Beschrijving der gedetineerden.

Hier “zaten” vrouwen voor alle mogelijke misdrijven.

Er verbleven ongeveer 110 vrouwen.

Van zodra zij binnenkwamen moesten ze alles afgeven. Dan kregen ze klederen ( ondergoed en bovenkleding) van de inrichting zelf. Dit was allemaal in teken van de veiligheid. ( in naaien van drugs was gemeengoed geworden ) De kans tot ontsnappen werd daardoor verkleind, zo niet belet.

De classificatie der gedetineerden.

Er waren verscheidene afdelingen of categorieën:

a)     Landloopsters die een misdrijf gepleegd hadden

b)    De geïnterneerde abnormalen

c)     Jeugdige meisjes  ( minderjarigen ). Landloopsters onder de 25 jaar en ook weerspannigen uit verbeteringsgestichten.

d)    De opgeslotenen om reden van de wet tot bescherming van de Maatschappij.

e)     De gedetineerden die voor de raadkamer en ook voor het assisenhof moesten verschijnen.

f)      De opgeslotenen die  een niet toerekenbaar misdrijf of delict gepleegd hadden.

g)     De hospitaalafdeling voor oudere mensen die landloopsters of geïnterneerden waren

h)    De afdeling voor correctionele  veroordeelden met een langere termijn dan 3 jaar.

i)       De veroordeelden voor een kortere periode van minder dan 3 jaar.

De dagindeling van de gedetineerden:

6.30 uur: opstaan
7.30 uur: ontbijt, wit of bruin brood, boter, confituur, en koffie.
8 uur tot 12 uur: werken. Ofwel in de werkplaats, wasserij, kuisploegen, maar steeds onder begeleiding van een bewaakster.
12 uur: middageten met dessert, één maal in de week waren er frieten, als drank, water, het eten werd in speciaal daartoe verwarmde wagentjes aangevoerd.

13 tot 17 uur: arbeid. In de toen moderne wasserij werd er elke dag gewassen en gestreken voor zes strafinrichtingen.: Brugge, Ieper, Ruislede, Oudenaarde, Gent en ook voor de eigen inrichting.

17.30 uur: avondeten: wit of bruin brood, boter, confituur, beleg, en koffie

18 uur tot 21 uur: ontspanning in de zaal.

21 uur: naar bed en doven der lichten, niet alle lichten gingen uit, de nachtdienst zorgde ervoor dat bepaalde controlelichten bleven branden.

Dit was de dagindeling in de Refuge. Later werd alles aangepast volgens religie en op order van de directeur.

Contact met de buitenwereld.

De uit en inkomende briefwisseling werd door de kwartierchef gecontroleerd. Later kwam de dienst censuur, en deze mocht de inkomende brieven diagonaal lezen. Dit als veiligheidsmaatregel. Stond er iets verdacht in, dan ging de brief naar de directie die dan de nodige maatregelen trof. Brieven van Advocaten werden gesloten gelaten, maar op de briefwisseling kaart werd dit wel vermeld.

Bezoek ( familie) gebeurde in de bezoekzaal, enkel voor veroordeelden en na toelating van de directie. Normaal  mochten de beklaagden bezoek ontvangen in de afzonderlijke bezoekzalen, ( de kotjes zoals dit in vaktermen genoemd werd)
Er mocht van de familie niets binnengebracht worden, op uitzondering, na toelating, van de directeur.

Hoelang “zaten” de gedetineerden?

 Dit werd bij wet bepaalt. Normaal één derde van hun straf, tenzij de rechtbank er anders over besliste.Er waren nog twee soorten strafuitvoeringen in die bepaalde periode :

Straffen tot een maand konden uitgezeten worden in weekend arresten.
Straffen tot zes maand konden uitgevoerd worden in beperkte hechtenis. Dit wil zeggen, overdag uit werken gaan en ’s avonds verblijf in de strafinrichting.

De medische dienst

Dagelijks was er consultatie door Dr. Provoost van St Andries.
Drie maal in de week kwam Dr. Ducheyne, psychiater.
Er was pre- en postnatale verzorging.
Medicatie voorgeschreven door de dokter en Psychiater werd klaargemaakt door de verpleegster.
De medicatie werd aangeleverd door de Centrale Apotheek van Vorst.

Maatschappelijke assistent.

Er was een maatschappelijke assistent aanwezig die als verbindingspersoon en sociale begeleider ervoor zorgde dat er begeleiding en reclassering was voor, en na de vrijlating.

Gerechtelijke bijstand

Zoals in andere gevangenissen was er een vrije keuze voor een advocaat.
Voor behoeftige gedetineerden waren er pro-deo advocaten voorzien.
Alle briefwisseling met de advocaat is en was  streng geheim ( geen controle).
De bezoeken van advocaten gebeurde in aparte spreekkamers.

Voorwaardelijke vrijstelling

Gedetineerden die hiervoor in aanmerking kwamen werden na advies van de Commissie waar de directeur, dokter, psychiater, maatschappelijk werker, een hoofdbewaarder deel van uitmaakten voorgesteld tot vrijlating. Dit advies werd overgemaakt aan de Minister, Procureur des Konings, en de Burgemeester van de stad waar de betrokkene zou gaan wonen. Enkel de Minister besliste of de Voorwaardelijke vrijstelling zou ingaan, en met welke voorwaarden deze moesten worden uitgevoerd. Bij een veroordeling voor gelijk welk volgend misdrijf werd de persoon terug opgesloten en moest hij/zij de rest van zijn straf uitzitten met nog een eventuele bijkomende straf er boven op.

Bronnen: Infojustitie