Methodiek die zich richt op de eigenlijke hapering die achter of onder de klacht licht.
05-05-2006
MOETEN Zijn we vrij of staan we onder dwang?
Het thema van deze nieuwsbrief is moeten. Ja, dit onderwerp riep de nodige discussie bij ons op. Moeten wil ik niet, zegt Iris, want ik wil vrij zijn en zelf kunnen kiezen. Dymph zegt dat er situaties kunnen zijn waarin je dingen zult moeten. We moeten vaak nogal wat, toch? We moeten werken (zie m'n vorige brief over stoppen met werken). We moeten trouw zijn. We moeten luisteren naar onze baas. We moeten ons aan onze afspraak houden. We moeten ons huis of huur betalen. We moeten ons aan ons contract houden enzovoort.
Moeten raakt aan begrippen als straf en beloning. Als je niet doet wat je moet doen krijg je straf. Als je het wel doet wordt je beloond. Kirschner schreef eens over vrijheid: Vrijheid is in ketenen ronddansen.' Ik denk dat een moeten een (zware) druk op de ander kan leggen. Manipulatief kan zijn.
Elk moeten roept bij mij spontaan de vraag op: van wie en waarom? Misschien staan we wel heel snel klaar om te zeggen wat de ander zou moeten'. Mischien is er meer afstemming nodig over: wil die ander dat ook (nog) wel? Mensen steken hun hoofd naar mijn oordeel vaak zelf in de strop. Men wil vrij zijn, maar gaat wel hoge leningen aan voor bijvoorbeeld een nieuwe auto of (te hoge) hypotheek op een huis. Ja, hoeveel vrijheid houd je dan over? Tegelijkertijd kan, wat we vandaag in vrijheid kiezen, morgen een last voor ons worden.
Ikzelf denk dat met name in de intermenselijke betrekkingen een blijvende afstemming op de ander nodig is. Iemand niet zondermeer vast nagelen op: je hebt het gezegd dus nu moet je, hoezeer we dit zelf wellicht nodig hebben. Ik denk dat het aanbeveling verdient te verfiëren of de ander zich nog steeds content met z'n toezegging voelt. Dit zou wel eens heel wat echte communicatie kunnen toevoegen. Soms ligt de verantwoordelijkheid, denk ik, ook bij jezelf. Als ik iets niet wil, moet' ik daar dan zelf ook niet een conclusie uit trekken? Als ik werk moet' doen wat me niet bevalt, kan ik dan niet beter een andere baan kiezen? Dymph ziet hierbij het spanningsveld dat je soms iets moet doen om te bereiken wat je wilt. Ik denk dat je altijd voor de vraag staat of je daarmee leven kunt, of de situatie voor jezelf in balans blijft. Ik denk dat er geen automatisme past, maar een constante afstemming.
Bij de eerste kaart zien we in de afbeelding niet alle drie hetzelfde. We zien: . Weg, splitsing (een persoon die moet kiezen welke kant hij opgaat) . Vagina
Weg: Niemand kan zeggen welke kant je uitgaat. Welke kant je moet' nemen in het leven. Soms ga je wel eens door engere stukken om iets weids te kunnen zien. De meest eenvoudige weg kan ook een saaie weg zijn. Overigens kun je ook terugkeren en alsnog een moeilijkere weg nemen. Vagina: Roept associaties op met seks moeten' hebben. Hoezo moeten', geldt ook hier vinden we. Er kan druk liggen in verwachtingen en wensen die we hebben. Als we van onze partner seks verwachten, want zo hoort' of moet' dat nu eenmaal, leggen we enorme druk op de relatie. Alhoewel de wens naar seks sterk kan leven geldt ook hier dat een constante afstemming nodig is. Zonder die afstemming kan het moeten' hebben van seks een manipulatie zijn die de relatie zelfs kan doen ontploffen.
Bij de tweede associatie zien we: . Zweep . Slang
Zweep. Roept associaties met straf op. Je moet iets doen, anders krijg je straf. Als je je huiswerk niet maakt krijg je strafwerk. Alleen als je iets voor jezelf doet kan iemand gemotiveerd blijven, veronderstel ik althans. Iris vindt dat ze haar eigen verantwoordelijkheid heeft en wil daarin zelf kunnen kiezen. De leraar moet zich er maar niet zo druk over maken. Het geven van straf is verticaal. De ene mens plaatst zich boven de ander. Oefent macht uit. Ik denk dat dit slecht motiveert en mensen hieraan zullen proberen te ontsnappen.
Dymph ziet bij slang (stofzuigerslang) het huishouden moeten' doen. Een huis moet schoon zijn. Het huis schoonhouden heeft ze los gelaten en daarvoor in de plaats is gekomen: zo schoon als ik het zelf wil. Ik vind het geweldig dat ze dit zo kan zien. Er is heel wat dat we onszelf kunnen opleggen, of laten opleggen natuurlijk.
Op de derde kaart is een speeltuin te zien, met glijbaan, schommel en kinderen.
Moeten kinderen samen spelen? Verwachten papa/mama dat? Jij moet me duwen. De kaart roept ook een onbekommerd genieten op. Sensatie van schommelen. Een gevoel van vrij zijn. Misschien is het een idee ons zo nu en dan als kind' te gedragen en nog eens te genieten van die schommel. Zal ik dan even een duwtje geven?
