Dinsdag hebben we dan vaarwel gezegd tegen Bangkok en hebben we de trein genomen voor een rit van ongeveer 1,5uur tot in Ayutthaya.

Buiten de opdringerige mensen van de Tuk Tuk, mochten wij ook vandaag ontdekken hoe vriendelijk de mensen zijn.

De thaise mensen lachen hier altijd, ook als er iets niet lukt.

Opvallend is dat aan de stations er steeds mensen zijn die de toeristen helpen om juiste tickets te boeken of u de nodige informatie te geven...

Ook als je met de tuk tuk ergens naar toe wordt gebracht,brengen de mensen jou tot aan kassa en bestellen voor jou.

Aan station in Ayatthay voor de volle 8 BATH de ferry genomen om de rivier over te steken.

Uiteindelijk zijn we aan onze hostel gekomen die evenwel, ondanks het feit dat hostel ook behoorde tot de groupering Hostelling International zoals onze hostel in Bangkok waar wij zeker tevreden over waren, toch een beetje tegenvalt, maar gelukkig niet te erg....

Na een hele tijd wandelen ("no tuk tuk,we are just walking" - zo sportief zijn wij wel) en ondervinden aan welke bankautomaten je wel en welke niet geld kan afhalen, zijn wij uiteindelijk geraakt bij onze eerste dierenactiveit : Elephant Kraal waar wij natuurlijk een ritje moesten doen op de olifant die wandelde langs de ruines (Really Amazing)! Zo kon Rani haar ook eens groot voelen!

S'avonds zijn we gaan eten in een guesthouse & restaurant langs de rivier, zeer mooie uitzicht!

Daarna zijn wij langs Amulet Market gewandeld. Via Lonely Planet zijn we Trok Tha Wang ingegaan : een klein straatje tussen de huizen van de Thaise mensen. Het gaf ons een goede blik op de manier waarop de arme thaise mensen leven : 1 kamer waar ze eten,tv kijken en slapen. Overal ligt het vol met spullen en het is echt vies zowel binnen als buiten de huizen.

Vervolgens hebben we onze weg vervolgd naar Wat Pho waar we de liggende Boedda hebben kunnen aanschouwen : de technieker in Alex vraagt zich al af hoe ze het beeld hebben kunnen binnen krijgen. Hier heeft alex ook weer 'bad luck' (Oei Oei dat belooft wat voor de NMBS )opgelopen aangezien hij er niet is in geslaagd om al zijn muntjes te gooien in de daarvoor bestemde kommen...

Helaas konden wij niet met de ferry naar Wat Aruun aangzien de rivier was afgezet : ter ere van His Majesty vaarden er de hele tijd bootjes met mensen van de marine. Weer een bewijs hoe de thaise mensen de koninklijke familie vereren,ook op straten zie je foto's van meters hoog van de koninklijke leden.

Die dag hebben we voor de eerste keer ook 2x gegeten in een echte typische thaise eethuisje voor maximum 45 BATH.

Onze guesthouse (HI-MID BANGKOK) is zo vriendelijk geweest om telefonisch onze reservering te maken voor volgende nacht, dus afwachten!

Geen enkele uur is te vroeg voor de thaise mensen om te eten,aangezien onze maag al draaide van de geur van de eetkraampjes om half 8 s'morgens!

Daar hebben we de tempels bezocht waar de monniken nog steeds bidden.

Hoewel wij,goedelingen dat wij zijn, ons aan de kledijvoorschriften hielden (bedekte schouders,benen en voeten), stelden wij toch vragen bij de toepassing van deze voorschriften aangezien wij overal veel mensen zagen met blote voeten en blote armen (de benen waren wel bedekt).

We hebben Wat Pra Kaew & Grand palace bezocht waar prachtige tempels te zien zijn waar de monniken nu nog komen om te bidden.

Hier hebben wij onze eerste regenbui meegemaakt,maar gelukkig waren er genoeg tempels om te schuilen!Regen was ook heel verfrissend,want het is hier zeker 30graden!

In de Queen's Museum of Textile konden wij via een educatief filmpje zien van wat silk gemaakt wordt,namelijk de cocoontjes van wormen! 

fijn om te weten als je nog eens zijde draagt! Het museum werd opgericht ter ere van Her Majesty.Toen zij in de jaren 60 een tour maakte door Europa en Amerika wou zij kledij dragen die de Thaise vrouwen vertegenwoordigden.Midden 19e eeuw was alle kledij evenwel "verwesterd' en door een decreet diende iedereen westerse kledij te dragen. 2 jaar voor zij aan de tour begon, is Her Majesty op zoek gegaan naar traditionele kledij en kwam zij uit bij de mensen op platteland. Toen zij zag hoe arm de mensen waren, heeft zij allerlei projecten en Support Foundation opgericht.

In het museum was een Special Exhibition die aanvankelijk begon met ruiken aan verschillende geuren,maar ineens werd Rani meegenomen naar een pashokje waar haar de traditionele kledij werd aangedaan (de nodige foto's zijn getrokken).

Ter ondersteuning van de arme mensen hebben we in de Gift Shop dan maar een kleine attentie gekocht...

De eerste zotte thaise vrouw zijn wij ook al tegengekomen : ze duwde alexander 4 zakjes met voedsel in de handen en dwong alex om ze uit te strooien. Daarna vroeg ze dan 150BATH, maar dat vonden we toch wel een beetje teveel : 10 BATH gegeven en verder gelopen.