageten. De temperatuur buiten loopt op tot bijna 40°. we houden het dus kort en willen liever nog wat rijden om een rustig plekje met schaduw te vinden. Via Draguignan naar salernes dat ons niets te bieden heeft en verder naar Sillans la Cascade... ons bekend en we weten een koel plekje te vinden... 't was genoeg voor vandaag. Alhoewel we weinig voelden van dat schuiven van de wagen. We kijken nog eens alles na...niks te zien aan de banden - de spanning OK - de besturing OK
Slechts 6 km hebben we gereden als we Cotignac ontdekken. De kleine parking in 't centrum staat bomvol maar mijn oog valt op een klein plaatje aan een muur met het P teken. We gaan kijken en... zijn onmiddellijk gecharmeerd. Rustig en bomen en de boulodrome (ook openbare toiletten en water) In de late namiddag verzamelen de petanquers. De mensen zijn enorm vriendelijk. Op marktdag verplaatsen we ons tot tegen de afsluiting want dat is een drukke dag. Het marktje zelf immens gezellig met veel regionale producten. Een van de petanquers komt een praatje slaan, komt later aan met een zak vijgen en vertelt mijn ventje waar hij die vrij kan plukken/rapen maar dat het nu einde seizoen is. Daags erna staat hij er weer met zelfgemaakte vijgenconfituur en opgelegde vijgen. Die laatste hielden we dom genoeg tot thuis en ze waren zo lekker dat ik heel graag het receptje had gehad...Een reden om hier zeker volgend jaar terug te keren. Op de markt stonden ze ook met Confiture de Lait. Onderweg aan een grote boerderij hadden we dat al zien staan en onze wenkbrauwen gefronst. Hier op de markt hadden ze dat ook en ze vertelden me er meer over.. het is eigenlijk melk met suiker die ingekookt wordt. Tot nu toe heb ik het zelf nog niet uitgeprobeerd maar zal ik zeker eens doen. Het is hier ook een streek waar veel Belgen hun heil hebben gezocht en ik kan verstaan waarom ...God in Frankrijk dus... zo voelen wij ons ook.
We willen hier eigenlijk niet weg maar ofwel moeten we ergens aan de electriciteit ofwel rijden want mijn batteriekes staan in 't rood. We verkiezen het laatste dan kunnen we weer wat anders verkennen Carces, voor 't centrum is er een mooie parking aan de sportvelden en kan men over 't brugske naar 't centrum wandelen. In 't centrum is ook parking maar men zal geluk moeten hebben. We doen de verkenning met de auto. Sommige straten smal. Wat zuidwaarts ligt het Lac de Carcès met langs de baan weinig parking maar zowel aan de noord- als de zuidkant kan men een smal pad in rijden en komt men aan de parking van waaruit de fietsroutes vertrekken. Wel afgelegen maar mooi. Cabasse: ook parking aan de sportpleinen en bomen maar minder rustig vermoeden we. Door 't centrummeke is het ook goed uitkijken want soms heel smal. Volens ons was er niet veel te beleven. Flassans Sur Isole. Oude stad met aangename plekjes en een grote parking aan een park. Mooi om te wandelen, mooi om te staan maar we vertrokken er toch in de late namiddag toen teveel stoere jeugd opdook. we hadden echt geen behopefte aan lawaai en muziek tot een kot in de nacht. Spijtig... Besse s/Isole Aan de fontein links is er een grote parking aan de scholen en sportvelden. Mooi om te staan maar vermoedelijk morgenvroeg druk met schoolgaande jeugd... We verkennen even het centrum .. weten niet goed wat doen: nu verder rijden of morgenvroeg want in 't stadje valt voor ons niet veel te beleven. We rijden nu maar verder. We rijden Forcalquieret in en vlug hebben we een mooie rustige parking gevonden aan de feestzaal. Het is niet meer zo heet en dus niet echt een boom nodig. We hebben de parking voor ons alleen. De airco van de feestzaal slaat regelmatig aan maar we zijn goede slapers en zullen daar zeker geen last van heben. 't ventje gaat op stap en komt terug met 't nieuws dat het morgen markt is... graag meegenomen. Uiteindelijk hebben we vandaag 35 km gereden...
We gaan markten. Een wandelaar spreekt ons aan en als we zeggen dat we naar de markt gaan bekijkt hij ons eens en zegt dat het geen grote markt is. Ach, een grote markt is ook niet zo aan ons besteedt maar .. ze mocht toch wel ietske groter zijn. Welgeteld 2 kramen stonder er. Een heel groot fruit- en groentenkraam waar we uiteindelijk de lekkerste en goedkoopste tomaten vonden en onze voorraad fruit konden bijwerken. Het tweede kraam verwonderde mij: schoenen.... Zo'n kraam zag ik wel staan op een grote markt maar hier??? raar vond ik dat. We waren dus vlug terug van de markt. Naar Méounes les Montrieux: vrienden vonden het een leuk dorp en nu we er zo kortbij waren wilden we ook even gaan kijken. Het is klein, gezellig maar voor ons nu niet om er dagen door te brengen. Nabij 't kerkhof is wel een mooie en rustige parking maar niks voor ons Kaya; vol van die bolletjes die in haar pels blijven plakken. De dag is nog jong; verder dus. La Roquebrussane. ook dit stadje willen we eens nader bekijken...amaai..waar zijn we ingereden? Vooraan aan de boulodrome is er een mooie parking en dan komt men in de hoofdstraat: heel smal maar wel éénrichting... een paar maal hebben we moeten informeren of het voor ons wel breed genoeg was voor we afdraaiden... Uiteindelijk hebben wij hier alleen de straatstenen gezien... spijtig maar waar. We waren blij toen we weer op bredere banen kwamen. La Celle heeft een mooie abdij maar is vandaag (en de volgende dagen??) gesloten Brignoles aangenaam maar kenden we reeds La Val ook smal genoeg om door te rijden. aan de noordkoort nabij de lagere school is er parking onder de bomen en wij genoten van de schaduw om te eten en platte rust te houden 25 km op een voormiddag .. ge moet het kunnen hé Chateauvert is gewoon ne "chateau" en vlug gezien dus. Via Barjols zijn we in de late namiddag terug in Cotignac.
Het weer is zo schitterend en 't ventje wil weer wat gaan rijden richting bergen. We rijden terug naar Draguignan en vandaar naar Comps. Langs de baan staat een camperplek aangegeven. Curieus als we zijn rijden we er even rond, vinden ze wel mooi maar niks voor ons. Geen uitzicht en te ver van alles af voor mij. We nemen de afslag om de Corniche sublime van de Verdon te doen. (in de hoop dat ze deze keer open is ..reeds 2x stonden we hier voor een omleiding) De aanloop is een pastoraal landschap en zo vroeg op de dag nog heel rustig. Alleen een schaapherder kruist onze baan en dus is ons Kaya heel allert...
Verderop wordt het ruwer, zijn er een paar mooie uitzichtpunten. Nabij de brug over de kloof stoppen we om onze voorraad caffeïne binnen te doen. Aiguines is zoals altijd heel druk. Men heeft er dan ook heel mooie uitzichten over 't meer. Wij nemen het binnenwegske naar Les Salles en installeren ons aan 't meer onder een boom.
Het is WE en dan wordt het aan 't meer weer drukker, zeker met dit mooie weer.Tijd om op te krassen dus. We rijden 's avonds nog verder naar Riez en oeps dat hadden we beter niet gedaan. De avond overvalt ons en het wordt een stuk rijden in 't donker. Dom van ons ..we hebben tijd zat en toch.... In Riez vinden we een rustig plaatsje op de grote parking (waar ook een service punt is) We verkennen het stadje en zijn gecharmeerd; een beetje op onze maat en gezellig. 't Ventje kan er zijn stapke doen met de hond en ik kan mee gaan winkelen en terrassen. We vinden de wei aan de andere kant van de baan en installeren ons, zoals zo dikwijls, onder een boom in de schaduw en met "uitzicht" We kunnen het hier zonder problemen een paar dagen uithouden maar dan kriebelt het weer om iets nieuws te zien. We rijden naar Allemagne en Provence, een straat groot, maar wel met een mooi kasteel uit de XVIe eeuw dat nog bewoond is en kan bezocht worden. Op de parking ligt overal nog stro en 't riekt er overweldigend naar amoniak. Tijdens 't WE werd er een grote dierenmarkt gehouden pfff Ons verblijf hier beperkt zich dan ook tot een paar uurtjes. Later misschien nog eens terugkomen. (Wie het interesseert: er zijn openbare toiletten en een kraantje - er achter aan een landweg heel rustig staan beter dan op de parking zelf waar het komen en gaan is van wagens voor bezoek aan 't kasteel.)
.
St Martin de Bromes heeft ons niet veel te bieden. Gréoux-les-Bains een zeer mondain en mooi spa-oord en ... marktdag vandaag. In de benedenstad is er voldoende vrije parking maar voor mij met mijn scooter niet mogelijk naar 't centrum te rijden wegens te groot hellingspercentage. We doen wat sightseeing met de auto maar 't is te druk om onze wagen er tussen te parkeren. Er is een camperplek- afgesloten met hefbomen en betalend - mooie staanplaatsen met alles erop en eraan maar ... aan de sportvelden en ver van alles af. Wel goed voor wie goed te been is. We stoppen even en 't ventje gaat wat op verkenning. Ik duik onder in "photoshop" en "de gulden snede" Even onze plannen bijstellen: hier blijven brengt ons niet veel op. Op een half uurtje zijn we van hier in St Paul lez Durance, één van onze lievelingsplekjes. De keuze is vlug gemaakt. Mijn papieren opruimen en nog een portie cafeine binnendoen en we zijn weer de baan op. En steeds kunnen we genieten van 't rijden ...rustig ...mooi... no stress In St Paul is ons lievelingsplekske vrij. Dat dachten we toch ... 't Ventje vertrekt met ons Kaya voor een toertje rond het dorp. Wat verder staat een Nederlandse "Motorhome" en de eigenaar komt mij nogal "dwingend" vragen ergens anders te parkeren want deze plaats "is" van zijn vriend die even een boodschap is gaan doen. Sorry maar die klopte aan op 't verkeerde adres en 't verkeerde moment. Het is hier een openbare parking waar kampeerauto's "gedoogd" worden en men dankbaar moet zijn als er plaats is en ..er was nog voldoende parkeerplaats over, zelfs naast hem aan de andere kant maar ja ...geen schaduwrijke boom. Voor zijn neus een grote sticker met kopie van mijn mindervalidenparkeerkaart. Ik sta in de deuropening op mijn krukken. Die wist ook niks af van mijn allergie aan arrogantie en mijn verborgen venijnige trekjes. Hem laten uitpraten en dan ... excusez moi monsieur, vous ne parlez pas le Français parce que moi, je ne parle pas l'Allemand ... Neen dus .. met handen en voeten doet hij zijn uitleg nog eens in 't Nederlands met ici en là ertussen. Hem in 't Vlaams geantwoord dat ik blij was dat hij zich zo duidelijk heeft verstaanbaar gemaakt maar dat ik gelukkig ben dat ik vele Nederlandse vrienden heb die mij niet commanderen wat ik al of niet mag doen op een openbare Franse parking. En, dat IK niet met de wagen kan rijden en hij dat straks maar aan mijn echtgenoot moet vragen. Gevolg van dit akkefietje: mijn ventje die niet erg opgezet was met mijn spelletje...maar ja, soms kan ik het mij niet laten. En 'k maak mij al druk genoeg dat ik zelf niet meer kan rijden. En was het nu een Duits of een Vlaming geweest die op dezelfde manier het had geprobeerd, die had dezelfde reactie gekregen... Daarna wel gedacht dat ik niet zo de stekelbees had moeten uithangen maar ja, spijt komt steeds telaat. 's Avonds komt de vriend terug. 's Morgens zijn ze vertrokken voor wij opstonden. Het worden 3 warme dagen met veel luieren. Wandelen doen we 's morgens vroeg en 's avonds laat. De buurvrouw komt ons wat nieuws vertellen over de moeilijkheden bij onze politici, ze snapt er niks van. Wij ook niet tenandere en we laten het niet aan ons hart komen. De bakker hier heeft nog steeds lekkere broodjes, op de terrasjes serveren ze nog frisse drankjes, de kinderen melden dat thuis alles OK is ...we hebben nog wat voorraad en we hebben leesvoer en .... we zitten in 't zonneke... wat zouden we nog meer kunnen wensen. Richting huiswaarts hebben we de keuze: via de bergen of via de vallei van de Rhone. Zolang het mooi weer blijft krijgen de bergen de voorkeur. Dit wil wel zeggen dat we een stukje op onze passen moeten terugkeren. Na een paar uurtjes staan we weer op de wei in Riez met een 20tal andere campers. Plaats zat want het is een grote wei maar toch een gezellig sfeertje. We kwamen voor één nacht maar bleven er weer een paar dagen hangen. En zo is er weer een week voorbij ...
.
.
.
We rijden een stuk bekende routes. Van Riez via Digne Les Bains over de Col du Labouret naar Le Lauzet Ubaye. We zetten ons op de parking voor de MH's want aan de speeltuin is men de funderingen aan 't gieten voor een nieuw hotel. Zoals in St Paul is het ook hier steeds een beetje "thuiskomen" al is het er deze keer ook weer overgeschoten om eens richting camping en de brug te wandelen ...staat dus al van vorig jaar op 't programma en niet dat we geen tijd hebben ... We denken er steeds aan op 't verkeerde moment, ofwel te laat in de namiddag ofwel, zoals nu: scooter met platte batterijen. En zeggen dat we gisteren bijna de ganse dag gereden hebben en kans zat hadden om ze ondertussen op te laden. Een beetje teveel on the go and the flow .... alles kan, niks moet maar ik zou er af en toe ook beter mijn gedachtens eens bij houden grrrr... We beseffen eigenlijk dat er ons maar een goeie week meer rest en we toch noordwaarts zullen moeten willen we geen te grote afstanden moeten afleggen de laatste dagen. De Alpen zullen we dus ten vroegste volgend jaar weer zien. De westkant van het meer hebben we nog niet gedaan en dus rijden we naar de barrage de Serre Ponçon met een waterkrachtcentrale. Ze is niet privé te bezoeken maar er staan panelen met uitleg. En zoals steeds bekijk ik het met een benauwd hart ... zoveel druk dat er op die muren staat en wat als zo'n wand begeeft? Het meer is eigenlijk een kunstmeer dat ontstaan is na 't bouwen van de dam en het onder water zetten van een heel dorp. Het water heeft ook op veel plaatsen een melkachtig groene kleur - heel speciaal. Deze west route is wel smaller en meer geaccidenteerd dan de oostelijke kant maar ge kunt de tegenliggers op één hand tellen. Chorges: even naar de camperplek gaan kijken. Ligt heel mooi aan de sportvelden, is op gravel en ruim en ... op wandelafstand van 't dorp met een gezellig centrum. 't Ventje even naar de bakker om zijn "restaurant" (grote baguette) te gaan kopen. 't Smaakt en we houden even platte rust. We voelen ons hier goed maar 't ventje wil graag nog wat rijden. We willen ook niet in 't spitsuur door Gap en moeten dus niet te lang treuzelen. Het is een grote, vrij rechte baan en de kilometers verdwijnen vlug onder de wielen. Gap valt mee, even een bergske op, Veynes waar een camperplek is maar alles behalve aangenaam: tussen de baan en de spoorweg en doorgaans niet echt netjes. In Aspres hebben we de keuze: via Grenoble of Die en het wordt dit laatste (wat zijn we toch gewoonte diertjes). Van hieruit zitten we weer op een zeer mooie route. In La Beaume rijden we de parking op, heel mooi gelegen en met veel ruimte en groen. Tot onze verwondering zien we er ook een servicepunt. alleen ...geen bakker, geen winkel, dus proviand tevoren indoen. Onze kasten zijn nog goed gevuld en dus geen probleem voor ons om hier een nachtje te blijven. We zitten op meer dan 1000m hoogte en dat hebben we deze nacht gevoeld - 't was frisjes en we hebben een dekentje moeten bijleggen. We zullen er stilaan moeten aan wennen. 't Is herfst.
We starten deze morgen met de Col de Cabre, nogal pittig niettegenstaande slechts 1180m maar het blijft heel mooi en rustig rijden. Wat verder komen we aan rotspartijen waar de Drôme ontspringt. Een heel mooi plekske maar vandaag nogal modderig. Het heeft hier blijkbaar de vorige dagen nogal geregend. We wisten niet dat de oostkant van Die zo mooi was - ook weer goed voor een volgende keer om die omgeving eens te gaan uitkammen. Die ...nog zo'n "thuiskom"plekske. Er is plaats vrij achteraan op de wei en we hebben ruimte zat om luifel uit te zetten en ons te installeren. 't Ventje gaat naar 't stadje en heeft zich aan 't proeven van de Clairette de Die gewaagd. Ik verdiep me in de moorden in mijn boek. Het is raar maar we krijgen het "einde verlof" gevoel. Blij dat we naar huis gaan om de kinderen en de kleinzoon te zien maar nu al met himwee naar al die mooie plekjes in de zon. Maar binnen een maandje vertrekken we hopelijk weer....
Als we geen te lange ritten willen doen en af en toe ergens blijven plakken moeten we noordwaarts. Richting Valence tot Crest en vandaar weer D wegen. Chabeuil rijden we in om onze baguettes te gaan kopen. Het stadje is gezellig maar parkeerplaats zeer beperkt. We zetten ons een stukje van het gewoel af en 't ventje gaat wat op verkenning. Een volgende keer proberen hier op een ander moment dan het middaguur aan te komen. We willen graag een rustig plekske voor onze lunch en platte rust. Via romans s/Isère naar Hauterives. Toen we hier vorige keer waren was het nog een grote werf maar nu een mooie camperplek. Ruim, op gravel, hier en daar schaduw en een gratis servicepunt. Via een wandelbrugske is men onmiddellijk in 't centrum. Wandelen kan men er naar hartelust. We voelen ons goed. Stoelen gaan buiten, de luifel uit en 't is gezellig eten. Platte rust met een tas koffie en een boek. We houden het hier zonder probleem een paar dagen uit. Vandaag rijden we rond Lyon via Beaurepaire, St Jean de Bourney, Crémieu, Perouges. De D4 tot Le Racoud. Op mijn détailkaart staat een klein wegske naar Joyeux. Uiteindelijk is het juist een halve meter breder dan onze auto. Zouden we het wel aandurven want 't ziet er nogal bochtig uit. Doen maar want tientallen kms omrijden daar hebben we geen zin in. Het is heel mooi rijden en af en toe zijn er grasbermen. Gelukkig maar 1 tegenligger. Spannend maar vermoedelijk nemen we het de volgende keer weer.... zo mooi. In Joyeux is 't druk wegens een trouwstoet... ja, voor auto's in 't rustieke centrummeke geen plaats hé. Ze hebben bijna 200km gereden om hier te komen trouwen. Nog een kleine tien km en we staan op de wei van 't vogelpark in Villars Les Dombes. 's Avonds verplaatsen we ons naar de asfalt want 't begint te regenen en de wei kan op sommige plaatsen nogal zompig worden. We worden wakker zonder regen maar 't zonneke laat het afweten. De baan naar Bourg en bresse kunnen we bijna blindelings rijden en aangezien we goed op tijdschema liggen kiezen we voor secundaoire wegen. Bouligneuux naar Sandrans. Hier is een service station voor aan de camping en...een visvijver. Wordt genoteerd. Chatillon s/Chalaronne heb ik in mijn boek aangeduid maar kan er mij momenteel niks meer bij voorstellen. 'k Zou beter dagelijks nota's nemen grrrrr of tenminste geen maanden wachten om 't verslagske te schrijven. Wat ik me wel herinner is hoe we onder Macon zijn doorgereden. Van Pont de Veyle wilden we naar de N6 en daarvoor moesten we de Saône over. Afwisselend oversteken. Gewicht van de wagen OK breedte OK we hadden 8 cm over......zweten dus. En dan nog effe in 't midden van de brug stoppen om eens goed links en rechts te kijken want 't was toch zo mooi (achter ons toeteren - maar ja 't ventje stoort zich daar niet aan) N79 richting Cluny. Er zijn verschillende goede parkings in 't centrum en aan de abdij. Maar aan 't vertrekpunt van de lange afstands fietsroute is het veel rustiger. Ons Kaya uitlaten, eten en platte rust. We volgen een beetje dezelfde route als het fietspad. Sercy vonden we heel mooi. Buxy, Givry (verschillende P) tot Chagny waar een heel mooie rustplek is waar we op gemikt hadden om te overnachten (nu echter grondwerken aan 't doen en vermoedelijk morgenvroeg reeds veel lawaai) Het is nog vroeg en we beslissen toch maar rustiger oorden op te zoeken. Via de N74 door Beaune (P) Nuits St Georges (service station en kleine P) tot Marsannay La Côte. Service station en scheve P aan 't sportcomplex - in 't centrum ook P onder de bomen. Overal platen dat het verboden is druiven te plukken.... de eerste keer dat we deze verbodsplaat zagen staan...gelukkig haha. Toch goed geslapen al begon het 's avonds wat te tokkelen op het dak. 's Morgens is de lucht uitgeklaard. We zitten op 6km zuid van Dijon en we zijn weer eens overmoedig. we beslissen dwars door de stad te rijden. We hebben onze les geleerd. De bewegwijzering laat meer dan te wensen over als ge niet op zoek zijt naar een lokaal café, hotel, restaurant. Volgende keer de ring nemen heb ik in 't groot genoteerd. Tot Langres blijven we de National volgen. Voor de zoveelste keer zie ik de wijzer naar Lac de la Lier ...en steeds op momenten dat we er echt geen tijd voor kunnen uittrekken. Chaumont richting St Dizier. In Joinville maken we een ommetje naar de jachthaven en camperplek. Er is nog een plekske vrij. 't Zonneke geeft wat warmte. We zien dat verschillende campers aangepikt hebben aan de stroompaal van de haven ... Eten en wat rusten want we hebben al veel te veel kms afgelegd. 't Ventje ruikt zijn stal en zou graag nog wat rijden. Geen probleem maar dan moeten we niet langer treuzelen. 14 km verder wagen we ons weer op secundaire banen. Mooi rijden - bochtig en met veel hellingen ..tout court: mooi maar tijdverslindend. Bij 't binnenrijden van Bar Le Duc moeten we even oriënteren. Revigny, Givry, Ste Menehould, Vouziers. Binnendoor naar Attigny en Charleville Mezières vanwaar we de Maas volgen naar Monthermé. In 't centrum is een grote P maar we verkiezen eerst eens te gaan zien aan 't water. Na wat foefelen staan we op een droge plek die wat verhard is. Pa en de Kaya kunnen met droge voeten in uit. Meer moet het niet meer zijn....morgenmiddag ezijn we thuiis. Uiteindelijk toch niet te vroeg wakker. We rijden een deel km terug om via de D989 en Hargnies naar Revin te rijden. Givet en we zijn in ons landje. Het eerste dat ons opvalt is het lage water van de Maas. Hele delen van de bedding tot voorbij Dinant staan leeg om op te ruimen en herstelwerken te doen aan de dijken.... een heel raar zicht. We rijden met een omwegske naar huis om eer st de kleinzoon eens goed te kunnen knuffelen.
Een heel mooi verlof. genoten van de Provence Verte en de Maritieme alpen, de druiven, noten, olijven en vijgen en DE ZON, DE MOOIE NATUUR ? DE MENSEN DIE WE ONTMOETTEN; We willen graag heel vlug terug.
.
.
.
.
.
. 
.
.
.
.
.
.
.
