Dit had ik niet zien aankomen,
dit zou mij nooit overkomen.

Maar toch is het zo gegaan.
Zo, is het gedaan.

Ik waan me in de hel,
Elke zin is enkel waanzin.

De liefde maakt me blind,
want ik kan het niet meer aanzien.

Het is gek hoe gek ik op je was en ben
en hoe gek ik daar van wordt.

Het was zot om zo gestoord te zijn,
zoveel dat ik er bang van wordt.

De pijn die ik jouw hart injoeg,
jaagt al mijn dromen weg.

De warmte die jij uitstraalde,
hield alle koude weg.

Nu loop ik op een koude weg,
over wegen van mijmering.

Ik bekijk mijn eigen weg,
met vertwijfeling en angst.

Angst om U uit het oog te verliezen
en zo misschien mezelf te verliezen. 

Uitzichtloosheid,

in al haar broosheid.

Uit zich zo,

in machteloosheid.

11-06-2011 om 23:23 geschreven door POwErTRY