Datums vanaf 1901 tot 2009

Op 21 mei 1901  werd de verkoopacte ondertekend door het ministerie van Justitie voor de gronden van het bestuur van Burgerlijke Godshuizen

In 1902 werd gestart met de bouw van een “refuge, een dépot, en een Colonie Agricole”.

In 31 juli 1914 werd het gebouw ingewijd.

Op 27 augustus 1914 verhuisde de refuge van de Werkhuisstraat naar de gebouwen op Sint-Andries.

De refuge werd in 1914 – 1918 door de Duitsers gebruikt  als een centrum waar prostituees werden onderzocht op venerische ziekten. Wat wel zeker was dat er een reserve eenheid gekazerneerd was
De refuge was vanaf 1918 een echt toevluchtsoord die men “ Rijksweldadigheidsgesticht” noemde.
Al die mensen die daar in hechtenis zaten werden in de moeilijke momenten bijgestaan door de zuster Sint-Vincentius a Paulo van Anzegem, het geheel onderhouden en gesteund door de staat.

Op 20 december 1920 werd het bedelaressengesticht van de werkhuisstraat te Brugge overgebracht naar Sint-Andries, volgens een koninklijk besluit van 20 december 1920.

Op 24 februari 1928 werd in de refuge een “ instelling voor niet gevaarlijke zwakzinnigen ondergebracht”.

In 1930 volgde het “ gesticht voor sociaal verweer voor vrouwelijke misdadigers uit gewoonte

Sinds 1930 is de refuge dan stilaan zonder bijna merkbare overgang een vrouwengevangenis geworden, alhoewel de naam “ Rijksweldadigheidsgesticht” nog werd bewaard.

Verzameling Dirk Viaene

In 1938 werden er rustige en werk bekwame geïnterneerden ondergebracht volgens een M.O. brief van 23/12/1938

In 1939 volgde het gesticht voor abnormale vrouwen. In datzelfde jaar werd er een materniteit opgericht. Deze instelling werkt heden ten dage nog in het Penitentiair Complex te Sint-Andries Brugge.

In 1940 tijdens de 18 daagse veldtocht kwam de staf van Koning Albert er hun middagmaal gebruiken en hielden ze er hun activiteiten.
De overgave van Gent is in de refuge tot stand gekomen na een gesprek tussen Koning Albert en een Duitse officier. De Koning is daar toen op ingegaan omdat de Duitsers dreigden de stad Gent plat te bombarderen.
Van 1941 tot 1944 werd de refuge gebruikt als veldhospitaal voor de Duitse Bezetter.
In 1943 werd in de refuge een strafinstelling voor lichamelijke verzwakte vrouwelijke veroordeelden opgericht. De refuge werd ook een korte tijd gebruikt als sanatorium voor vrouwelijke gevangen tuberculoze patiënten.

In 1944, na de bevrijding, werd de refuge gebruikt door de Canadezen en de Britten, er werd een veldhospitaal opgericht met 1200 bedden. De Canadezen, Amerikanen en Britten  hebben de refuge pas verlaten in december 1945.

In 1952 verhuisden de vrouwelijke gedetineerden van het Pandreitje naar de instelling in Sint-Andries-Brugge

In 1992 verhuisden de vrouwelijke gedetineerden naar het Penitentiair Complex te
Sint –Andries

verzameling Dirk Viaene

Het  Centrum  voor  Illegalen  te  Brugge  opende  als  eerste  in januari  1995  haar  deuren In 1998 verhuisden de Rijkswacht aan de Coupure naar de refuge te St Andries Brugge.
In 1998 was er een archeologisch onderzoek naar nederzettingssporen achter de refuge.
Op 22 oktober 2008 koopt de Regie der Gebouwen één gebouw van de refuge op, van de stad Brugge, voor 1,3 miljoen euro.
In 2009 word de refuge de kazerne voor de Federale Politie.