Stafmedewerker Bob De Poorter van studio Globo Brussel was op school om een interview af te nemen over "mondiaal en intercultureel leven".

Alles omtrent deze interview zal te lezen zijn in de lesbrief "Wereldreis" van september, uitgegeven door studio Globo. Een iets kunnen we verklappen en dat is, uit deze drie jaar hebben we geleerd dat onze kinderen enthousiast zijn en open staan voor kinderen uit andere culturen. En laat ons hopen dat zij daardoor ook meer respect krijgen voor hun eigen leefwereld en verdraagzamer in het leven staan.

Veerle Hellyn en Mia Soete vormden al jaren in de Centrumschool te Kuurne (bij Kortrijk) de werkgroep ontwikkelingssamenwerking. En elk jaar organiseerden zij een ‘Bewustmakingsdag' voor de lagere school. In 2005 werd de school door de onderwijskoepel van Steden en Gemeenten (OVSG) aangesproken om in het project ‘Op weg naar een millenniumschool' te stappen. Dat was het begin van een drie jaar durend boeiend avontuur met heel de school. Ondertussen is het slotfeest achter de rug en blikken we met Mia en Veerle terug op die ervaring.

Waaruit bestond het project Op weg naar een millenniumschool en wat trok jullie aan?

Wat ons aansprak was de kans om een partnerschap op te bouwen met een basisschool in Zuid-Afrika en het feit dat 10 scholen uit Vlaanderen mee in het project stapten. We hoopten daardoor de nodige ondersteuning en uitwisseling te krijgen. De voorwaarden om te mogen meedoen, boden nieuwe kansen. Heel het schoolteam moest betrokken worden. Dat betekende dat we op onze school de werking konden uitbreiden naar de kleuterschool en dat we ons werkgroepje, dat voorheen bestond uit ons beiden, zagen aangroeien met 3 leerkrachten. Het was ook voor onszelf een leerproces: we waren zo gewoon alles met ons beidjes voor te bereiden, dat het aanpassen was om met meer mensen samen te zitten. We hoopten van onze ‘Bewustmakingsdag' een project te maken dat meer verspreid zou zijn over heel het schooljaar door de thematieken waar we rond moesten werken en dat mondiale vorming op die manier meer zou gaan leven op school. In het eerste jaar stond het thema ‘kinderrechten' centraal, in jaar twee de genderproblematiek en het derde jaar zou draaien rond ‘eerlijke handel'.

Hoe verliep de uitwisseling met de Ditau Primary School in Soweto?
Bij de opstart van de uitwisseling maakten wij een portfolio over onze school, waarbij we zorgden om onze Europese rijkdom niet te sterk in beeld te brengen. Bij ons leefde het beeld van een typisch Afrikaans schooltje met vier palen en een dak. "Laat ons daar vlaggetjes voor maken", zegden we. Toen de portfolio van de Ditau-school binnen kwam, bleek dat we ons beeld grondig moesten bijstellen. Het was een behoorlijk grote school met computers in de klassen. De foto's en de informatie die we van hen kregen waren mooi geordend volgens thema's zodat we er vlot mee aan de slag konden. Het contact met de school maakte het mondiale voor onze kinderen tastbaar. Op een videofragment stond hun school-lied: The song of peace. Dat fragment bezorgde ons kippenvel. Om een gevoel van verbondenheid op te roepen wilden we het zeker aanleren aan onze kinderen. Een lerares van de muziekschool schreef het lied voor ons uit. Tot op vandaag blijven we het regelmatig zingen. Helaas strandde de uitwisseling doordat de contactpersoon weg viel.

Was dat het einde van de contacten met het Zuiden?
Gelukkig niet. Mia was ondertussen toevallig naar Sri Lanka geweest om een tijdje mee te werken in een onderwijsproject voor een kleuterschool in de theeplantages, de Peacockschool. Die kans hebben we aangegrepen om terug een uitwisseling op gang te brengen. Vanuit onze eerste er-varingen met Ditau wisten we goed welke beelden en informatie we nodig hadden. We keken met andere ogen. We verzamelden vooral beelden van het dagelijkse leven van de mensen en de kinderen. We maakten de realiteit van de kinderen in Sri Lanka concreet door het verhaal van Shanti, één van de kinderen van de school, op de voorgrond te plaatsen. Met de kinderen maakten we didactisch materiaal, vooral pictogrammen en knutselden we vriendschapsbandjes. De betrokkenheid en de herkenning waren groot toen de kinderen die voorwerpen terugzagen op de foto's.

De thema's die je moest aan bod brengen in het project zijn niet zo eenvoudig voor kinderen uit de basisschool.
Geef eens een voorbeeld hoe jullie ze toegankelijk maakten voor hen?

In het kader van het thema ‘eerlijke handel' en ‘microkredieten' -zelfs voor ons niet eenvoudig te begrijpen- , wilden we meer doen dan zo maar wereldwinkelproducten verkopen. We gingen klasoverschrijdend aan de slag om ‘koopjes van de maand' te produceren en te verkopen. Met wereldwinkelproducten maakten we allerlei lekkers: de kleuters mueslikoekjes, de eerste en de zesde klas chocoflakes, de vierde en de tweede klas pruimenconfituur... Met de opbrengst konden we de Peacockschool ondersteunen. Het is belangrijk om actieve, speelse en concrete werk-vormen te gebruiken.

Wat houden jullie bij van deze ervaring?
Toen we ter gelegenheid van het slotfeest alles van de drie jaren op een rijtje zetten, viel het ons op dat we veel verwezenlijkt hebben. Het heeft veel inspanning gekost, maar als je de openheid en het enthousiasme van de kinderen erbij legt, is het resultaat zeker positief. Ons doel was om een venster naar de wereld open te zetten en om openheid en respect voor mensen uit het Zuiden en voor andere culturen te vergroten. Van daar-uit hopen we dat de kinderen meer respect krijgen voor de eigen leefwereld en verdraagzamer in het leven staan. Werken rond het Zuiden is een spiegel om naar jezelf te kijken. Iedere leerkracht zou eens in zijn leven op een betrokken manier naar het Zuiden moeten reizen om wakker geschud te worden.

Mag ik eindigen met een stukje tekst uit jullie slotvoorstelling?
‘Hoe je spreekt of wat je eet, waar je woont of hoe je heet,
ik ben ik en jij bent jij, jij bent uniek en dat maakt me blij.
Daarom zingen wij in koor: de andere weg daar gaan we voor'

Welkom op studio Globo

Oei, onze school verkocht ??? Ja hoor! Verkocht aan eerlijke handel en duurzame landbouw!

"Deze school is verkocht" is een titel die aangeeft dat de hele school eerlijke handel en duurzame landbouw een warm hart toedraagt en er ook effectief werk van maakt. Na vele inspanningen van de voorbije jaren zijn we daar terecht heel trots op. Tot hiertoe zijn we de 2de school in Vlaanderen die deze titel heeft behaalt. (Broederschool  is ook verkocht). 

Dit schooljaar gaat de aandacht naar de landbouwer in het zuiden, maar ook de landbouwer uit het noorden willen we zeker niet vergeten,   daarom blijven we voor "(h)eerlijke" fruitsap, koffie, thee, wijn,...kiezen.

Je zal je afvragen hoe bekomt men deze titel?

De titel kan je bekomen wanneer jouw school voldoet aan 3 criteria:

Gisteren was de grote dag, de overhandiging van het logo "Deze school is verkocht"

De Fairtrade Week is een landelijke actieweek waarin campagne wordt gevoerd om meer bekendheid en zichtbaarheid te geven aan eerlijke producten. Hiermee wil Stichting Max Havelaar meer omzet genereren voor boeren in ontwikkelingslanden.

Ook wij deden mee, en blijven dit doen gedurende het ganse schooljaar.
iedere maand zullen we kunnen kennis maken met een (h)eerlijk tussendoortje uit noord of zuid.

Op 8 en 9 oktober was het de eerste maal dat we met ons Centrumwereldwinkeltjes hebben uitgepakt.
Ieder kind en ook de groten waren enthousiast over het initiatief die ze genomen hadden om met dit project van start te gaan.

Het is reeds verscheidene keren vermeld deze week, dat men één keer per maand aan een spotprijsje een (h)eerlijk tussendoortje kan kopen.

Het leuke hieraan is ook, iedere maand mag één klasje (kleuter & lager) gratis naar de centrumwereldwinkel en kan daar kiezen tussen,

één yoghurt, chocomelk, vanillepudding en het tussendoortje van de maand.

Sfeerbeelden centrumwereldwinkel

Thaise arbeid(st)ers kloppen de langste werkdagen ter wereld, gemiddeld 59 uur per week. Maar arbeidsrechten zijn er nauwelijks. Zeker voor de arme Birmanen die in Thailand werk zoeken. 
 
Yin Ma: "We wonen met 300 Birmaanse vrouwen boven de fabriek. De leefomstandigheden zijn zo slecht dat we er ziek van worden. Wij verdienen 1,5 euro per dag, de helft van het minimumloon. Overuren zijn verplicht, maar ze worden niet betaald. En het duurt soms een maand voor we ons loon krijgen."

50 arbeidsters pikten dit niet langer en namen ontslag.
Thai Labour Campaign hielp deze arbeidsters om klacht in te dienen en achterstallige lonen terug te vorderen.
Zij kregen gelijk.


Zuid-Afrikaanse boeren werken steeds meer met tijdelijke arbeidsters. Die zijn het goedkoopst.

Gertruida Baartman : "Ik pluk fruit in een plantage. Lange werkdagen met mijn blote handen in velden vol pesticiden. Ik verdien minder dan een man, voor hetzelfde werk. Vertel me niet dat dit eerlijk is."

"Een vrouw die al sinds haar jeugd op een boederij werkt en woont, kreeg vorige week te horen dat er geen plaats meer is voor haar. Ze was vast in dienst. Toen kreeg ze tijdelijk werk. Nu is ze ontslagen. Zo gebeurt het vaak." zegt Ida Jacobs, van Sikhuia Sonke.

Sikhuia Sonke, de vakbond van landarbeid(st)ers in Zuid-Afrika, voer actie voor betere lonen, beschermende kledij en betere voorzieningen op de plantages.






In de Dominicaanse Republiek verloren 100.000 mensen hun baan. Fabrieken trekken weg op zoek naar lagere lonen. Wie geen nieuwe baan vindt, overleeft op één of andere manier.

Juan Carlos Marte: "Het werk in de fabriek was hard, maar we hadden eten en de kinderen konden naar school. Nu verkoop ih ananas op straat. Wat ik verdien is niet genoeg om eten van te kopen voor mijn twee kinderen en mijn ouders.
Als ik ziek word of een ongeval krijg, hebben we niets.

Met hulp van CASC hebben we een vereniging van straatverkopers opgericht om onze rechten te verdedigen."

Gratis winkelen hoort er ook bij!
Deze maand krijgen de klassen 3kB en 4B de gratis keuze mogelijkheid
zo krijgt ieder kind de kans mee te genieten van een (h)eerlijk product.

Het tussendoortje van de maand november is vanillepudding van boeren van bij ons.
 De leerlingen uit klas 5B promoten en verkopen deze maand  dit lekker tussendoortje.

Reeds vroeg in de morgen stelden de leerlingen uit klas 5 B hun wereldwinkeltjes op,
om hun vanillepudding te promoten en te verkopen dit gedurende twee dagen.
Door het grote succes in de verkoop hebben ze nog een bestelling moeten plaatsen,
waarvoor dank aan de kinderen en ouders.

De kersttijd is bij uitstek een tijd van verwachten en verlangen.

De tijd naar kerstmis toe willen we verlangen opwekken, prikkelen en koesteren.
Verlangen dat je terughoort in de muziek en in verhalen, gedichten en liedjes,
welke levensbeschouwing je ook hebt en waar ter wereld je ook bent.
Het woord verlangen prikkelt tot allerlei creatieve uitingen.

Wat is jouw verlangen? Zing het, schrijf het, dicht het, speel het, leef het ...

De zesdes en het schoolkoor de mariveertjes uit de Centrumschool brengen hun kerstboodschap met,
de kerstmusical "de sneeuwkoningin"