Dit keer een impulsief bericht, ik moet het gewoon kwijt... De discussie over de laatste 5000 euro en de verdeling van de voorbije kosten (50/50) blijft aanslepen. Ik wordt langs alle kanten (remember mijn beste vriend is tevens mijn schoonbroer...) aanzien als iemand die haar wil oplichten. Hoe kan ik dat nu doen??? Het is zij die eenzijdig en onverwacht besloten heeft te scheiden, niet ik! Ik zie haar als depressief en administratief onbekwaam om alle perikelen die bij een scheiding horen aan te pakken, daarom neem ik die taak op mij. In een scheiding in onderling overleg moeten we er wel samen uitraken anders wordt het een scheiding met advocaten waar iedereen (behalve die advocaten) alleen maar armer van wordt, ook de kinderen! Zij neemt in de boedelscheiding wat zij wil, het interesseerd me echt niet. Ik betaal de alimentatie die nodig is, daar bestaan formules voor (dit is tenslotte voor de kinderen, ik wil wel geen onderhoudsgeld betalen). Ik betaal de helft van de kosten gemaakt tussen nu en haar beslissing. Ik betaal de som (grotendeels) die ze verwacht van het huis... Waarom krijg ik dan nog een telefoontje over de internetfactuur van de voorbije maand (toen we nog samen waren en later zelfs alleen in het huis verblijft). Waarom stelt men mij nog de vraag wat ik bedoel met terugbetaling schuldsaldoverzekering (volledig voor haar, terwijl ik eigenlijk recht heb op de helft) en pensioensparen (nogmaals, ik moet haar geld niet)? Hangt er een groot bord "oplichter" op mijn rug? Wie stelt er hier wie voor een voldongen feit? Wie heeft er de voorbije maanden veel te veel geld (echt een pak poen ) uitgegeven aan allerlei cadeautjes en verwennerijen? Wordt daar rekening mee gehouden, laat staan met het welzijn van de kinderen? Echt, ik zie haar vanavond weer maar nog één zo'n telefoontje of opmerking en ze mag me een advocaat sturen, dan doe ik echt niets meer! Als ik dit zo herlees zal ik vanavond maar eens gaan squashen (motten op dat balletje)... hoe kan een mens het zo ver drijven en toch in je gezicht zeggen "rust maar eens goed uit"??? Ik begrijp er niets van . Enfin voor de squash moet (mag?) ik er nogmaals langsgaan om over de kosten verdeling te praten, ik kijk er al naar uit ...
Voila, wederom is het eventjes geleden! De reden: 10 dagen met de kindjes, ontzettend leuk maar oh zo vermoeiend! Morgen gaan ze weer 9 dagen naar hun mama, ik zal ze missen. Ergens ben ik wel blij met wat tijd voor mezelf maar de "gezellige" drukte verdwijnt nu (eventjes) helemaal uit het huis... Ik ben ook wel wat bang voor de eenzame (?) avonden die komen nu. De voorbije dagen merkte ik dat ik vooral moe was (koken, kindjes in bad en bed stoppen opruimen, op tijd op school/opvang/werk toekomen, ...). Moe betekend in mijn geval ook emotioneel (waarom doet ze dit toch, is er dan toch een ander???). Emotioneel betekend dan ook weer rusteloos (gewoon televisie kijken of een boek lezen is er voorlopig nog niet bij), de fietsrollen dan maar! De komende dagen boek ik dan ook goed vol (zonder overdreven potentiel alcoholgevaar ): een etentje bij de bomma, squashen, een weekendje Ardennen met het werk en de zondagse toerrit met de wielervrienden. Toch mis ik iemand om "rustig" bij te worden: gewoon samen televisie kijken tot een leuk (romantisch of gewoon "fun") avondje uit. Ben ik haar dan al zo snel vergeten? Het antwoord is vrij duidelijk: zij blijft een houding "uit de hoogte" aannemen en plant enkele belangrijke dingen gewoon hoe zij het ziet (zonder duidelijke afspraken). Zo was er het voorbije weekend haar grote uittocht (verhuis) en een gesprek met haar vader (waarover later misschien meer) over de alimentatie en mijn eventuele overname van het huis (ik kan niet iemand zijn die zich zonder slag of stoot gewonnen geeft, dus dokterde ik maar een andere oplossing uit ). Allemaal niet of slecht gepland waardoor verassingen al snel tot irritatie gaan leiden. Zo koud en emotieloos ken ik haar niet maar als dit haar nieuwe ik is hoef ik die niet (meer)! Ander en beter dan maar... Helaas zit ik zo niet in elkaar en zou ik ook niet weten hoe eraan te beginnen (ik gruwel bij de gedachte aan datingsites). De tijd zal het wel uitwijzen... Moest er ondertussen iemand zin hebben in een gewone babbel of een leuk avondje uit, feel free ! Wat het huis betreft zitten we dicht bij een akkoord, hopelijk krijg ik hier morgenavond (als ik de kindjes ga afzetten) een defenitief akkoord. Dan kan ik me weer volop op het nodige papierwerk, inrichting, ... gooien! Het begin van een nieuwe start?
Ik ben Restless
Ik ben een man en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/11/1977 en ben nu dus 47 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis, squash, badminton, fietsen, snowboarden, Beerschot.
vraag maar raak, ik kies zelf wel wat relevant is ;-)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
) uitgegeven aan allerlei cadeautjes en verwennerijen? Wordt daar rekening mee gehouden, laat staan met het welzijn van de kinderen? Echt, ik zie haar vanavond weer maar nog één zo'n telefoontje of opmerking en ze mag me een advocaat sturen, dan doe ik echt niets meer! Als ik dit zo herlees zal ik vanavond maar eens gaan squashen (motten op dat balletje)... hoe kan een mens het zo ver drijven en toch in je gezicht zeggen "rust maar eens goed uit"??? Ik begrijp er niets van 
. Enfin voor de squash moet (mag?) ik er nogmaals langsgaan om over de kosten verdeling te praten, ik kijk er al naar uit 
...
): een etentje bij de bomma, squashen, een weekendje Ardennen met het werk en de zondagse toerrit met de wielervrienden. Toch mis ik iemand om "rustig" bij te worden: gewoon samen televisie kijken tot een leuk (romantisch of gewoon "fun") avondje uit. Ben ik haar dan al zo snel vergeten? Het antwoord is vrij duidelijk: zij blijft een houding "uit de hoogte" aannemen en plant enkele belangrijke dingen gewoon hoe zij het ziet (zonder duidelijke afspraken). Zo was er het voorbije weekend haar grote uittocht (verhuis) en een gesprek met haar vader (waarover later misschien meer) over de alimentatie en mijn eventuele overname van het huis (ik kan niet iemand zijn die zich zonder slag of stoot gewonnen geeft, dus dokterde ik maar een andere oplossing uit 
). Allemaal niet of slecht gepland waardoor verassingen al snel tot irritatie gaan leiden. Zo koud en emotieloos ken ik haar niet maar als dit haar nieuwe ik is hoef ik die niet (meer)! Ander en beter dan maar... Helaas zit ik zo niet in elkaar en zou ik ook niet weten hoe eraan te beginnen (ik gruwel bij de gedachte aan datingsites). De tijd zal het wel uitwijzen... Moest er ondertussen iemand zin hebben in een gewone babbel of een leuk avondje uit, feel free 
