Taakverdeling

Als pas gepensioneerd koppel, hebben wij onze gewoontes een beetje moeten aan passen. Daar wij beiden nogal modern denkend zijn, besloten wij aan taakverdeling te doen.

Omdat onze gezamenlijke hobby wandelen is, trekken wij er elke vrije dag op uit om onze kilometers te lopen. Wij zijn dan ook aangesloten bij een wandelclub, zodat wij het wandel gebeuren op de voet kunnen volgen. Als ervaren wandelaars, ”en omdat wij taak verdeling doen” loopt het ’s morgens gesmeerd. Ik zorg voor de picknick en de rugzak, mijn man voor de auto en de rest.

Met mijn man aan het stuur, en de landkaart op mijn knieën, kunnen wij vertrekken. Ons  doel  vandaag is”Hoegaarden” de geboorte streek van het witbier, ook bekend om zijn mooie tuinen.

Het beloofd een mooie dag te worden, en met een vrolijk deuntje op de radio, rijden wij door de stille morgen. Hoe korter wij komen, hoe drukker het word. Bijna allemaal wandelaars die dezelfde richting uit rijden.

 Dankzij de parkeerwachters, vinden wij vlug een plaatsje om onze auto te parkeren. Nu nog onze schoenen wisselen, en wij kunnen aan onze wandeling beginnen.

Maar wat is dat? Het plaatsje waar mijn schoenen horen te staan is leeg. “Waar zijn mijn schoenen”?. “Vergeten”, Onze taakverdeling werkte blijkbaar nog niet zoals het hoorde.

Wat nu?. Terug naar huis, dat vonden wij geen optie, niet wandelen evenmin. Dan maar starten met hetgeen ik aan mijn voeten droeg, namelijk”studentenmuilen”.

Zo vertrokken wij, maar niet voor lang, mijn voeten deden al vlug pijn, daarom besloten wij om het uur van schoenen te wisselen. Het werd dus weer “taakverdeling “of nog beter “leedverdeling”.

Zo sloften wij door het landschap. Ik met mijn veel te grote schoenen, mijn man met te kleine studentenmuilen. Het werd een lange 20 km, en veel hebben wij niet gesproken, want onze benen waren verkrampt van het ongemakkelijke schoeisel, maar wij hebben het gehaald.

Sindsdien is er niet veel veranderd. Wandelen doen wij nog even graag, ook de taakverdeling is gebleven. Ik moet wel bekennen, als wij nu op wandel tocht vertrekken, ik stiekem  een blik in de auto werp,om  te kijken  ”ZITTEN ZE ER WEL IN”.

Renilda

29-05-2012 om 00:00 geschreven door renilda

Als kennismaking op mijn blog ga ik een paar details vertellen over mijn dagelijks leven, over wat ik graag doe.

Sinds ik gepensioneerd ben word ik 's morgens wakker van de geur van verse koffie, waar mijn man voor zorgt. 's Avonds vindt je mij meestal lekker lui in de zetel, genietend van een film op tv.

 Maar overdag hou ik wel van actie, ik ben wat je noemt een sportief type. Mijn motto is, een gezonde geest in een gezond lichaam.

Wandelen, turnen, tuinieren zijn de dingen die ik graag doe. Maar  vooral”prullen” met een schoon woord”creatief  bezig zijn “, is iets dat mij ligt, zeker als ik het kan afwisselen met nu en dan een reisje om stap voor stap de wereld te verkennen.

Hopelijk hou ik het nog een paar jaar vol, want dit is voor mij een perfecte manier van leven.

Renilda

22-05-2012 om 00:00 geschreven door renilda

 Mijn oma is de liefste oma van de hele wereld .
Vandaag zijn we gaan wandelen,in Diest 12 km hebben we gestapt.
Als beloning voor onze inspanning hebben we een ijsje gelikt in Averbode.
Een super leuke dag.

Joke

19-05-2012 om 00:00 geschreven door renilda