We hebben de laatste keer dat we elkaar zagen een goed gesprek gehad. Op zoek naar hetgene wat ons in elkaars armen drijft, wat de aantrekkingskracht tussen ons 2 is, waarom die er is en wat we eigenlijk voelen. Maar het heeft ons niet veel bijgebracht, enkel weet ik nu zeker dat ik echt over alles met je kan praten... Je hebt gevoelens voor mij, maar bent niet verliefd, je wil me graag zien en vasthouden en liefst nog veel meer. Je gevoelens gaan verder dan alleen lust, je bent graag bij me, maar denkt niet verder omdat 'wij' nooit zou kunnen zijn. Je brengt dezelfde gevoelens in me los, ook ik ben niet verliefd, maar ik kan je zo missen als ik je stem weer hoor en niet alleen onze kus of knuffel, maar ook onze 'babbels'. Ik ben graag bij je, maar mis je na een tijdje niet meer, tot het weer begint te kriebelen en ik je terug opzoek... Je zei tijdens ons gesprek dat ik niet verliefd mag worden, het zou een onmogelijke liefde zijn maar ik weet dat je zoiets niet kan tegenhouden. Tot nu lukt het ons, maar wat voelen we nu dan? Hoe omschrijf je hetgeen we voor elkaar voelen? Lust alleen is het niet, we doen niets meer dan kussen en knuffelen, verder durven we ons niet laten gaan... psychologische drempel... uit angst te verliezen wat we nu hebben of dat we verlangen naar veel meer... Maar lang zal het niet meer duren, jij kan het niet meer en ik ook niet, binnenkort gebeurd het... en wat dan? Ik wil je niet verliezen of verlangen naar meer... Ik wil dit gevoel niet kwijt, en jij?
Ik loop de hele tijd al aan je te denken, ik had je niet mogen bellen... Als ik je niet hoor dan mis ik je niet, dan kan ik je vergeten. Maar ik heb je gebeld en kan niet wachten totdat het woensdag is, dan zien we elkaar weer. Dan kan ik je nog even knuffelen, dan blijven we netjes en beleefd zoals we ons elke keer voornemen, of ik neem me dat toch voor. Maar er is die aantrekkingskracht die ik niet kan uitschakelen en jij evenmin. Weet dat deze blog voor jou is! En dat ik vaker aan je denk dan ik toegeef! Ik mis je!
