"Een retroreflector is een bijzondere uitvoering van een reflector. Dit object stuurt de invallende straling (licht, radiogolven) in exact dezelfde richting terug als waaruit zij kwam."
16-01-2011
Onderzoek
Nog 3 weken werken, dan een paar dagjes verlof, en dan de auto in. On the road. Roadtrip met Wannes, ideale verbroederingsactiviteit!
't Zal interessant zijn om een antropologische studie uit te voeren in Finland. Wat maakt de cultuur? De kleine verschillen zijn zo belangrijk, en tegelijkertijd zo moeilijk te identificeren... De manier waarop mensen tegenover elkaar staan, en interageren, is niet altijd evident om te achterhalen, aangezien we de wereld vanuit ons eigen referentiekader bekijken. Projectie. We nemen onze eigen waarden en normen, en zien dat anderen op een andere manier handelen. Daaruit concluderen we vaak dat de anderen bijvoorbeeld onbeschoft zijn. Maar is dat zo? Natuurlijk niet.
Heel belangrijk om daarbij stil te staan, en duidelijk te kunnen analyseren waarom mensen zich op een bepaalde manier gedragen. En dan komt de opdracht: Hoe integreer ik 'hun' gedrag en cultuur met mijn eigen normen? Zonder mezelf te verraden...
Het moet verdomme moeilijk zijn voor mensen uit een volledig andere cultuur om zich te integreren, want dat is integratie: je aanpassen aan de manier waarop kleine contacten tussen mensen verlopen. Bedien je eerst andere mensen aan tafel, of neem je gewoon je eigen eten? Deel je je appel 's avonds in de zetel, of eet je hem alleen op? Geef je iedereen een kus, een knuffel, of zwaai je gewoon even als je een ruimte binnenkomt? Help je spontaan je buurman met hout dragen, of wacht je tot hij het expliciet vraagt?
Het belooft alleszins interessant te worden!
Het vrijgezellenleven gaat me niet af. Het is nu de langste periode ooit sinds ik Kirsi en de kindjes in mijn leven heb, en 't is niet evident. Van nature voel ik me niet goed als ik te veel alleen ben, en begin ik te compenseren. De compensatie loopt gelukkig de spuigaten nog niet echt uit... Nu is het echter een groot voordeel dat ik bij mama en papa mag logeren (Dank je!!), want nu kom ik niet thuis in een leeg huis, waar de spoken van Kirsi, Oiva, Oona en Elias ronddwalen. Nu is er iemand om tegen te praten, en is er een vorm van activiteit rond me die de eenzaamheid een beetje verdrijft. Toch mis ik ze. Veel.
Hier Helmi, de jongste dochter van katje, die bij ons woont, en Elias. Zo zie ik er nu ook vaak uit, na een nachtje compenseren...
Hier Oona op haar sneeuwpony...
Oiva (rechts), Sonja (midden, de oudste dochter van Katja, en mijn petekind) en Oona. "the world is upsidedown and insideout"...
