Er zijn momenten dat ik zonder je kan leven, dat je geen moment in mijn gedachten bent. Er zijn dagen dat ik voortdurend aan je denk, dat ik geen seconde zonder je kan. Maar we zijn nu al jaren verder waar we steeds maar enkele uren per maand elkaar zien. En misschien zien we elkaar vanavond weer, mijn agenda staat vrij en de jouwe?
Je bent er gewoon in mijn leven en zal er ook altijd blijven... je bent mijn beste vriend Hoeveel jaren kunnen we zo nog verder, niet wetend wat en hoe... Of groeit ooit bij ons eens het besef van wat er is, of niet is...
Eigenlijk doet het er allemaal niet toe, het is leuk wat we hebben en dat mag van mij zo blijven!
