Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Q wereldreis
evy en michelle
07-05-2012
Blue mountains to hunter valley
En dan komen we aan vandaag... The blue mountains. Van de dame van het hotel kregen we een leuke kaart mee, deze gaf de cliff drive weer die langs de blue mountains liep. Hier stonden verschillende belangrijke punten op waar we een goed uitzicht hadden of met een kabelbaan konden gaan. We begonnen van uit het hotel deze route te volgen en kwamen weer door katoomba, hier het dorp uit rijdend kwamen we uit aan een .... ALDI.... Ja echt, een aldi, geweldig toch, een aldi in australie. Hier zijn we dus eerst even serieus inkopen gaan doen voor de komende dagen. Na onze winkelwagen uitgeladen te hebben en de winkelwaar in de auto gepuzzeld te hebben reden we verder tot echo point. Hier lag het mooiste uitkijk punt van de mountains, met als eye catcher, the tree sisters. Eigenlijk was het echt wel super mooi, en ik schaamde me een beetje toen ik tegen mich zei dat ik er eigenlijk niet veel aan vond, tja jongens wij zijn ondertussen heel wat anders gewoon, wij zagen eerst de grand canyon en daar was dit niks tegen een klein stukje verder gereden kwamen we bij een waterval, daar dus ook maar even gaan kijken en dat was ook maar een eitje ten opzichte van de watervallen die we eerder zagen :-s oeps ligt het aan ons of? Achteraf gezien was het toch een heel mooie en rustige plek zonder al te veel toeristen en het was aangenaam om hier te zijn. En... We hebben aankopen gedaan,,, echte ugg's een koopje want hier kosten ze maar de helft van bij ons, goed eh... Na deze leuke middag zijn we verder gereden naar hunter valley, dit is een van de grootste wijn streken van de buurt, alleen spijtig dat het ondertussen al donker is, dus het word weer een lekker rustig avondje in ons mooie hotelletje. Zo kunnen we morgen weer lekker uitgeslapen onze tocht verder zetten want we hebben 7 uurtjes rijden voor de boeg.
Door problemen met het internet kan ik vandaag pas de blog van gisteren schrijven, dus weer 2 dagjes achter elkaar te lezen. We zijn vanuit sydney op het gemakje vertrokken richting blue mauntains. Aangezien we toch niet zo ver moesten rijden besloten we een omweggetje van een uurtje te maken richting palm beach, (voor degenen die dit niet kennen hier word home and away opgenomen). Omdat mijn nichtje hier hevig kijker van is kon ik niet weigeren van er heen te gaan. we vertrokken eigenlijk met plezier uit ons hotel want ons kamertje was een echt kruip kot en tegen de avond kwam de kamer tot leven, toen we een bezoekje brachten aan de toilet kropen er plots een aantal kakkerlakken weg. Geen leuk toilet bezoek dus en echt op ons gemak hebben we hier niet geslapen... Bah, vieze beesten. Eenmaal terug op de weg verliep het allemaal weer wat beter, mich was ondertussen al wat meer weg met het links rijden en ik begon het aan de andere kant zitten ook al wat minder spannend te vinden. Na een leuke rit langs de oceaan kwamen we aan in wale beach (een strand te vroeg) maar het was zalig om hier even rond te kunnen lopen. Weer een eindje verder gereden en daar was het dan PALM beach, mich begon een klein beetje gek te worden, daar filmen ze en daar filmen ze oh en daar filmen ze, en daar zitten ze vaak en daar lopen ze het pad op, was wel grappig en vond het heel leuk voor haar, en ik, ik genoot ondertussen van een prachtige strand wandeling, het zonnetje scheen lekker, op het strand en in het water heerste een gezellige drukte, en ik vond een paar super leuke schelpjes. Na nog een milk shake gedronken te hebben reden we verder naar blue mauntains. We wilden nog even naar een park waar allemaal inheemse dieren leefden maar dat bleek nog maar een uurtje open te zijn toen we daar kwamen dus dat was niet echt de moeite meer. Aangekomen aan het hotel konden we genieten van een super grote kamer (na een update omdat we maar 1 bed hadden) en die update was een geschenkje van de gastheer spijtig genoegd kregen we echter geen connectie met het internet en moesten we voor de verandering maar eens heel vroeg het bed in. Oh je zijn ook nog eerst iets gaan eten in een buur dorpje, katoomba. We kwamen terecht in een soort eet cafe. Het menu zag er goed uit en besloten daardoor dus naar binnen te gaan, eens binnen was dit misschien niet zo een goed idee, benny bax zou hier helemaal uit zijn dak gaan en de zaak direct laten sluiten denk ik, maar de jongens konden echter wel koken, het eten was super lekker !! Dus de viezigheid was snel vergeten en toen was het dus bedje in, de lange nacht rust heeft ons beiden wel goed gedaan. Het was nodig
We zullen maar meteen beginnen met het volgende gedeelte he . Hoewel ik die smiley maar beter kan weglaten, want zo veel smile was er dus niet. Onze vlucht was echt niet leuk, we zaten in het middenstuk en dan ook nog eens de 2 middelste zetels daar van. Echt krap dus, en dit voor 14 uur.naast mij zat een kerel lekker breed te zitten en viel al heel snel in slaap. Mich had iets meer geluk, haar buurvrouw was vriendelijk en zei dat als ze in slaap viel en we moesten uit dat we haar maar wakker moesten maken. Daar zaten we dus mooi he, mich heeft vrij goed kunnen slapen, ik maar max een uurke. Niks dus. Eten was gewoontjes en dat had ik dus weer, het lekkere ontbijt was net de rij voor mij op, kreeg ik dus droge corn flakes. De films waren wel goed maar de uren begonnen zijn tol al te eisen, mijn rug deed pijn, ik was moe en had er echt geen zin meer in. Maar de 14 uur waren uiteindelijk voorbij. snel langs de douane en lekker de buiten in. Bij de douane werd mich gecontroleerd door ene woef en ik moest via de quarantaine was wel spannend. Maar wat nog spannender was... De auto! Deze keer hebben we een kleine Hyundai i20, staat het stuur rechts en moeten we hier aan de andere kant rijden. Onze auto heeft dus net alles omgekeerd van ons en dat is vreselijk, het is echt super moeilijk om zo te rijden en ik ben echt trots op mijn nichtje dat ze dat zomaar aandurfde en dat na zo een vlucht. Het andere probleem was de gps, die hadden we niet omdat die op waren en zeiden ze ons dat we beter ene konden kopen dan huren want da was beter koop, ma vind da hier maar eens he... We zaten nog niet tegoei in de auto en reden al mis. Na een flinke zoektocht en bijna een ongeval vonden we toch een zaak die er verkochten, lekker de beste kope van 78 dollar genomen en toen begon het te vlotten, behalve dat mich telkens de ruiten wisser op zette ipv de pinker (ja die staat ook aan de andere kant). Aangekomen aan het hotel was de eerste spanning van ons af en werd het dringend tijd om iets te eten. De rest van de namiddag hebben we wat door een park gewandeld en zo ging de tijd snel om, in het park zaten echter een deel kleine papegaaien en ontdekten we plots heel veel vleermuizen. De schemer begon te vallen en de beestjes kwamen tot leven, zo kregen we in de gaten dat die vleermuiskes eigenlijk enorm groot waren, niet normaal, en ook best een beetje eng... en nu, nu liggen we lekker op bed, dadelijk nog even doucheke doen en slapen....! Wij hebben door de tijds verschillen dus ook de 4 de mei overgeslagen en zitten nu 8 uur voor op jullie . Hmm wij gaan nu lekker slapen, zal deugd doen en dan kunnen we morgen lekker fris aan ons nieuw traject beginnen.
De laatste dag in de USA. voelde eigenlijk wel een beetje raar om het hier allemaal weer te moeten achter laten. Om 23u40 vertrok onze vlucht naar het nieuwe continent, dus maar eens even bedacht hoe we onze laatste dag gingen invullen en da is goed gelukt mag ik zelf wel toe geven. Lang leve google, want we hebben gewoon uit gekkigheid eens een paar bekende personen hun adres opgezocht wie dat nu weer zul je wel denken, wel de playboy mansion, astrid brian haar huisje, LA ink en een leuke plek voor het hollywood sign te bekijken. Dus, gps'je ingesteld en nu was het wel onze vriendin. Het eerste waar ze ons heen stuurde bleek de playboy mansion te zijn. Komt ge daar in een straat, overal camera's, overal borden met u word gefilmd, of verboden parkeren of verboden te stoppen, secured by dogs, je kunt al raden, geen gewone buurt ' huizen als kastelen, niet normaal... En toen ineens het bochtje om, de playboy mansion.... Veel konden we niet zijn want het was volledig rond begroeid met struiken en bomen, je zag wel de 2 grote schoorstenen en de brievenbus oh ja, en een bunny die ging joggen, al was haar rondje maar heel erg klein. En dat weten we omdat we daar toch wel even rondjes gereden hebben... Onze volgende stopplaats was volgens de gps dat van astrid bryan, en ja hoor, ook dit klopte weer. Mich ging helemaal uit haar dak toen ze de pussiewagon zag maar haar huisje leek een stuk kleiner dan op tv. Even een straatje ingereden en terug gedraaid en maar ff voor haar huis gaan staan. Mich begon zich ineens af te vragen of ze zou aanbellen of niet, op dat moment kwam net den john al bellend buiten zeg ik ook nog heel droog, kijk daar is den john... Nog steeds zat mich te twijfelen, maar ik begon me toch steeds meer op mijn ongemak te voelen, ik maande haar aan om toch maar stilletjes door te rijden want ook hier stond overal dat er camera bewaking was. Net op het moment dat ik dat zei kwam plots een auto heet stil achter ons staan en bleef zowat naar ons kijken, totdat we verder reden. Hmm zou dat security zijn geweest? . Op naar de volgende halte, LA ink. Dit was kei leuk, terwijd de rest enorm spannend was en we ons net papperazzo voelden, voelden we ons hier echt op het gemak. We gingen eerst bij kat von D's wonderland binnen, hier vroegen we of we gewoon mochten rond kijken en foto's maken. Was allemaal geen probleem, maar zonder flits. Mich vroeg of we ook de tatto shop binnen mochten en ook dat was geen probleem, vonden ze zelfs heel leuk zei ze maar ook foto's zonder flits. We zijn eventjes daar binnen geweest, hebben wat rond gekeken en weer weg gegaan. De zaak leek ook alweer kleiner dan op tv en ze waren maar met 2 een tattoo aant zetten, terwijl er nog een paar met schetsen bezig waren, spijtg genoegd niemand bekend gezien. Alhoewel, bij de kapper daarnaast bleken 2 bekende r&b figuren te zitten (wisten we van een paar gasten die daar stonden te wachten tot die buiten kwamen) (maar ik denk dat ze pech gingen hebben want die fitguren hunne auto stond aan de achter deur met de securety) . Daarna zijn we richting hollywood sign gereden. En hebben hier zonder al te veel toeristen lekker opt gemak kunnen rond hangen op een leuk vieuw point. Het uitzicht over LA was echt de max hier. Toen hebben we nog gewoon wat sightseeing gedaan, langs universal studios gereden, WB studios, disney studios, sony pictures, alle groten hebben we dus gezien, maar niet binnen gegaan natuurlijk. Na nog even iets kleins te zijn gaan eten besloten we om richting de luchthaven te gaan, auto in te leveren en op het gemakje te wachten tot het tijd was om te vertrekken. Op weg naar de luchthaven werden we opgeschrikt door een porche, wiens bestuurder verdacht veel op rihanna leek. Of het ze daadwerkelijk was, dat weten we niet. Maar even later melde mich ineens, euh die jeep heeft de nummer plaat B PITT hare frank viel niet snel genoegd maar we hebben dus wel brad pitt in zijne auto gezien . En zo is onze laatste dag enorm leuk omgegaan, totdat we op het vliegveld waren :-s volgens ons boekje hadden we vlucht 2377 of zoiets van AA, dus wij netjes, heel goed op tijd naar american airlines, is dat daar weer zo een self sjeck desk, liep dat daar natuurlijk weer voor geen meter, dus maar iemand gevraagd om te helpen. Die hostess vraagt welke vlucht we hebben en bekijkt ons al heel raar, ik natuurlijk al bijna in paniek aant slaan, want wat als dat nu de tijd van thuis was, dan hadden we onze vlucht gemist... Maar, gelukkig, dat was dus niet, we stonden gewoon een beetje verkeerd, we moesten bij qantas airlines zijn, helemaal verder in een ander gebouw. Zijn we daar toch maar gewoon naar de insjeck balie gegaan, alles netjes in orde, zijn de koffers weer te zwaar..... Mich hare 1 kilo nog wat en de mijne 2 nog wat.. Toen was het dus of er dingen uit halen, of 52 dollar bijbetalen. Snel beslist dus en bye bye shampoo enzo... Na nog een half uurtje wachten zijn we richting douane gegaan, hier verliep alles lekker vlotjes. Toen nog even wachten voor het boarden, en we mochten binnen. Of toch 2 meter, want ik had weer prijs. Mijn handbagage leek te zwaar en ik mocht dus maar 1 tas mee nemen. (terwijl er achter mij ondertussen nog meer doorgingen met nog grotere tassen. Ze moesten me echt hebben he, en dan kan ik nog niet spreken over de vlucht nr australie, dat was afzien...
Zo, de USA ligt achter ons, we hebben er leuke momenten gehad, vele leuke zelfs. Spijtig om hier weg te moeten maar het nieuwe avondtuur ligt al op ons te wachten...
Groetjes m en e Oh ja, indien jullie het nog niet ontdekt hebben, we hebben hier ook een gastenboek en na elk berichtje is er ook een mogelijkheid tot stemmen of reageren. Ons eerste hoofdstuk word hierbij dus afgesloten maar het volgende zit al in het geheugen, klaar om ook gepost te worden
De laatste rit in amerika... Terug naar LA. Vanmorgen zijn we weer op ons gemakje opgestaan en lekker rustig uit santa maria vertrokken. Pff wat hebben we toch een lekker lui lekker leventje hier he . Onze tocht ging verder langs de kustlijn met eigenlijk zowat hetzelfde uitzicht als gisteren. Onze gps bleef echter vervelend doen en wilde ons telkens een andere route geven, maar aangezien we nog steeds geen goede vrienden met haar zijn bleven we ze toch een beetje negeren. We namen de oude el camino real richting de kust en genoten van het uitzicht. Helder blauwe zee, surf plaatsen, cliffen en rotsen totdat ik plots vinnen uit het water zag komen. Een stukje verder stopten we in een typish surfers dorp om het water af te speuren naar nog meer beweging. Mich had deze keer het geluk om iets te zien, spijtig waren deze diertjes te ver weg dus konden we er niet veel uit opmaken wat we gezien hadden. Weer verder rijdend kwamen we langs nog betere surf stukken, nog eens langs de kant gezet om deze dudes eens bezig te zien. Zitten we daar lekker in de auto te genieten van het uitzicht hoorden we ineens iets roepen door een microfoon, stond toch niet de highway patrol achter ons. Mochten we daar niet staan, en moesten we daar heel snel weg. Niet dat we dat direct snapten maar ze bleven toch vriendelijk . Weer verder rijdend zagen we weer wat geparkeerde auto's langs de weg staan en mensen die naar de oceaan aant kijken waren, dus nieuwsgierig als we zijn, jahoor, gestopt... Wij dus ook maar aant proberen te zien wat die mensen zagen en we hadden beiden geluk want er kwam ineens een walvis soort uit het water gesprongen en ja ik heb hem op foto, maar de foto is zo wazig dat hij net lijkt op het monster van logness.. Op een verdere stopplaats spotte ik plots een eekhoorn, natuurlijk weer gestopt he zaten er daar blijkaar meer dan een verstopt in de rotsen. Gelukkig hadden we brood bij, dus mich, lndertussen beter gekend als het eekhoorn vrouwtje, kon hier zo weer lekker haar hartje ophalen. Helemaal *vergetend* dat je het wildlife niet mag voederen ging ze ten aanval met een half brood.. Ze was zo in de ban van deze beestjes en deze beestjes van haar dat er zelfs eentje op haar schoot kroop, en onder tussen ik maar fotos nemen..... Tot het daar plots een hele beesten boel werd, 3 eekhoorns, een deel meeuwen en een hoop duiven, toen heb ik toch maar wijselijk besloten van verder te rijden *nadat ik stiekem zelf nog wat meeuwen gevoerd had * . Afscheid nemend van de kleine diertjes is mich dan toch in de auto gestapt en zijn we verder gereden... Uiteindelijk zijn we dus verschillende badsteden gepasseerd zoals santa barbara, malibu, santa monica.... In malibu was het dus dat de highway police ons verder stuurde, en we kwamen dus eigenlijk ook vrij snel tot de ontdekking waarom dat was, hier verblijven dus verschillende film sterren. Overal dikke villa's, enorme huizen, wow echt sjiek. Santa monica passerend zijn we langs de bekende santa monica pier gereden, deze is bekend om zijn atracties op de pier zelf en is te zien in veel films en series. Na weer eens stukje omweg door onze lieve gps dame kwamen we aan in LA. Michelle was ondertussen tot het besluit gekomen dat haar acryl nagels dringend bijgewerkt moesten worden, dus wij een nagel studio gezocht. Kwamen we uit bij eentje wat wel een deftige zaak leek, liepen daar allemaal chinese dames rond, oh ja en 1 chinese man daar dus gevraagd of een frensh manicure behandeling mogelijk was, en ja hoor dat kon, for 2? Alez dan, dan doe ik er ook maar. Pedicure to? Ok pedicure to. Wat hierna gebeurde,,,,, niet normaal, gelachen dat we hebben. Bij mij kwam dus die enige man mijn handen doen, en een vrouwtje mijn voetjes... Whit spa? Alez ja dan maar he. Oeps i didnt shave my leggs... :-s pech voor haar dan. Will i wax, euh nee, niks te waxen.... Ik scheer wel, wax pijn... Would you like scrub... Ok.... Like wax eyebrows, no dont wax eyebrows... En zo ging dat dus verder, maar ondertussen waren mijn nageltjes vals, mijn voetjes lekker zacht en mijn teen nageltjes gekleurd, met ook nog een bloemetje er op, en maar voor 59 dollar :-s bij mich verliep het net iets anders, een norse vrouw begon aan haar handen, de meid aan haar voeten was wel lief. Aangezien mich al acryl nagels had hadden die eerst afgefreesd moeten worden, uhu niet dus... Die vrouw neemt een nagel knipper en knipt ze af, daarna ging ze met een andere valse nagel onder die van michelle en trok zo alle nagels af.... Niet de juiste manier dus, zelfs ver van de juiste manier, mijn nichtje heeft zo veel pijn geleden ocharm. En ze vroeg al, veilt ge die niet af, nee nee veilen straks :-s. Maar goed dat die aan haar voeten wel lief was. Dus wij dachten, laat ons eens lekker verwennen na heel die trip mag dat wel, maar zo lekker was dat dus niet echt. Het resultaat mag er uiteindelijk wel zijn, mich heeft kerstboom ballen rood met glitter en ik een soort baby blauw . Oh ja, mich heeft het 72 dollar gekost want die moest bijbetalen voor de rode tips en het verwijderen van de nagel en dat voor zo veel pijn te leiden, daar hadden ze beter geld voor kunnen geven ipv te laten betalen ma het was daar toch wel lachen, wij met hoe het daar aan toe ging en hun met ons. Zo, dit was mijn voorlaatste USA blogje, die van morgen krijgen jullie te lezen vanuit australie, maar daar moeten jullie dus enkele uurtjes op wachten. Haha want het word wsl een leuke dag morgen, we gaan het playboy mansion zoeken, LA ink, en eens proberen te vinden waar de sterren verstopt zitten tot snel dus weer....
Vandaag, de voorlaatste halte op onze kaart. Santa maria. Vanuit san fransisco hebben we een stukje de autostrade genomen om daarna verder te rijden langs de kustlijn tot santa maria. In de kleine dorpjes waar we langs reden zagen we enorm veel mexicaanse invloeden. Eenmaal de kustlijn berijkt was hier niets meer van te zien enkel nog prachtige rots formaties en een schitterende oceaan, de pacific ocean. 200 mijl langs de kust, hm toch maar saai zou je zo denken he. Niet dus, deze wegen volgden de grille route van de bergen zodat het onze rit toch wel spannend maakte. Hard rijden was hier niet van de partij, hoewel we op een gegeven moment toch wel even voorbijgestoken werden door een omatje.... Moet je denken, wij reden al 65 of zo. Een stukje verder wilde mich ook iemand voorbij steken ( op een veilig stuk wel te verstaan) maar mocht ze niet van mij, een paar meter verder zaten aas vogels op de weg, en wat waren die aant eten, een slang, waar wij natuurlijk over reden :-s . Onze road ging verder langs steile kliffen, prachtige rots wanden, enorme rots blokken die uit het water stegen, velden, schattige huisjes en plots zagen we iets vreemds in de verte... Het leken allemaal dikke stenen, we gingen de parking op die daar bleek te zijn en wat zagen we,,,,, honderden, nee duizenden zee olifanten, lekker tegen elkaar of versprijd over heel de strand strook. Prachtig was het, dit was nog magnifieker dan de zee leeuwen van san fransisco. De brullende mannetjes, de slapende vrouwtjes, de klagende en de vechtende. Alles was in zijn volle natuur. We zijn het wandelpad over gewandeld en zijn zo langs de hele colonie gekomen. Plots zag ik weer een stel aas vogels, toen ik beter keek ontdekten we dat er een jonkie lag dat het leven had gelaten. Kei zielig, maar het is nu eenmaal de roep van de natuur, langs de andere kant was het best fascinerend om te zien hoe de volwassen dieren er rond reageerden, mannetjes brulden, vrouwtjes riepen, twee vrouwtjes gingen naar het jonge diertje, roken er aan, eentje ging weg, de andere bleef nog even. Na een poosje verliet ook zij het pup en werd het verder opgenomen door de natuur. Na nog een poosje naar deze prachtige dieren gekeken te hebben, reden we onder de indruk van het hele gebeuren weer verder. tussendoor nog maar eens naar het tank station, voor een toilet bezoekje en de tank te vullen. En verder was onze rit rustig, eenmaal aangekomen in het hotel hebben we eens gebruik gemaakt van de room service voor een lekkere pasta en nu is het stilletjes aan weer tijd om te gaan slapen, morgen de laatste halte LA
Onze dag hier begon lekker rustig, op het gemakje aankleden, ontbijtje, en dan op het gemakje richting pier 33. Totdat we in de auto zaten... Hier word je gek als je zelf rijd. gelukkig had mich die taak voor haar genomen want we werden nu al een beetje zot, stil zwijgen als ik hier had gereden. Maar goed, we reden dus richting pier 33 hier zou de ferry op ons wachten om naar alcatraz te gaan. Na lang zoeken naar een parkeer plaats kwamen we ruim op tijd op onze bestemming aan. Een kwartiertje op het bootje en we waren op the rock. Een geluk dat we de kaarten al via internet hadden gekocht want er bleek geen plaats meer te zijn tot dinsdag. Het zien van deze gevangenis was best indrukwekkend, we kozen voor een audio tour zodat we op eigen tempo en in eigen taal de rondleiding konden volgen. We gingen langs de cellen, de isoleer cellen, de buiten plaats, bibliotheek, bezoekruimte, eetzaal en keuken, verblijven van bewakers enz enz. Het was hier eigenlijk net een duiventil, allemaal cellen naast elkaar en boven elkaar, net voldoende ruimte voor een bed, wc, lavabo en een mini tafeltje aan de muur. De audio tour was heel leuk verteld met verhalen over ontsnappings pogingen, getuigenissen van ex gevangenen en andere feiten, het verborg niks van de werkelijkheid. Na hier enkele uurtjes rond gewandeld te hebben verlieten we alcatraz weer met de ferry. Een enorme geschiedenis achter ons latend. Oh ja, wist je al dat in deze gevangenis all capone gezeten heeft... En dat uit deze gevangenis ontsnappen niet mogelijk was... De kans was miniem dat je hier levend het vaste land bereikte. Richting onze auto besloten we om toch nog eerst even langs pier 39 te gaan, dit is de meest gekende van san fransisco en word ook wel fishermans warf genoemd. Hier vond je allemaal leuke hebbedinge winkeltjes, restaurantjes, snack kraampjes, straat artiesten en natuurlijk de wereld gekende zeeleeuwen en hier was het ons natuurlijk om te doen. Die kerels daar zo te zien liggen was de max, echt sjiek. Met zijn 50 tal lagen ze lekker te genieten van de zon. Dan werd er weer eens eentje tegoei wakker en werd er wat gebruld. Oorverdovend was het als ze met een deel tegelijk hun keel open zetten. Maar het was echt leuk, en dan waren ze nog niet eens met veel uiteindelijk liepen we terug naar onze auto, hier aangekomen bleek er niemand meer rond te lopen van de valet parking en die kerel had onze sleutel dus we konden niet weg. Een kwartier later verscheen er toch eens iemand, na natuurlijk 3 rondjes door heel de parking, en weg konden we. Nu ging het richting de golden gate brug. Toch wel een van 's werelds meest gekende bruggen. Dit bouwwerk zag er ook weer ongelooflijk uit, dat ze dit zoveel jaren geleden al konden maken, waw, . Nee het was echt leuk om dit brugje eens in het echt te zien maar we werden moe, en hadden honger. Dus terug de auto in en richting hotel. Hier zijn we nog iets gaan eten in ons eigen snack barretje, en nu lekker op onze seventies kamer nog even nagenieten van de dag om morgen weer fris te zijn voor de volgende en voorlaatste halte :-s
wat hier een ongezellige plek leek heeft ons toch verbaasd door zijn schoonheid en sharme, moet je weten dat onze hotel buurt best wel lijkt op een achter buurt in brussel, en wat ons nog meer aan ons belgen landje deed denken was het weer. Het is hier verdomd koud en winderig
Bloopers of the day
Douche incident; Een dubbelle glazen deur gaat naar 2 kanten om open te schuiven, mich wilde het mij makkelijk maken en had de kraan kant netjes open gelaten. Ik had dat natuurlijk niet door, schuifde de deur naar rechts, dacht nog, hoe stom nu moet ik zo ver strekken om de kraan open te zetten, en liep volle petrol tegen de andere deur. Had ik dat dus ff niet door dat die douche 2 deuren had los van elkaar...
Kabel incident Mich heeft de laptop insteken, ze wil richting de badkamer lopen en struikelt zich over haar eigen kabel, die ze daar 5 minuten eerder ingestoken heeft, haar reactie; ik had mijn voet hoog genoegd op gehoffen.... Hm niet dus, en dat krijg je er van met zo veel spullen in een kleine kamer
Onze auto Bij het verlaten van de parking begon onze auto plots heel vervelend te piepen en brande een lampje van de rem. Beiden een beetje in paniek stopten we langs de kant, auto uitgezet en weer aan, het vervelende alarm signaal bleef er. Tot ik opmerkte dat ergens links een knop zat en tegen mich zei dan daar eens op te duwen... Waren we dus gewoon met de handrem op aan het rijden. Moet je dus na 2 weken tot de ontdekking komen dat dat ding ook een handrem heeft :-s
Vreemde gebeurtenis Zit je op de boot, gezellg wat rond te kijken tussen heel veel volk, zie je voor je een vrouw van toch wel tegen de 40 zitten met haar dochtertje van een jaar of 3 op haar schoot. Kom je plots tot de ontdekking dat die kleine meid, half slapend met die vrouw haar tepel aan het spelen is, geloof mij, dat was geen leuk aanzicht en het heeft geduurd tot de overkant dat dit stopte... Bah, da doe je toch niet he of denken mich en ik daar anders over dan de rest van de wereld...
Voor de rest zijn er toch nog wel wat dingetjes gebeurd zoals, regelmatig struikelen, mich haar audio tour systeem dat tilt sloeg, verkeerde wegen inslaan, bijna een andere auto aanrijden omdat je niet weet waar je heen moet en nog te veel om op te noemen van deze kleine dingen.
En nu, snel oogjes dicht want morgen is het tijd voor santa maria Groetjes evy en mich
Hoi allemaal, sorry dat ik jullie een dagje heb laten wachten, we waren gisteren pas om 9 u in het hotel en uiteindelijk was het al weer veel te laat om aan de blog te beginnen, maar, dat hebben jullie vandaag dus te goed he
Gisteren zijn we dus van visalia richting mariposa gereden, op onze weg daar heen was het de bedoeling om naar het sequoia/kings canyon national park te gaan. En natuurlijk hebben we dat gedaan he, we wilden heel graag kennis maken met general sherman. We reden eerst weer door het land van de hobbits, weer zo mooi he, via hier reden we de bergen in. In de verte zagen we op het topje van een berg sneeuw liggen, terwijl het bij ons zeker tegen de dertig graden was. We reden verder door een verbazingwekkend landschap, via kronkelweggetjes kwamen we dieper in de bergen, totdat we plots op 7000 voet zaten.die sneeuw berg die we in de verte zagen, wel, daar zaten we ineens op.uiteindelijk bereikten we de rand van het giant saquoia bos, we wisten dat deze bomen zeer groot gingen zijn, maar dat ze zooo groot waren dat ging onze verbeelding te buiten, echt, die dingen zijn mega groot... We vonden de parking die ons zou leiden naar general sherman, trotseerden de koude en wandelden over het pad richting deze gigant, en daar was ie dan, de grootste dikste oudste boom die we ooit in ons leven zagen, en zullen zien... Zijn kruin is inmiddels afgestorven maar in de breedte groeit hij nog steeds. Ook vonden we een boom die ooit omgevallen was en waar ze een stuk van rechtop hebben gezet ( de breedte weergegeven) deze had vele serieuze branden overleefd en wist zich elke keer te redden. De saquoia is namelijk zo dik dat een brand nooit aan de kern kan en hij zichzelf geneesd door nieuwe schors te vomen rond zichzelf. Na hier toch wel een hele tijd te hebben rondgewandeld reden we uiteindelijk verder naar onze eindbestemming van de dag. we hebben dus heel veel uren rond gereden door de bossen en de bergen maar oh zo de moeite waard om dit gezien te hebben. Van hieruit zijn we vandaag door gereden naar yosemite national park, weer de bergen in, maar deze keer met zeer veel, zeer hoge steile rotswanden als uitzicht. In dit park vind je ook sequoia's maar niet zo enorm groot als die in Kings Canyon, de attractie van dit park zijn de reusachtige watervallen. Deze steile rotsen zijn graniet lagen die ooit gevormd werden door de gletsjers en het smelten hier van, smeltende sneeuw en ijs zorgden uiteindelijk voor het wegduwen van rotsblokken waardoor de watervallen ontstonden. Op de plaats waar de hoogste waterval (739 meter) gelegen is kun je nu nog getuige zijn van de kracht die hier in het water zit, gigantische rotsblokken zijn zo van de rots geduwd alsof het knikkers waren, honderden meters van de waterval verwijderd zijn deze heren met geweld neer gekomen. En wij hadden geluk dat het nog lente is want in de zomaar staan veel van deze watervallen gedeeltelijk of helemaal droog. We wandelden over het pad richting de Yosemite Falls ( die van 739 m) en hoorden het gebulder al van in de verte, de aanblik van dit geweld liet een serieuze indruk achter en ook hier was het vriezend koud. Bij the lower falls hielden we even halt om wat foto's te maken, resultaat hiervan was dat we beiden snel weer weg gingen door de koude en de nattigheid, maar het zien en horen van deze natuur pracht was echt geweldig... Hierna liepen we terug naar de auto om zo onze weg verder te zetten langs de watervallen, valleien, bossen bergen en vlaktes richting San Francisco. Meer hier over is dus voor morgen .
Kortom, de afgelopen 2 dagen waren dus in de rust van de natuur, genietend van al de pracht die ons gegeven werd... Oh ja, onderweg naar ons hotel werden we plots alle 2 enorm opgeschrikt door een lifter, en geloof mij, het was echt eng, echt schrikken, die kerel stond dus... In het donker, midden van het bos langs een onverlichte weg te liften met ook nog eens donkere kleren aan... Net een horror film want nog geen 500 meter verder liep plots een ree over de weg, ja enger kan het volgens mij echt niet. Alhoewel, nu zijn we aan het lawaai buiten te horen en het uitzicht te zien ook maar ergens in een achter buurt beland :-s
Langs de andere kant blijft het geluk ons toch ook wel achtervolgen, die extra dag die de Amerikanen uitgevonden hebben is deze keer een hele week, its free national park week lucky us, gewoon 2 dagen 20 dollar per dag uitgespaard. Nice ha. En blijkbaar was dat dus ook zo al in de grand Canyon en de rest van de parken, en wij maar denken dat die gekke Amerikanen een nieuwe dag hadden uitgevonden, the free day today dag. Maar het is dus de week van de nationale parken en deze zijn dus de hele week gratis toegankelijk.
Tot morgen voor een nieuwe San Francisco dag Groetjes mich en evy
Vandaag hebben we eindelijk vegas achter ons mogen laten, ja sorry he ma da was het echt niet voor ons. Ik blijf er bij, we hadden al leukere plaatsen op ons programma. En nog eens sorry, maar over vandaag heb ik,eigenlijk ook niet zo heel erg veel te vertellen, we hebben een rit achter de rug van vegas naar visalia met een kleine tussen stop om even te eten. Dit waren welgeteld 6 uren op de baan. We zijn door death valley gereden en hebben dus weer heel veel woestijngebied gezien. Er is een verhaal te vinden over reizigers die deze valei te voet zijn door gegaan op zoek naar mijnen. Uiteindelijk,is de groep gesplitst uit paniek omdat hun water en etens voorraad op was. Een gedeelte van de groep is gestorven en het gedeelte dat het overleefd heeft, heeft de vallei omgedoopt tot death valley. Death valley is het laagste punt van amerika, is zeer droog maar heeft toch veel leven, zo vind je hier onderandere de schuurpapier plant grappig he, schuurpapier in de woestijn. Uiteindelijk reden we via backersfield de vlakte weer uit en ruilden we de woestijn in voor een prachtig heuvel landschap. Vergelijk dit met het land van de hobbits uit lord of the rings kunnen jullie je een beetje voorstellen hoe mooi het was he... Leuke groene heuvels, met een klein beetje rots en geen bomen. Van hier uit reden we zo de fruitstreek in, enorme plantages met noten bomen, olijven, citroenen, appelsienen, kersen, enz enz. Oh ja, en enorm grote melk vee boerderijen, daar zijn de (sorry) boertjes bij ons niks tegen. Na 6 uurtjes rijden zijn we dus eindelijk aangekomen in visalia waar we genietend van de buiten een rustige avond tegemoet gaan... Zalig, rust...
Hey, ik vind het super leuk om te zien hoe jullie ons allemaal volgen, ook de reacties op ons blogje vind ik echt geweldig. Foto's kunnen nog steeds gevolgs worden op mijn facebook pagina want het loopt hier nog steeds een beetje mis. Bedankt allemaal voor de leuke reacties Groetjes evy en michelle
Onze dag bestond uit eens lekker uitslapen, eens geen wekker. Werden we natuurlijk gewekt door de poetsdienst, die hebben toch nog een hele tijd mogen wachten voordat ze hun taak hier mochten verder zetten. Uiteindelijk zijn we rond 13 u 00 op wandel gegaan. we hebben de strip wat afgewandeld, wat hotel/casino's verkend, wat winkeltjes bekeken en meer is dus niet gedaan vandaag. Moet bekennen dat we er ook niet veel zin in hadden. De hotels zijn wel echt prachtig, hier is dus echt niet op een miljoentje gekeken. Het ene is al groter dan het andere, en het andere heeft nog meer te bieden dan het ene. We wilden eens gaan kijken in the mirage, hier bevind zich een bassin met haaien, hebben ze dolfijnen, een oerwoud en de witte tijgers van siegfried en roy, aan de ingang gekomen bleek dat je 25 dollar per persoon moest betalen om hier binnen te mogen, dit vonden we toch wat veel en besloten verder op pad te gaan. Bij treasure island is elke avond een sirens show, ceasers palace creëert een decadente wereld van overdaad, new york new york is een en al atractie van new york, hier staat het vrijheidsbeeld, een roller coaster ( waar je ook 20 dollar voor betaald), een luna park en geeft de sky line van manhatten weer. Het balaggio is een van de hotels waar series gefilmd werden en heeft om het kwartier een fontijnen show in een vijver van 13 are. Circus circus is een groot pretpark en ook meteen het meest kindvriendelijke. MGM is dan weer een van de grootste hotels ter wereld, met meer dan 5000 kamers mag deze zich dan ook het voornaamste gebouw van de strip noemen. En dit zijn er dan nog maar enkele opgenoemd op een straat van 7 mijl aan hotels. Na weer even tot rust te zijn gekomen op onze kamer gingen we weer op pad, deze keer om iets eetbaars te vinden. We belanden in een van de restaurantjes van het hotel, uitstekende keuze zo bleek. Het eten was enorm lekker en enorm veel. Toen onze buikjes vol waren hadden we dus best nog veel over, de ober vroeg ons of het ingepakt moest worden, ons antwoord was positief en even later hadden we onze doggy box. We besloten een goede daad te verrichten (aangezien hier ook best wel veel daklozen rond dwalen) we vonden het een goede keuze om een van deze personen de rest van ons avond eten te geven. En zoals we wilden, geschiedde. Hebben we vandaag toch iemand blij kunnen maken he. Goede daad verricht en nu moe het bedje in, morgen staat er een zeer lange rit op het program (430 mijl)
Een nieuwe dag is weer aangbroken. Om een of andere reden was ik veel te vroeg wakker. Ben ik dus maar buiten wat gaan rond wandelen genietend van het uitzicht. terwijl mich nog lekker lag te slapen heb ik dus ook voor het ontbijt gezorgd, even naar het winkeltje en het eten was klaar. Lekker broodjes met nutella. Vandaag ging het richting las vegas. Het was raar, maar we geraakten niet weg, we waren liever nog een dagje daar gebleven, lekker tussen de paarden en de zalige omgeving. Hier kon ik mij best wel thuis gaan voelen. Uiteindelijk vertrokken we met pijn in het hart om 230 mijl te rijden naar de andere wereld. De rit heeft ongeveer 4 uurtjes geduurd met mij aan het stuur. Het was een leuke tocht met weeral veel verschillende uitzichten, vanuit de bergen reden we de zogenaamde boere buite in. Overal grote farms met koeien of paarden. Zalig om te zien. Weer de bergen in en dan weer vlaktes, woestijn, bergen. Je leest en hoord vaak dat vegas plots uit het niets verschijnt, en ja hoor, dit is totaal niet gelogen. Je bent lekker aan het rijden, je komt weer langs een berg, je gaat de bocht om en daar ligt het. Vanuit de verte zie je een groep hoge gebouwen, wolkenkrabbers, hotels. Daarrond zie je de rest van de stad. Na een lekker ritje kreeg ik het bij het binnen rijden van de stad toch ff spaans benauwd. Wat was dit zeg.... Uiteindelijk hotel gevonden, recht op de strip (dat wisten we natuurlijk al) auto afgegeven en hotel binnen, kamer ingepalmd en toen op zoek naar eten. We wandelden door het casino naar buiten, midden van de zaak stond een celeb lookalike alles te geven. Hier bevonden zich, michael jackson, tina turner, bob marley, mariah carry, en nog meer van dat. We hebben hier best om moeten lachen want de michael jackson wist niet eens de tekst en was buiten adem na zijn dans pasjes, die wel behoorlijk goed waren. De strip afwandelend zagen we nog meer van dees rare figuren, mensen als celeb verkleed waarmee je voor geld op de foto kan, mannen en vrouwen die verveld kaartjes uitdelen van naakte vrouwen :-s callgirls dus. Uiteindelijk durfden we niemand meer aan kijken, iedereen doet hier echt raar en we voelden ons niet al te veel op ons gemak. Wendy waar heb je ons toch 2 dagen geduwd, zei ik al tegen mich... Dan echt liever een week in brice canyon of ergens anders, maar dit is niks voor ons. We vonden een mc donnalds, toch 1 lichtpuntje. En het smaakte. Na het eten zijn we langs de andere kant van de weg terug gewandeld en kwamen we zo aan hotel belaggio, dit was prachtig. Hier werd om de zoveel tijd een show van fontijnen gedaan, geweldig, ik werd er helemaal gelukkig van. We hebben de show 3 keer gezien en elke keer was anders. Even naar binnen gewandeld en weer verder, ditzelfde hebben we ook gedaan bij ceasar's pelace. Ook enorm chique. Elk hotel heeft zo zijn eigen stijl en eigen thema. Op het einde van de avond waren we toch al iets meer op ons gemak en het was toch best imponerend... Maar het spreekwoord what happens in vegas stays in vegas klopt wel, wat je hier ziet kun je eigenlijk niet met woorden bespreken, hier is echt alles mogelijk, te gek om op te noemen. En sommige dingen, denk ik, kan de buitenwereld inderdaad maar beter niet zien of weten . Niet van ons natuurlijk, wij gaan hier morgen lekker wat rond kijken en dan een beetje bij rusten, want de trip is toch een beetje zwaar, wat wij hier mee maken, mogen jullie allemaal weten tot morgen voor een 2 de vegas dag
Groetjes m en e Ah ja, bloopers zijn er niet vandaag goed he
Vandaag zou de dag zijn dat een grote droom ging uitkomen. En, het is ons gelukt. Vanuit page zijn we vertrokken richting het lake. ( lake powell) we reden de stad uit over de glenn canyon dam, die verrassend klein bleek te zijn maar toch best de moeite om even te stoppen. Een stukje verder kwamen we aan het beste view point van lake powel. Dit meer is enorm speciaal, het vloeit naar alle kanten, rots formaties stijgen op uit het water. Hierdoor krijg je een heel appart uitzicht, maar ook weer oh zo mooi. We hebben ons hier echter niet lang opgehouden, we wilden eens op tijd op de plaats van bestemming zijn. Onze tocht was weeral enorm verschillend, we reden door vlakten, bossen, tot we uitkwamen in Kanab, de grootste stad die we voorlopig zouden zien, en dat was niet gelogen. Hier stopten we even voor een kleine snelle hap, ja hoor, de subway. Hier kwamen we tot de ontdekking dat we weer in een andere tijd zone zaten, weer een uurtje verder dus. En dat we in het land van de mormonen zaten, toch klein beetje creepy. We reden weer verder, nog meer wisselende landschappen, huisjes in valleien die zo uit het kleine huis uit de prairie konden komen. door red valley, hier waren de rotsen echt rood. Door nog meer wisselende uitzichten en bergen. We hebben onze ogen dus weer veel de kost kunnen geven. In de vroege middag kwamen we aan in Brice canyon. Net voor deze plaats vond onze gps nog steeds ons hotel niet, dus besloten we even ergens te gaan vragen. We moesten gewoon nog 12 mijl verder rijden, meer niet. Dus deden we dat maar hè. Uiteindelijk zagen we het al vanuit de verte voor ons, een aantal kleine Western huisjes met daarbij enkele grootte. Dit was een compleet dorp. Even inchecken en op naar de stables de paarden hadden we al gespot. Na een klein uurtje wachten was het dan zo ver, de tocht ging beginnen en onze paarden stonden klaar. We waren met een groepje van 3 dames, mich, ik en Ina, een spontane Duitse jonge dame iets jonger dan ons. Onze gids ging ons voorop, josh een jonge cowboy met zijn eigen prachtige paardje. Josh zat vol inside jokes die ook outside kwamen. Een echte cowboy, flirten, opscheppen, flauwe kul verkopen enz enz. Hij heeft onze tocht wel leuk gemaakt want eigenlijk was het toch minder dan we verwacht hadden en dus blijkbaar ook wel te duur voor hetgeen dat het was. Onze tocht duurde 1,5 u en was de hele tijd enkel stappen. We gingen door de bossen zo naar de rand van de Brice canyon, het uitzicht was hier wel geweldig. Al babbelend en lachend met onze josh kwam er een spijtig einde aan onze tocht. De paarden mochten hun weide op, lekker rusten. Hierna was het echt wel tijd voor een doucheke, het zweet en stof plakte aan ons door de zon op ons kopje. Wat kan een flinke was beurt dan toch zalig zijn hè. Hierna gingen we hongerig op zoek naar eten, in het restaurant van het hotel bleek het echter enorm aanschuiven voor een plekje, dus besloten we even in de auto te stappen en een stukje terug te rijden. Hier vonden we een klein restaurantje wat wel gezellig genoegd leek om te stoppen. Goede keuze zo bleek want we hebben serieus goed geten voor weinig geld. Fried steak whit fries voor maar 10,9 dollar, plus, je mocht je voorgerecht zelf nemen uit het buffet. Goed hè, moesten ze bij ons ook eens uitvinden nee want dan verkoop ik niet veel frietjes meer. Moe maar voldaan zijn we terug gereden nr ons slaap plekje. Lekker onder de wol want morgen is de lange trip, naar, las vegas.
Bloopers of the day
Tijdzone Mich; ei de klok staat hier op 1 uur, hoe kan dat nu? Bleek dat we na 60 mijl ineens weer een uur extra verder waren Daarom deed onze gps zo raar
De weg vragen, Bleek niet zo een goed idee, aangezien we dat in een ander hotel deden. De vrouw bleek minder vriendelijk toen we geen kamer wilden bij haar, ze sprong ook een meter achteruit toen ik dichter kwam om het adres te laten zien.
Tijdens de rit Ina vraagt aan Michelle welke taal wij spreken, french? Or dutch? Mich; to evy i speek french Evy; mich tis dutch eh Mich; oh ja, i speek dutch to her.
Niet echt veel bloopers dus vandaag, maar toch weer oh zo veel lol gehad en gelachen
De start vandaag liep wat trager dan voorzien, maar uiteindelijk verlieten we het hotel met de tas vol oplos chocomelk sorry maar vdie was veel te lekker om er niet een paar van mee te nemen. Onze tocht van vandaag ging naar de grand canyon. Op onze plannetjes van de stad stond reclame van bearizona, een wild park. We besloten om daar eerst nog even een bezoekje te brengen. Onze keuze was geslaagd, het zien van de roofvogel show, de baby diertjes en de dieren in het wildpark was super leuk, allemaal plaatselijke diersoorten. Voordat we met de auto door het park gingen rijden waarschuwde een ranger ons; pas op voor de beren, ze zouden kunnen denken dat jullie een reuze blauw bes zijn met die wagen, best geslaagd grapje en een geslaagde rond rit. Daarna, ging de trip verder. Het uitzicht ging over in een bosrijke omgeving, niemand zou verwachten dat hier achter het immense canyon lag. Onderweg werden we even gewaarschuwd voor een brand die net was geblust, je zag ook aan de bomen dat dat hier wel vaker gebeurde. Spijtig, maar er zijn blijkbaar nog steeds mensen die onoplettend zijn. Langzaam aan reden we naar de parking, wandelden we naar een vieuw point, en zagen het voor ons.... Wat we zagen... Ongelooflijk, hier word je stil van, je zintuigen vallen uit en je kan alleen nog maar kijken, zo ver als je kan zien, het is eigenlijk echt onbeschrijflijk. De grand canyon, enorm diep, enorm breed, enorm lang en enorm fascinerend. Miljoenen jaren van erosie zijn hier te zien. Je ziet de verschillende lagen, verschillende kleuren, de wolken die er over drijven en de zon die er op schijnt. Het geeft een prachtig schouwspel, elke keer dat je je verplaatst zie je andere dingen, terwijl alles gewoon hetzelfde blijft. We hebben ook mogen kennis maken met enkele bewoners van deze pracht. Een eekhoorn soort, die zelfs tot aan onze voeten kwam, condors die hun pracht vertoonden in de sky, En een soort ree'tje. Ik kan hier echt over blijven vertellen maar het zal nooit hetgeen weergeven wat je daar ziet. Uiteindelijk vertrokken we verder naar lake powell, onze rit werd echter verstoord door een fikse trap op de rem, een kleine kudde mule deer's besloot via de weg naar de andere kant van het bos te gaan, per 2 stapten ze op hun dooie gemak de straat over, dit leverde natuurlijk zeer mooie beelden op. Een half uurtje verder veranderde het uitzicht weer in een kale vlakte, hier reden we dwars door het navajo indianen reservaat. Op plaatsen begon je te vergeten dat hier werkelijk mensen wonen, totdat je weer een aantel kleine huisjes zag, of een kudde koeien, een paar paarden of een stel indianen te paard, gevolgd door hun hond. Hoe deze mensen hier leven is voor onze normen niet te snappen, geen elektriciteit, water, gewoon niets, je zat hier in de middel of nowhere. Het uitzicht bleef veranderen, het bleef verrassen, je bleef je de ogen uitkijken. Uiteindelijk belanden we in page lake powell. Dit verhaal gaat er morgen komen want hier hebben we nog niets gezien. Wel zijn we nog even iets gaan eten in een soort Italiaans restaurantje, dit was een omgebouwde boot die vele jaren op de Colorado heeft gevaren en nu dus dienst doet als eettent, de canyon king. Onze ober was een zeer vriendelijke indiaanse jonge gast, die het blijkbaar best fascinerend vond dat er 2 dames op road trip waren door het westen. Deze dames hebben hier natuurlijk weer,in een deuk gelegen, Michelle die haar hoofd een beetje nr achter deed voor een foto en zo een paal tegen kwam, het klonk behoorlijk hol. Een vrouw die de gordijnen molde en ons zo deed verschrikken dat mich een leuk kreetje liet. Onze avond eindigde met het halen van nog een flesje drinken uit de automaat van het hotel. Onze koele automaat bleek een klein beetje open te kunnen, dat klein beetje was dus helemaal. Natuurlijk kon ik het niet laten om een flesje zomaar mee te nemen. Echter, er volge direct een straf, het flesje was zowat warm in plaats van lekker koud tja kan gebeuren hè, dan maar in de frigo. Oh ja, we hadden ons in het begin van de hele trip een koel zak gekocht, onze inventieve ijs blokken zijn elke dag zakjes gevuld met ijsblokjes uit de hotels. best goed gevonden vinden we dan zelf.
De Amerikanen hebben ook een nieuwe dag uitgevonden. Overal waar we normaal inkom moeten betalen hoeft dat plots niet, want, it's freeday.
Bloopers of the day;
Zoekend naar het wild park, Michelle heeft zelfs het adres uit het koffer gehaald, ondertussen had ik het al gevonden op de gps. Wat bleek, 0,3 mijl rechtsafslaan, daarna bestemming bereikt aan linkerzijde Duh, lag dat gewoon het hoekje om
Ondertussen zijn we zo ingesteld op het Engels dat het vaak zoeken word naar de Nederlandse woorden. Met natuurlijk de meest hilarische versprekingen, te veel om op te noemen dus
De ree rem Mich; plots vol op rem Evy; plots vol in de gordel Mich; evy evy pak de camera Deze lag op de grond aan mijn voeten Evy; ik hang in de gordel en kan er niet aan Dit duurde dus wel even en zeker met nog een flesje drinken in de hand
Hier zijn we weer, onze dag zit er weer op, klaar om te beginnen aan weer een nieuw updateje van ons blogje. Gister ben ik nog vergeten te melden dat we alle twee kreeftjes waren geworden, van maar een korte tijd in de zon te zijn geweest en ja we hadden ons ingesmeerd
Ma goed, op naar vandaag, het was natuurlijk weer een geweldige dag. Maar dat was wel te verwachten hè, hier is nog niets echt tegengevallen. Onze reis ging vandaag naar williams met de bedoeling een bezoek te brengen aan de grand canyon, je kunt al raden hè tot daar zijn we niet geraakt. De Colorado overgestoken en weg waren we. Er waren echter wat te veel gebeurtenissen onderweg. Op weg naar seligman was het uitzicht weer fenomenaal, het was er aan te zien dat we toch richting het wilde westen trokken, de bergen werden ruwer, en de vlaktes leken net uit een film te komen. De road naar deze plaats deden we via kingman, hier ligt het meest historische stuk van de route 66. Terwijl ik onze road map aan het lezen was kwam ik tot de ontdekking dat er daar in de buurt de grand canyon caverns lagen, leek me wel de moeite om daar even een tussen stop te houden. Die tussen stop werd een rit van 20 extra mijl, maar inderdaad oh zo de moeite waard, de rondleiding in de grot was echt de max, onze gids Kim was een leuke meid die deze job nog maar 2 weken deed. We zaten hier in een van de enige droge grotten in de wereld, de lift rit naar onder duurde 60 seconden, omhoog 65. In deze grot overleeft niets langer dan 72 uur omwille van zijn gebrek aan water en de lage zuurstof graad. De man die deze grot begon te graven hoopte hier goud, zilver en diamanten te vinden, wat hij vond was echter gelijkend maar waardeloos, dus besloot hij de grot open te stellen voor publiek. Vele jaren later werd in deze grotten de overblijfselen gevonden van een Bob cat en een ander soort beest dat nog prehistorische was, vergelijk haar maar met Sid van ice age spijtig genoegd hebben deze 2 diertjes het niet overleefd aangezien ze geen weg naar buiten vonden. Toen onze toch er op zat hebben we ons nog iets lekkers geten, voor de eerste keer echte Amerikaanse burgers. Hier voelde je je echt tussen de cowboys. paarden, dorre vlakte en toch bomen, oude mannen met baarden, jonge meisjes met strakke jeans en losse topjes een motel en een rodeo, zo uit een serie geplukt. Op de weg terug ( ja, die 20 mijl moesten ook weer terug gereden worden) zagen we plots een klein diertje de weg over steken. Nieuwsgierig als we zijn, dus even gestopt hè. Bleek er een overvloed te zijn aan woestijn ratjes, zo schattig. Kijkend naar deze kleine wezentjes zagen we plots een eagle, ongelooflijk hoe groot zo een vogel kan zijn. Terwijl we foto's aant nemen waren was hij op jacht, met succes, door onze aanwezigheid liet hij echter een stukje verder zijn prooi vallen. Best wel zielig om getuige te zijn van deze nutteloze moord, tenzij het ratje het overleefd heeft tenminste, dit zal echter voor altijd een raadsel blijven. Uiteindelijk zijn we dan toch maar verder gereden. door het vaak stoppen, omdat we weer een groepje ratjes zagen, zijn we natuurlijk weer iets te laat in het hotel aangekomen. Resultaat, geen grand canyon vandaag. Dat is dus voor morgen
Daarom, nu toch maar eens echt op tijd onder de wol, want morgen is een nieuwe, nog spannendere dag Groetjes m en e
Een nieuwe dag is weer aangebroken, voor de eerste keer zouden we kunnen genieten van een lekker ontbijt " dit is meestal niet inbegrepen in de kamer" maar blijkbaar hadden ze daar een andere mening van een goed ontbijt. Het was zelfbediening in buffet vorm, cornflakes, mini muffins, rare vieze ronde broodjes, appels, koffie en fruitsap, da was het. dachten wij ons eens lekker goed vol te proppen...ging ons er dat ff tegen. Na het "opnieuw" inpakken van onze koffers begon onze tocht naar laughlin, via Joshua tree en needles. De eerste rit die ikzelf zou rijden, en weet je wat, het ging verbluffend goed. Zonder verkeerd rijden kwamen we uit aan de ingang van Joshua tree park, hier kun je gratis door het park rijden over de panorama road. Verbluffende uitzichten had je hier, het was echt amasing. Rotsformaties de er zo neergezet leken te zijn, en dan de Joshua tree zelf. Kei leuke half kale boompjes die maar eens in de zoveel jaar in bloei staan, en bij wonder, net nu is het een jaar dat ze dat doen. Halverwege de tocht was er een afslag naar een view point, de aankomst hier was adembenemend, wat een uitzicht, wat een landschap... Mijn eerste woorden waren, hier zal mijn papa jaloers om zijn en wedden dat ik gelijk heb. Op een heldere dag kun je aan de voet van een van de bergen palm springs zien, waar we dus eerder de dag vertrokken zijn. Op de meeste dagen is het mistig over de vallei door de kleine bronnetjes die verdampen door de hitte, want je zit daar in een zogenaamde woestijn hè. Terug onze weg verder zettend stopten we nog aan een rots genaamd skull rock, door de dorre struikjes wandelend kruiste een slangetje ons pad, een van de bewoners van dit gebied. Hier leven verder ook dikhoorn schapen, hagedissen, schildpadden, woestijn muisjes enz enz, maar de enige die wij dus tegen kwamen was mijnheer slang. Uiteindelijk reden we het park uit om verder te rijden naar 29 palms, een dorpje van Joshua tree. En zoals onze gewoonte is, we vonden het niet, er moet toch iets mis gaan per rit hè we kwamen uit in een marine dorp... Dan maar zonder 29 palms. Gps ingesteld naar laughlin en back on the road. Al rijdend kwamen we langs kleine rare huisjes waarvan de meesten verlaten bleken, net iets uit een enge film. Brr. De rest van de rit was heeeel lang, saaai en eenzaam... Mich merkte plots een merk teken op op de weg, zaten we zonder het te beseffen op de legendarische route 66. Daarmee was het dus zo lang en saai,,,,. Na enkele uurtjes rijden kwamen we aan in laughlin, een best wel imposante stad aan de Colorado. Ons hotel bleek een enorm casino hotel te zijn. De tocht van de auto naar de inkom neemt al 10 minuten in beslag, eerst even inchecken en dan de koffers halen dachten wij, uhu dat even werd even lang. een ander nadeel, terwijl tot nu toe overal de wifi gratis is, is die hier betalend. 11 dollar voor 24 uur, ok nog best te doen "ALS HET WERKT" betaling aanvaard en dan er achter komen dat dat ding het niet doet, toch maar even vragen, en uiteindelijk werd dat klagen, betaling netjes geanuleerd met als resultaat dat we nu onze blog schrijven in een starbucks . Dan nu, de koffers, terwijl we terug gingen om onze koffers te halen werd het een attractie op zichzelf, gepakt en gezakt weer 10 minuten terug, 5 verdiepingen omlaag met de lift, mich die een man over de voeten rijd met de koffer en de 2 dames in slappe lach, en dat terwijl de mensen ons beginnen te vragen waar we vandaan komen :-s met andere woorden, het is best leuk zo onder ons 2 tjes, dan wil je dus met die zware koffers netjes naar de kamers, moet je het hele casino door paraderen met die dingen, een hilarisch zicht dus, maar hier lopen genoegd wappen rond, dus 2 meer of minder maakt ook niet uit . Ik denk dat het dat zo een beetje was van onze dag, het word tijd om hier weer af te sluiten want morgen word het een rit naar ......... Grand canyon, wiiiiii See you soon Groetjes m en e
Bloopers of the day
Ontmoeting met de slang Mich; evy ga jij eens aan die kant wat rond huppelen dan komt ie misschien onder de struik uit Evy; nee jong, dadelijk word ie boos en valt ie aan Mich; och das toch maar een klein wormpje dat niks doet
Onderweg honger, aangezien we 29 palms niet vonden Evy; mich pak de broodjes eens Mich neemt de broodjes, lekker droog met wat kaas, broodje half op Evy; ei hier ligt een subway, op de rem dus en parking op. Naar binnen, bah, hebben we eerst een droog broodje in onze maag en zitten we hier nu lekker te eten in de subway
Stop op de route 66 Mich; kijk evy dat is dat teken wat ik zei op de weg, geloof je me nu? Evy; nee, waar dan Mich; "auto vol in de rem en achteruit" waardoor evy bijna tegen de venster vloog
Even op de warme weg gaan liggen voor de foto
Even later, Hier nog een teken, Zie, film dat.... Evy; "film camera aan en filmen" Mich; heb je het er op staan? En nog voor evy kon antwoorden, vol op de gas, evy plof in de zetel.
In de lift Mich rijd eerst een man over de voeten, loopt daarna de verkeerde kant uit en, ff melden, oeps wrong way!?
Andere lift 2 jongens die bij het verlaten van de lift ons raar aankijken, reden, de dames in slappe lach omdat een van ons net daar voor een klein scheetje liet dat een behoorlijk luchtje produceerde
Klachten wifi Samen naar de receptie om te vragen waarom internet niet werkt, Madame zegt ons te bellen naar het nummer 0 Op de kamer, toch maar even proberen hè, mich neemt de hoorn op, drukt nr 0, en krijgt slappe lach en kon eerste minuut niks uitbrengen, met de telefoon reikend naar mij... Dat is nog eens een manier om te klagen hè, madame aan de andere kant bleek hier niet erg blij mee en stuurde ons terug nr de receptie :- s met het resultaat, 11 dollar minder voor hun dus....
Onze trip zet zich verder, ik denk dat het echte avontuur nu wel gaat beginnen. Tegen de middag ging onze tocht van LA naar palm springs, maar eerst nog even eten en wat boodschappen inslaan. Flesjes water, plastic bordjes en bestek, wat brood en beleg. Want uiteindelijk is het leven best wel duur als je elke keer iets snel gaat eten, tot nu toe was dat voor ons vooral de subway, hmmm lekker broodjes. Ma goed, gepakt en gezakt vertrokken we dus weer met de wagen volgeladen. De rit zou een twee uurtjes in beslag nemen met een tussen stop in anaheim. Hier is het aller eerste Disney land gelegen. De eerste rit zou 40 mijl zijn en de volgende 110. Valt dus super hard mee. Zou je denken hè,,,, niet dus, door onze lieve gps verloren we het eerste half uur al de weg, terug op het juiste traject was het file en traagrijdend verkeer, en geloof het of niet, ze deed het weer mis, daarna weer traagrijdend verkeer en zo ging het verder,plots zaten we op een tolweg, wat dus totaal niet de bedoeling was, weer van de route af en maar weer op zoek naar de juiste weg. We kwamen zo wel tot de ontdekking dat we hier alle 2 niet goed tegen kunnen en vrij stressie werden. Uiteindelijk bleven we op de juiste baan maar was het nog een k** verkeer, de files en opstoppingen in ons Belgen landje zijn er niks tegen. Maar wat we te zien kregen was fenomenaal, van de drukke steden reden we zo de mountains in, de stad maakte plaats voor ongerepte natuur, kurkdroog wel te verstaan want palm springs is eigenlijk een oase in de woestijn. Uiteindelijk bereikten we onze bestemming, zonder geplande tussen stop en waren we zo'n 4 en half uur verder. Het uitzicht heeft ons echter de rit doen vergeten. palm springs is heel speciaal, een combinatie van Spaans Mexicaanse huisjes, palm bomen, citrus bomen en sinaasappel boompjes. Ook is er net buiten de " stad" een enorme plantage van " windmolens", met honderden zijn ze, en dan in Neeroeteren maar klagen over die drie die daar staan. Hier leven ze letterlijk op groene energie. In heel Californië zijn het er in totaal zo een 10 000 Maar genoegd hier over, terug naar onze planning. Die heeft dus niet verder gereikt dan het hotel, super gezellig en met zwembad. Dus beslissing, zwemmen, want het is hier niet te doen, als je uit de frisse stad komt is 101 Fahrenheit enorm warm. Dat is dus zo een 38 graden Celsius. De dag heeft dus niet heel erg veel spannend gebracht maar voor onze oogjes was het een zaligheid. We hebben zelfs een colibri en een salamander gezien aan het hotel Ik krijg hier spijtig genoegd nog steeds geen foto's geplaatst maar je kan altijd eentje vinden op mijn Facebook; evy hamers, sorry hiervoor en tot morgen Groetjes m en e
Bloopers of THE day
Eigenlijk waren die er niet echt, behalve het vele verkeerd rijden en uiteindelijk het haten van onze garmin. Jawel, 1tje
Mich; oh kijk een pelikaan Evy; een wat? Mich; ja een pelikaan, zo een klein gek beest dat over de grond kruipt Evy; euhm, bedoel je misschien een salamander of zo? Of 2
Aan stoplichten blijft mich even te lang staan Evy; ti's groen,,,, een kikker Mich; echt? Waar? Evy; nee doorrijden meid
Dag 3, ons vertrek vanuit NY verliep niet geheel vlekkeloos. Op de luchthaven was het eerst al zoeken Naar de check in, bleek dat we via computer zelf alles moesten doen en daarna werden de koffers gewogen. De vrouw die ons hier zou moeten helpen was niet al te vriendelijk, al zeker niet toen bleek dat onze koffers te zwaar waren. Vraagt ge u af hoe dat kan als in Brussel alles in orde was, ma swat, daar stonden we dan. De koffers moesten lichter, hoe dan ook. Midden van dat ding, koffers open en dan ma wat bussen wegwerpen hè, zo verdween dus onze douche gel, haarspray, enz in de vuilbak. Vanaf daar ging het weer vlotter, volgens Michelle moesten we int vervolg maar zoeken naar iemand die de dag ervoor goede sex had gehad. Probeer dat maar eens van iemand zijn gezicht af te lezen... Raar maar waar, onze douane mannen waren super vriendelijk, er kwam direct een verhaal van ene dat die in Genk gewerkt heeft, Nice dus, wij mochten zonder veel morren gewoon verder. De vlucht zelf was prima, behalve de koude, een vervelend kind achter ons en het gebrek aan eten dan. Een paar keer turbulentie maar niet al te hevig. In LA aangekomen mochten we onze huurwagen ophalen, hier werd er even een vrouw behoorlijk kinderachtig bij het kiezen van de wagen, voor ons werd het dus een leuke blauwe Hyundai jeepke, Michelle vind ons autootje maar niks ma boeie hij rijd. De keuze wie van ons ging rijden was snel gemaakt, mich zou de eerste rit doen, niet algeheel naar haar zin ma ze moest met een beetje hulp van een vriendelijke werknemer snapte ze al snel hoe een automatique werkt, natuurlijk niet zonder de nodige blunders en slappe lach momenten. Om veiligheids reden heeft ze dan toch maar haar linker been vast gemaakt aan haar zetel, met een sjaal! De rit naar het hotel verliep vlotjes, het hotel zelf bleek ook dik in orde, hier zijn nog geen wc's overgelopen. Even de kamer verkend, iets gaan eten en besloten wat we nog gingen doen. We zijn in de auto gestapt op zoek naar het Hollywood sign, en weet je wat, we hebben het ook nog gevonden.... Natuurlijk wel in de verte want we hebben uiteindelijk halt gehouden op de Hollywood walk of Fame. De eerste indruk, pff leek een beetje op een louche buurt. Maar eens we verder de sterren afliepen werd het beter en beter, de vele sterren zijn best indrukwekkend, zeker als je uiteindelijk voor het Kodak theater staat, hier leeft Hollywood, of toch de straat artiesten die zich op zijn best vertonen als catwoman, Batman, mensen met slangen, muzikanten, het laat toch weer allemaal een bepaalde indruk achter. Op de heen en terug weg zijn we terecht gekomen op de rossmore boulevard, hier leek het alsof het een welgestelde buurt was, met net geen filmsterren. Na een beetje opzoekwerk blijkt het toch een straat te zijn die opgericht is voor de higher class. Zo ligt er een appartement gebouw "zeer mooi ouderwets" waar toch wel bekende sterren hun stulpte huurden. Terug op weg naar hotel kwamen we tot ontdekking dat mijn nichtje best een goede shauffeur is in de drukke stad, ben trots op haar, ze reed uiteindelijk zonder vast geplakte voet. Nu ik nog :-s spannend....
Bloopers of the day
Ja, het koffer incident slaat wel alles, Nu staan we hier met onze koffer open en de bh's er half uit, zei mich
Mich; zou ik mogen roken in de auto, ach ja doe dat gewoon, even later peuk uit de venster, dju, ik heb toch schrik dat dat niet mag en als iemand mij die peuk uit de raam ziet gooien,,,, naast ons stond een zwaantje... Oeps
Onderweg terug, een straat bord met daarop Manchester boulevard Evy; oh zou hier dan in de buurt ook het Manchester united stadion liggen Mich; zeg da is wel in Engeland he Evy; ja wat weet ik daar nu van Oeps
Viel nog mee vandaag hè Tot morgen voor de volgende stop, want we trekken weer een stukje verder Groetjes M en E
Ok, hier gaan we dan, de tweede dag van new york was weeral vermoeiend en zeer lang. We begonnen met een wandeling naar empire State building, even binnen en weer buiten want omhoog koste een duit, maar goed dat we vele winkels passeerden dus konden we lekker window shoppen. Behalve bij desigual, daar hebben we ons toch maar iets gekocht want dat konden we niet weerstaan. Daarna hebben we de metro genomen met de planning om de south ferry te nemen om een boot tochtje te doen rond NY. Hier ging het uiteindelijk mis, de south Ferry hebben we nooit gevonden, wel de yollow water taxi's en andere boten maar die wilden we dus niet. Tijdens onze zoektocht hebben we kennis gemaakt met een wilde kalkoen die in het park leeft en een aantal eekhoorns, een hiervan heeft een lekker stukje brood gekregen van Michelle. We hebben een aantal uren langs de Hudson river gewandeld en hebben de zoektocht dus uiteindelijk opgegeven en een metro terug genomen. Uiteindelijk was dit een hele mooie wandeling en hebben we toch wel veel gezien onderweg. Terug in het hotel ging het weer even mis, ons toilet bezoek liep uit op een overstroming, van het toilet uiteraard. De rest van de dag, wat al avond was, verliep goed, een wandeling in central park en de belevenissen op times square, rust en spanning in een avond. De pracht van het enorm grote central park was enorm rustgevend, hier vergeet je even alle drukte van de stad, als je niet omhoog kijkt tenminste want dan zie je overal de hoge wolken krabbers. In het park zelf liggen een aantal enorme vijvers, een zoo en heb je de mogelijkheid om een tochtje met het paard te doen. hier alleen al krijg je een hele dag vol. Times square daarentegen was vol actie, de enorme billboards zijn zeer imposant, je weet niet waar eerst kijken of waar je eerst heen moet gaan. toch brachten we even een bezoekje aan de M&M winkel en hard rock café om uiteindelijk te belanden in een zeer leuk steak restaurantje. Op het einde van onze dag hebben we moeten vaststellen dat de new yorkers zeer vriendelijke en behulpzame mensen zijn, althans de meesten toch, ook is ons beeld van de dikke luie amerikaanen toch ook een beetje veranderd,overal zag je sportende mensen, die op die manier het drukke leven even willen ontvluchten. We zijn veel te laat terug in ons hotel beland snel het bed in gekropen want om 9u ging het weer richting LA.
Bloopers of the day; In de metro, Michelle beland zo goed als op de schoot van een man, Hij; you're faling for me, mich; yes literlly. Hij; i'm old enough to be you're dad. Mich; these day's age doesn't matter anymore. Hij; thats right, but you're get red. Gevolgd door stilte
Wandeling langs Hudson river Evy; kijk mich, dat zijn leuke torenkrabbers, mich; evy dat zijn wolkenkrabbers
Michelle die de eekhoorn brood geeft en evy die tegelijkertijd meld, don't feed The squirrel, mich; waar? En verschrikt rondkijkt, en een stuk verder evy die een bord opmerkt waarop staat, don't feed the wildlife. Hm, die mochten dus toch niet gevoederd
Wc incident Mich komt verschrik de kamer terug in, de wc loopt bijna over, evy wilde het oplossen en spoelde nog eens door waarna de wc dus echt over liep, Michelle ging het oplossen door de balie te bellen, the toilet is flusshing over, it's floating. Uiteindelijk goed gedaan van haar maar een halve dag later hadden we hetzelfde probleem, gevolg, niet meer doorspoelen.
Een vrij kleine kamer, veel te veel en te grote koffers, hiervan krijg je blauwe tenen, als je niet uitkijkt waar je loopt tenminste.
een klein stukje verder gereden kwamen we bij een waterval, daar dus ook maar even gaan kijken en dat was ook maar een eitje ten opzichte van de watervallen die we eerder zagen :-s oeps ligt het aan ons of? Achteraf gezien was het toch een heel mooie en rustige plek zonder al te veel toeristen en het was aangenaam om hier te zijn. En... We hebben aankopen gedaan,,, echte ugg's 
en het heeft geduurd tot de overkant dat dit stopte... Bah, da doe je toch niet he of denken mich en ik daar anders over dan de rest van de wereld...
