"Een retroreflector is een bijzondere uitvoering van een reflector. Dit object stuurt de invallende straling (licht, radiogolven) in exact dezelfde richting terug als waaruit zij kwam."
23-12-2010
Waarheen, meneer?
Rationalism can take us from 'A' to 'Z', but we need ethical reasoning to decide where 'Z' is.
Dit komt uit een filmpje, echt aan te raden. Er zijn er verschillende te zien, gewoon doorklikken. Telkens hoor je een lezing, die dan geanimeerd wordt, beetje zoals je in man bijt hond kan zien... http://www.youtube.com/watch?v=AC7ANGMy0yo&feature=player_embedded
We kunnen dus perfect redeneren hoe we een gewenst doel kunnen bereiken, maar om te beslissen wat ons doel is zijn we niets met pure ratio. We moeten ons ethisch vermogen instellen om te bepalen welke situatie gewenst zou kunnen zijn. Niet enkel onze ethiek, maar ook ons empathisch vermogen, onze competenties en onze dromen, wensen en persoonlijkheid moeten ingeschakeld worden om te bepalen welke weg we inslaan.
Die bestemming bepalen is het moeilijkste, de weg uitpluizen niet.
Ik heb er bij god nog geen idee van waar ik heen wil. :)
Na een dagje vertraging gisteren toch toegekomen in Funland. Het weerzien met Ega en Kroost was deugddoend, 2 weken was nu al lang, wat zal dat zijn in januari, als ik 5 weken zonder moet... Ons nieuwe huis is machtig: mega groot, voldoende ruimte om 2 gezinnen te herbergen, een paar appelbomen, een oude sauna, houten vloeren,... 't is een beetje aftands, maar daar maak ik niet van. 't Is warm genoeg binnen, er is warm water en electriciteit, en Kirsi en de kindjes zijn hier. De max dus! Buiten is het nu -22, en ligt de sneeuw bijna een meter hoog. Maar de lucht is droog, en nu kan ik me wel vinden in Kirsi haar stelling dat -2 in België kouder kan aanvoelen dan -22 hier, door de vochtige lucht in België...
Morgen kerst, zal leuk worden, ik kijk er al naar uit.
Bij deze, iedereen die op bezoek wil komen: er is plaats genoeg, je bent dus welkom!
Een mens moet voor zichzelf de oorzaken van geluk benoemen. Als we de onderste 2 trappen van Maslow als vervuld beschouwen, wil ik graag de derde trap even bekijken, namelijk de behoefte aan sociaal contact. Deze is voor mij een zeer belangrijke, waar ik de verhouding bekijk tussen de kwaliteit en de kwantiteit van mijn sociale contacten. De diepgaandheid (zou dat in de Van Dale staan?) is de bepalende factor. Veel contacten, die nergens over gaan, geven me weinig voldoening. Maar toch heb ik tegelijkertijd ook behoefte om onder de mensen te komen... 't is een precair evenwicht, een constant zoeken. Nu is de angst er een beetje: zal ik in Finland er in slagen om enkele diepgaande contacten op te bouwen, die voor mijn geluk bepalend zijn?
De meeste contacten die we hebben met anderen verlopen op een zeer oppervlakkig niveau, en dat vloeit vooral voort uit de angst die velen hebben om zich open te stellen, en om over echte dingen te praten, over wat bepaalde zaken nu eigenlijk met hen doen, hoe ze zich erbij voelen. Toch merk ik dat de meeste mensen er eigenlijk wel voor openstaan, als je ze een beetje stimuleert.
Bij deze de oproep van de dag: stimuleer je medemens om over echte dingen te praten, en vergeet de koetjes, het weer en de kalfjes.
Enkel als de veerkracht en de effectieve verwachtte gebeurtenis negatief zijn, draait het op een sisser uit. Veerkracht is dus de bepalende factor? De vorige stelling geldt echter nog steeds, aangezien die ons vertelde dat de tijd die we spenderen aan de verwachting bepalend is. Maar psychologie is geen wetenschap hé, er zijn teveel variabelen die de totaalervaring maken. Maar toch, ik kies ervoor om positieve verwachtingen te hebben, in de meeste gevallen. Ik kan dat perfect doen, omdat mijn veerkracht redelijk ontwikkeld is, me dunkt...
