Misschien moet ik eens wat meer achtergrond informatie geven... Ik heb je leren kennen 2 jaar geleden, via een gemeenschappelijke vriend die me jou nummer gaf. Ik zou jou bellen want via jou kom ik mijn jeugddroom waarmaken. We zouden de eerste keer ergens afspreken op cafe om te weten wie jij was en wie ik was. Het klikte zo goed, vanaf de eerste minuut! We hebben die avond wel 5 uur aan't babbelen geweest... veel te laat, want we moesten vroeg op, een paar drankjes teveel voor de eerste zenuwen, want stiekem waren we verlegen Dan kwam de dag waarop ik mocht doenwaar ik al jaren van droomde! We hebben niet veel gesproken, jij had het te druk en weinig tijd... maar toch lukte het me om met je te flirten (dacht ik). Het is waar wat ze zeggen een man heeft dat heel vaak niet door, jij dus ook niet. Maar je was ook zo verlegen plots, bekende je later. Er gingen weken voorbij voor we nog eens afspraken voor een goede babbel en ook die avond was zo gezellig... Er gingen nog eens weken voorbij voor we een 3de keer afspraken, toen kuste je me... Er gingen maanden voorbij voor we een 4de keer afspraken, beide uit schrik hadden we niet gebeld, tot jij initiatief nam om me te bellen. Daarna gingen we steeds een stap verder... maar niet te ver, nog niet.
Donderavond komt eraan en ik denk weer aan je... Ik had je graag een smsje gestuurd deze middag, maar heb het niet gedaan. Ik weet toch niet of je kan antwoorden, je bent waarschijnlijk te druk aan het werk. Ons werk maakt ons sterk, we hebben het zo vaak te druk om spontaan te kunnen afspreken, misschien komt het daardoor dat we elkaar zo goed begrijpen? Jij weet als geen ander wat het is om soms 12 of 13u per dag te willen werken omdat je iets aan het opbouwen bent. Maar ook juist hierdoor bouwen we spanning op, ook nu was het zoeken naar een datum waar we beide vrij waren, in de hoop dat er niets tussenkomt. Maar het ging al vlotter, in tegenstelling tot vorige keer duurt het nu geen maand maar 2 weken Weet dat ik aan je denk!
We hebben de laatste keer dat we elkaar zagen een goed gesprek gehad. Op zoek naar hetgene wat ons in elkaars armen drijft, wat de aantrekkingskracht tussen ons 2 is, waarom die er is en wat we eigenlijk voelen. Maar het heeft ons niet veel bijgebracht, enkel weet ik nu zeker dat ik echt over alles met je kan praten... Je hebt gevoelens voor mij, maar bent niet verliefd, je wil me graag zien en vasthouden en liefst nog veel meer. Je gevoelens gaan verder dan alleen lust, je bent graag bij me, maar denkt niet verder omdat 'wij' nooit zou kunnen zijn. Je brengt dezelfde gevoelens in me los, ook ik ben niet verliefd, maar ik kan je zo missen als ik je stem weer hoor en niet alleen onze kus of knuffel, maar ook onze 'babbels'. Ik ben graag bij je, maar mis je na een tijdje niet meer, tot het weer begint te kriebelen en ik je terug opzoek... Je zei tijdens ons gesprek dat ik niet verliefd mag worden, het zou een onmogelijke liefde zijn maar ik weet dat je zoiets niet kan tegenhouden. Tot nu lukt het ons, maar wat voelen we nu dan? Hoe omschrijf je hetgeen we voor elkaar voelen? Lust alleen is het niet, we doen niets meer dan kussen en knuffelen, verder durven we ons niet laten gaan... psychologische drempel... uit angst te verliezen wat we nu hebben of dat we verlangen naar veel meer... Maar lang zal het niet meer duren, jij kan het niet meer en ik ook niet, binnenkort gebeurd het... en wat dan? Ik wil je niet verliezen of verlangen naar meer... Ik wil dit gevoel niet kwijt, en jij?
Ik loop de hele tijd al aan je te denken, ik had je niet mogen bellen... Als ik je niet hoor dan mis ik je niet, dan kan ik je vergeten. Maar ik heb je gebeld en kan niet wachten totdat het woensdag is, dan zien we elkaar weer. Dan kan ik je nog even knuffelen, dan blijven we netjes en beleefd zoals we ons elke keer voornemen, of ik neem me dat toch voor. Maar er is die aantrekkingskracht die ik niet kan uitschakelen en jij evenmin. Weet dat deze blog voor jou is! En dat ik vaker aan je denk dan ik toegeef! Ik mis je!
