|
14/06/2010
In Ulaan Batar zijn verschillende musea, we zijn naar het natuur historisch museum gegaan waar skeletten van dinosaurussen staan die gevonden zijn in 1987 in de Gobi woestijn en ook verschillende opgezette dieren van insecten tot een kameel.
Ulaan Batar is ontstaan door de bouw van een boeddhistisch klooster en met de tijd kwamen er rond het klooster mongolen zich vestigen met hun gertenten waardoor Ulaan Batar nu de grootste stad van Mongolië is. Ook bezoeken we het klooster waar jonge priesters hun lessen krijgen die we ook kunnen volgen, bij manier van spreken J
In een tempel staat een groot Boeddha beeld van 20 meter in bladgoud het is wel indrukwekkend, maar zoals altijd mag je het niet fotograferen of je moet 25 Euro betalen ! dat is er nu net ietsje over we zullen wel een foto op het internet vinden voor onze album J De stad op zich is vrij slordig blijkbaar weinig geld voor onderhoud, door de stad loopt een zeer drukke baan en op elk kruispunt staat een politieman op een betonnen verhoogje het verkeer te regelen en dit terwijl hij constant op een fluitje blaast, de auto die moeten wachten proberen hem nog wat nerveuzer te maken door als reactie te claxonneren, wat achtergrond muziek was misschien een beter idee geweest J We vertelden reeds dat het verkeer chaotisch was maar wat we vandaag gezien hebben dat hebben we nog nergens gezien zelfs niet in Marokko, van de tweebaanvakken proberen ze er drie te maken en de kunst is om hier dan constant van baanvak te veranderen links voorbij te stekken enz het kan niet op ! Ook helpt de politie door in deze drukte gewoon op de baan controles te doen van de papieren zelfs op de kruispunten ongelofelijk. Hier zouden we niet veel zin hebben om met een moto door te rijden J. De stad mag dan wel slordig zijn toch staan er enkele mooie moderne nieuwe gebouwen. Eén daarvan is een gebouw van 17 verdiepingen met 3 verdiepingen shopping center van de betere (duurdere ) merken met daarboven kantoorgebouwen. Op het bovenste verdiep is een modern restaurant/bar waar je een prachtig zicht hebt over de stad en waar het bier niet slecht is J . Het valt ook op dat dit misschien de eerste hoofdstad is die we tegenkomen waar geen MacDonalds is !
Oh ja dankzij proximus heb ik nu een Mongoolse sim kaart met dito nummer J ook Dirk zijn mobistar kaart geef het opgegeven dus als je Dirk wilt bereiken kan je dit via mijn mongools nummer +97695049277 maar hoe de ontvangst in de Gobi woestijn zal zijn daar hebben we het raden naar J
15/06/2010
Hier in de resort is er mogelijkheid om fietsen te huren omdat hier 10 km vandaan een bezienswaardigheid is nl de turtelrock besluiten we maar deze eens te gaan bezoeken per fiets. Fietsen zijn hier zeer zeldzaam en dit is ook rap te merken J ik heb nog geluk bij mij werken de achterste versnellingen nog bij Dirk geen van beide ! Gelukkig staat hij op een klein verzet wat het klimwerk nog redelijk mogelijk maakt. De 10 km is bergop en tegenwind en af en toe vals plat ! Na een uurtje komen we aan bij de beroemde turtelrock en ja met de nodige fantasie zie je er wel een schilpad in J ondertussen ben ik er achtergekomen dat mijn stuur los staat maar voor de rest prima fietsen ! De terug weg loopt gesmeerd voor we het weten zijn we terug aan de resort en onderweg hebben we veel bekijks fietser zijn ze hier zeker niet gewoon !
16/06/2010
Vandaag hebben we er een rustige dag van gemaakt deze morgen hebben we een kleine wandeling gemaakt in de omgeving van de resort en wat speeltjes uitgedeeld aan de kleinste. We vragen ons af of dit wel zo een goed idee is, niet dat we die kleine mannen dat niet hunnen hoor, maar hoe lang zal het duren voor hier toestanden zijn zoals in Marokko dat je nergens meer kan stoppen of je wordt omringd door bedelende kinderen. Iets wat we in Marokko als onaangenaam ervaren zijn we hier misschien aan het creëren. Een moeilijke keuze maar we besluiten toch het speelgoed uit te delen. Na ons middagmaal besluiten we om een iets langere wandeling te maken, gisteren hebben we een pijl gezien magic rock en we willen die wel eens zien J het is 4 km wandelen dus zo erg zal het wel niet zijn.
Na ons avontuur met de turttle rock zijn onze verwachtingen zeker niet hoog gespannen en terecht magic rock is gewoon een naam van een resort J maar de wandeling door de mooie natuur was het zeker waard. Vanavond is het tijd om terug te pakken morgen vertrekken we naar de Gobi woestijn !
17/06/2010
Op onze papieren stond dat we vandaag zeer vroeg moesten vertrekken. Als we navraag doen in het resort blijkt dat we maar om 9.00 uur hoeven te vertrekken dit maakt ons toch een beetje achterdochtig. Om 8.30 u gebruiken we hier voor de laatste maal ons ontbijt en wachten op onze chauffeur, om 9.15 komt hij erdoor samen met zijn gids. Onze trip naar de Gobi woestijn kan beginnen. Eerst rijden we via betrekkelijk goed banen en om 12.00 besluiten de gids om eerst te gaan eten, in een fris restaurantje krijgen we noedels. Normaal is er voor drank melk met thee maar dat laat ik toch voor wat het is. De gids is zo vriendelijk om in de plaatselijke shop achter Cola of Fanta te gaan. Na 10 minuten is hij terug met Fanta onze verbazing is dan ook groot als we zien dat de Fanta donker rood is ! Blijkbaar hebben ze hier Fanta van braambessen, waarom ze die bij ons niet hebben weten we nu ook J
Het is tijd om onze trip verder te zetten, al vlug blijkt dat noch onze chauffeur noch onze gids goed de baan weten. Beleefd vragen we of ze veel naar de Gobi woestijn rijden, voor de chauffeur is het zijn eerste maal voor onze gids is het reeds 2 jaar geleden dat beloofd.
Al gauw wijken we van de hoofdbaan af en beginnen we aan aardewegen door het uitgestrekte gebied. De aardewegen zijn als bij ons boerewegels we worden behoorlijk door elkaar geschud. Wegwijzer zijn er nergens te bespeuren en af aan toe wijst aan een tweesprong de gids naar links en de chauffeur naar rechts we hebben een vermoeden dat we verloren gereden zijn. Als Dirk vraagt of ze nog de weg weten krijgen als antwoord yes yes maar wij denken meer NO NO we kunnen er weinig aan veranderen en hopen dat we ongelijk hebben. Het landschap is vrij groen voor een woestijn te zijn. Af en toe komen we kuddes tegen van schapen, geiten en zelfs kamelen. De cowboys zitten op motos en houden de kuddes bij elkaar. Af en toe stop de chauffeur voor een fotoshoot en een plaspauze.
Het landschap wordt nu ruwer en droger en hier en daar liggen kadavers van dieren, onze gids verteld dat door de zeer strenge winters tussen de 6000 en 10.000 dieren gestorven zijn. We stoppen aan een ruw rotsen landschap waar we opnieuw fotos kunnen nemen onze verbazing is groot als de gids zegt dat het nog 3 km is we denken er nog altijd het onze van. Maar inderdaad we maken een bocht rond de rotsen en daar ligt in het niets een heus gertenten kamp blijkbaar hebben we onze begeleiders onderschat J
Het gertenten kamp is zeer mooi naar Mongoolse normen er is zelfs mogelijkheid om een lauwe douche te nemen maar bij deze temperaturen is dit zeker geen nadeel. Het avond eten is verzorgd en lekker. Na het avond eten worden we geëntertaind met allerlei Mongoolse puzzels we zijn dan ook trots dat we een puzzel kunnen oplossen die ze zelf nog niet gevonden hadden J Na een drankje op het terras is het tijd om te slapen.
18/06/2010
Vandaag rijden we naar een nomaden familie maar eerst rijden naar een openlucht concertzaal tussen de rotsen waar km in het ronde niets te bespeuren is en waar blijkbaar ooit een videoclip is opgenomen voor een BM (bekende Mongool J ) en waar nu een openluchttheater concertzaal is gemaakt uit beton. Vandaar trekken we verder door de Gobi woestijn, onderweg eten we ons lunch pakket op bestaande uit half lauwe noedels .
De weg wordt er niet echt beter op en we worden flink door elkaar geschud. Het landschap is dor en vrij vlak na 8 uur rijden komen we aan bij de nomaden familie het is echt back to basics geen opgezet spel maar het echte leven. We worden verwelkomd met thee maar ipv water gebruiken ze warme kamelenmelk. Ik drink geen melk maar uit beleefdheid proef ik toch, maar dat is echt niet aan mijn besteed. De mensen hebben niet veel en al hun bezittingen hangen in plastiekzakken aan hun gertenten. We vragen onze gids tolk om uit te leggen dat we geen melk lusten. Al gauw wordt er uit een plastiekzak een bokaal gehaald en wat lezen we oploskoffie het was een geschenk van Nederlanders maar ze lusten het niet J wij zeggen niet neen tegen een kopje oploskoffie. We hebben veel bekijks en alle ogen zijn op ons gericht vooral op mij waarom weten we niet misschien door de baard ? Maar dirk heeft ook een baard dan zien we dat ze allemaal donderbruine ogen hebben ook Dirk heeft bruine ogen dus zal het waarschijnlijk mijn katogen zijn waarnaar ze zitten te staren J
Om het ijs te breken delen we onze ballons en speeltje uit, de kinderen zijn door het dolle heen. Nogmaals blijkt dat een kinderhand vlug gevuld is J. Het avond eten is sober noedels met een paar kleine stukjes gedroogd geitenvlees er zit weinig smaak in. Savonds komen hun kudde kamelen samen met hun geiten terug naar het kamp. De kinderen profiteren ervan om met ons te voetballen. De Mongoolse steppe is echt uitgestrekt en het valt me op dat je de horizon rondom rond kan zien zonder iets of wat dat je zicht belemmerd. Het is jammer dat je dit niet op foto kan vastleggen. Ook is savonds is de hemel blauw en hier geen last van lichtvervuiling ik wist niet dat er zo veel sterren waren J Onze gertent is zeer primitief een oude ijzeren veerbodem van waarschijnlijk een kinderbed met daarop een flinterdun matrasje daar moeten we het mee doen ! Deze nacht doe ik geen oog dicht ook op de grond slapen is geen optie daarvoor is hij te oneffen. Ik besluit dan maar om buiten verder van de sterrenhemel te genieten. Maar dat is ook van korte duur er steek een onweer op en de eerste druppel vallen reeds. Wel zijn de weerlichten fenomenaal op deze vlakte.
19/05/2010
Smorgens om 7.00 uur hebben we een ontbijt dat bestaat uit een boterham die smaakt naar diesel
uit beleefdheid eet ik hem op. We nemen afscheid van de familie en geven hen nog wat oude T-shirts. Het was een les in eenvoud de vraag is hoe lang deze mensen nog zo zullen leven? In hun tent hadden ze reeds satelietTV en de vraag is of hun kinderen na het zien van de westerse glamour films nog veel zin zullen hebben om dit leven verder te zetten ?
We zetten onze tocht verder in de Gobiwoestijn naar het zuidelijkste deel van Mongolië. Deze middag stoppen we in een stadje voor ons middageten. Daarna gaat de tocht verder naar de adelaarsvallei jammer genoegd is het weer redelijk bewolkt waardoor we geen adelaars te zien krijgen jammer. Maar de tocht is toch niet zinloos na een wandeling van 2 km in een kloof komen we aan bij een gletsjer ! Hij is al behoorlijk gesmolten maar we hebben geluk want in twee maanden is hij volledig weg. De gletsjer ligt in een kloof waardoor de zon hem bijna niet kan beschijnen. De temperatuur is ongeveer 27°C en toch lopen we op het ijs ! Daarna zetten we onze tocht verder naar het volgende gerkamp om te overnachten. Gelukkig deze maal een zeer goed bed J en aangezien er een bar is gaan we deze eens uittesten. Ik volg de raad op van een goede vriend dat je af en toe eens alcohol moet drinken om te ontsmetten een Givas Regal whisky zal de klus wel klaren J
20/06/2010
Vandaag is een overgangs rit, ja om iets te zien moet je soms afstanden afleggen de temperatuur is ongelofelijk hoog de buitenthermometer van de wagen duidt 41°C aan !
Ja we zijn tenslotte in de woestijn ook hé in de wagen varieert de temperatuur van 36°C tot 39°C we hebben gisteren vernomen dat het regent in België en koud is dus ons hoor je zeker niet klagen J onderweg veranderd de natuur constant van eindeloze vlakten tot gebergten zelf een stukje Rocky Mountains. Tijdens onze picknick krijgen we gezelschap van een kudde kamelen van ongeveer 100 stuks en dit om te kijken wat Dirk aan het eten is J
Tegen 15.00 u komen we aan bij ons nieuw gerkamp waar we een verwoest boeddhistisch klooster bezoeken. het klooster bestond uit 28 gebouwen waar 3000 monniken verbleven in 1930 werd het verwoest door Stalin. Men is in 1994 begonnen aan de heropbouw maar aan dat tempo zal het nog lang duren voor alles af is ! Vandaag heeft onze gids verteld dat we morgen de kans zullen hebben om onze blog te posten op het net we zijn eens benieuwd.
Deze avond is er in de gerkamp geen elektriciteit op 500 meter van onze gertent zie in mannen verwoede pogingen doen om een noodgroep aan de praat te krijgen. De technieker in mij wordt wakker en ik kan het niet laten om eens van dichterbij te gaan kijken. Voorzichtig hou ik me op de achtergrond en aanschouw de bende het is duidelijk dat er veel experts aanwezig zijn iedereen zegt hoe het moet en sommige draaien aan elk regelvijsje dat kan geregeld kan worden. Het is duidelijk dat komt niet goed. De groep is een alternator aangedreven door een benzinemotor welke weigert te starten. Het begint serieus te kriebelen om te helpen maar ik bedwing me. Een van de bende is ondertussen begonnen met de luchtfilter en carburator te demonteren terwijl een andere de bougie aan het verwijderen is. Van ver is te merken dat er niet veel bougie meer over is J . Nu dacht ik dat hij de bougie wat ging opkuisen maar neen hoor hij heeft het lumineus idee om te overgieten met benzine en dan terug te monteren. Dat is nu juist teveel ik roep NO NO en schud met mijn hoofd. Dit is hen niet ontgaan en alle blikken zijn naar mij gericht. Hierna ontstaat een hevig discussie in de groep, maar toch proberen ze de groep opnieuw te starten zonder succes natuurlijk. Onder tussen ben ik dichter gekomen en doe teken dat ze de bougie opnieuw moeten verwijderen wat ze dan ook doen . Ik herinner mij dat er in mijn toiletzak een nagelvijltje zit die ik ooit eens in een hotel gekregen heb ik neem de bougie mee naar de onze gertent en schuur hem een beetje op met dat vijltje. Wanneer ik terug keer is er nog iemand bijgekomen die blijkbaar alles eens zal oplossen J Als een professional demonteert hij opnieuw de carburator en begint die volledig los te vijzen. Natuurlijk zit er nog benzine in en deze vloeit er dan ook rijkelijk uit, blijkbaar is dit teveel en de persoon laat alles liggen en verdwijnt samen met de rest van de bende alleen één jonge gast blijft achter. Ik neem de sleutels en begin de carburator terug te monteren samen met die jonge gast die mijn gebaren instructie opvolgt. Eens de carburator gemonteerd is samen met een deel van de luchtfilter proberen we nog eens en te starten. En ja hoor na wat gepruttel slaat de motor aan. Als een zwerm bijen komen de andere ook allemaal afgestoven en nu is het tijd om de elektrische overschakelijk te maken maar dat vertel ik zelf wel later want dit is nog een andere verhaal ;-)
Groeten Dirk & Rudy
21/06/2010
De expeditie gaat verder naar het noorden richting Ulaan Batar het landschap wordt terug groener en de temperatuur een aangename 32°C. Voor we vertrekken gaan we eerst nog eens te tanken maar al rap blijkt dit een probleem te worden, ook het benzinestation heeft geen elektriciteit en van een noodgroep is hier geen sprake. Omdat niemand kan zeggen wanneer er opnieuw elektriciteit aanwezig zal zijn wordt besloten om naar een ander stadje te rijden zo een 5O km verder met de hoop daar wel brandstof te vinden. Onze chauffeur denkt dat hij er wel zal geraken met de resterende brandstof in zijn tank. Achter ons staat nog een busje met twee Portugese toeristen met hetzelfde probleem. Zij besluiten om ons te volgen omdat ze er niet zeker van zijn dat ze genoeg brandstof hebben om de volgende stad te halen. In konvooi rijden we naar het andere stadje en onderweg stoppen we geregeld bij nomaden families om de weg te vragen. Dit geeft ons de mogelijkheid om het resterende speelgoed uit te delen aan de kinderen. Na 2 uur rijden over hobbelige veldwegen zien we in de verte het stadje liggen dit is blijkbaar teveel voor het busje van de Portugese toeristen en deze besluit om er mee te stoppen, de benzine is op J . De chauffeur neemt plaats in ons busje en we rijden tot aan het benzinestation. Gelukkig is er hier elektriciteit en kunnen we onze tocht verder zetten. Als we aankomen in de volgende stad proberen we in een internetzaaltje verbinding te maken met het internet om onze blog te posten maar dit blijkt alweer niet te lukken dus dit wordt nog een dagje meer te wachten tot in Ulan Batar om dit te posten.
22/06/2010
We verblijven in een gerkamp maar eigen lijkt het meer op een bouwwerf. Vandaag bezoeken we het mooiste klooster van onze reis Erede Zuu. Het klooster is nog niet volledig heropgebouwd maar men is op goede weg J
En als we de adelaars in de vallei niet zien dan zien we ze hier ;-) voor een kleine bijdrage kan je met één van die prachtige vogels poseren wat ik dan ook met veel plezier doe, indrukwekkend. Daarna gaat onze reis verder naar de laatste overnachting in de Gobi woestijn en dit opnieuw bij een nomaden familie.
Onderweg zien we nu verschillende arenden langs de weg zitten jammer dat we nu niet kunnen stoppen. Waar we wel stoppen is bij een stukje woestijn zoals we die kennen van in Marokko met hoge zandheuvels, voor we goed uitgestapt zijn staan er als verschillende kameelhouders met hun kamelen klaar om ons door dat stukje woestijn te voeren. Voor ons hoeft het niet echt omdat dit niet het beeld van de Gobi woestijn is. In de late namiddag komen we aan bij de familie, de tocht door de Gobi woestijn begint zijn sporen na te laten de gertenten hoeven voor ons niet meer we kijken uit naar morgen om eens te overnachten in een hotel J gelukkig is er Chinggis gold die er de moed in houdt J oh ja morgen kunnen jullie eindelijk onze blog opnieuw lezen veel plezier zou ik zeggen !
23-06-2010 om 07:05
geschreven door Rudy 
|
Oekraine - Turkije 
Maar we hebben het gehad niemand kan ons dit nog afnemen. Het was een mooi reis die we niet rap zullen vergeten ook niet de mensen die we op onze reis ontmoet hebben de taxi chauffeurs, de diensters in de restaurants ,de helmoet, de jos, de nomaden waar we te gast waren, alle chinezen die met ons op de foto wouden 
het hardrock personeel en nog vele andere ze maken onze reis boeiend uniek en leuk. Ook wil ik mijn reisgenoot Dirk bedanken die het zolang volgehouden heeft met mij en om met zijn woorden te zegen "de Sfeer was goed !" Ook de mensen die onze blog hebben gelezen en gereageerd bedankt. En wij wij kijken al uit naar volgende jaar ! grtjs
bellen dat is geen probleem.
Het is nu maar kwestie van dagen niet meer het aftellen is echt begonnen.
