Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Q wereldreis
evy en michelle
05-05-2012
Kangoeroes, here we come
We zullen maar meteen beginnen met het volgende gedeelte he . Hoewel ik die smiley maar beter kan weglaten, want zo veel smile was er dus niet. Onze vlucht was echt niet leuk, we zaten in het middenstuk en dan ook nog eens de 2 middelste zetels daar van. Echt krap dus, en dit voor 14 uur.naast mij zat een kerel lekker breed te zitten en viel al heel snel in slaap. Mich had iets meer geluk, haar buurvrouw was vriendelijk en zei dat als ze in slaap viel en we moesten uit dat we haar maar wakker moesten maken. Daar zaten we dus mooi he, mich heeft vrij goed kunnen slapen, ik maar max een uurke. Niks dus. Eten was gewoontjes en dat had ik dus weer, het lekkere ontbijt was net de rij voor mij op, kreeg ik dus droge corn flakes. De films waren wel goed maar de uren begonnen zijn tol al te eisen, mijn rug deed pijn, ik was moe en had er echt geen zin meer in. Maar de 14 uur waren uiteindelijk voorbij. snel langs de douane en lekker de buiten in. Bij de douane werd mich gecontroleerd door ene woef en ik moest via de quarantaine was wel spannend. Maar wat nog spannender was... De auto! Deze keer hebben we een kleine Hyundai i20, staat het stuur rechts en moeten we hier aan de andere kant rijden. Onze auto heeft dus net alles omgekeerd van ons en dat is vreselijk, het is echt super moeilijk om zo te rijden en ik ben echt trots op mijn nichtje dat ze dat zomaar aandurfde en dat na zo een vlucht. Het andere probleem was de gps, die hadden we niet omdat die op waren en zeiden ze ons dat we beter ene konden kopen dan huren want da was beter koop, ma vind da hier maar eens he... We zaten nog niet tegoei in de auto en reden al mis. Na een flinke zoektocht en bijna een ongeval vonden we toch een zaak die er verkochten, lekker de beste kope van 78 dollar genomen en toen begon het te vlotten, behalve dat mich telkens de ruiten wisser op zette ipv de pinker (ja die staat ook aan de andere kant). Aangekomen aan het hotel was de eerste spanning van ons af en werd het dringend tijd om iets te eten. De rest van de namiddag hebben we wat door een park gewandeld en zo ging de tijd snel om, in het park zaten echter een deel kleine papegaaien en ontdekten we plots heel veel vleermuizen. De schemer begon te vallen en de beestjes kwamen tot leven, zo kregen we in de gaten dat die vleermuiskes eigenlijk enorm groot waren, niet normaal, en ook best een beetje eng... en nu, nu liggen we lekker op bed, dadelijk nog even doucheke doen en slapen....! Wij hebben door de tijds verschillen dus ook de 4 de mei overgeslagen en zitten nu 8 uur voor op jullie . Hmm wij gaan nu lekker slapen, zal deugd doen en dan kunnen we morgen lekker fris aan ons nieuw traject beginnen.
De laatste dag in de USA. voelde eigenlijk wel een beetje raar om het hier allemaal weer te moeten achter laten. Om 23u40 vertrok onze vlucht naar het nieuwe continent, dus maar eens even bedacht hoe we onze laatste dag gingen invullen en da is goed gelukt mag ik zelf wel toe geven. Lang leve google, want we hebben gewoon uit gekkigheid eens een paar bekende personen hun adres opgezocht wie dat nu weer zul je wel denken, wel de playboy mansion, astrid brian haar huisje, LA ink en een leuke plek voor het hollywood sign te bekijken. Dus, gps'je ingesteld en nu was het wel onze vriendin. Het eerste waar ze ons heen stuurde bleek de playboy mansion te zijn. Komt ge daar in een straat, overal camera's, overal borden met u word gefilmd, of verboden parkeren of verboden te stoppen, secured by dogs, je kunt al raden, geen gewone buurt ' huizen als kastelen, niet normaal... En toen ineens het bochtje om, de playboy mansion.... Veel konden we niet zijn want het was volledig rond begroeid met struiken en bomen, je zag wel de 2 grote schoorstenen en de brievenbus oh ja, en een bunny die ging joggen, al was haar rondje maar heel erg klein. En dat weten we omdat we daar toch wel even rondjes gereden hebben... Onze volgende stopplaats was volgens de gps dat van astrid bryan, en ja hoor, ook dit klopte weer. Mich ging helemaal uit haar dak toen ze de pussiewagon zag maar haar huisje leek een stuk kleiner dan op tv. Even een straatje ingereden en terug gedraaid en maar ff voor haar huis gaan staan. Mich begon zich ineens af te vragen of ze zou aanbellen of niet, op dat moment kwam net den john al bellend buiten zeg ik ook nog heel droog, kijk daar is den john... Nog steeds zat mich te twijfelen, maar ik begon me toch steeds meer op mijn ongemak te voelen, ik maande haar aan om toch maar stilletjes door te rijden want ook hier stond overal dat er camera bewaking was. Net op het moment dat ik dat zei kwam plots een auto heet stil achter ons staan en bleef zowat naar ons kijken, totdat we verder reden. Hmm zou dat security zijn geweest? . Op naar de volgende halte, LA ink. Dit was kei leuk, terwijd de rest enorm spannend was en we ons net papperazzo voelden, voelden we ons hier echt op het gemak. We gingen eerst bij kat von D's wonderland binnen, hier vroegen we of we gewoon mochten rond kijken en foto's maken. Was allemaal geen probleem, maar zonder flits. Mich vroeg of we ook de tatto shop binnen mochten en ook dat was geen probleem, vonden ze zelfs heel leuk zei ze maar ook foto's zonder flits. We zijn eventjes daar binnen geweest, hebben wat rond gekeken en weer weg gegaan. De zaak leek ook alweer kleiner dan op tv en ze waren maar met 2 een tattoo aant zetten, terwijl er nog een paar met schetsen bezig waren, spijtg genoegd niemand bekend gezien. Alhoewel, bij de kapper daarnaast bleken 2 bekende r&b figuren te zitten (wisten we van een paar gasten die daar stonden te wachten tot die buiten kwamen) (maar ik denk dat ze pech gingen hebben want die fitguren hunne auto stond aan de achter deur met de securety) . Daarna zijn we richting hollywood sign gereden. En hebben hier zonder al te veel toeristen lekker opt gemak kunnen rond hangen op een leuk vieuw point. Het uitzicht over LA was echt de max hier. Toen hebben we nog gewoon wat sightseeing gedaan, langs universal studios gereden, WB studios, disney studios, sony pictures, alle groten hebben we dus gezien, maar niet binnen gegaan natuurlijk. Na nog even iets kleins te zijn gaan eten besloten we om richting de luchthaven te gaan, auto in te leveren en op het gemakje te wachten tot het tijd was om te vertrekken. Op weg naar de luchthaven werden we opgeschrikt door een porche, wiens bestuurder verdacht veel op rihanna leek. Of het ze daadwerkelijk was, dat weten we niet. Maar even later melde mich ineens, euh die jeep heeft de nummer plaat B PITT hare frank viel niet snel genoegd maar we hebben dus wel brad pitt in zijne auto gezien . En zo is onze laatste dag enorm leuk omgegaan, totdat we op het vliegveld waren :-s volgens ons boekje hadden we vlucht 2377 of zoiets van AA, dus wij netjes, heel goed op tijd naar american airlines, is dat daar weer zo een self sjeck desk, liep dat daar natuurlijk weer voor geen meter, dus maar iemand gevraagd om te helpen. Die hostess vraagt welke vlucht we hebben en bekijkt ons al heel raar, ik natuurlijk al bijna in paniek aant slaan, want wat als dat nu de tijd van thuis was, dan hadden we onze vlucht gemist... Maar, gelukkig, dat was dus niet, we stonden gewoon een beetje verkeerd, we moesten bij qantas airlines zijn, helemaal verder in een ander gebouw. Zijn we daar toch maar gewoon naar de insjeck balie gegaan, alles netjes in orde, zijn de koffers weer te zwaar..... Mich hare 1 kilo nog wat en de mijne 2 nog wat.. Toen was het dus of er dingen uit halen, of 52 dollar bijbetalen. Snel beslist dus en bye bye shampoo enzo... Na nog een half uurtje wachten zijn we richting douane gegaan, hier verliep alles lekker vlotjes. Toen nog even wachten voor het boarden, en we mochten binnen. Of toch 2 meter, want ik had weer prijs. Mijn handbagage leek te zwaar en ik mocht dus maar 1 tas mee nemen. (terwijl er achter mij ondertussen nog meer doorgingen met nog grotere tassen. Ze moesten me echt hebben he, en dan kan ik nog niet spreken over de vlucht nr australie, dat was afzien...
Zo, de USA ligt achter ons, we hebben er leuke momenten gehad, vele leuke zelfs. Spijtig om hier weg te moeten maar het nieuwe avondtuur ligt al op ons te wachten...
Groetjes m en e Oh ja, indien jullie het nog niet ontdekt hebben, we hebben hier ook een gastenboek en na elk berichtje is er ook een mogelijkheid tot stemmen of reageren. Ons eerste hoofdstuk word hierbij dus afgesloten maar het volgende zit al in het geheugen, klaar om ook gepost te worden
De laatste rit in amerika... Terug naar LA. Vanmorgen zijn we weer op ons gemakje opgestaan en lekker rustig uit santa maria vertrokken. Pff wat hebben we toch een lekker lui lekker leventje hier he . Onze tocht ging verder langs de kustlijn met eigenlijk zowat hetzelfde uitzicht als gisteren. Onze gps bleef echter vervelend doen en wilde ons telkens een andere route geven, maar aangezien we nog steeds geen goede vrienden met haar zijn bleven we ze toch een beetje negeren. We namen de oude el camino real richting de kust en genoten van het uitzicht. Helder blauwe zee, surf plaatsen, cliffen en rotsen totdat ik plots vinnen uit het water zag komen. Een stukje verder stopten we in een typish surfers dorp om het water af te speuren naar nog meer beweging. Mich had deze keer het geluk om iets te zien, spijtig waren deze diertjes te ver weg dus konden we er niet veel uit opmaken wat we gezien hadden. Weer verder rijdend kwamen we langs nog betere surf stukken, nog eens langs de kant gezet om deze dudes eens bezig te zien. Zitten we daar lekker in de auto te genieten van het uitzicht hoorden we ineens iets roepen door een microfoon, stond toch niet de highway patrol achter ons. Mochten we daar niet staan, en moesten we daar heel snel weg. Niet dat we dat direct snapten maar ze bleven toch vriendelijk . Weer verder rijdend zagen we weer wat geparkeerde auto's langs de weg staan en mensen die naar de oceaan aant kijken waren, dus nieuwsgierig als we zijn, jahoor, gestopt... Wij dus ook maar aant proberen te zien wat die mensen zagen en we hadden beiden geluk want er kwam ineens een walvis soort uit het water gesprongen en ja ik heb hem op foto, maar de foto is zo wazig dat hij net lijkt op het monster van logness.. Op een verdere stopplaats spotte ik plots een eekhoorn, natuurlijk weer gestopt he zaten er daar blijkaar meer dan een verstopt in de rotsen. Gelukkig hadden we brood bij, dus mich, lndertussen beter gekend als het eekhoorn vrouwtje, kon hier zo weer lekker haar hartje ophalen. Helemaal *vergetend* dat je het wildlife niet mag voederen ging ze ten aanval met een half brood.. Ze was zo in de ban van deze beestjes en deze beestjes van haar dat er zelfs eentje op haar schoot kroop, en onder tussen ik maar fotos nemen..... Tot het daar plots een hele beesten boel werd, 3 eekhoorns, een deel meeuwen en een hoop duiven, toen heb ik toch maar wijselijk besloten van verder te rijden *nadat ik stiekem zelf nog wat meeuwen gevoerd had * . Afscheid nemend van de kleine diertjes is mich dan toch in de auto gestapt en zijn we verder gereden... Uiteindelijk zijn we dus verschillende badsteden gepasseerd zoals santa barbara, malibu, santa monica.... In malibu was het dus dat de highway police ons verder stuurde, en we kwamen dus eigenlijk ook vrij snel tot de ontdekking waarom dat was, hier verblijven dus verschillende film sterren. Overal dikke villa's, enorme huizen, wow echt sjiek. Santa monica passerend zijn we langs de bekende santa monica pier gereden, deze is bekend om zijn atracties op de pier zelf en is te zien in veel films en series. Na weer eens stukje omweg door onze lieve gps dame kwamen we aan in LA. Michelle was ondertussen tot het besluit gekomen dat haar acryl nagels dringend bijgewerkt moesten worden, dus wij een nagel studio gezocht. Kwamen we uit bij eentje wat wel een deftige zaak leek, liepen daar allemaal chinese dames rond, oh ja en 1 chinese man daar dus gevraagd of een frensh manicure behandeling mogelijk was, en ja hoor dat kon, for 2? Alez dan, dan doe ik er ook maar. Pedicure to? Ok pedicure to. Wat hierna gebeurde,,,,, niet normaal, gelachen dat we hebben. Bij mij kwam dus die enige man mijn handen doen, en een vrouwtje mijn voetjes... Whit spa? Alez ja dan maar he. Oeps i didnt shave my leggs... :-s pech voor haar dan. Will i wax, euh nee, niks te waxen.... Ik scheer wel, wax pijn... Would you like scrub... Ok.... Like wax eyebrows, no dont wax eyebrows... En zo ging dat dus verder, maar ondertussen waren mijn nageltjes vals, mijn voetjes lekker zacht en mijn teen nageltjes gekleurd, met ook nog een bloemetje er op, en maar voor 59 dollar :-s bij mich verliep het net iets anders, een norse vrouw begon aan haar handen, de meid aan haar voeten was wel lief. Aangezien mich al acryl nagels had hadden die eerst afgefreesd moeten worden, uhu niet dus... Die vrouw neemt een nagel knipper en knipt ze af, daarna ging ze met een andere valse nagel onder die van michelle en trok zo alle nagels af.... Niet de juiste manier dus, zelfs ver van de juiste manier, mijn nichtje heeft zo veel pijn geleden ocharm. En ze vroeg al, veilt ge die niet af, nee nee veilen straks :-s. Maar goed dat die aan haar voeten wel lief was. Dus wij dachten, laat ons eens lekker verwennen na heel die trip mag dat wel, maar zo lekker was dat dus niet echt. Het resultaat mag er uiteindelijk wel zijn, mich heeft kerstboom ballen rood met glitter en ik een soort baby blauw . Oh ja, mich heeft het 72 dollar gekost want die moest bijbetalen voor de rode tips en het verwijderen van de nagel en dat voor zo veel pijn te leiden, daar hadden ze beter geld voor kunnen geven ipv te laten betalen ma het was daar toch wel lachen, wij met hoe het daar aan toe ging en hun met ons. Zo, dit was mijn voorlaatste USA blogje, die van morgen krijgen jullie te lezen vanuit australie, maar daar moeten jullie dus enkele uurtjes op wachten. Haha want het word wsl een leuke dag morgen, we gaan het playboy mansion zoeken, LA ink, en eens proberen te vinden waar de sterren verstopt zitten tot snel dus weer....
Vandaag, de voorlaatste halte op onze kaart. Santa maria. Vanuit san fransisco hebben we een stukje de autostrade genomen om daarna verder te rijden langs de kustlijn tot santa maria. In de kleine dorpjes waar we langs reden zagen we enorm veel mexicaanse invloeden. Eenmaal de kustlijn berijkt was hier niets meer van te zien enkel nog prachtige rots formaties en een schitterende oceaan, de pacific ocean. 200 mijl langs de kust, hm toch maar saai zou je zo denken he. Niet dus, deze wegen volgden de grille route van de bergen zodat het onze rit toch wel spannend maakte. Hard rijden was hier niet van de partij, hoewel we op een gegeven moment toch wel even voorbijgestoken werden door een omatje.... Moet je denken, wij reden al 65 of zo. Een stukje verder wilde mich ook iemand voorbij steken ( op een veilig stuk wel te verstaan) maar mocht ze niet van mij, een paar meter verder zaten aas vogels op de weg, en wat waren die aant eten, een slang, waar wij natuurlijk over reden :-s . Onze road ging verder langs steile kliffen, prachtige rots wanden, enorme rots blokken die uit het water stegen, velden, schattige huisjes en plots zagen we iets vreemds in de verte... Het leken allemaal dikke stenen, we gingen de parking op die daar bleek te zijn en wat zagen we,,,,, honderden, nee duizenden zee olifanten, lekker tegen elkaar of versprijd over heel de strand strook. Prachtig was het, dit was nog magnifieker dan de zee leeuwen van san fransisco. De brullende mannetjes, de slapende vrouwtjes, de klagende en de vechtende. Alles was in zijn volle natuur. We zijn het wandelpad over gewandeld en zijn zo langs de hele colonie gekomen. Plots zag ik weer een stel aas vogels, toen ik beter keek ontdekten we dat er een jonkie lag dat het leven had gelaten. Kei zielig, maar het is nu eenmaal de roep van de natuur, langs de andere kant was het best fascinerend om te zien hoe de volwassen dieren er rond reageerden, mannetjes brulden, vrouwtjes riepen, twee vrouwtjes gingen naar het jonge diertje, roken er aan, eentje ging weg, de andere bleef nog even. Na een poosje verliet ook zij het pup en werd het verder opgenomen door de natuur. Na nog een poosje naar deze prachtige dieren gekeken te hebben, reden we onder de indruk van het hele gebeuren weer verder. tussendoor nog maar eens naar het tank station, voor een toilet bezoekje en de tank te vullen. En verder was onze rit rustig, eenmaal aangekomen in het hotel hebben we eens gebruik gemaakt van de room service voor een lekkere pasta en nu is het stilletjes aan weer tijd om te gaan slapen, morgen de laatste halte LA
Onze dag hier begon lekker rustig, op het gemakje aankleden, ontbijtje, en dan op het gemakje richting pier 33. Totdat we in de auto zaten... Hier word je gek als je zelf rijd. gelukkig had mich die taak voor haar genomen want we werden nu al een beetje zot, stil zwijgen als ik hier had gereden. Maar goed, we reden dus richting pier 33 hier zou de ferry op ons wachten om naar alcatraz te gaan. Na lang zoeken naar een parkeer plaats kwamen we ruim op tijd op onze bestemming aan. Een kwartiertje op het bootje en we waren op the rock. Een geluk dat we de kaarten al via internet hadden gekocht want er bleek geen plaats meer te zijn tot dinsdag. Het zien van deze gevangenis was best indrukwekkend, we kozen voor een audio tour zodat we op eigen tempo en in eigen taal de rondleiding konden volgen. We gingen langs de cellen, de isoleer cellen, de buiten plaats, bibliotheek, bezoekruimte, eetzaal en keuken, verblijven van bewakers enz enz. Het was hier eigenlijk net een duiventil, allemaal cellen naast elkaar en boven elkaar, net voldoende ruimte voor een bed, wc, lavabo en een mini tafeltje aan de muur. De audio tour was heel leuk verteld met verhalen over ontsnappings pogingen, getuigenissen van ex gevangenen en andere feiten, het verborg niks van de werkelijkheid. Na hier enkele uurtjes rond gewandeld te hebben verlieten we alcatraz weer met de ferry. Een enorme geschiedenis achter ons latend. Oh ja, wist je al dat in deze gevangenis all capone gezeten heeft... En dat uit deze gevangenis ontsnappen niet mogelijk was... De kans was miniem dat je hier levend het vaste land bereikte. Richting onze auto besloten we om toch nog eerst even langs pier 39 te gaan, dit is de meest gekende van san fransisco en word ook wel fishermans warf genoemd. Hier vond je allemaal leuke hebbedinge winkeltjes, restaurantjes, snack kraampjes, straat artiesten en natuurlijk de wereld gekende zeeleeuwen en hier was het ons natuurlijk om te doen. Die kerels daar zo te zien liggen was de max, echt sjiek. Met zijn 50 tal lagen ze lekker te genieten van de zon. Dan werd er weer eens eentje tegoei wakker en werd er wat gebruld. Oorverdovend was het als ze met een deel tegelijk hun keel open zetten. Maar het was echt leuk, en dan waren ze nog niet eens met veel uiteindelijk liepen we terug naar onze auto, hier aangekomen bleek er niemand meer rond te lopen van de valet parking en die kerel had onze sleutel dus we konden niet weg. Een kwartier later verscheen er toch eens iemand, na natuurlijk 3 rondjes door heel de parking, en weg konden we. Nu ging het richting de golden gate brug. Toch wel een van 's werelds meest gekende bruggen. Dit bouwwerk zag er ook weer ongelooflijk uit, dat ze dit zoveel jaren geleden al konden maken, waw, . Nee het was echt leuk om dit brugje eens in het echt te zien maar we werden moe, en hadden honger. Dus terug de auto in en richting hotel. Hier zijn we nog iets gaan eten in ons eigen snack barretje, en nu lekker op onze seventies kamer nog even nagenieten van de dag om morgen weer fris te zijn voor de volgende en voorlaatste halte :-s
wat hier een ongezellige plek leek heeft ons toch verbaasd door zijn schoonheid en sharme, moet je weten dat onze hotel buurt best wel lijkt op een achter buurt in brussel, en wat ons nog meer aan ons belgen landje deed denken was het weer. Het is hier verdomd koud en winderig
Bloopers of the day
Douche incident; Een dubbelle glazen deur gaat naar 2 kanten om open te schuiven, mich wilde het mij makkelijk maken en had de kraan kant netjes open gelaten. Ik had dat natuurlijk niet door, schuifde de deur naar rechts, dacht nog, hoe stom nu moet ik zo ver strekken om de kraan open te zetten, en liep volle petrol tegen de andere deur. Had ik dat dus ff niet door dat die douche 2 deuren had los van elkaar...
Kabel incident Mich heeft de laptop insteken, ze wil richting de badkamer lopen en struikelt zich over haar eigen kabel, die ze daar 5 minuten eerder ingestoken heeft, haar reactie; ik had mijn voet hoog genoegd op gehoffen.... Hm niet dus, en dat krijg je er van met zo veel spullen in een kleine kamer
Onze auto Bij het verlaten van de parking begon onze auto plots heel vervelend te piepen en brande een lampje van de rem. Beiden een beetje in paniek stopten we langs de kant, auto uitgezet en weer aan, het vervelende alarm signaal bleef er. Tot ik opmerkte dat ergens links een knop zat en tegen mich zei dan daar eens op te duwen... Waren we dus gewoon met de handrem op aan het rijden. Moet je dus na 2 weken tot de ontdekking komen dat dat ding ook een handrem heeft :-s
Vreemde gebeurtenis Zit je op de boot, gezellg wat rond te kijken tussen heel veel volk, zie je voor je een vrouw van toch wel tegen de 40 zitten met haar dochtertje van een jaar of 3 op haar schoot. Kom je plots tot de ontdekking dat die kleine meid, half slapend met die vrouw haar tepel aan het spelen is, geloof mij, dat was geen leuk aanzicht en het heeft geduurd tot de overkant dat dit stopte... Bah, da doe je toch niet he of denken mich en ik daar anders over dan de rest van de wereld...
Voor de rest zijn er toch nog wel wat dingetjes gebeurd zoals, regelmatig struikelen, mich haar audio tour systeem dat tilt sloeg, verkeerde wegen inslaan, bijna een andere auto aanrijden omdat je niet weet waar je heen moet en nog te veel om op te noemen van deze kleine dingen.
En nu, snel oogjes dicht want morgen is het tijd voor santa maria Groetjes evy en mich
Hoi allemaal, sorry dat ik jullie een dagje heb laten wachten, we waren gisteren pas om 9 u in het hotel en uiteindelijk was het al weer veel te laat om aan de blog te beginnen, maar, dat hebben jullie vandaag dus te goed he
Gisteren zijn we dus van visalia richting mariposa gereden, op onze weg daar heen was het de bedoeling om naar het sequoia/kings canyon national park te gaan. En natuurlijk hebben we dat gedaan he, we wilden heel graag kennis maken met general sherman. We reden eerst weer door het land van de hobbits, weer zo mooi he, via hier reden we de bergen in. In de verte zagen we op het topje van een berg sneeuw liggen, terwijl het bij ons zeker tegen de dertig graden was. We reden verder door een verbazingwekkend landschap, via kronkelweggetjes kwamen we dieper in de bergen, totdat we plots op 7000 voet zaten.die sneeuw berg die we in de verte zagen, wel, daar zaten we ineens op.uiteindelijk bereikten we de rand van het giant saquoia bos, we wisten dat deze bomen zeer groot gingen zijn, maar dat ze zooo groot waren dat ging onze verbeelding te buiten, echt, die dingen zijn mega groot... We vonden de parking die ons zou leiden naar general sherman, trotseerden de koude en wandelden over het pad richting deze gigant, en daar was ie dan, de grootste dikste oudste boom die we ooit in ons leven zagen, en zullen zien... Zijn kruin is inmiddels afgestorven maar in de breedte groeit hij nog steeds. Ook vonden we een boom die ooit omgevallen was en waar ze een stuk van rechtop hebben gezet ( de breedte weergegeven) deze had vele serieuze branden overleefd en wist zich elke keer te redden. De saquoia is namelijk zo dik dat een brand nooit aan de kern kan en hij zichzelf geneesd door nieuwe schors te vomen rond zichzelf. Na hier toch wel een hele tijd te hebben rondgewandeld reden we uiteindelijk verder naar onze eindbestemming van de dag. we hebben dus heel veel uren rond gereden door de bossen en de bergen maar oh zo de moeite waard om dit gezien te hebben. Van hieruit zijn we vandaag door gereden naar yosemite national park, weer de bergen in, maar deze keer met zeer veel, zeer hoge steile rotswanden als uitzicht. In dit park vind je ook sequoia's maar niet zo enorm groot als die in Kings Canyon, de attractie van dit park zijn de reusachtige watervallen. Deze steile rotsen zijn graniet lagen die ooit gevormd werden door de gletsjers en het smelten hier van, smeltende sneeuw en ijs zorgden uiteindelijk voor het wegduwen van rotsblokken waardoor de watervallen ontstonden. Op de plaats waar de hoogste waterval (739 meter) gelegen is kun je nu nog getuige zijn van de kracht die hier in het water zit, gigantische rotsblokken zijn zo van de rots geduwd alsof het knikkers waren, honderden meters van de waterval verwijderd zijn deze heren met geweld neer gekomen. En wij hadden geluk dat het nog lente is want in de zomaar staan veel van deze watervallen gedeeltelijk of helemaal droog. We wandelden over het pad richting de Yosemite Falls ( die van 739 m) en hoorden het gebulder al van in de verte, de aanblik van dit geweld liet een serieuze indruk achter en ook hier was het vriezend koud. Bij the lower falls hielden we even halt om wat foto's te maken, resultaat hiervan was dat we beiden snel weer weg gingen door de koude en de nattigheid, maar het zien en horen van deze natuur pracht was echt geweldig... Hierna liepen we terug naar de auto om zo onze weg verder te zetten langs de watervallen, valleien, bossen bergen en vlaktes richting San Francisco. Meer hier over is dus voor morgen .
Kortom, de afgelopen 2 dagen waren dus in de rust van de natuur, genietend van al de pracht die ons gegeven werd... Oh ja, onderweg naar ons hotel werden we plots alle 2 enorm opgeschrikt door een lifter, en geloof mij, het was echt eng, echt schrikken, die kerel stond dus... In het donker, midden van het bos langs een onverlichte weg te liften met ook nog eens donkere kleren aan... Net een horror film want nog geen 500 meter verder liep plots een ree over de weg, ja enger kan het volgens mij echt niet. Alhoewel, nu zijn we aan het lawaai buiten te horen en het uitzicht te zien ook maar ergens in een achter buurt beland :-s
Langs de andere kant blijft het geluk ons toch ook wel achtervolgen, die extra dag die de Amerikanen uitgevonden hebben is deze keer een hele week, its free national park week lucky us, gewoon 2 dagen 20 dollar per dag uitgespaard. Nice ha. En blijkbaar was dat dus ook zo al in de grand Canyon en de rest van de parken, en wij maar denken dat die gekke Amerikanen een nieuwe dag hadden uitgevonden, the free day today dag. Maar het is dus de week van de nationale parken en deze zijn dus de hele week gratis toegankelijk.
Tot morgen voor een nieuwe San Francisco dag Groetjes mich en evy
. Hoewel ik die smiley maar beter kan weglaten, want zo veel smile was er dus niet. Onze vlucht was echt niet leuk, we zaten in het middenstuk en dan ook nog eens de 2 middelste zetels daar van. Echt krap dus, en dit voor 14 uur.naast mij zat een kerel lekker breed te zitten en viel al heel snel in slaap. Mich had iets meer geluk, haar buurvrouw was vriendelijk en zei dat als ze in slaap viel en we moesten uit dat we haar maar wakker moesten maken. Daar zaten we dus mooi he, mich heeft vrij goed kunnen slapen, ik maar max een uurke. Niks dus. Eten was gewoontjes en dat had ik dus weer, het lekkere ontbijt was net de rij voor mij op, kreeg ik dus droge corn flakes. De films waren wel goed 
en het heeft geduurd tot de overkant dat dit stopte... Bah, da doe je toch niet he of denken mich en ik daar anders over dan de rest van de wereld...
