Methodiek die zich richt op de eigenlijke hapering die achter of onder de klacht licht.
04-04-2006
Haat en liefde. Is er nog leven na de haat?
Haat en liefde. Is er nog leven na de haat?
Geen macht in de hele schepping is groter dan de liefde.
Deze keer spelen we het spel met zn drieën: Dymph, Iris (mijn dochter van 16) en ikzelf.
Het thema is: HATEN. Iris vond het spel zo leuk, dat we ook alvast het thema voor de volgende keer hebben gespeeld. Dat thema wordt moeten, waarover we een zeer boeiende discussie kregen, maar daarover de volgende keer meer.
Haat, woede, ze zijn actueel op dit moment, vinden we. Bijna om moedeloos van te worden. We hebben het over de problematiek tussen de moslims en de westerse wereld en zien haat en woede ruim vertegenwoordigd, waarbij beide partijen sterk overtuigd lijken te zijn van hun eigen waarheid.
Is er nog hoop op een wereld waar ruimte is voor liefde? Ik denk dat Dostojevski gelijk heeft als hij de hel ziet als het lijden van mensen die niet kunnen liefhebben. Is er nog ruimte voor liefde? Hoe snel schieten we niet in patronen van woede, intolerantie en ook haat.
Ik ervaar woede vooral als (tijdelijke) onmacht of frustratie. Haat als het verliezen van het contact met jezelf en anderen, als een onmogelijkheid liefde te ervaren en te geven. Haat heeft misschien ook wel met angst voor het onbekende, het andere te maken, opperen Dymph en Iris. Ze vinden ook dat ieder mens en maatschappelijke groep ruimte voor zichzelf nodig heeft. De spanning tussen bovengenoemde groepen zou dan berusten op het feit dat die ruimte er onvoldoende is. Ik kan het met het tekort aan ruimte eens zijn.
Ik zie angst als basis van vrees voor het onbekende die als een bestaansbedreiging wordt ervaren, als levensangst.
Haat is een negatieve energie, waarbij jezelf ook slachtoffer wordt.
Ik ga er vanuit dat aan de basis van haat en woede pijn en onmacht ligt. Misschien reflecteert deze pijn zelfs wel aan een van de eerste traumas: het geboorte trauma. Ikzelf denk dat er pas dan ruimte voor liefde is als we erin slagen om de ander ruimte te geven zijn (levens)pijn te uiten. Om zo de weg vrij te maken naar levensvreugde en levensacceptatie.
Haat lijkt mij een vorm van kokerkijken, een fixatie die weleens veel te maken zou kunnen hebben met hoe je kijkt en wat je als waarheid ervaart. Misschien is haat zelfs niet meer dan een symptoom, waarbij de uitdaging dan is te ontdekken welke èchte oorzaak daarbij dan een rol speelt, denk ik dan. De problematiek van een fixatie op waarheid lijkt me ruim vertegenwoordigd in bovengenoemd conflict. Wil je meer lezen over waarheid en hoe betrekkelijk waarheid is dan verwijs ik je naar Han Leuven in zn spirituele boek: Naar een ruimere waarheid. Dit boek is bij onze uitgeverij verkrijgbaar en ik kan het je van harte aanraden.
De eerste associatie is pijn doen, straffen
Als je iemand haat ga je die ander pijn doen, meent Iris. Ikzelf zie het meer zo: dat je zo gefixeerd bent op je eigen waarheid dat je niet eens meer in de gaten hebt dat je pijn doet.
Bij straf zien we met zn drieën een probleem ten opzichte van de vrije meningsuiting. Of je nu jezelf of een ander straft, beide hebben een element van dwang in zich.
In hoeverre zijn we in staat de betrekkelijkheid van onze eigen waarheid te zien? Ikzelf probeer vooral te leven vanuit het eerste tao van Lao Tze: elke tao die benoemd kan worden is niet de echte tao. Of vrij vertaald: Elke waarheid heeft veel meer kanten dan jij kan bedenken, dus wees even voorzichtig als je iets met stelligheid meent te weten. Je zou wel eens met een eigen dogma bezig kunnen zijn.
De tweede associatie is: mierennest; samen aan het werk
Als we samenwerken kan er begrip ontstaan. Mensen die samen op weg zijn, kunnen op weg zijn naar hetzelfde doel. Groepen vormen eenzelfde doel, waarin haat minder aanwezig is. Ikzelf heb het gevoel dat het ook gaat om het geven van ruimte. Ruimte aan jezelf. Ruimte aan de ander. Als we erin slagen daarbij het anders zijn van onze partners niet als bedreigend te ervaren, blijft harmonie en communicatie open en mogelijk.
In dit spel had ik ieder geval het heerlijke gevoel in een mooie communicatie met mn dochter te zijn over niet de eerste de beste themas. Ja, dat samen spelen (zie vorige brief) is zo gek nog niet, denk ik dan.
Derde associatie: ruzie of eeuwige liefde
Geen macht in de hele schepping is groter dan de liefde.
In een eeuwige liefde, voor zover die zou kunnen bestaan, sluit je je niet af maar blijft er ruimte voor de ander, zegt Dymph. Oudere mensen kunnen samen terug zien op wat ze samen mee maakten en hopelijk kunnen ze ook zeggen: we hebben het samen goed (gehad). Ik denk dat ruimte en voortdurend gesprek liefde kan laten stromen. Soms zullen we naar ik meen onvermijdelijk (tijdelijk) te maken krijgen met woede of ergernis, echter deze is door haar tijdelijkheid geen bedreiging voor begrip en liefde. Als liefde tussen ons speelt krijgt haat geen blijvende kans.
Ik denk dat alleen gesprek, begrip en ruimte, haat kunnen overbruggen.
Laten we beginnen in het klein. Direct in onze eigen omgeving. Meer ruimte en begrip voor elkaar, meer gesprek met elkaar. Dat zou al een hele stap zijn.
In dit boek laat Han Leuven je de betrekkelijkheid van waarheid zien.
Hij verduidelijkt dat de waarheid van vandaag niet per se die van morgen hoeft te zijn. Dit boek wil lezers stimuleren om hun eigen unieke leerweg te gaan in het verruimen van de waarheid over zichzelf. Het moedigt aan om deze weg in alle vrijheid en in een geheel zelf bepaald tempo te gaan, zonder inmenging van zogenaamde waarheidautoriteiten.
Een boeiend en spiritueel boek.
Maak 12,50overop rekeningnummer: 3376.26.618
tnv Merlin - Postbus 13 - 5580 AAWaalre
voor België - rekeningnummer: 320 0367998 50- tnv Uitgeverij Merlin - te Bilzen
Onder vermelding van uw adres enhetISBN nr.: 90-8563-001-0
