Kunnen we onszelf zijn? Of spelen we een spel, een rol?

Wil je nadenken over jezelf en de rollen die je speelt in het leven?

Speel dan mee.

Het thema van dit artikel is SPEL. Ik behandel drie associaties

die ik via een spel kaarten trek.

SPEL

Dit thema trok ik als hoofdkaart.

Toevallig? of juist niet?

Ja, het woord ‘spel’, hoe vatten we dat op, letterlijk of figuurlijk?

Gaan we een spelletje doen? Of leggen we de nadruk op het feit dat er in het

leven veel ‘spel’ is; er heel wat rollen gespeeld worden,

in plaats van onszelf te zijn?  Voor de duidelijkheid zal ik, als ik hieronder

het woord ‘spel’ figuurlijk bedoel, in de zin van een rol spelen, het woord

tussen aanhalingstekens zetten.

Moet u bij een spel winnen of mag u ook verliezen van uzelf?

Misschien is alles wel spel? Spelen we onze rol als zoon, dochter, vader,

moeder, werknemer, werkneemster, partner enzovoort? Spelen wij een vrij ‘spel’? 

Of is het probleem, hoe word en blijf ik ècht mijzelf?

In hoeverre kunnen we ontkomen aan ‘spel’?

Weten we het trouwens wel altijd als we ‘spelen’?

Ja, spel roept misschien meer vragen op dan antwoorden.

Grappig hè, hoe een spel serieus kan worden, althans dat hoop ik dan maar.

1. De eerste associatie is: Persoon _ personen.

Welk ‘spel’ speelt u als persoon? In de inleiding zei ik het al even.

Of speelt u misschien zelfs meerdere personen, zoon of dochter, werknemer enzovoort?

Bent u zich daar ook bewust van als u zo’n rol speelt? En wilt u dat eigenlijk wel?

Gaat het er juist niet om contact te leren leggen met onze bron, ons hart?

Want ik denk dat ons hart zuiver is en dus geen ‘spelletjes’ speelt en dus ook niet blij

wordt van al die ‘spelletjes’. Als wij ‘spelletjes’ spelen met onszelf of anderen verliezen

we zelfs het contact met ons hart en zo vergeten we wat we eigenlijk echt willen. Mensen

beoordelen ons op hoe wij ons presenteren. Op onze kleding en de kleuren die we dragen.

Maar wat zien mensen dan ècht van ons?

Hoe meer je ‘speelt’ des te minder iemand ziet hoe je werkelijk bent, denk ik.

2. De tweede associatie is Circus.

In een circus laten we ons vermaken. Men laat de dieren kunstjes voor ons doen.

Hoe vindt u dat? Spelen de dieren daar ook een spel?

Of wordt er met ze gespeeld of gesold misschien?

Mijn partner Dymph komt met de associatie ‘gareel’. Ja, dat vind ik een mooie.

Dieren moeten in het gareel lopen. Hoe vaak ‘moeten’ wij ook niet in het gareel lopen?

Maar realiseert u zich wel dat hoe vaker u zichzelf in het gareel dwingt des te meer u

het contact met uw bron, met uw passies verliest.

Dit betekent voor mij niet dat ik voorstander zou zijn van onaangepast gedrag of zo.

Nee, zoiets zie ik uiteindelijk ook alleen maar weer als een bevestiging van wat

men van ons wil, zij het dan als een negatieve bevestiging.

Misschien moeten we leren in dit soort omstandigheden te concluderen: ik hoor hier

niet thuis of misschien zelfs, hier wil ik niet thuishoren.

3. De derde associatie is: Naakt.

Waar denken we aan? Aan onderzoek? Aan seks? Naakt betekent voor mij dat je niets

van je lichaam verbergt. Durven wij ook zo geestelijk naakt te leren staan?

Niets meer te verbergen hebbend? Wat de seks betreft, welk spel zien we daarin?

In de Bijbel heet het in Genesis: “Gaat heen en vermenigvuldigt u”. Ik meen te mogen

vaststellen dat dat aardig gelukt is. Ik denk dat seks een onvoorwaardelijk deel

uitmaakt van het leven. Het lijkt mij een groot risico als patnerkeuze als een soort

handelsovereenkomst wordt gehanteerd. En met wie wij dan vervolgens seks moeten hebben

uit een of ander economisch belang.Ik ben soms verbijsterd om te horen om welke

(zaakvreemde) redenen iemand bij ‘n partner is. Ik noem er even twee:

Ik ben blij dat ik eindelijk het huis uit kan. Of: ik moet nu wel trouwen,

want het wordt tijd dat ik een kind krijg, anders ben ik te oud.

Maar liefde? Is liefde ‘spel’? Ik mag hopen van niet.

Er zijn minimaal twee soorten liefde te onderscheiden.

1. Eros, die slaat op de erotische liefde.

Hoe vaak lijkt het daar in deze maatschappij niet om te gaan.

Men vindt deze of gene aantrekkelijk en ziet er wel wat in en men wil wel wat.

Ik vind dat erg dicht liggen bij “Gaat heen en vermenigvuldigt u”.

2. Agape, die meer slaat op spirituele liefde.

Er wordt aangenomen dat na een eerste fase van verliefdheid een fase van liefde

tot de ander kan groeien. Ikzelf denk dat hoe minder ‘spelletjes’ je speelt, om even bij

het begrip spel te blijven, des te meer ruimte er is om (spirituele) liefde te laten groeien.

Het is een fase die de nodige tijd vraagt.

Partners zullen elkaars naaktheid in lichamelijk en geestelijk opzicht kunnen leren zien.

Daar is durf en geduld voor nodig.

Echt spel lijkt me ook best belangrijk. Samen een gezelschapsspelletje spelen kan toch heel fijn zijn.

Ik las gisteren nog een mooi boek: Australië op blote voeten van Marlo Morgan.

Erg boeiend geschreven, vind ik. Een boek met een spirituele boodschap. Ik kan het je van harte aanraden.

 Ze beschrijft er een paar maal een situatie in, waarbij de volwassen Aboriginals met elkaar spelen.

Dat zouden wij misschien ook wel eens vaker kunnen doen.

Maar het spelen van ‘spelletjes’ met elkaar, zouden we dat maar niet wat minder doen?

Het wordt tijd om voor ons hart te gaan, voor onszelf. Daar zelf verbinding mee te maken en de ander

daar eveneens verbinding mee te laten maken. Daar passen geen vreemde ‘spelletjes’ bij.

Ik denk niet dat dit een simpele opgave zal blijken te zijn.

© Arnold Spijker

08-03-2006 om 22:04 geschreven door psychocurientie