Ik heb dan gisteren toch het eiland Biliran verlaten, dit nogal serieus tegen mijn goesting. Maar de vakantie duurt nu eenmaal niet eindeloos. Eerst een rit met een mini-bus, daarna met tochtje met de Weesam supercat, een soort supersnelle veerboot. Toch een kleine 8 uur onderweg geweest. Na aankomst in Cebu City, dan maar onmiddellijk ingetrokken in het Bellavista hotel, gelukkig hadden ze nog een kamer vrij. Mooie comfortabele kamers voor een redelijke prijs. En de vakantie is stillekes aan op zijn einde aan het lopen. En natuurlijk had ik nog twee weken extra nodig om alles te bezoeken wat ik had gepland. Maar ik klaag niet, er zullen nog vele reizen volgen... met een beetje geluk, volgend jaar in mei , en dan natuulijk mijn reis naar Bali niet vergeten in September .. als alles goed gaat natuurlijk. Vandaag doe ik niets anders dan met mijn luie kont in het zand gaan zitten op een van de stranden die Mactan rijk is.... moet kunnen op mijne leeftijd
So finally I am back in Cebu City, Mactan to be more precise. Although very reluctant to leave Biliran Island, I had no choice... can`t stay forever, not even in paradise. So a few hours in a minivan, a few hours in the Weesam Supercat, a short taxi-ride and there I was at the lobby of the Bellavista hotel in Mactan.... and luckily they had a room for me. So how was this holiday... rewarding to say the least, but way too short. I honestly need another two weeks to visit some places that I intended to visit when I left home last month... but I made a promise to myself, that I will visit them next time around... May next year sounds nice to me. And of course if all goes well, there is my trip to Bali in September. looking forward to that one already. Today will be a lazy day... I`ll just put my lazy ass somewhere on a beach here on Mactan Island.... at my age you need some R&R.
Gisteren heb ik niet te veel gedaan... een beetje vakantie genomen tijdens de reis. In de voormiddag anderhalf uurtje aan het zwembad gelegen, en toen het topke van mijn kopke een beetje warm begon te worden, dan maar wat in het stadje Naval gaan wandelen.. heb een goede fietsenwinkel gevonden, waar ze niet alleen Chinese brol fietsen verkochten, maar ook degelijk materiaal voor toch weinig geld. Misschien toch een idee voor een volgende reis... me beperken tot een drietal plaatsen, een fiets kopen en er een fietsvakantie van maken. In de namiddag dan opnieuw aan het zwembad tot rond een uur of zes. Doet wel eens deugd, een dagje niets doen, geen lange afstanden moeten afleggen, met niemand moeten onderhandelen over de prijs van dit of dat... moet ook eens kunnen. Vandaag heb ik het eilandje Higantangan bezocht. Een eilandje van niemendal, een uurtje varen met de pumpboat vanuit de haven van Naval. Ik heb daar een paar uurtjes rondgewandeld, wat gegeten in een plaatselijk eethuisje... gewoon kip aan het spit met wat rijst. Morgen vertrek ik naar Ormoc en van daaruit hoop ik direct verbinding te hebben naar Cebu City.
Yesterday I took a lazy day off from traveling. Spent some time at the swimming pool, walked around town, checked out the bicycle and motorcycles stores, then later that day I spent some more time at the swimming pool. It felt good to relax a bit, after all this is supposed to be a holiday as well. Today I visited the little island of Higantangan. A small island only an hour by pumpboat away. It was a fun ride going there, and as I was the only " Americano " on board, I had a lot of questions to answer to everybody, and I only hope I was able to satisfy everybody`s curiosity. I walked around in Higantangan for a few hours. had my lunch there, chicken BBQ and hanging rice, and finally I went back to Naval, to undergo the same questions but this time from other people Tomorrow morning I will try to get an early bus to Ormoc from where I hope to catch a connecting ferryride all the way to Cebu City... so on the road again tomorrow for most of the day.
Dan toch gisteren namiddag aangekomen in Biliran, in het stadje Naval. Er is hier een heel tof hotelletje, en gelukkig hadden ze nog kamers vrij. Biliran is een prachtig eiland, eigenlijk vind je hier alles wat de Filipijnen te bieden heeft : bergen, rivieren, watervallen, rijstterrassen, en dit alles op een eiland waar de tijd nog geen vat heeft op de mensen... je moet soms wel wat geduld hebben om iets te bekomen, maar dat neem je er graag bij. Gisteren had ik opnieuw anderhalf uur vertraging, want ik ben van Tacloban naar Naval gereden met een minibus, en die hebben de gewoonte pas te vertrekken als ze volzet zijn. Dus als je geluk hebt vertrekt die onmiddelijk, en als je pech hebt ( zoals ik gisterennamiddag ), dan moet je gewoon wachten tot er voldoende passagiers zijn. Maar eind goed al goed en ik geniet al van dit prachtig eiland.
Finally arrived in Biliran... Biliran is one of those place where the Philippines are at their best. Laid back rural life, stunning scenery, gentle people, and everything runs on Filipino time : there is no yesterday, tomorrow is not there yet, and today lasts forever. Patience here is not a virtue, it is a necessity. But I love the place and luckily for those who want to visit, there is a great place to stay as well, the Marvin`s Sea Side Inn ( see pics ). So for the next two days I am going to explore the island and hopefully I can get to one of the neigbouring islands as well...
Vandaag was het plan om naar Biliran te gaan. Het weer was nochtans opnieuw super goed. maar toch deze ochten met volle moed vertrokken. De bedoeling was om met de veerboot van Bogo naar het eiland Leyte te varen, naar het havenstadje Palompon. Daarna met de bus naar Biliran... maar het begon al met een vertraging van maar liefst 3 uur in Bogo, ze moesten namelijk wachten op een bus met passagiers voor het eiland Leyte. Dan bleek al rap dat de boot een beetje overladen was, dus vaarde hij extra traag... nog eens een vertraging van een uur extra. Dus uiteindelijk aangekomen om 19u30 in Palompon. Op zich is dat allemaal niet zo erg, maar Palompon is zo een stadje waar het leven na 19u `s avonds stilvalt.. dus geen bussen of jeepneys meer die me naar Biliran konden voeren. Gelukkig had ik dit al door voordat die ene bus van Ceres Lines, die voor de vertraging van de veerboot verantwoordelijk was, vertrokken was, dus kon ik met die bus mee naar Tacloban. Uiteindelijk ben ik dan omstreeks 22u aangekomen in Tacloban, na een ware dodenrit door de bergen van West-Leyte. Dus 12 uur onderweg en ik ben nog 150 km van mijn bestemming verwijderd. Gelukkig ken ik de stad nogal goed, en ik heb nog een kamer kunnen boeken in mijn favoriete hotelletje hier, het Alejandro Hotel. Maar de stad is wel enorm veranderd, nog nooit op een plaats geweest die in zo een korte tijd zo gegroeid en uitgebreid is. Ik heb zojuist goed gegeten in een restaurantje rechtover het hotel, en nu ben ik hier voor dit kort bericht. Ik ga nu douchen en in mijn bed kruipen, want ik ben doodop.
Today was one of those disaster days... while traveling trough the Philippines using public transport only, it is unevitable that sooner of later you will have one of those days that all goes wrong. This morning I left early ( around 9am ) to the port of Bogo, from where you can take the ferry either to Masbate or to Leyte. As my destination is the little island of Biliran I had to go to Leyte first, to the port of Palompon, in normal days a two hour ferry ride. But the ferry had a three hour delay, due to the late arrival of a Ceres Lines bus, that was taking passengers from Cebu City to Tacloban. And then it turned out that the ferry was really heavy loaded, so he did the haul at a smaller speed then he usually does... so another hour of delay.... so finally I arrived at 7.30 pm in Palompon, a little coastal town that dies out once after 7 pm, so no way to take a bus of jeepney to Biliran. Luckily I realised that before the Ceres Bus left., so I managed to book a seat on that very bus that was responsible for the delay in the first place. Finally I arrived here in Tacloban at around 10 pm, hungry and exhausted.... a 12 hour trip to eventually arrive 150 km from where I am supposed to be.... one of those days. But good thing that I know the city well, so exactly 11 minutes later I was already checked into the Alejandro hotel... a decent place, at 1500 pesos a night... I am tired but not beaten yet. Just had Filipino steak in a restaurant nearby, and after posting this message, I am going to take a hot shower and go to bed. A beauty sleep is needed.
Toch een dagje langer in Medellin... gewoon omdat het vandaag zo een prachtig weer is, en het zou zonde zijn om de ganse dag in een bus en veerboot te zitten. Met sommige van die veerboten is het echt wel plezant reizen, zolang je maar niet naar het toilet moet. Maar ik moet eerlijk toegeven dat de geur ruimschoots gecompenseerd wordt door het zicht op zee.
Another day in Medellin... the weather is so nice today, no wind, no clouds, no rain.. it would be a pity to spend a day like this on the bus and pumpboat... on the last ferry I took this picture, while almost squatting down, and while holding my breath for about 5 minutes
Ondertussen ben ik al twee dagen in Medellin, barangay Mahawak, een kleine vissersgemeenschap helemaal in het noorden van het eiland Cebu. Heb na heel wat moeite toch een hotel gevonden, namelijk de Palmsinn resort. Een superklein resort, want ze hebben maar 7 kamers. En ik ben hier natuurlijk helemaal alleen... ik denk niet dat ze hier veel buitenlandse toeristen over de vloer hebben. De eerste dag ( gisteren dus ) heb ik een wandeling in de omgeving gedaan, en wat op het strand rondgehangen. Was soms lastig, want ik had nogal veel bekijks, zowel jong en oud wilden een woordje babbelen met de " americano ". De maaltijden in het " resort " worden samen met de familieleden in hun keuken geserveerd, en ook dat is natuurlijk wel een beetje speciaal. Ontbijt is gratis, koffie en water zijn gratis... en de prijs van de kamer is 1.500 pesos ( 30 euro ).
Vandaag ben ik dan naar San Remigio geweest, gewoon voor een halve dag. Een bezoekje brengen aan mijn goede vriend Artemio.. zoals ik daar al gewoon ben, werd ik daar met open armen ontvangen. Hij heeft naar goede Filipijnse traditie onlangs aan familie uitbreiding gedaan, en natuurlijk kon ik niet met lege handen arriveren. Maar de kleine Antony is amper 7 maanden oud, en ik was er nu helemaal van overtuigd dat de kleine al anderhalf jaar was... dus mijne kadoo was natuurlijk vele maten te groot... maar hij zal er wel ingroeien...
Alhoewel het hier in Mahawak een rustig vissersdorpje is, is er hier nu wel een plaatselijke kermis aan de gang, een plaatselijke kopie van het Sinulog festival in de grote stad. Als ik zo rondloop heb ik de indruk dat al de mannen stomdronken zijn, en dat de vrouwen op zoek zijn naar een schoonzoon ... `k zal moeten rap zijn vanavond op weg naar mijn hotelkamer.
Morgen staat er een nieuwe bestemming op het programma... en ik denk dat het Biliran zal zijn... maar gewoontegetrouw ben ik dit natuurlijk nog niet zeker.
Two days in Medellin, barangay Mahawak. a quiet little fishing village at the most northern part of Cebu island. I had found a resort on the internet, the Palmsinn Seaside Resort. Of course, as it often happens, there was not a living soul in Medellin proper, who had heard of that place. So it took me a lot of asking around before I finally found some enlightened soul who could tell me where to go.. so one hour and a half later, I arrived in a tricycle Filipino style at the requested hotel. And a nice place it is.. actually it is a private house, but they do rent 7 spacious comfortable rooms to those who have wondered off that far in Cebu. Free breakfast, free coffee, free water, all that comes at a price of 1.500 pesos a night, a bargain.
So today finally I visited my good old friend Artemio in San Remigio... already my third visit now, and as always I had a warm welcome and a even warmer meal... his wife Mary Jean had prepared beef sate, boiled chicken and rice... they recently had a brandnew baby Anthony, but somehow I got confused a little bit, because I was convinced that the little fella was already one and a half. It turned out he was only 7 months old. But he will grow into his new t-shirt and jeans. although it will take some time.
Sinulog, Pit Senor, Cebu... everyone on the island is Sinulog crazy, and also right here right now while I am writing this blog in a small internet cafe, I am surrounded by drunken men and women looking for a son-in-law.... I will have to be quick this evening when returning to my hotelroom.
Tomorrow another day, another destination, probably Biliran... . but as always, nothing is certain while traveling till the sun goes down.
Ondertussen ben ik al twee dagen op de Camotes Eilanden, een klein paradijs gelegen tussen Cebu en Leyte. Toen ik van Cebu City onderweg was naar het Noorden van het eiland, heb ik op het laatste moment toch beslist om nog eens een bezoekje te brengen aan deze prachtige eilandengroep. Dus ben ik maar van de bus gestapt in Danao en van daaruit is het ongeveer een drietal uurtjes varen met de veerboot, Het is ondertussen al 4 jaar geleden dat ik hier voor het laatst was, en alhoewel het toerisme hier meer en meer wordt aangemoedigd, is hier toch niet veel veranderd. Ik logeer momenteel in het Magodlong Beach Resort, een prachtige plek om een paar dagen den toerist uit te hangen. En veel meer dan genieten kun je hier echt niet doen... totaal geen nachtleven, geen shoppingmalls, geen tourist traps. Gewoon rondwandelen, rondfietsen of een motor huren en het eiland verkennen. Dat heb ik dus gisteren gedaan, een honda wave XRM125cc, een van de meest populaire motorfietsen hier, gehuurd voor de ronde prijs van 4.75 euro voor de ganse dag. Vandaag heb ik een fiest gehuurd, ook voor de ganse dag, en dit voor de ronde prijs van 2 euro. Vandaag staat er niet veel meer op het programma, nog een beetje fietsen straks, nog wat zwemmen, een strandwandeling, en daarna lekkere chicken adobo als avondmaal. Morgenvroeg vertrek ik hier, richting noorden.
Another day in Paradise, aka the Camotes Islands. These little gems are situated between the islands of Cebu and Leyte. Not so frequently visit yet by mainstream tourists, but these islands are worth a visit. Hiking, swimming, mountainbiking, this island was made for it. Two days ago, on my way to Northern Cebu, I decided to pay a quick visit to these islands once more, as I have been here once before, in 2009, It is easy to get here, a two to three hour ride on the ferry ( depending on the weather ) and then a short ride to one of the resorts here on these islands. Specially if you like hiking, swimming, snorkeling, diving, or mountainbiking, the islands have everything to cater your needs. Yesterday I explored the islands on a rented 125cc honda wave, and today I am going to do some cycling,,, although I have to admit that the bicycle I rented doesn`t look like it is going to bring me to faraway places. Tomorrow I leave again and as usual I will be a little sad to leave this wonderful place, and at the same time I will be a little excited to find some new little hidden paradise...
Vandaag nog een dagje in Cebu City. Eigenlijk hou ik niet zo van deze stad, ik vind de stad zelfs nog minder aangenaam dan Manila.... de provincie daarentegen is natuurlijk super. Maar dus toch nog een dagje hier, en vandaag had ik een afspraak met Angelito en een paar van zijn familieleden.... ze allemaal uitnodigen zou teveel geweest zijn. We hadden afgesproken in SM Megamall, een superdeluxe shoppingcenter een uurtje vanwaar ik logeer. Ik wou en zou natuurlijk met het openbaar vervoer gaan, en dit bleek eigenlijk niet zo eenvoudig te zijn. Heb maar liefst 3x van jeepney moeten veranderen, en daartussen een ritje met de pedicab. Totale duur ongeveer anderhalf uur, en totale prijs ongeveer 42 peso . De terugweg was wel eenvoudiger, want de tante van Angelito vertelde me dat ik de taxiboot kon nemen die Mactan met het vasteland verbindt, daarna gevolgd door slechts een jeepney rit : totale duur van de terugrit was ongeveer 45 minuten en totale kost 24 peso ... De ontmoeting zelf verliep wel heel vlot, het is tenslotte al de tweede keer dat ik ze bezoek...eerst wat kadookes kopen, en daarna gaan eten in Jollibee. Morgen ga ik waarschijnlijk richting noorden.
Another day in Cebu City. To be honest, I dont like Cebu City much, probably due to the fact that I dont know the city well, not as well as I know Manila. But of course once outside the big city, the Cebu Province is a delight to travel trough, one can explore the island for weeks and still discover new places and new little paradises. But the planning for today was a meeting with my sponsorkid and so this morning I left for the mainland, as we agreed to meet in front of SM Megamall. I went from the hotel to SM using public transport only, and it proved to be just a little complicated, but 3 jeepney and one pedicab ride later, whichtook one and half hour, I finally arrived at Megamall almost right on time. Auntie Helen told me that I should have taken the taxiboat that shuttles between Mactan and the main island and that proved to be faster indeed. On the way back after our little meeting it took me only one boatride and one jeepney ride to get back to the hotel : total cost 24 pesos The meeting was of course very pleasant, the kids had great fun and enjoyed walking around at the mall. Next visit planned within a year or three. Tomorrow if all goes well, I travel to the North of the Cebu Province, that is if nothing happens between now and tomorrow morning
Deze namiddag niet te veel gedaan....middagmaal in een plaatselijk foodcourt, daarna gaan shoppen, want ik moest een nieuwe zonnebril kopen. In het shoppingcentre ook een " blinde massage " gedaan. Daarna wat gelezen in de lobby van het hotel, en dan deze avond gaan eten hier in Mactan, in de Paseo de Amor...moest het eens gezien hebben. Morgen ontmoet ik familie van Juanlito, mijn cunina sponserkind, afspraak om 10u in SM Megamall... ben benieuwd wat dit zal geven.
No big plans for this afternoon. Had lunch at the foodcourt of the Gaisano Supermarket nearby. Then I bought some new sunglasses and before going back to the hotel, I had a blind massage at Gaisano`s. For the reminder of the afternoon, I did some reading in the lobby of the hotel, and then finally I had dinner at the Paseo de Amor. The name suggests a lot of things, but actually it is a street where you can find only local BBQ restaurants. Had me some pork and chicken BBQ and then came straight back to the hotel. Tomorrow I will finally meet with the family of Juanlito, my cunina sponsorkid.
Ben ondertussen al in Cebu City. Ik heb gisterenmiddag de oceanjet genomen van Dipolog naar Cebu, dat was een ritje van ongeveer 7 uur. De zee was nogal woelig, dus het was een lastige tocht. Gearriveerd in Cebu om ongeveer 8u30 `s avonds, maar ik ken hier een paar hotels, dus tegen 9 uur was ik al ingecheckt in het Cesario hotel in Mactan. Normaal gezien zou ik hier een tweetal dagen blijven, tot ik de familie van mijn cunina sponsorkind heb ontmoet, daarna ga ik naar het Noorden van Cebu Island, richting Bogo en San Remigio, misschien zelfs tot in Medelin. Het regent hier een beetje, maar vandaag ben ik niet van plan om veel te doen. Ben mijn tweede boek begonnen van Grisham, en veel meer dan lezen zal ik niet doen vandaag. Mijn benen en kuiten zijn nog altijd pijnlijk, en vooral de trappen op en aflopen is lastig... ja, `t zal de leeftijd wel zijn zekers.
Finally arrived in Cebu City. It was a bumpy boatride on oceanjet from Dapitan to Cebu City, due to the strong winds that day. The sea was indeed a bit rough, so the 7 hours really felt like 14 hours. But I survived eventually, like I always seem to do. Arrival was at around 8.30 pm and by 9 pm I had already checked into the Cesario Hotel in Mactan. The price is 1.350 pesos a night, breakfast buffet included, so it is a good deal, and the rooms are not that bad... I plan to stay here a day or two, just enough to meet my cunina sponsorkid and his family, then I will be on my way to Northern Cebu, to Bogo, San Remigio, and even all the way up to Medelin. The plans for today are just R&R, I started my second Grisham novel, and as my legs are still hurting from the 3000 steps, I will just sit and read today. Guess I am getting old after all
Heb dan toch beslist om nog een dag extra in Dipolog te blijven, de 3.000 trappen bleken te verleidelijk. Ik heb ze onderweg niet geteld, maar ik twijfel niet aan het aantal... benen en kuiten voelen nogal pijnlijk aan op dit moment. Ben deze ochtend vertrokken om 10 uur, eerst met een motortaxi tot aan de voet van de helling en daarna te voet naar boven tot aan het dorpje Linabo. Er was in het dorpje net een outreach programma aan de gang. en dit kan eigenlijk van alles zijn. Plaatselijke vrijwilligers die zo af en toe een goede daad doen. In dit geval was het een gratis onderzoek door een tandarts voor iedereen in het dorp, en vooral dan voor de kinderen. Er zijn nogal wat tanden gesneuveld, en ik denk dat ik maar bij mijne tandarts in Belgie zal blijven gaan, gratis of niet. Daarna was er natuurlijk ook een voedselbedeling voor de kinderen, en een aantal van die kinderen konden die extra calorieen goed gebruiken. Ook vandaag weer een ervaring rijker. Deze late namiddag dan maar wat gaan rondhangen in het plaatselijke shoppingcenter, en ben daar dan een Amerikaan ontmoet die al een aantal jaren in Dipolog woont. Die heeft me een paar goede tips gegeven waar je hier goed kunt eten, en ik heb daarstraks al een van die restaurants gaan proberen... een Italiaans restaurant UrChoice... heb daar een heerlijke spaghetti gegeten. Vanavond is er een feestje in het hotel voor het personeel... ben uitgenodigd, dus als ik straks gewassen en gestreken ben, ga ik een kijkje nemen.
Decided to stay another day in this wonderfull town anyway, the 3000 steps proved to be too tempting to resist. I lost count on the way up, but feeling my sore legs and calves at this very moment, I dont doubt for a second that there are any less then 3000. This morning I left at 10 am, first I took the hubel hubel to the foot of the hill, and then it was a strenuous walk all the way to the village of Linabo. At the time of my arrival there, there was a outreach program going on, a free consultation from a local dentist, and food distribution to the local schoolkids. Kids really looked they could use the extra calories. This afternoon went hanging out at the local Plaza Mall, where I met an American who is living in Dipolog for a number of years now. He gave me some good advice of some restaurants where you can have delicious food, and I put his advice to the test right away, as I had dinner at UrChoice this evening... an Italian where they serve great pasta and pizza... right across the Plaza behind the Philippine Bank.. just a tip for those passing by. There is a party at the Camilla this evening, so as I am invited by the staff, I might have a quick look later on.
Vandaag toch een drukke dag gehad. Moest deze ochtend nog de laatste inkopen doen, voor mijn ` levering ` aan het schooltje in een kleine ( arme ) Barangay. Uiteindelijk is alles toch goed vlot verlopen, en het is toch nogal een ervaring gebleken, zal er echter niet veel over schrijven, maar de foto`s zullen genoeg zeggen. Morgen zou ik eigenlijk moeten vertrekken naar Cebu, maar ik heb het hier zo naar mijn zin, dat ik pas morgenvroeg zal beslisssen om misschien toch nog een dagje langer te blijven. Ik heb zondag wel een afspraak met de familie van mijn cunina sponserkind, maar ik kan dit natuurlijk altijd een dagje uitstellen. Er is hier namelijk een uitstap die ik nog niet heb gedaan, namelijk naar de 3.000 steps. Dus 3.000 omhoog en daarna 3.000 terug naar beneden. Boven op de top van de berg zou je namelijk een goed zicht hebben op de baai van Dipolog en ook zicht op de omringende eilanden. Bij mooi weer moet dit een prachtig zicht zijn, en de wandeling op zich spreekt me ook wel aan, want ik was toch van plan om een paar stevige wandelingen te doen. Ik zie morgen wel.
Had a busy day today. I wanted my visit to the school to be close to perfect, so I was running around a bit on edge this morning. Although I had already ordered the hamburgers yesterday evening, with the help of my friend Juan, this morning I still had to order and deliver the coke`s. But all went ok, and everything was delivered at 10.45 am sharp. I will not write too much of that visit. but let`s say it was a memorable day. At 12.30 pm all the kids were calling me ` Daddy Pascual `, and I thought that was a good moment to leave the schoolgrounds I am supposed to leave for Cebu tomorrow, I already checked the schedule of the Oceanjet,, it takes 5 to 6 hours, so leaving at 12.30 pm, I should arrive around 6 or 7 pm at Cebu harbour. I have a meeting with the family of my cunina sponsorkid planned on Sunday, but somehow I am a bit reluctant to leave Dipolog. There is one tourist spot I have yet to discover, the 3.000 steps, and of course I feel pretty good out here. The staff at the hotel are so friendly and helpfull, I probably feel guilty leaving them But tomorrow morning will bring all the answers...
Nog een dag in Dipolog.. hoe langer ik hier ben. hoe meer ik ontdek hoeveel er hier te zien is en hoeveel er hier te beleven valt. Zal hier zeker nog een keer terugkeren. Ben vandaag naar Dapitan geweest, een 10-tal kilomter hiervandaan. Kleiner dan Dipolog, en eigenlijk plezanter om te bezoeken. Wat daar zeker de moeite waard is om te bezoeken is het Dakak strand, waar zich het Dakak Beach Resort bevindt. Een prachtig resort, een beetje aan de dure kant. Maar duur is hier relatief. want een nacht in een van hun bungalows kun je al hebben voor 80 euro per nacht en er zijn natuurlijk speciale prijzen voor diegenen die voor langere tijd boeken. Deze morgen had ik ook al Santo Nino Elementary schooltje bezocht... morgenmiddag ga ik terug, maar dan gewapend met 250 cheeseburgers en 250 cola`s ... het zal een drukke voormiddag zijn.
Another day in Dipolog.. . the place seems to grow on me, the longer time I spent in this town. the more I like it. Once you find your way in this bustling city, it is quit pleasant to pass the time. But of course I have to admit that every place I ever go to, seems to grow on me sooner or later.. Today I went to Dapitan, using the Goodyear busservice. Only 20 pesos, so a lot cheaper then going by tricycle or hubel hubel. In Dapitan I went straight to the Dakak Beach Resort, and that was a nice surprise to say the least. For those who want to indulge in some luxury, this is defenitely the place to be.. and the prices are actually quit affordable, 4.000 pesos a night, and in return you get stunning views on the bay, a white sandy beach, two large swimming pools, a fine restaurant... and the resort is placed in the midst of a large park, where you can have some nice walks as well. A place to return to. This morning I finally could contact one of the teachers of the Santo Nino Elementary school... after a brief visit this morning I promised to get back the next day, but armed with 250 cheeseburgers from Jollibee and 250 coke`s.. it will be an exciting day for all of us.
Het is ondertussen al woensdag denk ik... ik ben vandaag aangekomen in Dipolog-Dapitan, een stad in Zamboanga provincie. Ik heb vanuit Dumaguete city de Supercat genomen ( soort snelle veerboot ) en het duurde maar twee uur om hier te geraken. Mindanao heeft een beetje een slechte reputatie, maar toch zijn er heel veel gebieden die veilig zijn om te bezoekenen en door te reizen. Ik voel me alleszins op mijn gemak. Dapitan en Dipolog liggen heel dicht bij elkaar en het is een beetje verwarrend, en in begin weet je eigenlijk niet of je nu in de ene of in de andere stad bent. Maar ik logeer nu dus in Dipolog, en ik logeer in het Camilla 2 hotel. Een typisch business hotel, kamers zijn redelijk, maar een likje verf hier en daar zou geen kwaad doen. Ook Dipolog is een provinciestad zoals ik er al een paar gezien heb in Azie... heel druk, niet te veel auto`s maar des te meer tricycles en motorfietsen. Ik denk niet dat er al te veel toeristen deze kant uitkomen, maar toch is het eens de moeite waard dit te bezoeken. Morgen ga ik naar Dapitan, daar zou een prachtig strand zijn met dito resort. Eigenlijk ben ik naar hier gekomen om een schooltje te bezoeken, maar voorlopig kan ik geen contact opnemen met de persoon die me daar naartoe zou brengen. Hopelijk heb ik morgen meer geluk. Ik blijf hier normaal gezien tot vrijdag, en dan ga ik naar Cebu....
Just arrived in Dipolog-Dapitan... I think they must be twin cities, because I have been confused all day, never can tell for sure if I an in the one or the other city. I left Dumaguete this morning at 10am by supercat, which is probably the cheapest and best way to get from Negros to Dapitan, it takes only two hours and the price is 680 pesos. After arrival I checked into the Camilla 2 hotel, a comfortable business hotel, although some walls can use an new layer of fresh paint. But at a flat rate of 1200 pesos a night, breakfast included, you can`t be choosy. Dipolog is a typical provincial town, bustling and busy, and the noise and smell of tricycles is everywhere. I don`t see too many tourists here, but I probably see more foreigners tomorrow when I am going to visit Dapitan. There is a super nice beach there and a matching resort.. But my main goal to visit Dipolog was to visit a elementary school nearby, so I hope by tomorrow I will have contacted the person that can arrange a visit for me. I am planning to stay here untill Friday or Saturday and then I am on my way to Cebu... still have to see how I will get there, by supercat, superferry or plane.
Vandaag mijn eerste volle dag in Dumaguete.. ben een beetje lui vandaag, heb niet te goed geslapen deze nacht. Bedden zijn iets te zacht en er was natuurlijk een mug in mijn kamer die ik maar niet kon doodmeppen. Maar ik moet morgen toch van hotel veranderen omdat het dan volzet is, en ik heb zojuist een paar kamers bekeken in een paar andere hotels. Hotel Nicanor ziet er het beste uit, en voor slechts 20 euro per nacht, een koopje. Een beetje meer in het centrum van de stad, dus dit betekent kortere wandelingen naar restaurants en zo. Ik was van plan om vandaag naar de watervallen te gaan, maar het regent hier zonder stoppen. Ben dan maar naar het schooltje geweest ( San Jose Elementary ) waar ik ` iets ` moest afgeven ... dan lunch met enkele leerkrachten. Onderweg naar San Jose zie je wel hier en daar de gevolgen van de storm van vorige week, er is toch heel veel materiele schade. Voor de rest van de dag heb ik niet veel gepland, nog een wandeling door het stadje, daarna wat lezen, en als ik de moed vind leer ik nog wat Poolse werkwoorden, want ik heb mijn woordenlijst ook meegebracht.
Today was the first real day in Dumaguete City. Although I had hoped to visit the waterfalls this afternoon, the bad weather forced me to change my plans. It is raining on and off the whole day now. so I had little intrest in a two hour hike uphill. Add the fact that I didnt sleep too well thanks to a sleepless local mosquito, who proved to be very agile as well : couldn`t catch the annoying bug the whole night. So I visited the San Jose Elementary where I was supposed to deliver a package anyway. Afterwards I had lunch with some of the teachers, and now I am already back in Dumaguete. On the way back you notice how damaging this latest storm has been, and especially everything that stands next to the river banks has been badly damaged. Nothing much planned for today, but I`ll go back to my room later and continue to read my Grisham novel.
, en dan natuulijk mijn reis naar Bali niet vergeten in September 
Heb dan toch beslist om nog een dag extra in Dipolog te blijven, de 3.000 trappen bleken te verleidelijk. Ik heb ze onderweg niet geteld, maar ik twijfel niet aan het aantal... benen en kuiten voelen nogal pijnlijk aan op dit moment. Ben deze ochtend vertrokken om 10 uur, eerst met een motortaxi tot aan de voet van de helling en daarna te voet naar boven tot aan het dorpje Linabo. Er was in het dorpje net een outreach programma aan de gang. en dit kan eigenlijk van alles zijn. Plaatselijke vrijwilligers die zo af en toe een goede daad doen. In dit geval was het een gratis onderzoek door een tandarts voor iedereen in het dorp, en vooral dan voor de kinderen. Er zijn nogal wat tanden gesneuveld, en ik denk dat ik maar bij mijne tandarts in Belgie zal blijven gaan, gratis of niet. Daarna was er natuurlijk ook een voedselbedeling voor de kinderen, en een aantal van die kinderen konden die extra calorieen goed gebruiken. Ook vandaag weer een ervaring rijker.
