Ik ben Dupont Christophe
Ik ben een man en woon in Lauwe (Belgie) en mijn beroep is Sales .
Ik ben geboren op 06/09/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Marathon 3u16'00" - Dusseldorf
1/2 Marathon 1u35'00" - Ploegsteert
10 Miles : Grijsloke 1u19'08"
10 km : 42 min - kas
Als sporten een grote liefde wordt...
No pain, no gain...
24-11-2008
Maandag 17-11 tem maandag 24-11
Yepsekee, na een weekje weer terug met wat info voor de lezers. We hebben niet stilgezeten..... Hebben dinsdag gelopen (met versnellingen) - woensdag gerust - donderdag gelopen - vrijdag gezwommen + gelopen - zaterdag gefietst en gezwommen - zondag gelopen. Vandaag gerust. Met het gewicht gaat het ook de goeie kant uit. 87.9 stond zaterdagmorgen op de teller, dus weer 0.5 kg kwijt.
Looptrainingen : Dinsdag op de piste te Marke een 13 km gelopen met wat versnellingen... 8 x 400M. De versnellingen gaan nog moeizaam en sturen direct de hartslag de hoogte in, maar het betert. Donderdag samen met de club gelopen en ook daar gaat het tempo van duurlopen lichtjes aan weer omhoog. In totaal een 14 km gelopen. Vrijdagmiddag op het werk ook 7.2 km gelopen, hier al eens wat intensiever.
Fietstraining : zaterdag uiteindelijk toch gestart. Koud gehad.... paar keer moeten schuilen voor voor de hagelsneeuw... Pijnlijk in het gelaat. Waarschijnlijk het gevolg dat ik me zondagavond wat minder voelde. Kon me niet verwarmen, maar nu al iets beter. Toch kleine 60 km gereden in ook nog een felle, snijdende wind. Regi genoot er met volle teugen van....
Zwemtraining : vrijdagmorgen 2 km - aan tempo 1'50". Ook zaterdag in de buurt van dit tempo ca 2.45 km gezwommen.
Deze week zal het wat loop- en zwemwerk worden. Binnenkort zal de garage geledigd worden en kan ik weer mijn taxc plaatsen.... we blijven onze best doen. NU snel wat vol-au-vent eten met rijst.... Njammie...
Beste vrienden, lezerkes en lezereskes.... We zijn dit weekend weer goed herbegonnen met de draad op te nemen met het sportieve. Lang genoeg stilgezeten zal ik maar zeggen. Het gewicht gaat ook de goeie kant uit... Mijn vast weeg - tijdstip, zaterdagmorgen bij opstaan, wordt steeds gerespecteerd. We wogen op 1 november nog 91 kg, en nu zijn het er nog 88.4 kg. Ook het vele wandelen in Parijs deed zijn deugd. Ik had me deze week nochtans niet aan een daling verwacht, maar toch kon ik zien dat er een halve kilo af was tov vorige week. Het laten van de echte coca- cola zal er wel voor een stuk tussen zitten denk ik.
Zaterdagmorgen ben ik gaan Mountainbiken in het waasland. Het was meteen ook duidelijk dat ik hier ook enorm veel verloren had, en dat lieten de benen en de hartslag meteen ook voelen. In een mooi parcours (ca 48 km) met heel wat technisch en krachtwerk, waar ook ik 2x op mijn bakkes ging, was het een waar afzien. Niettemin was de omgeving zo mooi dat dit daardoor grotendeels nog gecompenseerd werd. De Cube bike is een goeie fiets. Ik ben er heel tevreden over. Het schakelt enorm snel, goeie remmen, etc... Nogmaals merci aan Dirk voor de organisatie en ontvangst. Binnenkort gaan we hetzelfde ook in Lauwe en omgeving doen, maar nog geen datum bepaald. Al wie er wenst bij te zijn, laat het gerust weten.
In de vooravond was ik van plan nog te gaan zwemmen maar deze ging niet door. IK haalde het niet meer qua tijd, en ik was in feite ook doodop.
Zondagmorgen samen met Patrice en Ringo ritje gedaan. Normaliter zouden we een 60 a max 70 km rijden, dit vooral om er weer in te komen, maar dit draaide een beetje anders uit. We vertrokken langs de Leieboorden tot Machele, waar we besloten om terug te keren. Ringo die de routes heel wat beter kent dan P en mezelf, reed toen lek en het kon niet meer hersteld worden. Hij was genoodzaakt familie op te bellen om hem te komen ophalen. Toen begon de miserie... Ik was dus de gps van dienst, en degenen die me kennen, weten al meteen hoe laat het is....
Naast de enorme regenval, reden we er nog eens een kleine veertig verkeerd. We waren meer en meer Gent aan het oprijden.... Via de zwalmstreek zijn we dan terug in Kruishoutem geraakt en zo via Waregem naar huis gekomen.
Ik zat enorm Kaputski op minne velo. Het gemiddelde, wat niet echt belangrijk is voor het moment, zakte zienderogen. We hadden heel rustig gestart, en het grootste deel van de 100 waren dus met tegenwind en snijdende, koude regen. We hadden amper nog een moyenne van 24.5 km/u. Eens thuis kreeg ik bijna mijn kledij niet meer uitgetrokken.
Deze namiddag ben ik uiteraard heel mooi in slaap gevallen en is de zondag dan ook snel voorbij.
Maar toch ben ik wel blij dat ik weer goed vertrokken ben.
Vrijdag had ik mezelf een halve dag congé voorzien om twee redenen : ten eerste omdat we op 8/11 naar Parijs vertrokken voor een vierdaagse, en omdat ik in parijs niet van plan was te sporten, toch nog een training in te lassen. Ik had me een fietstraining voorzien, maar dat kwam er wegens de slechte weersomstandigheden niet van. Ik besloot uiteindelijk de zwembroek aan te doen en vertrok naar Menen voor een 2 km te zwemmen. Na een warming up van 500 m zwom ik 5 x 100 (vertrek op 2,30) en 5 x 200 m (vertrek op 4,30). Alles verliep heel behoorlijk en gingen we tevreden huiswaarts. Nu moest ik nog langs bij Luc voor het positioneren van mijn trainingsfiets. Daarna viel mijn concentratie volledig op Parijse gebeuren. Zaterdagvoormiddag nog de valies klaarmaken, en op de middag kwamen ze ons afhalen om af te reizen naar het franse Parijs.
Dus nu maar eens niet een sportverslag, maar wel een verslag van één der mijn mooiste weekends uit mijn leven. Parijs kwam tot stand door een verjaardagsgeschenk van Melanie nav mijn 40e... Dat was een aangename verrassing en het werd een mega-geslaagde missie... Day 1 : Zaterdag met wat vertraging (en geluk*) vertrokken ca 14 u richting Paris....Niet de Hilton, maar het Touring hotel werd onze bestemming qua hotel. Een leuk, blijkbaar typisch frans hotel waar alles voldoende aanwezig was om ons te laten thuisvoelen. Het geluk* dat ik zopas aanhaalde was het volgende : We zagen de vertraging verschijnen op het grote bord van 40 min. Dat gaf me als idee nog een koffie te gaan drinken in een Ierse gelegenheid ter afwachting van ons vertrek. Op het kleine scherm verscheen plots 1 uur vertraging, en gelukkiglijk namen we ons de tijd niet meer nog iets te eten, want de tv gaf ons de verkeerde info. We zaten juist op onze trein, en nog geen minuut later was die al in beweging... Na een dik uur waren we in Gare du Nord, waar we vervolgens naar het hotel begaven met de metro. Ook dit was een unieke ervaring. Het was toch al een tijdje geleden dat ik daar echt gebruik van maakte, met uitzondering van dusseldorf....
Aangekomen bij het hotel, checkten we direct in en namen we de benen richting Montmartre waar we naast de Sacre Coeur ook nog Place du Tertre bezochten. We hadden niet genoeg van 1 keer de trappen te doen, en deden ze nog eens om naar place Salv.Dali te gaan. Eens terug naar beneden trokken we de kleine winkelstraatjes in en kochten daar een souvenir van Parijs... Daarna gingen we nog eens loeren in de omgeving van de Moulin Rouge, om dan nog iets te gaan eten. Hierop werd het tijd om terug te keren naar het hotel voor een welverdiende nachtrust, want we hadden ons voorgenomen de volgende dag heel vroeg aan te vatten.
Snurk, snurk, ringggggggggggg
Day 2 : Wat me vooral opvalt in de metro, als je heel vroeg gaat, het er nogal urine-achtig kan ruiken... Ook een Pizza - met stijl gekotst - kan je hier en daar nog zien een hardere koek worden. De toiletten zijn praktisch "nergens" proper !!! Mensen kunnen toch vuil zijn !!! Enfin, er zijn altijd mindere kanten, maar laat ons vooral de goeie vertellen... Bezocht op deze dag : Het Louvre (Rubens room - Magenta Andrea - Mona Lisa - Appartement Napoleon 3 - en nog veel andere doeken bekeken) - Jardin des Tuileries (heel veel lopers) moet er enorm prachtig zijn in de lente - place de la concorde - kleine wandeling langs de Seine. In de namiddag naar Pere Lachaisse kerkhof (bijna de grootte van Lauwe) - graf van Jim Morrisson Doors - Edith Piaff gezien) Na een fikse wandeling op de streng maar rechtvaardige kasseien naar de metro richting Cité, voor het bezien van de Notre Dame. Sainte Chappelle was niet meer open dus dan maar naar Centre Pompidou. Ook daar reeds te donker om iets interessants te zien, of toch zeker naar fotomateriaal toe. Een walk door het Quartier Latin dan maar inlassen als afsluiter van een mooie maar lastige dag. We hadden onderweg een zalf gekocht voor onze voeten in te smeren, want deze deden toch wel pijn !! Na het heerlijke masseerwerk van de voeten, vatten we heel tevreden onze nachtrust aan.
Snurk, snurk, ringgggggggg.......
Day 3 : Ook dit beloofde weer een drukkerd van je welste te gaan worden. Na het ontbijt met de metro direction Trocadero - en dan naar de Eifeltoren.... Er waren nog geen wachtrijen, en zo waren we vroeg in de lift voor de eerste 115 m op te stijgen. Ik was, gezien mijn toch wel meer dan geringe hoogtevrees, nog redelijk rustig in de lift. Er stond veel volk, en het interesseerde mij niet echt om naar buiten te kijken. De overstap naar de top, verliep ook heel vlot, maar de weg ernaar maakte me toch wel bleker, en bleker... er was geen kleur meer te bespeuren in mijn gelaat Ik was echt blij dat we boven waren. Ik kwam werkelijk bijna gek in die lift. De schrik zat er goed in. Eens boven volgde een aanpassing van enkele minuten, en daarna ging al eens aan de rand gaan loeren en nam ik daarna nog wat kiekjes vanuit de grote hoogte. Daarna daalden we af en vertoefden nog een kwartier op de 2e etage. Het was wel een zalig moment achterna gezien, maar toch heel speciaal... Na de Eiffel wandelden we richting Militaire school om naar Hotel des Invalides te gaan. Daar bezochten we het legermuseum (wapens - kledij van 13e eeuw tem 1945) alsook het graf van Napoleon. Na deze stond de L'arc de Triomphe nog op het menu en a walk on the champs Elysees. Op deze laatste kwam er wegens de vermoeidheid, en de doortrapte voeten, nog maar weinig zinnigs uit onze monden, en besloten we maar ons hotelletje op te zoeken. Het opfrissen deed wonderen en s'avonds deden we nog een leuk restootje in Quartier Latin.
Day 4 :
in de klaarte en enorm aanwezig blue sky vertrokken we nog naar Centre Pompidou, Sainte Chappelle (supermooi brandglas, met wijze kleureffecten met de zonnestralen !! ) Daarna gingen we naar de Place Vendome waar niks veel te beleven was, behalve boetieks die niet voor onze wallet weggelegd zijn. Er liepen daar geen 15 man rond. Weliswaar namen we toch eens een kijkje aan het Ritz Hotel, waar Lady Diana haar laatste verblijf doorbracht. Dan was het tijd om naar het hotel terug te keren en vertrokken we weer met de TGV naar huis. Het was een fenomenaal weekend ! Voor onze marathoniens die er in april 09 gaan lopen, geniet met volle teugen. Hier mag tijd niet zo belangrijk zijn !!! Hou ook rekening met het nog al op en neer......niveau...
Vandaag gewoon werkdag en niet gesport. Morgen probeer ik over de middag te lopen te Lokeren.
gisteren niet kunnen sporten wegens bepaalde omstandigheden, maar vandaag toch reeds derde looptraining afgewerkt. Sinds de restart toch al 3 keer gelopen en het voelt al lichtjes wat beter aan. Weliswaar nog heel hoge hartslag. Raar dat losbandigheid zo snel doet inboeten.
We kunnen nu ook niet meer terug. De inschrijving voor Nice is gisteravond feilloos verlopen. 28 juni is de absolute dag waar ik graag eens onder de 80 kg zou aan een wedstrijd wil beginnen. Samen met Patrice hebben we gisteren gekeken voor de inschrijving, hotel, en de manier hoe we daar naartoe zullen gaan. Deze laatste zal vermoedelijk met de TGV zijn. Ze hebben ook een mooi website die je via deze link kunt consulteren : www.ironmanfrance.com Het is niet het simpelste parcours. Er zit een col in van 20 km lang, die toch wel net ietsje softieër is dan de ventoux. Als de weergegeven percentages de correcte zijn. Ook zitten nog een paar middelmatige klimmende stukken in, maar het laatste is vooral bergaf en vlak. Dus gaan de beentjes alvorens de marathon toch al wat kunnen recupereren van het klimwerk.
Het loopje van vandaag verliep aanvankelijk moeizaam, maar op het laatste vonden we behoorlijk weer ons ritme. Samen met Jan, die zo makkelijk 50000 woorden kan vertellen in een 10 km, haspelde ik ons donderdagtoertje af. Blij dat we ons een tempo oplegden en niet mee gingen met de snellere jongens. Dat komt nog wel.
OOk een kei - mooie souvenir gehad van Triatlon Antwerp. Foto's plaats ik er alvast één dezer op !!! Nogmaals merci aan Antoon voor deze supermooie souvenir !!
amai, amai, amai.... de eerste training met versnellingen (nog niet a fond...) zit er op.... Het was beulenwerk, echt waar. Na het opwarmen van een drietal km begon ik aan de versnellingen (30 x100 m) met evenveel recuperatie. Het was moordend ! Het lichaam wou langs geen kanten mee. Ik was aan het opwarmen aan een gemiddelde van ca 10.8 km/u en toen ging de hartslagmeter als naar de 160slagen/min. Wat kilo's en een junkie lifestyle zoal kunnen aanrichten. Enfin, het eetpatroon is sinds vandaag aangepast naar :
vooral minder vettig geen coca cola meer ipv de 2 liter per dag. alcoholstop. snoepen. Meer fruit als tussendoortjes en uiteraard heel wat water. in combinatie met het trainen zullen ze er wel snel afgaan hoop ik !
Ik had wel wat last van de onderrug ook. Dit zullen ook wel de overtollige kg's zijn zeker ? Enfin, we hebben weer een doel.
Morgen schrijven we ons in voor NICE, en dan zal het pas ernstig worden IK WIL ONDER DE 80 KG AAN DE START STAAN !! Dus zal karakter wel op zijn plaats moeten zijn denk ik.
Ik hou jullie op de hoogte. PS / Dank aan alle lezers !!!! Ook merci voor nu en dan een reactie. Het biedt me de nodige support !!! GREETZ C
helaba..... we zijn (hopelijk) weer vertrokken. Zaterdag 1 november nog niet echt van start gegaan wegens feestdag en te druilerig buiten.... Maar zondag er heel vroeg bij voor een duurloop van ca 10 km. Amai, met die extra bagage van ca 11 kg er bij, was het toch heel lastig. Vanaf morgen (lees maandag 3 nov) gaan we toch serieus wat gaan opletten op ons voedingsgewoontes. De Coca Cola kraan moet ook dicht gedraaid worden, en de pintjes zullen we now and then ook wel eens durven te weigeren. Ik had het deze morgen echt moeilijk om een bepaald tempo aan te houden, maar dat zal wel normaal zijn. Binnen hier en een maand zullen we weer een degelijk niveau pogen te halen. Weliswaar last van de onderrug. Alles moet weer gewaar worden zijn in deze zone. Hopelijk blijft het bij stijfheid, want mijn rughistorie is niet de plezantste geweest om te ervaren. Dus de doelstellingen zijn simpel. We gaan trainen voor de triatlon van NICE. Deze gaat door op 28 juni en zal voor mij en mijn maat Patrice meteen ook onze vuurdoop betekenen op deze afstand. Eric wist me al te vertellen dat er van mijn kant heel wat fietswerk zal moeten verricht worden, gezien het mijn zwakste punt is. En groot gelijkt heeft hij !! Dus nog eens terugkerende op het gewicht..... De schaal toonde me zaterdagmorgen 90.7 kg nuchter gewogen na een plasje (vast tijdstip wegen). Dit betekent 10.7 kg meer dan Triatlon Antwerpen van 3/08. Geef toe... ik deed toch min beste he.....
Goed, we zien het zitten en gaan er te volle voor...
er verschijnt nog niet te veel op deze blok zal je wel eens gezegd hebben. Maar alles heeft zijn reden !! Oktober is een rustmaand. Na elf maanden hard labeur mag het lichaam een zacht behandelt worden ook. Dit gaat ook gepaard met andere eet- en drinkgewoontes, waardoor er al heel wat kg's bij zijn gekomen. Op 1 november start de voorbereiding naar een volledige triatlon toe, hoogstwaarschijnlijk NICE genaamd. Ook is het momenteel heel busy op het werk, waardoor mijn tijd het wat minder toelaat iets neer te pennen. Ik liep in deze maand slechts een 20 tal km en zwom er een stuk of 5... Fietsen zijn binnen om te positioneren, en in orde gezet te worden voor de komende winterperiode. Dra (maw binnen een kleine twee weken) schieten we weer op gang. Ondertussen nog snel een zak frieten gaan halen zeker ??? Her en der pijnscheuten zijn ook van de partij. Alles moet weer in zijn plek vliegen. Het lichaam begint stilaan weer zin te krijgen naar het sportieve....en dat is het biezonderste hein.... Greetz C
KW 39 was eerder aan de rustige kant, maar dat had ook zijn oorzaak. Normaliter ging er deze week eens serieus getraind worden naar duur toe, omdat ik nog niet zeker ben of ik in Eindhoven wel of niet zou gaan starten. Ik denk dat het niet zal zijn, maar we gaan alleszins gaan supporteren voor de vrienden. Maandag liep ik een 20 km met Mario. De benen waren goed en had geen last met deze afstand. Ook het tempo van ca 12.5km/u bezorgde me niet echt problemen. Dinsdag was het intervallen geblazen in Marke. Ik had een pyramidetraining voorzien met volgende versnellingen : 400 - 600 - 800 - 1000 - 800 - 600 - 400 met een recuperatie van 200 m. Ik liep ze allen aan gemiddelde van 14.5 a 15 km/U wat me toch wel heel tevreden stemt. Het overtollige gewicht speelt me nog niet echt parten, maar dat zou wel eens snel kunnen veranderen. Dus zullen we toch weer wat meer naar voeding toe beter moeten gaan eten. Woensdag heb ik me beperkt tot wat avondgezwem te Wevelgem en kwam aan een afstand van een drietal km. Het mindere zwemmen laat zich wel aanvoelen.. De jongens met wie ik normaal samentrain zwemmen me een little bit van het kaske naar de muur. Niet dat het traag gaat van mijn kant, maar van hun kant iets sneller dan pakweg een paar maanden terug. Ze hebben goed getraind voor Damme Brugge en dat is hun verdienste. Ik moet me niet op één maar op drie sporten concentreren, en kan daardoor minder energie in het zwemmen steken, maar we kompen terug. Ik was al blij dat ik de training aan een behoorlijk training kon afwerken. Snelheid is nu niet direct een must, maar toch zou ik graag asap weer met hen kunnen aansluiten. Donderdag/vrijdag was ik voor het werk te Dortmund waar we naast fabrieksbezoek ook nog naar de voetbal gingen zien. Uefa cup match Dortmund - Udinese, met 0-2 door de sterke, goed georganiseerde Italiaanse ploeg werd gewonnen. Dortmund verbaasde me in positieve en negatieve zin. Negatief was de enorm zwakke prestatie wat de Duitsers etaleerden qua voetbal. Positief was het enorme stadion waar die mannen in voetballen. Echt een superlocatie. 80000 kunnen er op, maar slechts 68000 op europese matchen. Er waren 53000 toeschouwers en je zag ze bijna niet zitten. Zaterdag moest ik meetellen aan de inventaris op het werk te Lokeren. We moesten om 5 u al ter plaatse zijn voor heel wat telwerk. Om ca 8 u reed ik weer richting Lauwe, waar ik van plan was op de velo te springen. Maar in de wagen sloeg de vermoeidheid toe, en besloot ik thuis wat in te dommelen in de zetel. Eens wakker ging ik een zwemtraining gaan doen te Menen. Ik zwom 3 km en het gaat al wat beter. eerste blokje was 1000 m tempo - dan 5 x100 m in 1'45" of eronder - 100 recup - 5 x 50 (45") met 100 recup - 5 x 25 m (20") met 25 recup. Morgen (lees zondag) probeer ik fiets en looptraining te doen. Greetz C
Donderdag moest ik wederom naar een feestje... een verjaardag van een vriendin deed me dus wat vroeger ons loopwerk verrichten...Ik deed er een 15-tal aan een rustig tempo. Op het laatste nog mooi uitgeregend geweest, maar eens goed opgewarmd voel je dat niet als zo erg aan... Vrijdag -zaterdag en zondag waren weer feestdagen van je welste.... Vrijdag moest ik na het werk een glaasje drinken voor het afscheid van een collega, en vervolgens moest ik met vrouwlief naar een huwelijksfeest van Elke. Elke is sedert enkele jaren in dienst in de zaak van mijn vrouw, en dit feest wilden we absoluut niet missen. Het enige sportieve dat ik deed was heel wat danswerk... Zaterdagmorgen ben ik een fietstochtje gaan doen samen met Regi...gezellig wat bijkletsen als 2 oude viswijven, haspelden we toch maar mooi een 80 km af aan een rustige 26.5 km/u. Mijn maat zag af.. een beetje verzwaard de jongste maanden, maar we gaan daar wel wat aan werken in de toekomst. OOk ik kan niet hoog van de toren blazen mbt mijn gewicht... de kilo's komen en blijven vooral. Zondag ook gefeest uiteraard, net als zaterdagavond, en dus niks gedaan. Weliswaar eens heel vroeg gaan slapen... Maandag samen met Mario een 20 km gepland.Liepen deze aan een goeie 12 km/u en het verliep me redelijk goed. Morgen ga ik naar de piste te Marke voor een intensief nummertje op te voeren. Maw Wordt vervolgd...
Sinds dinsdag zijn we weer begonnen. Na een 2-tal weken noodzakelijke rust (maagklachten en ietwat gefeest ook) verzamelden we gisteren op de piste te Marke. Een pittige looptraining deed me al snel beseffen dat inactiviteit snel aangevoeld kan worden. De snelheden tijdens de korte versnellingen lagen hoger dan voorzien. Maar een 3 a 4 weken had ik daar geen probleem mee. Enfin, eind goed - al goed... In totaal een 13 km gelopen waarvan een 5-tal aan 15 a 16 km/u, en dat is toch al bij al niet mis. Deze morgen was ik nog echt te moe om te gaan zwemmen, waardoor ik deze training vanavond inlaste. 3 km in blokjes van 500/400/300/200/100/100/200 + 10x100 (snel) + 200 uitzwemmen. Deze laat zich ook voelen, maar binnen een paar weken zijn we weer helemaal mee in den draai. Dus volhouden. Nu nog effe duimen voor onze Duivels... in Turkije. Ze doen echt hun best. Hopelijk worden ze voor hun inzet beloond.
hello.... wanneer je als hoofdtitel "deze" gebruikt, weet je meteen al genoeg. Ik beweeg niet meer ! Maar alles heeft zijn reden. De maagontsteking eist, terecht, een rustperiode op. Dat schenkt me ook de nodige tijd mijn verjaardag een beetje voor te bereiden. Voor degenen die het nog niet wisten word ik morgen 40 !!! (lees zaterdag 06/09). IDD ook ik geraak daar niet aan onderuit. Vanavond is er een diner gepland in Oostende met Duits-Zuid Afrikaanse copains in de Ostend Queen. Morgen klein, spetterend feestje. Daarna hopelijk geen maaglast meer, wat ik betwijfel.... en dan vanaf next week weer de draad opnemen. Greetz C
Deze week niet zo veel gesport. Dinsdag betekent afspraak op de piste te Marke. Was in principe niet veel van plan. Niettemin toch 5x1000 m gelopen, maar veel te snel tov het vooropgestelde tempo. Er was veel volk op de piste aanwezig, maw de zomer (congé) had zijn werk gedaan...
Woensdag had ik een zwemtraining gepland, en deze werd dan ook uitgevoerd. Een 2-tal km te Wevelgem. Niet meer, niet min over te vertellen. Het was een training die normaal verliep, maar toen ik een vergeleek met een 6 maanden terug, doen we een honderd een 12 a 15 sec sneller in gewoon tempo. De Phelps van Lauwe....
Donderdag zou ik eens 20 km lopen, en dat gebeurd ook. 10 km afgehaspeld aan een kleine 12km/u, dit vooraleer de groepstraining aan te vatten met RTL. Weliswaar in mijn korte pauze vergeten te drinken !!! En dat speelde me parten in mijn tweede 10 km. Het tempo werd van in den beginne enorm opgevoerd, en op ons toch wel lastig parcours, kwam al snel mezelf tegen. Samen met Antoon aan het lopen, zetten we een beetje de achtervolging in op Filip, die zo een kleine 100 m voor ons uit liep. Maar er bij geraken deden we niet. Op de helling naar het rond punt toe kreeg ik een LEL van Je welste tegen mijn oren, en het vet was van de soep. Ik zei tegen Antoon doe maar, en zo werden de laatste 2 km een ware survival run..
Ik was het echt gewaar, mijn benen waren enorm zwaar, draaiingen in het hoofd, etc.. Te diep gegaan was al lang geleden !! Daarna ben ik nog iets gaan eten met de vrouw zodat de verloren kcal al snel weer op peil waren. Vrijdag, zaterdag en zondag : NIET GESPORT Nacht van zaterdag op zondag heel veel last van de maag gehad. Braken, misselijk, constant stekende pijn, deden me de dokter van wacht bellen. Na een spuitje waren de braakaanvallen weg, en minderde ook de pijn. Het was iets met de gal. Teveel gegeten of iets verkeerds...? Who knows. Vandaag weer beter...
Hallo beste lez(e)r(e)s(sen) om maar eens anders te beginnen. Na de moeilijke loopbeurt die ik dinsdag onderging, was het tijd om ons toch te herpakken. Eenmaal een slechte beurt is aan iedereen wel eens gegeven, dus bijten op de tanden maar. Donderdag sprak ik af met Mario om een loopje te doen door Moorsele en nabije omgeving. Ik kon niet naar de club gaan omdat we s'avonds afspraken om mossels te gaan eten in de Marie-Jo (en deze waren heel lekker), met mijn schoonbroer en schoonzus. Mario en mezelf waren dus gestart voor een 14.2 km, aan een rustig tempo van 11 a 11.5 km/U. Toen we thuis waren hadden we een gemiddelde van 12.7 km/u op onze teller staan, maw er werd nog stevig gebeukt onderweg. De benen waren in tegenstelling tot de dinsdag enorm licht, en ik kon echt een heel hoog tempo aan. Mario, pas herbegonnen, had het immers wat moeilijker, maar is op de goeie weg om weer de ouwe te gaan worden. Hij loopt 2u53m op de marathon, iets wat ik met de fiets ook kan Na die training werd er dus gegeten en gedronken, zodat de verbrandde kcal vlug weer aangevuld waren. Zaterdag had ik slechts een zwemtraining gepland. Met de Wevelgemse dolfijnen dook ik het water in goed voor een 2-tal km. Het ging echt heel goed. De baan waar ik normaliter in meetrain, moest het aan de lijve ondervinden dat ik echt in een hoger tempo zwom dan normaal. Voor mij ook een raadsel. Denk dat het de boost nog is die ik nageniet van de Antwerp Ironman. Dat gaat wel over !!! Een krampje op het laatste deed me besluiten toch niet deel te nemen aan de 4 km van Damme - Brugge de dag erop. Kramp na 2 km betekent dat je niet klaar bent om laat staan er 4 te zwemmen. Daardoor kon ik uiteindelijk ook niet meer naar de Family Fun Day gaan, georganiseerd door leden van onze loopclub. Zondagmorgen een loopje gedaan van 14.7 km aan een 11.7 km/u gemiddeld. Met lege maag gestart, dus niet geforceerd (of bijna toch) Tijdens versnelling op een heuvel voelde ik toch mijn maag aaneen plakken. Wijselijk toch maar wat snelheid afgenomen. Leuke loop trouwens met Andy, Mario, Francis en zoon, Yves... Eindhoven 2008 kwam ter sprake in de groep, laten we ons gaan ? Mario misschien wel... about me, i don't know. Supporteren alleszin !!!
Vandaag, maandag, werk voor 1e dag hervat. Zware dobber !!! Niet meer gesport, wel bezig met sport. Schema aan het opmaken dat normaliter volgende week moet klaar zijn. We'll keep in touch.
Vandaag een loopje gedaan op de piste te Marke... en wat ging het moeizaam. Gisterenavond hadden we een meeting met bestuur RTL, en dat liep wegens bepaalde omstandigheden (is altijd zo...hihi), wat heel laat uit. We hadden ook een glas gedronken, evenwel zonder te overdrijven. Ik mocht gerust nog de openbare weg op mijn wagen, dus dit zegt al veel he. Deze morgen moest ik er normaliter wat vroeger uit omdat ik een en ander moest doen, en had dit plechtig beloofd aan de vrouw. Onze hele grote dam moest eigenlijk al een tijdje gereinigd worden en dat deden we dan maar. De ganse dag met de hogedruk reiniger bezig, mijn handen en armen voelen het wel aan. Ik ben geen zo een jobkes meer gewoon, maar ben toch blij dat ik het deed. Daarna ben ik met Melanie vertrokken voor een looptraining op de piste Marke. M zou er een 5-tal doen en ik een kleine 10. Beiden deden heel moeizaam hun uitvoering van het te doene loopwerk. Ik besloot om de 2 km te versnellen, en startte aan een 11 per uur voor de eerste 2. De volgende liep ik aan 12 en dan 4 km van 13 naar 14 km/u. De laatste 2 bolde ik echt uit aan een 10 a 11 per uur, en dat was het... Ik was blij dat het gedaan was. Mijn hartslag was nogal aan de hoge kant, maar die zal wel zakken. Op reis las ik een boek van Louis Delahaye mbt de triatlonsport. Veel van opgestoken, en dra zal mijn eigen schema's voor de komende maanden gaan samenstellen. Wordt dus ook vervolgd.
Terug van weggeweest.... Na een 11 dagen Fuerteventura zijn de batterijen weer opgeladen. We kunnen weer tegen een stootje. Door weinig te sporten zijn er een 3 kg bijgekomen. Dagelijks vulde ik me rijkelijk met friet/mayonaise - cola/sprite/pils.... - ijsjes en ander gebak....en als je dan wat stilvalt kom je lekker snel aan. Maar het valt niet echt op en deze gaan er ook zeer snel weer af zijn. Daar me beperkt tot 3x rustige looptraining en een 5 tal keer gezwommen. Ook met andere triatlon - sportbeoefenaars gesproken. Iemand die aan de kwart van Eupen deelnam, en me wist te vertellen dat het een heel leuke triatlon betreft ! Ook had deze gast uit Namur afkomstig, dezelfde ambities om ooit een full triatlon te doen. Maar eerst best eens bekijken hoe we dit naar de toekomst toe kunnen aanpakken. Daar was het heel lekker weer. Warm maar met de nodige (soms te veel) wind. Dit eiland zouden ze ook toekomstgericht klaarstomen naar de sport toe, maar ze zijn nog ver van klaar of begonnen Zeker als verhalen hoor van de faciliteiten op Lanzarote, Mallorca, e.d.
Enfin...
Daar boek over de 3-sport gelezen die me op vlak van training een stuk wijzer maakt naar verdere uitbouw van het conditionele. Wordt vervolgd...
Zondag 3 augustus...de wekker loopt af om 6u. Ik had niet goed geslapen. Wij hadden een hotelletje geboekt, helaas wat aan de late kant, vlak aan het station van Antwerpen. Zoals je kunt lezen waren we op zaterdag vertrokken samen met Johan en Dorine. Het ging er heel ontspannen aan toe. De rit naar ginder met een korte tussenstop in het Oostvlaamse Lokeren. Daar liep het weliswaar bijna fout toen een niet zo jonge man bijna op Johan inreed. Maar een kreet van Dorine en de reflex van een 20'er van Johan, kon dit euvel voorkomen. Eens in Antwerpen zijn we dan naar de Thonetlaan gereden waar we alles mbt de deelname gingen afhalen. Eens in die sfeer terecht gekomen, begonnen de zenuwen al beetje bij beetje hun werk te doen. Alles verliep heel keurig en vlot, en maakte mijn vrienden wijs dat ik een plasje moest doen na de aankomst zondag...In het secretariaat vangde ik ook van dichtbij een glimp op van Bart Jammaer, die Johan nogal goed kent en een praatje mee maakte, en een heel sobere jongen is. Net als de rest, niettemin hij tot de wereldtop behoort, schuift hij gewoon aan in de rij tot het aan zijn toer is. Dit is het prachtige aan deze sport. Nobody met vedette-allures !!! We zien het in andere sporten wel eens anders.... Je kon daar ook nog een spaghetti verorberen, maar daar had ik toen nog niet echt goesting in. Daarna gingen we maar richting het Galgenweel waar gezwommen werd. Indrukwekkend groot, maar lag er zalig bij. Het water had een T° van 22,6° wat ons bijna verplichtte te zwemmen zonder ons wetsuit pak. Vervolgens gingen we inchecken in ons hotelletje (Florida), om dan de stad in te trekken. We begaven ons na wat terrassenwerk uiteindelijk naar de Bourla (vernieuwd en andere lokatie sinds april), kortom een chique-toffe zaak, waar we s'avonds gingen eten. We vlogen daar uiteraard meteen in de pinten..... niet waar hoor....
Een hoofdgerecht en een dessert, een leuke babbel en hotelwaarts... In de kamer deed ik nog het noodzakelijke voor de day after, en sprak af met J. dat hij me s'morgens nog wat verder ging helpen. Johan heeft al een 15 jaar ervaring in deze sport, en daar luister je daar ook maar beter naar. Hij valt wel een beetje vies, vooral als blijkt dat ik vaak nogal veel zaken in het belachelijke trek, of als er nonchanlance troef is. Ik moet dat maar eens afleren....
Je zou al gaan denken, was Melanie niet mee ? Toch wel hoor. Melanie was meer dan aanwezig !!! Ze was nerveuzer dan ons drie samen, en je zou je wel eens afvragen wie hier de wedstrijd moest ondergaan. . Maar dat is de aard van het beestje. Ze wist immers dat er een pak maten afkwamen, en wou absoluut als een volleerde reisleidster haar toeristen samen houden. Eens in de kamer probeerden we de slaap aan te vatten, maar het lawaai, de warmte in het gebouw vn de voorbije dagen, alsook les nerves.... lieten dit zomaar niet gebeuren. Mijn dopingverhaal kende nog gevolgen... Melanie droomde dat ze me moest interneren dit als XTC-verslaafde, waarbij ik mebij mijn arrestatie zo geweldig gedroeg, dat de politie-auto er verticaal van stond...Wat er toch in een mens kan omgaan. Ook ik zag in mijn droom een grote vis aan de oppervlakte komen, met een enorme mondopening om een hapje te nemen. Als dat maar goed kwam, en ik vooral deze laatste niet tegenkwam op zondag.... Dus back to basic, we waren dus moe toen we wakker kwamen. Melanie had het bad laten lopen en daar genoot ik heel kort van. Vervolgens gingen we J&D ophalen voor het ontbijt. Het ontbijt veel heel goed mee, en er waren nog deelnemers aanwezig in het gebouw. Daarna maakte we alles klaar, probeerde Johan me met een paar opmerkingen wat geconcentreerder te gaan maken, en vertrokken richting wedstrijdsecretariaat. Daar aangekomen bracht de organisatie een nummer op onze schouders aan met een dikke alc.stift... een Artline 5000 of zo, en vervolgens gingen we naar de plaats van de waarheid. Ik was heel kalm !!!
We waren heel vroeg. Nog weinig volk - deelnemers te bespeuren, maar het kwam toch op gang. Vooraleer het ingaan van de zone wordt zowel de helm als de fiets gecontroleerd. Alles klopte als een bus, en ik mocht me naar mijn 1/2e nadar begeven. Daar legde ik zorgvuldig alles klaar zodat niks zou mislopen bij mijn wissel. Ik deed er alles heel rustig, zodanig rustig dat het op de heupen woog van de meegereisde clan. Ondertussen waren Mario, Heidi en Jara er ook al bij. Olivier, Maud, Ringo, Franky, Isabelle, Toontje, Yves, Philippe, Erwin, Milo en Adoline waren er, toen ik uit het water kwam, ook al bijgekomen. Veel volk voor een middenmotor...
Vooraleer het zwemmen maakte ik nog een praatje met Frederik en Vincent Van Lierde. De eerste werd verleden jaar nog Europees kampioen op de halve afstand, werd dit jaar in Nieuw Zeeland tweede in zijn eerste volledige Ironman... Er is dus hoop voor Groot Menen voor de toekomst. Ook Rutger Beke passeerde naast mij, en geniet eerder een strenge blik. Niettemin kon er toch makkelijk een goeie dag af. Dat zal de concentratie wezen. Zoals ik eerder zei, super sympa's die toppers !!!
Toen was het bijna elf uur en dit betekende Swimming time. Om vijf voor moesten we snel het water in en wrong me door de massa naar voor. Ik had me voorgenomen om 5u30 als max te finishen, dus wou ik ca na 35 min uit het water zijn. Na 31 min was ik al uit de plas en had ik nochtans de indruk niet zo best gezwommen te hebben. Aangename Surprise.... T'was een strijd van je welste in het water. Een wip langshier, de stamp langsdaar... sommigen weten gewoon niet waar ze zwemmen. Ga je naar links om een lastigaard te ontwijken, dan gaan ze mee, ga je naar rechts idem dito. Gewoon om in je stroom te kunnen volgen. Op een bepaald moment hangde er een constant aan mijn voeten, waardoor ik bijna nie meer vooruit ging, en was ik genoodzaakt eens mijn voeten goed los te slaan. Ik deed mijn straalmotor aanslaan, maar god strafte me onmiddelijk met een kramp die nog voelbaar is in mijn rechterkuit. Het duurde wel een minuut vooraleer deze verdween, maar het was bijna op het einde. Zal een schoon zicht geweest zijn tijdens die zwemminuut... Uit het water vangde ik een glimp op van teammate Romano, en wist me te vertellen dat we amper 31 min. wedstrijd hadden, en ik was enorm trots. Zodanig trots dat ik bijna mijn pak niet openkreeg. Uiteindelijk moest ik het al wandelend doen, en eens open zag ik mijn talrijk opgekomen vrienden in de verte met olé olé gebaren me aan te moedigen. Eerste serieuze kippenvelmoment. De wissel verliep uitzonderlijk TRAAG. Had ik me een beetje geforceerd in het water of niet?? ik deed het vooral naar de mening vn mijn meute te rustig. Gelijk hadden ze wel, maar alles sloeg tegen in de wisselzone. Ik kon geen keuze maken van het mee te nemen materiaal, bleef babbelen met Oli, net alsof ik een terrasje aan het doen was, maar uiteindelijk na een kleine 6 minuten besloot ik toch te vertrekken. Ik had de 900e tijd met mijn wissel, en er haalden me er 175 terug in... Jammer... Een wijze les voor de toekomst. Eens op de velo was alles van mij weg aan het gaan, en moest ik gewoon het hoofd koel houden. Heenrichting meestal rugwind, retour felle tegenwind met snijdende regenvlagen. Opletten voor onvlakke plaatsen, putjes, e.d. Ik was aarzelend, maar niettemin goed vertrokken. Lage rugpijn kwam in me op net voor halfweg. Fiets staat geen 100% juist. Regen en gladheid gaan vaak samen, net als wind en stayern. Ik deed het niet, maar volgens Eric "de vriend van Ellen" werd er nogal wat gestayerd. De gladheid deed me heel wat trager ons bochtenwerk doen, en op een bepaalde strook mocht er van de politie uit persoonlijke veiligheid niet meer gefietst worden. Vet of olie aan de sporen waren de oorzaak. Al wie reed viel onverbiddelijk op zijn taart, en zelfs al wandelend hadden we niet veel meer over. Ik maakte daar twee keer gebruik van om de onderrug eens los te manipuleren. Door die stops (nog ééntje om mijn potje met materiaal op te rapen) verloor ik een achttal min. Ik arriveerde na 2u47 min, met een gemiddelde van 32,5 km/U en dat was niet slecht naar mijn norm. Als je met die 8 min - regel rekening houdt, dan had ik toch een constante van 34 gemiddeld. En daar is zeker nog wat progressie !! En uiteindelijk was ik aan de wissel. Toen zag ik Toontje staan. IK kreeg er de krop van in de keel. Sjiek gebaar van een gentleman ! De wissel was heel goed. IN een dikke minuut weer vertrokken voor de hunt for Eric. Die was me reeds in de wisselzone voorbij gelopen van zwemmen naar fietsen, en zijn fietsen is normaliter sterker dan mijn kunnen. Het loopnummer kon dit nog dichten. Ik was er immers een 20 min later aan begonnen. Ik ben E. voorbij gelopen en nooit gezien. Soms herken je elkander niet meer. Mijn wissel verliep een stuk vlotter. IK had de 69e tijd op 1100 deelnemers. Ik begon er aan als een vuurpijl aangemoedigd door mijn legioen. Maar besefte al snel dat ik dit tempo niet ging volgen. Ik kwam snel aan een tempo van 12,5 km/U, en hield dit ook aan. Een moeilijke toer met veel draaien en keren, trottoir op en af...kassei - gladde meir, etc.... De finish naderde meter per meter en was meer dan de moeite waard. Ik arriveerde vlak in het zicht van mijn maten, en stonden luidkeels te roepen. Ik deed een vreugdesprong die bijna het horloge van de organisatie in de vernieling deed gaan , zakte wat sober ineen, liet me emotioneel effe gaan, en zocht mijn supp's op. Ook kreeg ik nog eens schouderklopje van een ware klassebak mee, den Marc H. himself, en dat doet altijd deugd. Het begon wel enorm te gieten zeker!!! Maar dit belette ons niet samen gezellig een ferme pot te gaan pakken. Vervolgens was het de terugweg, na het afhalen van het eigen materiaal. Eindtijd 5U08M50S. Een dik uur beter dan vorig jaar, en het kan nog beter.... Nu zijn we in verlofstemming en zullen er dubbel en dik van genieten. Dank aan alle meegereisde Supp's, maar heel speciaal aan Mel om me de nodige steun en geduld te bieden.
Vandaag ook niks gedaan. Luiheid slaat toe ? Neen hoor.... Wegens bepaalde omstandigheden kon ik vandaag niet sporten. Morgen probeer ik nog een zwemtraining in te lassen. Zaterdag fiets ik nog een klein toerke om de beentje los te houden. Voor de geïnteresseerden : http://www.sport.be/antwerpironman/2008/nl/locatie/ Daar vind je alles over het parcours, de wedstrijd, etc.
