8/02/16
In de krokusvakantie heb ik het openbaar vervoer gebruikt om
me te kunnen begeven naar de Universiteit van Antwerpen om daar enkele
proeflessen bij te kunnen wonen. Nadat lijnbus 36 uit de Kennedy tunnel kwam,
stond er enkele honderden meters verder een file. In deze file verplaatste de
bus zich zeer traag. Deze verplaatsing gebeurde namelijk in kleine schokken,
waarbij maar enkele meters werden afgelegd. Wat me opviel was dat deze schokken
die ik voelde als passagier bij het snel opdrijven van de motor waarna er op
een krachtige manier geremd werd. Was dat deze schokken veel krachtiger waren
dan die van een passagiers wagen. Deze schokken die veroorzaakt worden bij het
opdrijven en remmen berusten op enkele wetten van Newton. vandaar dat ik dit
evenement in verband breng met deze blog.
Als een bus in 1 richting rijdt of stilstaat (in rust),
steunt die bus op de 1ste wet
van Newton: het traagheidsbeginsel. Deze luidt: Ieder lichaam waarop geen
resulterende kracht werkt is in rust of voert een ERB uit.
Als de bus vanuit zijn rusttoestand wilt geraken zal hij een
kracht moeten uitvoeren, deze resulterende kracht moet groter zijn dan de
andere krachten die inwerken op de bus (lichaam). Om een verandering in de eerdere
toestand te doen ontstaan. Door deze eerste wet van Newton ontstaan ook de
schokken die je als passagier voelt. Deze ontstaan namelijk door de steeds
veranderend toestand van de bus. Als het lichaam van in rust naar de beweging
toestand veranderd, zal het lichaam ( bus en
de inzittenden) een overvloeiing van de bewegingstoestand ondergaan.
Daarom dat je als passagier naar achter geduwd lijkt te worden als de bus van
rust naar bewegingstoestand over gaat. Het lichaam lijkt in rust te willen
blijven bij deze overgangsfase, waardoor de passagiers deze overgang van
bewegingstoestand ook ervaren.
Auteur: Jairo Jamba
|
